مقاله پژوهشی
امید نوری؛ مجتبی زاغری؛ حسنا حاجاتی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجه‌های گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجه‌های گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که در دو سطح 50 و 100 درصد جایگزین شدند. سلنیوم آلی با کشت جلبک اسپیرولینا و غنی سازی با سلنیوم تولید شد. میزان سلنیوم موجود در تیمارهای مختلف با روش طیف‌سنجی جرمی انتشار پلاسما از طریق تزویج القایی اندازهگیری شد. در این آزمایش، فراسنجههای مصرف خوراک و افزایش وزن بدن بصورت هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. در سن 42 روزگی، از هر تکرار یک قطعه پرنده کشتار و وزن لاشه آماده طبخ اندازهگیری شد. برای اندازهگیری pH و مقدار سلنیوم ذخیره شده، از گوشت سینه نمونه‌برداری شد. نتایج نشان داد، در بین تیمارهای مختلف از لحاظ صفات عملکردی و درصد لاشه آماده طبخ تفاوت معنیداری مشاهده نشد. تفاوت معنیداری از نظر pH عضله سینه در صفر و 24 ساعت بعد از کشتار، بین تیمارهای مختلف وجود نداشت. مقدار سلنیوم ذخیره شده در عضله سینه پرندگانی که از سلنیوم آلی تغذیه کردند نسبت به تیمارهای دیگر افزایش معنیداری داشت (05/0P<). بطور کلی، نتایج این پژوهش نشان دادند که جایگزینی 100 درصدی سلنیت سدیم با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بدون کاهش در عملکرد پرنده منجر به افزایش مقدار ذخیره سلنیوم در عضله سینه شد.
مقاله پژوهشی
لیلی جمشیدی؛ علی خطیب جو؛ مجید متقی طلب
چکیده
در آزمایش حاضر، تاثیر تغذیه پودر سیر و گوجه فرنگی بر عملکرد، فراسنجههای خونی، تمایز جنسیت و قابلیت جوجه‌درآوری مرغ‌های مادر گوشتی سویه راس-308 بررسی و با تزریق داخل تخم‌مرغی عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی مقایسه شد. در آزمایش اول، تعداد 375 قطعه مرغ و 25 قطعه خروس در سن 47 هفتگی بطور تصادفی به مدت 4 هفته به پنج تیمار و پنج تکرار ...
بیشتر
در آزمایش حاضر، تاثیر تغذیه پودر سیر و گوجه فرنگی بر عملکرد، فراسنجههای خونی، تمایز جنسیت و قابلیت جوجه‌درآوری مرغ‌های مادر گوشتی سویه راس-308 بررسی و با تزریق داخل تخم‌مرغی عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی مقایسه شد. در آزمایش اول، تعداد 375 قطعه مرغ و 25 قطعه خروس در سن 47 هفتگی بطور تصادفی به مدت 4 هفته به پنج تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (شاهد)، 2 و 3) جیره پایه + به ترتیب 2 و 4 درصد پودر سیر و 4 و 5) جیره پایه + به‌ترتیب 2 و 4 درصد پودر گوجه فرنگی بودند. در آزمایش دوم، تعداد 200 قطعه مرغ و 20 قطعه خروس بطور تصادفی به 2 تیمار شامل 1) جیره پایه و 2) جیره پایه + 4 درصد پودر گوجه فرنگی (تیمار انتخابی مرحله 1) در 5 تکرار از سن 52 تا 56 هفتگی اختصاص یافتند. در دوره جوجه‌کشی، تیمارهای آزمایشی شامل 1) گروه شاهد، 2) تخم مرغ‌های حاصل از مرغ‌های تغذیه شده با 4 درصد پودر گوجه فرنگی، 3، 4 و 5) به ترتیب تزریق داخل تخم‌مرغی سرم فیزیولوژیک، 1/0 و 3/0 میلی‌لیتر از عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه‌فرنگی بودند.تیمارهای آزمایشی بر درصد جنس نر و ماده، تاثیر معنیداری نداشتند (05/0P< ؛ آزمایش دوم). به طور کلی، افزودن 4 درصد پودر گوجه فرنگی به جیره غذایی مرغ‌های مادر در مقایسه با تزریق داخل تخم‌مرغی عصاره‌های هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی، درصد جنس نر در جوجه‌های تفریخ شده را افزایش نداد.
مقاله پژوهشی
فاطمه احمدی؛ حمید امانلو؛ طاهره امیرآبادی فراهانی؛ نجمه اسلامیان فارسونی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر افزودن منابع پروتئین عبوری در جیره گاوهای پابه‌ماه هلشتاین بر متابولیتهای خونی و بروز ناهنجاری‌های متابولیکی در فصل گرم بود. 88 راس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده، 30 روز پیش از تاریخ زایش مورد انتظار وارد طرح شدند و به یکی از 2 تیمار آزمایشی: پروتئین خام پایین (3/14 درصد پروتئین خام؛ LCP) و پروتئین خام بالا (1/17 ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر افزودن منابع پروتئین عبوری در جیره گاوهای پابه‌ماه هلشتاین بر متابولیتهای خونی و بروز ناهنجاری‌های متابولیکی در فصل گرم بود. 88 راس گاو هلشتاین چندبار زایش کرده، 30 روز پیش از تاریخ زایش مورد انتظار وارد طرح شدند و به یکی از 2 تیمار آزمایشی: پروتئین خام پایین (3/14 درصد پروتئین خام؛ LCP) و پروتئین خام بالا (1/17 درصد پروتئین خام؛ HCP) با استفاده از کنجاله گلوتن ذرت و پودر ماهی اختصاص یافتند. به‌طور هفتگی از 30 روز پیش از زایش تا روز زایش و در روزهای 0، 5، 14 و 21 پس از زایش، خونگیری به منظور بررسی متابولیتهای خونی از تمام گاوها انجام شد. غلظت آلبومین، BUN و منیزیم در گروه HCP در دوره پیش از زایش بالاتر بود. در دوره پس از زایش در تیمار HCP، مقدار آلبومین و کراتینین بیشتر و مقدار FFA، BHB و گلوکز کمتر بود. بروز کتوزیس تحت بالینی، متریت و اندومتریت در تیمار HCP نسبت به تیمارLCP کمتر بود. خوراندن جیره حاوی پروتئین عبوری بالا در دوره پابه‌ماه در فصل گرم باعث افزایش آلبومین در دوره پیش و پس از زایش، افزایش غلظت کراتینین در دوره پس از زایش و کاهش بروز کتوزیس، متریت و اندومتریت شد.
مقاله پژوهشی
حسن احمدیان؛ امیر رشیدی؛ پیمان محمودی
چکیده
هدف از این پژوهش برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات وزن بدن در بزهای مرخز با استفاده از مدل‌های رگرسیون تصادفی بی اسپلاین بود. تعداد 19549 رکورد صفات وزن بدن جمع‌آوری شده طی سال‌های 1399-1371 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد بز مرخز سنندج، آنالیز شد. مدل مورد استفاده جهت آنالیز دادهها شامل عوامل ثابت (سال تولد، جنس، نوع تولد و سن مادر) و عوامل ...
بیشتر
هدف از این پژوهش برآورد پارامترهای ژنتیکی صفات وزن بدن در بزهای مرخز با استفاده از مدل‌های رگرسیون تصادفی بی اسپلاین بود. تعداد 19549 رکورد صفات وزن بدن جمع‌آوری شده طی سال‌های 1399-1371 در ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد بز مرخز سنندج، آنالیز شد. مدل مورد استفاده جهت آنالیز دادهها شامل عوامل ثابت (سال تولد، جنس، نوع تولد و سن مادر) و عوامل تصادفی شامل اثرات ژنتیکی افزایشی مستقیم، ژنتیکی افزایشی مادری، محیطی دائمی دام و محیطی دائمی مادری به صورت متجانس و نامتجانس بود. برای مقایسه مدل‌ها از معیارهای اطلاعات آکایک (AIC) و بیزی (BIC) استفاده و مدل bspq.4.4.4.4 به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. مقدار وراثت‌پذیری مستقیم برای وزن‌های تولد، سه‌ماهگی، شش‌ماهگی، نه‌ماهگی و یکسالگی به ترتیب 14/0، 16/0، 08/0، 28/0 و 26/0 برآورد گردید. مقادیر همبستگی ژنتیکی بین وزن‌های تولد و سه‌ماهگی، تولد و شش‌ماهگی، تولد و نه‌ماهگی، تولد و یکسالگی، سه‌ماهگی و شش‌ماهگی، سه‌ماهگی و نه‌ماهگی، سه‌ماهگی و یکسالگی، شش‌ماهگی و نه‌ماهگی، شش‌ماهگی و یکسالگی و نه‌ماهگی و یکسالگی به ترتیب 91/0-، 22/0، 38/0، 21/0، 56/0، 26/0-، 30/0، 62/0، 86/0و 77/0 برآورد گردید. بیشترین همبستگی فنوتیپی بین وزن نه‌ماهگی و یکسالگی (82/0) و کمترین همبستگی بین وزن تولد با سه‌ماهگی و شش‌ماهگی (12/0) برآورد گردید. نتایج حاصل نشان داد که وزن نه ماهگی معیار مناسبی برای انتخاب در بزهای مرخز میباشد.
مقاله پژوهشی
ابوالفضل کولیوند؛ آرش آذرفر؛ امیر فدایی فر؛ ایوب عزیزی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی ارزش تغذیه‌ای و برآورد میزان پروتئین محافظت شده‌ی پروتانومیکس به عنوان یک منبع پروتئینی جدید و مقایسهی آن با کنجاله‌ی سویا طراحی شده است. پروتانومیکس پودری قهوه‌ای رنگ بوده و از جداسازی رسوب ناشی از واکنش تانن با خیساب ذرت حاصل می‌شود. مقدار پروتئین خام (CP) و انرژی قابل متابولیسم (ME) در این منبع پروتئینی ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی ارزش تغذیه‌ای و برآورد میزان پروتئین محافظت شده‌ی پروتانومیکس به عنوان یک منبع پروتئینی جدید و مقایسهی آن با کنجاله‌ی سویا طراحی شده است. پروتانومیکس پودری قهوه‌ای رنگ بوده و از جداسازی رسوب ناشی از واکنش تانن با خیساب ذرت حاصل می‌شود. مقدار پروتئین خام (CP) و انرژی قابل متابولیسم (ME) در این منبع پروتئینی تقریباً شبیه کنجاله‌ی سویا بوده و بیش از 80 درصد از پروتئین آن، به شکل نامحلول است. در این مطالعه، قابلیت تولید گاز آزمایشگاهی در پروتانومیکس به طور معناداری از تیمار شاهد (کنجاله‌ی سویا) کمتر بود (001/0˂p)؛ اگر چه، جایگزینی کنجاله‌ی سویا با سطوح مختلف از پروتانومیکس در جیرههای آزمایشی، منجر به تفاوت‌های معناداری در فراسنجههای تولید گاز نگردید (05/0 P˃). در مقایسهی پروتانومیکس با کنجاله‌ی سویا (شاهد)، فراسنجههای تجزیه پذیری حقیقی ماده‌ی خشک در شرایط آزمایشگاهی (IVTDDM)، انرژی قابل متابولیسم (ME) و pH تفاوت‌های معنیداری نداشتند (05/0 P˃)، اما غلظت اسیدهای چرب کوتاه زنجیر (SCFA)، قابلیت هضم ظاهری ماده‌ی آلی (IVOMAD) و نیتروژن آمونیاکی (N-NH3) در کنجاله‌ی سویا به طور معنیداری بالاتر بود (01/0˂p) در حالی که ضریب تفکیک (PF)، تولید پروتئین میکروبی (MPS) و بازده تولید پروتئین میکروبی (EMPS) در پروتانومیکس مقادیر بالاتری را نشان داد (05/0 P˂). با این حال، در جایگزینی کنجاله سویا با سطوح مختلف از پروتانومیکس در جیرههای آزمایشی، تنها نیتروژن آمونیاکی (N-NH3) بطور معنی داری کاهش یافت (05/0˂p).
مقاله پژوهشی
مرضیه رحمتی زاده؛ فردین هژبری؛ فرخ کفیل زاده
چکیده
این آزمایش برای ارزیابی اثر افزودن مخلوط اسانس‌های نعناع فلفلی، آویشن و رزماری به جیره به ترتیب با نسبت 3:1:2 بر عملکرد رشد، فراسنجههای شکمبه و خون بره‌های پرواری انجام شد. بیست و یک رأس بره نر مهربان با میانگین وزن 80/29 کیلوگرم به طور تصادفی با یکی از سه جیره 1) شاهد، 2) جیره پایه + 25/1 میلی‌لیتر مخلوط اسانس و 3) جیره پایه + 5/2 میلی‌لیتر ...
بیشتر
این آزمایش برای ارزیابی اثر افزودن مخلوط اسانس‌های نعناع فلفلی، آویشن و رزماری به جیره به ترتیب با نسبت 3:1:2 بر عملکرد رشد، فراسنجههای شکمبه و خون بره‌های پرواری انجام شد. بیست و یک رأس بره نر مهربان با میانگین وزن 80/29 کیلوگرم به طور تصادفی با یکی از سه جیره 1) شاهد، 2) جیره پایه + 25/1 میلی‌لیتر مخلوط اسانس و 3) جیره پایه + 5/2 میلی‌لیتر مخلوط اسانس تغذیه شدند. افزایش وزن روزانه در گروه‌های دریافت‌کننده مخلوط اسانس‌ها بیشتر از گروه شاهد بود، هرچند این افزایش عمدتا ناشی از اثرات متقابل تیمار در زمان بود. میزان مصرف خوراک نسبت به گروه شاهد افزایش(05/0>P) ولی ضریب تبدیل خوراک تغییری نکرد. غلظت کل اسیدهای چرب فرار و استات در گروه‌های دریافت‌کننده مخلوط اسانس نسبت به گروه شاهد کاهش یافت(05/0>P)، در حالی که غلظت پروپیونات در 5/2 میلی‌لیتر اسانس و غلظت ایزووالرات در غلظت‌های مختلف مخلوط اسانس نسبت به گروه شاهد افزایش یافت(05/0>P). تعداد پروتوزوآ، pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه تفاوت معنیدار نداشت. غلظت گلوکز در سطح بالای مخلوط اسانس‌ها افزایش یافت (05/0>P). غلظت‌های اوره، کلسترول، تری‌گلیسرید، کراتینین، پروتئین کل و آلبومین تغییری نکرد. تعداد سلول‌های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، تعداد و درصد سلول‌های سفید شامل لنفوسیت و ائوزینوفیل تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت ولی درصد مونوسیت‌ها در سطح پایین مخلوط اسانس‌ها کاهش یافت. نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن مخلوط اسانس‌ها به جیره تأثیر معنیداری بر فراسنجههای عملکرد و سیستم ایمنی بره‌ها نداشت، هر چند سبب کاهش غلظت کل اسیدهای چرب فرار، استات و افزایش غلظت پروپیونات در شکمبه شد.
مقاله پژوهشی
نوید قوی پنجه؛ محمد حسن فتحی نسری؛ سیّد همایون فرهنگ فر؛ سیّد احسان غیاثی
چکیده
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تغذیه مکمّل بربرین بر عملکرد، ترکیبات شیر و الگوی تغییرات اسیدهای چرب و آنتی‌اکسیدان‌های شیر بزهای سانن در دوره انتقال انجام شد. به این منظور تعداد 24 رأس بز در نوبت اول زایش با میانگین وزن (5/3±45 کیلوگرم) و امتیاز وضعیّت بدنی مشابه (5/0±3) در قالب طرح کاملاً تصادفی از 21 روز قبل تا 21 روز بعد از زایش ...
بیشتر
پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تغذیه مکمّل بربرین بر عملکرد، ترکیبات شیر و الگوی تغییرات اسیدهای چرب و آنتی‌اکسیدان‌های شیر بزهای سانن در دوره انتقال انجام شد. به این منظور تعداد 24 رأس بز در نوبت اول زایش با میانگین وزن (5/3±45 کیلوگرم) و امتیاز وضعیّت بدنی مشابه (5/0±3) در قالب طرح کاملاً تصادفی از 21 روز قبل تا 21 روز بعد از زایش به یکی از چهار تیمار آزمایشی شامل: 1) شاهد (جیره پایه بدون مکمّل)، 2) شاهد + 1 گرم بربرین در روز، 3) شاهد + 2 گرم بربرین در روز و 4) شاهد + 4 گرم بربرین در روز اختصاص یافت. نتایج نشان داد استفاده از 2 و 4 گرم مکمّل بربرین در روز موجب افزایش ماده خشک مصرفی، توازن انرژی و تولید شیر شد (05/0 ≤ P). میزان لاکتوز شیر نیز با افزایش مصرف بربرین افزایش یافت (05/0 ≤ P). مصرف بربرین سیمای اسیدهای چرب شیر را مطابق با توازن انرژی تغییر داد. غلظت مالون‌دی‌آلدئید شیر در تیمارهای مکمّل شده با سطوح 2 و 4 گرم بربرین کاهش یافت (05/0 ≤ P). ظرفیّت کل آنتی‌اکسیدانی و همچنین فعّالیّت آنزیم‌های گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز و کاتالاز در شیر بزهای تغذیه شده با 2 و 4 گرم بربرین در روز بالاتر از تیمار شاهد بود (05/0 ≤ P). در مجموع، یافته‌ها نشان داد استفاده از مکمّل بربرین به عنوان رویکردی نوین در تغذیه دام در دوره انتقال علاوه بر بهبود عملکرد و توازن انرژی، غلظت آنتی‌اکسیدان‌های شیر را نیز افزایش میدهد.
)
