فرزانه محمدی؛ محمد هوشمند؛ رضا نقی ها؛ شیما حسینی فر
چکیده
با هدف بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط (صفر یا 20 درصد جیره) و افزودنی خوراکی کاهشدهنده سطح تانن (بدون افزودنی، 10 گرم پلی‌اتیلن‌گلیکول در کیلوگرم جیره و 25/0 درصد بی‌کربنات‌سدیم در جیره) بر عملکرد، تغییرات بافتی کلیه و کبد جوجههای گوشتی، تعداد 480 قطعه جوجه سویه راس 308 (میانگین وزن 41 گرم و نسبت مساوی نر و ماده) بر پایه طرح ...
بیشتر
با هدف بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط (صفر یا 20 درصد جیره) و افزودنی خوراکی کاهشدهنده سطح تانن (بدون افزودنی، 10 گرم پلی‌اتیلن‌گلیکول در کیلوگرم جیره و 25/0 درصد بی‌کربنات‌سدیم در جیره) بر عملکرد، تغییرات بافتی کلیه و کبد جوجههای گوشتی، تعداد 480 قطعه جوجه سویه راس 308 (میانگین وزن 41 گرم و نسبت مساوی نر و ماده) بر پایه طرح کاملاً تصادفی در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 بین 6 تیمار آزمایشی (هر تیمار با 4 تکرار 20 قطعه‌ای) توزیع و به مدت 42 روز پرورش یافتند. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد میوه بلوط بر ضریب تبدیل خوراک کل دوره آزمایش، اثر معنیداری نداشت اما افزایش وزن بدن کل دوره را به طور معنیداری کاهش داد. همچنین، بی‌کربنات‌سدیم مقدار افزایش وزن بدن کل را در مقایسه با جیره بدون افزودنی، بهبود داد. تغذیه با میوه بلوط وزن نسبی سنگدان، ایلئوم و روده کور را در 24 روزگی و وزن نسبی دوازدهه و روده کور را در 42 روزگی افزایش داد. در 24 روزگی، تورم سلولی شدیدتری در بافت کبد جوجههای تغذیه‌شده با میوه بلوط مشاهده شد و در 42 روزگی، تعداد واکوئل چربی در کبد این جوجهها، کمتر بود. تغذیه با میوه بلوط، قطر جسمک کلیوی را افزایش داد. به طور کلی، کاربرد 20 درصد میوه بلوط در جیره، بر ضریب تبدیل خوراک، بافت کبد و کلیه جوجههای گوشتی، اثر معنیداری نداشت اما به‌دلیل کاهش معنیدار افزایش وزن کل دوره و شاخص کارآیی تولید، این میزان توصیه نمی‌شود. کاربرد افزودنی‌ها از این کاهش جلوگیری نکرد.
امیرحسین اتابک؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه‌ای خیساب خشک ذرت و پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم به‌عنوان جایگزین‌های منابع پروتئینی متداول در تغذیه جوجههای گوشتی از سن 11 تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه (راس 308) مخلوط دو جنس (نسبت برابر) به‌صورت تصادفی بین شش گروه آزمایشی در یک طرح کاملاً تصادفی توزیع شدند. شش جیره ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه‌ای خیساب خشک ذرت و پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم به‌عنوان جایگزین‌های منابع پروتئینی متداول در تغذیه جوجههای گوشتی از سن 11 تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه (راس 308) مخلوط دو جنس (نسبت برابر) به‌صورت تصادفی بین شش گروه آزمایشی در یک طرح کاملاً تصادفی توزیع شدند. شش جیره یکسان به لحاظ مواد مغذی فرموله شدند که به ترتیب حاوی سطوح مختلف صفر، 4، 5/5، 7، 5/8 و 10 درصد خیساب خشک ذرت و صفر، 29/3، 47/2، 65/1 و 82/0 درصد پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم بودند. نتایج نشان داد استفاده از پودر خیساب ذرت و پودر پر فرآوری‌شده در جیره جوجههای گوشتی، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک را تحت تأثیر قرار ندادند. بالاترین میانگین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن بدن در دورههای پایانی (42-25 روزگی) و کل دوره آزمایشی (42-11 روزگی) مربوط به تیمار شاهد بود (05/0>P). تغذیه از سطوح مختلف پودر پر در جیره به نحو موثری مالوندیآلدئید پلاسما به‌عنوان یک شاخص اکسیداسیون لیپید را بهبود داد. با توجه به نتایج میتوان اظهار داشت که جایگزین کردن بخشی از کنجاله سویا با پودر پر و خیساب خشک‌شده ذرت بدون هیچ اثر منفی بر عملکرد میتواند موفقیتآمیز باشد و نیز باعث کاهش هزینههای تولید گردد. با درنظر گرفتن نتایج عملکرد رشد، هزینه تغذیه و شاخصهای آنتی‌اکسیدانی استفاده از 5/8 درصد خیساب ذرت به همراه 82/0 پودرپر فرآوری شده با قلیا در جیره جوجههای گوشتی توصیه میشود.
فروزان سر رشته دار؛ مجید متقی طلب؛ علیرضا شناور؛ حسن درمانی کوهی
چکیده
بهمنظور مقایسه گندم معمولی با گندم تخمیرشده با باکتریهای باسیلوس سوبتیلیس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم، و تأثیر جایگزینی سطوح مختلف گندم تخمیری با دانه ذرت روی عملکرد، کیفیت لاشه و ریخت‌شناسی ژژنوم در جوجههای گوشتی این مطالعه انجام شد. تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 گروه آزمایشی با 4 تکرار شامل جیره ...
بیشتر
بهمنظور مقایسه گندم معمولی با گندم تخمیرشده با باکتریهای باسیلوس سوبتیلیس و لاکتوباسیلوس پلانتاروم، و تأثیر جایگزینی سطوح مختلف گندم تخمیری با دانه ذرت روی عملکرد، کیفیت لاشه و ریخت‌شناسی ژژنوم در جوجههای گوشتی این مطالعه انجام شد. تعداد 280 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 7 گروه آزمایشی با 4 تکرار شامل جیره شاهد بر پایه ذرت و کنجاله سویا و جیرههای حاوی 20 درصد، 30 درصد و 40 درصد ذرت جایگزین شده با دانه گندم خام (W20، W30 و W40) و یا جیرههای حاوی 20 درصد، 30 درصد و 40 درصد جایگزینی ذرت با گندم تخمیرشده (FW20، FW30 و FW40) تقسیم شدند. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که دانه گندم تخمیری در سطح40 درصد موجب افزایش معنیدار وزن روزانه در دورههای آغازین و رشد شد (05/0≥P). اسید فایتیک در اثر تخمیر، کاهش و مقدار کلسیم و فسفر از لحاظ عددی افزایش یافت. افزایش معنیدار طول پرز در تیمار FW40 در مقایسه با تیمار شاهد مشاهده شد (05/0≥P). همچنین وزن نسبی عضله سینه در تیمار FW40افزایش معنیداری (05/0≥P) را نسبت به تیمارهای FW30، W40 و شاهدنشان داد.به‌عنوان نتیجهگیری نهایی، استفاده از سطح 40 درصد دانه گندم تخمیری منجر به بهبود ضریب تبدیل و افزایش درصد گوشت عضله سینه میگردد.
مولود پارسافر؛ مازیار محیطی اصلی؛ محسن فرزانه
چکیده
این آزمایش جهت بررسی اثر آلومینوسیلیکات، اسید هیومیک، دیواره سلولی مخمر، پودر گیاهی و یک توکسین بایندر تجاری برای کاهش آثار آفلاتوکسین B1 در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. آزمایش با استفاده از 320 قطعه جوجهگوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن 7 تا 28 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
این آزمایش جهت بررسی اثر آلومینوسیلیکات، اسید هیومیک، دیواره سلولی مخمر، پودر گیاهی و یک توکسین بایندر تجاری برای کاهش آثار آفلاتوکسین B1 در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. آزمایش با استفاده از 320 قطعه جوجهگوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن 7 تا 28 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین)، 2) شاهد مثبت (حاوی 3/0 میلیگرم آفلاتوکسینB1 در کیلوگرم جیره)، 3) شاهد مثبت + آلومینوسیلیکات، 4) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک، 5) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ دیواره سلولی مخمر، 6) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک+ دیواره سلولی مخمر، 7) شاهد مثبت+ توکسین بایندر تجاری مگنوتوکس و 8) شاهد مثبت+ پودر گیاهی بود. استفاده از جیره حاوی آفلاتوکسین سبب کاهش عملکرد رشد جوجهها، افزایش وزن کبد، قلب و پانکراس و کاهش غلظت آلبومین، پروتئین کل و گلوکز سرم شد (05/0>P). افزودن آلومینوسیلیکات به‌عنوان جاذب به تنهایی در کاهش آثار منفی آفلاتوکسین مؤثر بود. افزودن دیواره سلولی مخمرسبب تقویت اثرات آلومینوسیلیکات شد، اما افزودن اسید هیومیک زیاد مؤثر نبود. در مجموع، به نظر می رسد ترکیب آلومینوسیلیکات و دیواره سلولی مخمر بیشترین جذب آفلاتوکسین B1 را دارا میباشد.
امیرحسین علیزاده قمصری؛ سید عیداله حسینی؛ فرید شریعتمداری؛ مجید توکلی؛ هوشنگ لطف الهیان
چکیده
آزمایشی بهمنظور تعیین سطح بهینه جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی، پنج تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 15 تا 42 روزگی صورت گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل پرندگان دریافتکننده سطوح صفر (شاهد)، 5، 10، 15 و 20 درصد جرم ذرت بودند. در طول دوره آزمایش ...
بیشتر
آزمایشی بهمنظور تعیین سطح بهینه جرم ذرت (حاوی روغن زیاد) در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی، پنج تکرار و 30 قطعه پرنده در هر واحد آزمایشی از سن 15 تا 42 روزگی صورت گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل پرندگان دریافتکننده سطوح صفر (شاهد)، 5، 10، 15 و 20 درصد جرم ذرت بودند. در طول دوره آزمایش صفات مربوط به عملکرد، شاخص تولید، هزینه خوراک مصرفی بهازای هر کیلوگرم وزن زنده، پاسخهای ایمنی هومورال و ریخت‌شناسی بافت روده مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تعیین سطح بهینه جرم ذرت در جیره از روش مدیریت تصمیمگیری چند شاخصی (TOPSISیاTechnique for Order Preference by Similarity to Ideal Solution) و روش حداکثرسازی سود اقتصادی استفاده شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، سطح بهینه افزودن جرم ذرت به جیره با استفاده از روش مدیریتی TOPSIS و روش حداکثرسازی سود اقتصادی بهترتیب 59/6 و 98/6 درصد تعیین شد.
زینب شهودی؛ مجید متقی طلب؛ مصطفی گلشکن
چکیده
پلیفنولهای موجود در هسته انگور جز مهارکنندههای قوی آروماتاز محسوب میشوند. در این مطالعه، عصاره هسته انگور به عنوان آنتیآروماتاز به تخممرغ تزریق و اثرات آن بر تمایز جنسیت و ساختار گوناد جوجهها مورد بررسی قرار گرفت. هفتصد عدد تخممرغ از سویه راس 308 به 7 تیمار شامل: تزریق سطوح 3 (GSE3+Zn) و 4 میلیگرم (GSE4+Zn) عصاره هسته انگور ...
بیشتر
پلیفنولهای موجود در هسته انگور جز مهارکنندههای قوی آروماتاز محسوب میشوند. در این مطالعه، عصاره هسته انگور به عنوان آنتیآروماتاز به تخممرغ تزریق و اثرات آن بر تمایز جنسیت و ساختار گوناد جوجهها مورد بررسی قرار گرفت. هفتصد عدد تخممرغ از سویه راس 308 به 7 تیمار شامل: تزریق سطوح 3 (GSE3+Zn) و 4 میلیگرم (GSE4+Zn) عصاره هسته انگور و روی، 3(NGSE3+Zn) و 4(NGSE4+Zn) میلیگرم نانوذرات عصاره هسته انگور و روی، 05/0 میلیگرم تاموکسیفن و روی (TOM+Zn)، 5/0 میلیلیتر نرمال سالین (PC) و تیمار بدون تزریق (NC)، اختصاص یافتند. تزریق در روز 5 انکوباسیون و از قسمت باریک تخممرغ انجام شد. جوجههای تولیدی به مدت 5 هفته پرورش یافتند. نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که در مقایسه با تیمارهای شاهد تزریق عصاره هسته انگور باعث افزایش معنیدار در درصد جنس نر شد (05/0P<). مقایسه تیمارهای مختلف حاکی از عدم تفاوت معنیداری در وزن یک روزگی و نیز صفات عملکردی (خوراک مصرفی، وزن بدن، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک) بود. مطالعه ساختار گوناد در جوجهها، حاکی از درجه قوی برگشتگی جنسی در جوجههای تیمار شده با سطوح 3(NGSE3) و 4(NGSE4) میلیگرم نانوذرات عصاره هسته انگور و روی بود. نتیجهگیری کلی حاکی از این است که عصاره هسته انگور به عنوان ترکیبی با خاصیت آنتی آروماتازی، قابلیت تولید درصد بیشتر جنس نر جوجههای گوشتی را دارد.
زهرا زنگنه؛ سودابه مرادی؛ علیرضا عبدالمحمدی
چکیده
هدف از انجام این آزمایش بررسی تأثیر سطوح انرژی سوخت‌وساز (متابولیسم)، شدت و مدت محدودیت غذایی در دان حبه‌ای یا پوشش‌دارشده (پلت) بر عملکرد، فراسنجه (پارامتر)های خونی و همچنین خصوصیات لاشه در جوجههای گوشتی بود. شمار 480 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در آزمایش فاکتوریل 3×2×2 با دوازده تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
هدف از انجام این آزمایش بررسی تأثیر سطوح انرژی سوخت‌وساز (متابولیسم)، شدت و مدت محدودیت غذایی در دان حبه‌ای یا پوشش‌دارشده (پلت) بر عملکرد، فراسنجه (پارامتر)های خونی و همچنین خصوصیات لاشه در جوجههای گوشتی بود. شمار 480 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در آزمایش فاکتوریل 3×2×2 با دوازده تیمار و چهار تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل دو سطح انرژی قابل سوخت‌وساز، دو سطح شدت محدودیت غذایی (90درصد و 85درصد استاندارد مصرف سویه) و سه دوره محدودیت (21-8، 28-8 و 35-8 روزگی) بودند. با افزایش سطح انرژی جیره، از21-8 و 42-1 روزگی برخلاف 7 روزگی وزن بدن و ضریب تبدیل بهبود می‌یابد (05/0>P). اعمال90درصد محدودیت غذایی نسبت به 85درصد، همچنین دورههای محدودیت 21-8 و 28-8 نسبت به 35-8 روزگی، وزن بدن را به‌طور معنیداری افزایش داد (05/0>P). در 14روز محدودیت، افزایش سطح انرژی به همراه 90درصد محدودیت، موجب افزایش وزن نسبی لاشه و ران در 42 روزگی شد ولی در 21 و 28 روز محدودیت، بیشترین وزن لاشه و ران در 85درصد محدودیت به همراه سطح بالاتر انرژی مشاهده شد (01/0>P). افزایش انرژی جیره منجر به بالا رفتن گلوکز خون در سنین 28 و 35 روزگی، کاهش غلظت تری‌گلیسیرید و افزایش درصد چربی بطنی در سن 42 روزگی شد (05/0>P). به‌طورکلی، افزایش سطح انرژی جیره با شدت محدودیت 90درصد (نسبت به استاندارد مصرف سویه) به مدت سه هفته (28-8 روزگی) در دان حبهایشده منجر به بهبود عملکرد در جوجههای گوشتی میشود.
سجاد گوهری؛ فیروز صمدی؛ فرزانه گنجی؛ سعید حسنی؛ یوسف جعفری آهنگری
چکیده
این مطالعه به منظور بررسی خواص آنتی¬اکسیدانی کنگرفرنگی بر عملکرد کبد در جوجه¬های گوشتی مسموم شده با تتراکلریدکربن انجام شد. 60 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس، 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار آزمایشی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (دریافت کننده جیره شاهد)، 2) کنگرفرنگی (جیره شاهد مکمل شده با 3 درصد پودر کنگرفرنگی)، ...
بیشتر
این مطالعه به منظور بررسی خواص آنتی¬اکسیدانی کنگرفرنگی بر عملکرد کبد در جوجه¬های گوشتی مسموم شده با تتراکلریدکربن انجام شد. 60 قطعه جوجه گوشتی یک روزه (راس، 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی در چهار تیمار آزمایشی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (دریافت کننده جیره شاهد)، 2) کنگرفرنگی (جیره شاهد مکمل شده با 3 درصد پودر کنگرفرنگی)، 3) تتراکلریدکربن (جیره شاهد بعلاوه 1 میلی¬¬لیتر تتراکلریدکربن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و 4) کنگرفرنگی+ تتراکلریدکربن (جیره شاهد مکمل شده با 3 درصد کنگرفرنگی + 1 میلی¬لیتر تتراکلرید کربن به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) بودند. جهت مقایسه مقادیر فراسنجه¬های خونی نظیر پروتئین تام، آلبومین، کلسترول¬کل و تری¬گلیسرید و نیز آنزیم¬های کبدی آلانین¬آمینو¬ترانسفراز، آسپارتات¬آمینو¬ترانسفــراز و آلکالین¬فسفاتاز خون¬گیری از ورید بال انجام شد. همچنین، جهت مطالعه بافتــی از کبــد نمونه¬برداری شد. نتایج نشان داد که کنگر¬فرنگی تاثیری بر مقادیر فراسنجه¬های سرم خون نداشت، در حالی که تتراکلرید¬کربن مقادیر پروتئین تام و آلبومین سرم خون را کاهش و کلسترول کل و تری¬گلیسرید را افزایش داد (05/0P
شیلا هادی نیا؛ محمود شیوازاد؛ حسین مروج
چکیده
تعداد160 قطعه جوجه نر(راس 308) در سن 4 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی به 8 تیمار و 4 تکرار برای هر تیمار در قفس¬های آزمایشی تقسیم شدند. جیره¬های آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره پایه بدون متیونین افزودنی (شاهد)، تیمار 2: جیره پایه + 06/0، تیمار 3: جیره پایه + 11/0، تیمار 4: جیره پایه + 17/0درصد متیونین سنتتیک، تیمار 5: جیره پایه+ 06/0، تیمار 6: جیره پایه + 11/0، ...
بیشتر
تعداد160 قطعه جوجه نر(راس 308) در سن 4 روزگی در قالب طرح کاملاً تصادفی به 8 تیمار و 4 تکرار برای هر تیمار در قفس¬های آزمایشی تقسیم شدند. جیره¬های آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره پایه بدون متیونین افزودنی (شاهد)، تیمار 2: جیره پایه + 06/0، تیمار 3: جیره پایه + 11/0، تیمار 4: جیره پایه + 17/0درصد متیونین سنتتیک، تیمار 5: جیره پایه+ 06/0، تیمار 6: جیره پایه + 11/0، تیمار 7: جیره پایه + 17/0، تیمار 8: جیره پایه +22/0درصد متیونین گیاهی بودند. در سنین 28 و 42 روزگی به منظور ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی ازتست آنتی¬بادی علیه آنتی¬ژن گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و تست ایمنی 1-کلرو 2و3 دی نیترو بنزن (DNCB) استفاده شد. تابعیت چندگانه نمایی و چندگانه خطی برای تعیین کارایی زیستی متیونین گیاهی نسبت به متیونین سنتتیک بر پایه عملکرد رشد و سیستم ایمنی جوجه¬های گوشتی به کار گرفته شد. نتایج آزمایش نشان داد افزایش وزن و خوراک مصرفی جوجه¬های گوشتی بدون در نظر گرفتن نوع منبع متیونین دریافتی نسبت به جیره پایه بهبود یافت. نتایج سیستم ایمنی در سن 28 روزگی پاسخ معنی¬داری را نشان نداد ( 05/0p>) درحالیکه در سن 42 روزگی، جوجه¬های گوشتی تحت تاثیر سطوح افزایشی منابع متیونین قرار گرفتند.
مرضیه ابراهیمی؛ احمد زارع شحنه؛ محمود شیوازاد؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ مجید تبیانیان؛ مسعود ادیب مرادی؛ کرامت نوریجلیانی
چکیده
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، صفات لاشه‌ای و فراسنجههای خون در جوجه مرغ‌های گوشتی سویه راس در دوره آغازین بود. در این آزمایش تعداد 192 جوجه مرغ گوشتی یک روزه سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره غذایی تغذیه شدند که هر جیره غذایی شامل 4 تکرار بود. جیرههای غذائی حاوی مقادیر ...
بیشتر
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، صفات لاشه‌ای و فراسنجههای خون در جوجه مرغ‌های گوشتی سویه راس در دوره آغازین بود. در این آزمایش تعداد 192 جوجه مرغ گوشتی یک روزه سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره غذایی تغذیه شدند که هر جیره غذایی شامل 4 تکرار بود. جیرههای غذائی حاوی مقادیر 100%، 153%، 168% و 183 % آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس بودند و از 1 تا 10 روزگی تغذیه شدند. در روز دهم آزمایش، تعداد سه جوجه از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب، نمونه‌های خون از هر کدام جمع آوری شده و کشتار شدند تا صفات لاشه و پارامترهای خونی مورد اندازهگیری قرار گیرد. نتایج نشان دادند که جیره غذایی آرژنین اثر معنیدار افزاینده (05/0 P<) بر وزن 10 روزگی، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک، وزن لاشه، بازده لاشه، وزن و ضخامت ماهیچه سینه‌ای، وزن ران، وزن قلب، وزن و طول دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم داشت، در حالی که وزن چربی شکمی لاشه کاهش (05/0 P<) یافت. همچنین مکمل آرژنین غلظت‌های پلاسمائی تری‌یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) را افزایش (05/0 P<) داد، ولی غلظت‌های پلاسمائی کلسترول، تری‌گلیسرید و اوره را کاهش (05/0 P<) داد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، مصرف میزان 168% آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس، بهترین نتیجه را در بهبود رشد و صفات لاشه و در جیره حاوی 183 % آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس، بیشترین کاهش چربی لاشه را در پی داشته است.
مسعود برزگر؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
چکیده
در این آزمایش اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه گندم و سویا از سن 22 تا 42 روزگی روی بستر بررسی شد. این آزمایش با 400 قطعه پرنده به صورت طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار و 4 تکرار و 10 پرنده به ازای هر تکرار صورت گرفت. تیمارهای این آزمایش شامل سطوح مختلف مکمل ویتامینی و روزهای ...
بیشتر
در این آزمایش اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینی بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه گندم و سویا از سن 22 تا 42 روزگی روی بستر بررسی شد. این آزمایش با 400 قطعه پرنده به صورت طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار و 4 تکرار و 10 پرنده به ازای هر تکرار صورت گرفت. تیمارهای این آزمایش شامل سطوح مختلف مکمل ویتامینی و روزهای مختلف دسترسی به مکمل بوده است به صورتیکه، تیمار یک جیره فاقد مکمل ویتامینی، تیمارهای 2، 3 و 4 جیرههای حاوی 33/33% مکمل ویتامینی، تیمارهای 5، 6 و 7 جیرههای حاوی 66/66% مکمل ویتامینی و تیمارهای 8، 9 و 10 جیرههای حاوی 100% مکمل ویتامینی، که تیمارهای 2، 5 و 8 فقط از روزهای 22 تا 28، تیمارهای 3، 6 و 9 از روزهای 22 تا 35 و تیمارهای 4، 7 و 10 فقط از روزهای 22 تا 42 در دسترس پرنده ها قرار گرفت. در پایان دوره آزمایش وزن پرندهها در هر تکرار، میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. همچنین در پایان 42 روزگی از هر تکرار دو پرنده انتخاب و کشتار شد تا فراسنجههای مربوط به لاشه (بازده لاشه، درصد سینه، درصد ران، درصد قلب، درصد کبد، درصد چربی شکمی) اندازهگیری شود. نتایج نشان داد که بین تیمارها تفاوت معنیداری در میانگین افزایش وزن روزانه، میانگین خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی و همچنین خصوصیات لاشه وجود نداشت. بنابراین توصیه میشود که میتوان مکمل ویتامینی را از سه هفته آخر دوره پرورش (42-22 روزگی) از جیرهها حذف نمود.
ایمان چاکسری؛ مجتبی زاغری؛ سعید خلجی
چکیده
آزمایشی برای بررسی اثر افزودن متابولیت 1- آلفا هیدروکسی کولهکلسیفرول با و بدون کولهکلسیفرول و فیتاز میکروبی در جیرههای با سطوح مختلف کلسیم و فسفر بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام شد. برای انجام این آزمایش تعداد 576 قطعه جوجه یک روزه نر (راس 308) با میانگین وزن 1±40 گرم انتخاب شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت ...
بیشتر
آزمایشی برای بررسی اثر افزودن متابولیت 1- آلفا هیدروکسی کولهکلسیفرول با و بدون کولهکلسیفرول و فیتاز میکروبی در جیرههای با سطوح مختلف کلسیم و فسفر بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام شد. برای انجام این آزمایش تعداد 576 قطعه جوجه یک روزه نر (راس 308) با میانگین وزن 1±40 گرم انتخاب شدند. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل (3×2×2×3) با 4 تکرار و 4 جوجه در هر تکرار انجام شد. فاکتورها شامل 3 سطح از متابولیت 1α-OH-D3 (0، 5 و10 µg/kg)، 2 سطح آنزیم فیتاز (0 و500 FTU/kg)، 2 سطح کولهکلسیفرول (0 و 5000 ICU/kg)، و3 سطح کلسیم و فسفر (100، 75 و50 درصد مقدار توصیه شده در راهنمای پرورش جوجه گوشتی سویه راس 308) بود. افزودن 10 میکروگرم 1α-OH-D3 باعث کاهش خوراک مصرفی و همچنین کاهش وزن بدن در سنین 7، 35 و 42 روزگی گردید (05/0>P و 01/0>P). افزودن 500 واحد آنزیم فیتاز به جیرههای حاوی 5 میکروگرم در کیلوگرم 1α-OH-D3 باعث افزایش معنیدار وزن بدن در سنین 7 و 14 روزگی شد (05/0>P). اثر متقابل 1α-OH-D3 و آنزیم فیتاز روی ضریب تبدیل غذایی در سن 28 روزگی معنیدار بود (01/0>P) به طوریکه بهترین ضریب تبدیل غذایی نیز با مصرف 5 میکروگرم در کیلوگرم 1α-OH-D3 و 500 واحد آنزیم فیتاز حاصل شد. افزودن 5 و 10 میکروگرم 1α-OH-D3مقاومت در برابر نیروی برشی و نیروی لازم برای ایجاد شکست در استخوان درشتنی را بطور خطی افزایش داد (01/0>P). نتایج حاکی از این است که افزودن متابولیت 1α-OH-D3 میتواند بروز دیسکندروپلازی درشتنی را در جوجههای گوشتی کاهش دهد اما با توجه به سمیت این متابولیت مقدار دقیق مورد استفاده آن نیازمند تحقیقات بیشتر میباشد.
مریم آببند؛ محمد سالار معینی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره روغنی بره موم در مقایسه با پیکولینات کروم بر عملکرد و برخی پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف بره موم (500، 1000 و1500 میلی گرم در کیلو گرم جیره)، یک سطح پیکولینات کروم (1500 میکروگرم درکیلوگرم جیره) و یک گروه شاهد بودند که با استفاده از 200 قطعه ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف عصاره روغنی بره موم در مقایسه با پیکولینات کروم بر عملکرد و برخی پاسخ های ایمنی جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف بره موم (500، 1000 و1500 میلی گرم در کیلو گرم جیره)، یک سطح پیکولینات کروم (1500 میکروگرم درکیلوگرم جیره) و یک گروه شاهد بودند که با استفاده از 200 قطعه جوجه خروس گوشتی راس(308) از سن 1 تا 42 روزگی تحت شرایط تنش گرمایی (2±34 درجه سلسیوس) به مدت 5 ساعت از شبانه روز (12 تا 17) انجام شد. آزمایش بر اساس طرح آماری کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار انجام گرفت. در این آزمایش علاوه بر اندازه گیری و ثبت معیارهای مرتبط با عملکرد رشد، میزان درصد لنفوسیت، هتروفیل، غلظت های گلوگز و انسولین در سرم نیز در پایان دوره آزمایش تعیین شد. همچنین در پایان دوره یک جوجه از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب و وزن نسبی برخی اندامها مورد بررسی قرار گرفت. میزان مصرف خوراک در کل دوره پرورش در جوجه های دریافت کننده تیمار1500 میلی گرم در کیلو گرم بره موم به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود، اما مقدار پیکولینات کروم هیچ تاثیری بر مصرف خوراک نداشت (01/0<P). در دوره های 21 تا 45 روزگی وکل دوره، افزایش وزن (01/0>P) و ضریب تبدیل غذا (05/0>P) درجوجه های دریافت کننده بره موم و پیکولینات کروم در شرایط تنش گرمایی به طور معنی داری بهتر از گروه شاهد بود. همچنین استفاده از بره موم و پیکولینات کروم تاثیر معنی داری بر بهبود سیستم ایمنی و میزان گلوگز و انسولین خون جوجه های گوشتی نداشت. البته تنها تفاوت معنی دار مربوط به درصد لنفوسیت ها بود که بیشترین و کمترین درصد لنفوسیت بترتیب برای تیمار غذایی 1500 میلی گرم درکیلوگرم بره موم و تیمار شاهد بود (05/0> (P. همچنین وزن نسبی اجزای لاشه، به استثنای وزن نسبی بورس، تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. وزن نسبی لاشه و بورس در تمامی گروه ها بالاتر از گروه شاهد بود (01/0> P). با توجه به نتایج این تحقیق به نظر می رسد که در شرایط تنش گرمایی، استفاده از بره موم و پیکولینات کروم در بهبود رشد و ضریب تبدیل جوجه های گوشتی موثر باشند.
نیلوفر میربابایی لنگرودی؛ مهرداد محمدی؛ محمد روستایی علیمهر
چکیده
دراین تحقیق تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر سیستم ایمنی هومورال و سلولی 200 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد کاب 500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و تعداد 10 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. جوجههای گروه اول به عنوان شاهد (C) در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمودند. جوجههای گروه دوم (P) از جیره حاوی g/kg1/0 پروبیوتیک ...
بیشتر
دراین تحقیق تاثیر پروبیوتیک پروتکسین و اسید فرمیک بر سیستم ایمنی هومورال و سلولی 200 قطعه جوجه یکروزه گوشتی نژاد کاب 500 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار و تعداد 10 مشاهده در هر تکرار مورد بررسی قرار گرفت. جوجههای گروه اول به عنوان شاهد (C) در نظر گرفته شد و از جیره پایه استفاده نمودند. جوجههای گروه دوم (P) از جیره حاوی g/kg1/0 پروبیوتیک پروتکسین، جوجههای گروه سوم (F) از جیره حاوی 8/0% اسید فرمیک و جوجههای گروه چهارم (P+F) از جیره حاوی g/kg1/0پروتکسین و 8/0% اسید فرمیک بصورت مخلوط در دان استفاده کردند. جهت ارزیابی عملکرد، مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. جهت ارزیابی ایمنی هومورال به جوجهها در روز 8 و 22 دوره پرورش گلبول قرمز گوسفند (SRBC) تزریق شد و در روزهای 21، 28، 35 و 42 سطوح مختلف آنتی بادی بر علیه SRBC با روش هماگلوتیناسیون اندازهگیری شد. جهت ارزیابی ایمنی سلولی در روز 16 دوره پرورش فیتوهماگلوتینین (PHA-P) زیر پوست بال تزریق شد و 24 و 48 ساعت بعد از تزریق پاسخ پوست مورد بررسی قرار گرفت. پس از کشتار وزن تیموس و بورس فابرسیوس اندازه گیری شد. نتایج نشان داد مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل غذایی در گروه‌های آزمایشی کاهش یافت )05/0(P
شیلا هادی نیا؛ محمود شیوازاد؛ حسین مروج؛ مجید اله یاری شهراسب
چکیده
این پژوهش به منظور مقایسه تاثیرگذاری سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه ذرت و کنجاله سویا انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 225 قطعه جوجه خروس سه روزه سویه راس 308 به 9 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در واحدهای آزمایشی (قفس) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح افزایش ...
بیشتر
این پژوهش به منظور مقایسه تاثیرگذاری سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای بر پایه ذرت و کنجاله سویا انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 225 قطعه جوجه خروس سه روزه سویه راس 308 به 9 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در واحدهای آزمایشی (قفس) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح افزایش تدریجی از هر یک از دو منبع متیونین گیاهی و سنتتیک طی سه دوره پرورشی بودند. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره پایه بدون متیونین افزودنی (شاهد)، تیمار 2: جیره پایه + 07/0، 06/0 و 05/0، تیمار 3: جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0، تیمار 4: جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0، تیمار 5: جیره پایه + 29/0، 23/0 و 19/0 درصد متیونین سنتتیک به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی، تیمار 6: جیره پایه + 07/0، 06/0 و 05/0، تیمار 7: جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0، تیمار 8: جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0 و تیمار 9: جیره پایه + 29/0، 23/0 و 19/0درصد متیونین گیاهی به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه در طی سه دوره پرورش اندازهگیری شد و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. به منظور ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی در سنین 28 و 42 روزگی از دو آزمایش هموگلوتیناسیون علیه آنتی‌ژن گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و پاسخ به محلول 1-کلرو2-3- دی نیتروبنزن (DNCB) استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به 2 سطح بالای متیونین سنتتیک و گیاهی میباشد که با سایر تیمارها اختلاف معنیداری داشتند درحالیکه کمترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به سطح بالای متیونین سنتتیک میباشد. پرندگانی که از جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0 درصد متیونین سنتتیک بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی و همچنین جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0 درصد متیونین گیاهی بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی تغذیه نمودند، دارای بهترین عملکرد تولیدی و پاسخ سیستم ایمنی بودند. لذا با توجه به نتایج آزمایش به نظر می‌رسد امکان جایگزینی متیونین با منشاء گیاهی با متیونین سنتتیک وجود داشته باشد.
محمدحسین شهیر؛ وریا عندلیبی؛ محمود شیوازاد؛ افشین حیدری نیا؛ امید افسریان
چکیده
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دانه خام کلزا با و بدون افزودن مولتی آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 6×2 با 2 سطح آنزیم (با و بدون آنزیم) و 6 سطح دانه خام کلزا (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد) با 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه انجام گرفت. جیرههای آزمایشی در دو دوره 21-14روزگی و 42-21روزگی در اختیار جوجهها قرار گرفت. نتایج ...
بیشتر
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دانه خام کلزا با و بدون افزودن مولتی آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 6×2 با 2 سطح آنزیم (با و بدون آنزیم) و 6 سطح دانه خام کلزا (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد) با 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه انجام گرفت. جیرههای آزمایشی در دو دوره 21-14روزگی و 42-21روزگی در اختیار جوجهها قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطح 5 درصد دانه خام کلزا (با و بدون افزودن آنزیم) سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل نسبت به سایر سطوح جایگزینی دانه خام کلزا گردید (05/0P
مجید اله یاری شهراسب؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
چکیده
دو آزمایش جهت مقایسه اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینه در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای تنظیم شده بر پایه گندم و جو از سن 29 تا 42 روزگی انجام گرفت. آزمایش اول، با استفاده از 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی بستر اجرا شد. ...
بیشتر
دو آزمایش جهت مقایسه اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینه در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجههای گوشتی تغذیه شده با جیرههای تنظیم شده بر پایه گندم و جو از سن 29 تا 42 روزگی انجام گرفت. آزمایش اول، با استفاده از 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی بستر اجرا شد. آزمایش دوم، همزمان با آزمایش اول، با استفاده از 64 قطعه جوجه در قفس‌‌های پرورشی با چهار تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 4 جیره حاوی سطوح صفر، 33/33، 66/66 و 100 درصد مکمل ویتامینه بود. در سنین 35 و 42 روزگی، وزن و خوراک مصرفی هر تکرار محاسبه و وزن لاشه، درصد چربی محوطه بطنی، میزان آنزیم‌های آسپارتاتآمینوترانسفراز (AST) و آلکالینفسفاتاز (ALP) اندازهگیری شد. همچنین، پس از کشتار، ران پرندگان به منظور ارزیابی میزان پراکسیداسیون لیپیدی به مدت 6 ماه در دمای 20- درجه سانتیگراد منجمد شد. براساس نتایج آزمایش اول، میزان پراکسیداسیون لیپیدی و AST در مقطع زمانی 36 تا 42 روزگی تحت تاثیر تیمار فاقد مکمل ویتامینه قرار گرفت (05/0P
علی اصغر ساکی؛ مرتضی افتخاری
چکیده
آزمایشی جهت بررسی مخلوط اسیدهای آلی و دو منبع متیونین بر عملکرد، شاخصهای لاشه و وزن دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 600 قطعه جوجه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 به صورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر قفس با ابعاد 2×2/1 مترمربع که یک تکرار محسوب می‌شد، استفاده شد. تیمارهای ...
بیشتر
آزمایشی جهت بررسی مخلوط اسیدهای آلی و دو منبع متیونین بر عملکرد، شاخصهای لاشه و وزن دستگاه گوارش جوجههای گوشتی انجام شد. تعداد 600 قطعه جوجه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 به صورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر قفس با ابعاد 2×2/1 مترمربع که یک تکرار محسوب می‌شد، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح مخلوط اسیدهای آلی (با نام تجاری ارگاسید شامل اسید فرمیک، لاکتیک، مالیک، سیتریک، تارتاریک و ارتوفسفریک اسید) (صفر، 5/0 و 1 درصد) و دو منبع مکمل متیونین (DL- متیونین (پودری) و آنالوگ مایع هیدروکسی متیونین (آلیمت) بودند. آزمایش در دو دوره آغازین و رشد انجام شد. سطوح 5/0 و 1 درصد مخلوط اسیدهای آلی سبب افزایش میانگین وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در همه دوره‌ها شدند (05/0>P). در دوره رشد آلیمت نسبت به DL- متیونین سبب افزایش درصد وزن لاشه شد (05/0>P). سطح 1 درصد اسید آلی سبب افزایش درصد وزن لاشه نسبت به سطوح دیگر در دوره آغازین شد (05/0>P). در دوره رشد سطوح 5/0 و 1 درصد اسیدهای آلی بر درصد وزن سینه، افزایش معنیداری نسبت به سطح صفر اسید آلی نشان دادند (05/0>P). در 21 روزگی درصد چربی بطنی با سطح 1 درصد اسیدهای آلی بطور معنیداری بالاتر از 5/0 درصد و سطح 5/0 درصد بالاتر از سطح صفر بود (05/0>P). درصد وزن سکوم‌ها در 21 روزگی در سطح 1 درصد اسید آلی بطور معنیداری پایین‌تر از سطح صفر شد (05/0>P). طول روده باریک در 42 روزگی در سطوح 5/0 و 1 درصد نسبت به سطح صفر بیشتر بود (05/0>P). بطورکلی، کاربرد اسیدهای آلی سبب افزایش درصد وزن لاشه، وزن سینه و طول روده باریک و کاهش وزن سکوم‌ها در 21 روزگی شد. همچنین آلیمت سبب افزایش درصد وزن لاشه نسبت به DL- متیونین شد.
محمد احسانی؛ مهران ترکی
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 311-320
چکیده
به منظور مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله زیتون با و بدون مکمل گیاهی حاوی پودر سیر و آویشن در جیره غذایی بر عملکرد جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل (2×3) شامل تفاله زیتون در سه سطح (صفر، پنج و ده گرم تفاله زیتون به ازای 100 گرم جیره) و مکمل گیاهی (صفر و 2/0 گرم به ازای هر 100 گرم جیره) با 4 تکرار و 10 ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثرات استفاده از سطوح مختلف تفاله زیتون با و بدون مکمل گیاهی حاوی پودر سیر و آویشن در جیره غذایی بر عملکرد جوجههای گوشتی، آزمایشی در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل (2×3) شامل تفاله زیتون در سه سطح (صفر، پنج و ده گرم تفاله زیتون به ازای 100 گرم جیره) و مکمل گیاهی (صفر و 2/0 گرم به ازای هر 100 گرم جیره) با 4 تکرار و 10 قطعه جوجه گوشتی نر نژاد راس 308 در هر تکرار انجام شد. استفاده از تفاله زیتون در جیرههای رشد (42-22) و پایانی (49-43) و نیز مکمل گیاهی در دورههای آغازین (21-1) و رشد (42-22) تأثیر معنیداری بر افزایش وزن جوجهها نداشت (05/0P>). گرچه در دورههای آغازین، رشد و ضریب تبدیل غذایی تحت تأثیر استفاده از مکمل گیاهی قرار نگرفت (05/0P>)، ولیکن استفاده از مکمل گیاهی در دوره پایانی ضریب تبدیل غذایی را بهبود داد (05/0P
احمد ملک زادگان؛ مجتبی زاغری؛ محمود شیوازاد
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 321-327
چکیده
هدف از این پژوهش برآورد انرژی قابل متابولیسم معادل مولتی‌آنزیم ناتوزیم P بود. برای انجام این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه نر سویه راس 308 استفاده شد. در این آزمایش 4 سطح انرژی قابل متابولیسم به صورت سطوح افزایشی مورد استفاده قرار گرفت و میزان سایر مواد مغذی در بین تمام جیرهها یکسان بود. علاوه بر این، 4 سطح آنزیم نیز به جیره ...
بیشتر
هدف از این پژوهش برآورد انرژی قابل متابولیسم معادل مولتی‌آنزیم ناتوزیم P بود. برای انجام این آزمایش از تعداد 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه نر سویه راس 308 استفاده شد. در این آزمایش 4 سطح انرژی قابل متابولیسم به صورت سطوح افزایشی مورد استفاده قرار گرفت و میزان سایر مواد مغذی در بین تمام جیرهها یکسان بود. علاوه بر این، 4 سطح آنزیم نیز به جیره پایه (جیره حاوی کمترین سطح انرژی قابل متابولیسم) افزوده شد. هر یک از تیمارها دارای 4 تکرار و هر تکرار شامل 5 جوجه بود. افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک در سنین 28 و 42 روزگی مورد اندازهگیری قرار گرفت. روابط تابعیت بین متغیر وابسته (وزن بدن) و متغیرهای مستقل (سطوح انرژی و آنزیم) بطور جداگانه برآورد گردید. میزان انرژی قابل متابولیسمی معادل آنزیم از مساوی قرار دادن روابط تابعیت به دست آمده از سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و آنزیم و کسر نمودن از مقدار انرژی قابل متابولیسم موجود در جیره پایه تعیین شد. در این آزمایش افزایش سطوح انرژی قابل متابولیسم موجب بهبود عملکرد شد. افزودن آنزیم به جیره پایه نیز موجب بهبود قابلیت استفاده از انرژی گردید. معادل انرژی قابل متابولیسم آنزیم ناتوزیم P معادل 77066 تا سن 28 روزگی و 93080 کیلوکالری در کیلوگرم از 28 تا 42 روزگی برآورد شد.
فریبرز خواجعلی؛ فریدون خواجعلی
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 355-360
چکیده
آزمایشی با استفاده از 100 جوجه گوشتی انجام گرفت که طی آن با انجام الکتروکاردیوگرافی در سن 42 روزگی، 15 قطعه جوجه سالم و 15 قطعه جوجه مبتلا به آسیت تحت بالینی شناسایی شد. در همان روز، از این جوجهها خونگیری انجام گرفت. هر دو گروه جوجه سالم و مبتلا به آسیت تحت بالینی به طور جداگانه تا سن 49 روزگی (انتهای آزمایش) نگهداری شدند و سپس تمامی جوجهها ...
بیشتر
آزمایشی با استفاده از 100 جوجه گوشتی انجام گرفت که طی آن با انجام الکتروکاردیوگرافی در سن 42 روزگی، 15 قطعه جوجه سالم و 15 قطعه جوجه مبتلا به آسیت تحت بالینی شناسایی شد. در همان روز، از این جوجهها خونگیری انجام گرفت. هر دو گروه جوجه سالم و مبتلا به آسیت تحت بالینی به طور جداگانه تا سن 49 روزگی (انتهای آزمایش) نگهداری شدند و سپس تمامی جوجهها به منظور تعیین وزن نسبی بطنهای قلب کشتار گردید. دمای سالن در هفته های اول، دوم و سوم پرورش به 25، 20 و 15 درجه سلسیوس رسید و تا پایان دوره (49 روزگی) در این حد حفظ گردید. نتایج آزمایش امواج عمیق تر (منفی تر) S در جوجههای مبتلا به آسیت تحت بالینی را در مقایسه با جوجههای سالم نشان داد. هموگلوبین، هماتوکریت، نسبت هتروفیل به لنفوسیت، وزن مطلق و نسبی بطن راست و نسبت وزنی بطن راست به دو بطن در جوجههای مواجه با آسیت تحت بالینی بالاتر از جوجههای سالم بود. با وجود این، اختلاف دو گروه برای هموگلوبین و نسبت هتروفیل به لنفوسیت معنیدار نبود. میانگین غلظت هموگلوبین در گویچههای قرمز در جوجههای مواجه با آسیت تحت بالینی کمتر از جوجههای سالم بود.
حامد صالحی؛ سعید زین الدینی؛ آرمین توحیدی؛ محمود شیوازاد
دوره 42، شماره 4 ، اسفند 1390، ، صفحه 369-377
چکیده
این آزمایش جهت مطالعه تأثیر جایگزینی سطوح مختلف روغن ماهی در مقایسه با روغن گیاهی، بر ترکیب اسیدهای چرب لاشه و طعم گوشت جوجههای گوشتی انجام شد. سطوح مختلف روغن ماهی شامل صفر، یک، دو و سه درصد جیره، جایگزین روغن گیاهی در جیره 112 جوجه گوشتی سویه راس 308 شد. پرندگان در چهار گروه در قفس‌‌های پرورشی به مدت 42 روز جیرههای آزمایشی را که ...
بیشتر
این آزمایش جهت مطالعه تأثیر جایگزینی سطوح مختلف روغن ماهی در مقایسه با روغن گیاهی، بر ترکیب اسیدهای چرب لاشه و طعم گوشت جوجههای گوشتی انجام شد. سطوح مختلف روغن ماهی شامل صفر، یک، دو و سه درصد جیره، جایگزین روغن گیاهی در جیره 112 جوجه گوشتی سویه راس 308 شد. پرندگان در چهار گروه در قفس‌‌های پرورشی به مدت 42 روز جیرههای آزمایشی را که از نظر انرژی و پروتئین سطح یکسانی داشتند، مصرف نمودند. در انتهای آزمایش از هر تیمار 8 قطعه پرنده کشتار و نمونه عضله سینه تهیه و در فریزر نگهداری شد. در مطالعه حاضر با مصرف روغن ماهی در جیره، به خصوص سطح سه درصد جیره در مقایسه با سطح صفر (شاهد)، میزان دوکوزا هگزا انوئیک اسید از 055/0 به 906/0 میلیگرم به گرم اسیدهای چرب افزایش یافت (05/0P
مجتبی زاغری؛ سعید خلجی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 265-273
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر استفاده از مولتی‌آنزیم تجاری ناتوزیم-P در جیره جوجههای گوشتی و تصحیح مواد مغذی آزاد شده به وسیله آنزیم صورت گرفت. برای انجام این آزمایش 96 قطعه جوجه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 4 پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجهها به مدت 42 روز با جیرههای آزمایشی تغذیه ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر استفاده از مولتی‌آنزیم تجاری ناتوزیم-P در جیره جوجههای گوشتی و تصحیح مواد مغذی آزاد شده به وسیله آنزیم صورت گرفت. برای انجام این آزمایش 96 قطعه جوجه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 4 پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجهها به مدت 42 روز با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. برای انجام آزمایش 6 جیره (فاقد آنزیم به عنوان کنترل، فاقد آنزیم و درنظر گرفتن 100% مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل منفی، حاوی آنزیم و بدون تصحیح برای مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل مثبت، جیرههای فرموله شده با احتساب 50، 100 و 120درصد مواد مغذی معادل آنزیم) تنظیم گردید. میزان خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن جوجهها در سنین 21، 35 و 42 روزگی اندازهگیری شد. میزان پاسخ ایمنی جوجهها به فیتوهماگلوتنین-P در سن 36 روزگی مورد اندازهگیری قرار گرفت. نتایج مربوط به افزایش وزن نشان داد که بین تیمارها در هر یک از سنین ذکر شده تفاوت معنیدار وجود داشت (01/0>P). در سنین 21 و 35 روزگی، تیمار 50 درصد بیشترین افزایش وزن و تیمار کنترل منفی کمترین افزایش وزن را نشان داد، همچنین تیمار کنترل منفی در 42 روزگی نیز افزایش وزن کمتری را نشان داد. ضریب تبدیل غذایی (خوراک مصرفی به ازای هر واحد افزایش وزن) نیز بین تیمارها متفاوت بود (05/0>P). تیمار کنترل منفی بالاترین ضریب تبدیل را داشت و در مقایسه با تیمارهای کنترل، کنترل مثبت و 50 درصد در سنین 21 و 35 و با تیمارهای کنترل و کنترل مثبت در سن 42 روزگی تفاوت معنیداری را نشان داد ولی با تیمارهای 100 و 120 درصد تفاوت معنیداری نشان نداد. نتایج مربوط به تفکیک لاشه نشان داد که بین تیمارها از لحاظ درصد لاشه، سینه، ران و چربی حفره بطنی تفاوتی وجود نداشت ولی از لحاظ درصد وزن سنگدان تفاوت معنیدار مشاهده گردید (05/0>P). از لحاظ پاسخ ایمنی تفاوت معنیداری بین تیمارها مشاهده گردید به طوری که افزودن آنزیم موجب تقویت سیستم ایمنی گردید (05/0>P). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که احتساب مواد مغذی معادل آنزیم به میزان 50 درصد موجب عملکرد بهتری درمقایسه با سایر تیمارها گردید به نحوی که هزینه دان در این تیمار برای یک کیلوگرم افزایش وزن نسبت به تیمارهای کنترل و کنترل مثبت به ترتیب 4/4 و 5 درصد کاهش یافت.
علی اصغر ساکی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ شهاب قاضی؛ محمد مهدی معینی؛ فاطمه صاحبی اعلاء
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 275-283
چکیده
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیرهها به روش In-vitro و عملکرد جوجههای گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) ...
بیشتر
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیرهها به روش In-vitro و عملکرد جوجههای گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) و دو سطح آنزیم (صفر و 500 گرم در تن) استفاده شد. انرژی قابل متابولیسم ظاهری و حقیقی دانه جو به ترتیب 6/2886، 2/3624 و مقادیر تصحیح شده بر اساس ازت به ترتیب 8/3015 و 3205 کیلوکالری بر کیلوگرم و قابلیت هضم پروتئین 95/57 درصد بدست آمد. بالاترین مصرف خوراک، سطح صفر درصد جو (66/2776 گرم) بود که نسبت به 30 درصد جو دارای افزایش معنیداری بود (05/0P
سید عادل مفتخرزاده؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
دوره 42، شماره 2 ، مهر 1390، ، صفحه 143-151
چکیده
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجههای تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیرههای بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیرهها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجههای تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیرههای بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیرهها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار و 13 مشاهده در هر تکرار اختصاص یافتند. داده‌های به دست آمده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی آنالیز شدند. نتایج عملکردی پرندگان در 42 روزگی نشان داد در کل دوره پرورش، تنها افزودن آنزیم‌های B و C مشابه با جیره ذرت میانگین مصرف خوراک روزانه را در مقایسه با جیره گندم وجو پایه افزایش داد (05/0>P). در حالی که استفاده از تمامی آنزیم‌ها افزایش وزن روزانه وضریب تبدیل غذایی را در کل دوره پرورش نسبت به جیره گندم وجو بدون آنزیم بهبود بخشید (05/0>P). نتایج مربوط به فراسنجههای دستگاه گوارش نشان داد که استفاده از آنزیم تأثیر معنیداری بر وزن نسبی پانکراس، کبد، طحال و طول و وزن نسبی دئودنوم، ژژونوم، ایلئوم و کولون ندارد (05/0P). با توجه به نتایج به دست آمده بر اساس عملکرد پرندگان استفاده از تمامی آنزیم‌ها در جیرههای بر پایه گندم و جو به صورت مشابهی سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی شد و با توجه به وزن پایانی جوجهها، آنزیم C بهترین عملکرد را نشان داد و بین آنزیم‌های A و B تفاوت معنیداری وجود نداشت، اما با توجه به برآورد اقتصادی براساس نتایج حاصل از کل دوره پرورش استفاده از آنزیم‌هایB و A مقرون به صرفه تر بوده است.
