امید نوری؛ مجتبی زاغری؛ حسنا حاجاتی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجههای گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجههای گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که در دو سطح 50 و 100 درصد جایگزین شدند. سلنیوم آلی با کشت جلبک اسپیرولینا و غنی سازی با سلنیوم تولید شد. میزان سلنیوم موجود در تیمارهای مختلف با روش طیف‌سنجی جرمی انتشار پلاسما از طریق تزویج القایی اندازهگیری شد. در این آزمایش، فراسنجههای مصرف خوراک و افزایش وزن بدن بصورت هفتگی اندازهگیری و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. در سن 42 روزگی، از هر تکرار یک قطعه پرنده کشتار و وزن لاشه آماده طبخ اندازهگیری شد. برای اندازهگیری pH و مقدار سلنیوم ذخیره شده، از گوشت سینه نمونه‌برداری شد. نتایج نشان داد، در بین تیمارهای مختلف از لحاظ صفات عملکردی و درصد لاشه آماده طبخ تفاوت معنیداری مشاهده نشد. تفاوت معنیداری از نظر pH عضله سینه در صفر و 24 ساعت بعد از کشتار، بین تیمارهای مختلف وجود نداشت. مقدار سلنیوم ذخیره شده در عضله سینه پرندگانی که از سلنیوم آلی تغذیه کردند نسبت به تیمارهای دیگر افزایش معنیداری داشت (05/0P<). بطور کلی، نتایج این پژوهش نشان دادند که جایگزینی 100 درصدی سلنیت سدیم با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بدون کاهش در عملکرد پرنده منجر به افزایش مقدار ذخیره سلنیوم در عضله سینه شد.
لیلی جمشیدی؛ علی خطیب جو؛ مجید متقی طلب
چکیده
در آزمایش حاضر، تاثیر تغذیه پودر سیر و گوجه فرنگی بر عملکرد، فراسنجههای خونی، تمایز جنسیت و قابلیت جوجه‌درآوری مرغهای مادر گوشتی سویه راس-308 بررسی و با تزریق داخل تخممرغی عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی مقایسه شد. در آزمایش اول، تعداد 375 قطعه مرغ و 25 قطعه خروس در سن 47 هفتگی بطور تصادفی به مدت 4 هفته به پنج تیمار و پنج تکرار ...
بیشتر
در آزمایش حاضر، تاثیر تغذیه پودر سیر و گوجه فرنگی بر عملکرد، فراسنجههای خونی، تمایز جنسیت و قابلیت جوجه‌درآوری مرغهای مادر گوشتی سویه راس-308 بررسی و با تزریق داخل تخممرغی عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی مقایسه شد. در آزمایش اول، تعداد 375 قطعه مرغ و 25 قطعه خروس در سن 47 هفتگی بطور تصادفی به مدت 4 هفته به پنج تیمار و پنج تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) جیره پایه (شاهد)، 2 و 3) جیره پایه + به ترتیب 2 و 4 درصد پودر سیر و 4 و 5) جیره پایه + بهترتیب 2 و 4 درصد پودر گوجه فرنگی بودند. در آزمایش دوم، تعداد 200 قطعه مرغ و 20 قطعه خروس بطور تصادفی به 2 تیمار شامل 1) جیره پایه و 2) جیره پایه + 4 درصد پودر گوجه فرنگی (تیمار انتخابی مرحله 1) در 5 تکرار از سن 52 تا 56 هفتگی اختصاص یافتند. در دوره جوجه‌کشی، تیمارهای آزمایشی شامل 1) گروه شاهد، 2) تخم مرغهای حاصل از مرغهای تغذیه شده با 4 درصد پودر گوجه فرنگی، 3، 4 و 5) به ترتیب تزریق داخل تخممرغی سرم فیزیولوژیک، 1/0 و 3/0 میلیلیتر از عصاره هیدروالکلی سیر و گوجه‌فرنگی بودند.تیمارهای آزمایشی بر درصد جنس نر و ماده، تاثیر معنیداری نداشتند (05/0P< ؛ آزمایش دوم). به طور کلی، افزودن 4 درصد پودر گوجه فرنگی به جیره غذایی مرغهای مادر در مقایسه با تزریق داخل تخممرغی عصاره‌های هیدروالکلی سیر و گوجه فرنگی، درصد جنس نر در جوجههای تفریخ شده را افزایش نداد.
محمود رضا حیدری؛ بهروز دستار؛ سید ناصر موسوی؛ رضا میرشکار؛ سید عیداله حسینی؛ مجید عباسی
چکیده
تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس-308، سن یک تا 42 روزگی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با هشت تیمار در شش تکرار (30 قطعه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی صفر (بر پایه کنجاله سویا) و 15 درصد دانه سویای خام، دانه سویای پرچرب اکسترود شده در دمای 90 و 150 درجه سلسیوس با مقادیر صفر و یا 02/0 درصد آنزیم پروتئاز بودند. ...
بیشتر
تعداد 1440 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس-308، سن یک تا 42 روزگی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با هشت تیمار در شش تکرار (30 قطعه در هر تکرار) استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرههای حاوی صفر (بر پایه کنجاله سویا) و 15 درصد دانه سویای خام، دانه سویای پرچرب اکسترود شده در دمای 90 و 150 درجه سلسیوس با مقادیر صفر و یا 02/0 درصد آنزیم پروتئاز بودند. استفاده از دانه سویای خام موجب کاهش معنیدار مصرف خوراک، افزایش وزن بدن و وزن نسبی لاشه و همچنین افزایش ضریب تبدیل خوراک و وزن لوزالمعده شد (01/0> P). آنزیم پروتئاز سبب بهبود افزایش وزن در جیرههای حاوی دانه سویای خام شد (01/0> P). ضریب تبدیل خوراک در جیرههای حاوی کنجاله و دانه خام سویا به هنگام استفاده از آنزیم پروتئاز بهبود یافت (01/0> P). دمای اکسترود کردن، شاخص‌های عملکرد رشد پرندههای آزمایشی را تحت تأثیر قرار نداد. جیره حاوی دانه سویای خام بدون آنزیم، سطح کلسترول خون را افزایش داد (05/0> P). بر اساس نتایج، استفاده از آنزیم پروتئاز در جیرههای حاوی کنجاله سویا یا دانه سویای خام عملکرد جوجههای گوشتی را بهبود داد؛ با این وجود، چنین اثری در جیرههای حاوی سویای پرچرب اکسترود شده، کمرنگ بود.
آزاده میرشمس الهی؛ مهدی گنج خانلو؛ فرهنگ فاتحی؛ ابوالفضل زالی؛ مصطفی صادقی
چکیده
آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر استفاده از نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع (امگا-3 و امگا-9) بر عملکرد و برخی از صفات فیزیولوژیک برههای در حال رشد 4 تا 5 ماهه، در شرایط گرم تابستان انجام شد. 32 راس بره بر اساس وزن بدن به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. برهها به صورت انفرادی با جیرههای آزمایشی 1- جیره پایه بدون ...
بیشتر
آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر استفاده از نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب اشباع و غیراشباع (امگا-3 و امگا-9) بر عملکرد و برخی از صفات فیزیولوژیک برههای در حال رشد 4 تا 5 ماهه، در شرایط گرم تابستان انجام شد. 32 راس بره بر اساس وزن بدن به طور تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. برهها به صورت انفرادی با جیرههای آزمایشی 1- جیره پایه بدون افزودن پودر چربی (شاهد)، 2- جیره پایه حاوی نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی به میزان 2٪ ماده خشک جیره، 3- جیره پایه حاوی نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب روغن زیتون به میزان 2٪ ماده خشک جیره و 4- جیره پایه حاوی نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب اشباع به میزان 2٪ ماده خشک جیره، به مدت 6 هفته (اوایل تیرماه تا اواسط مردادماه) تغذیه شدند. مصرف خوراک روزانه برهها ثبت، و وزن بدن هر هفته اندازهگیری شد. فراسنجههای فیزیولوژیک شامل دمای رکتوم و نرخ تنفس به صورت هفتگی اندازهگیری شد. در مجموع، تغذیه با نمک‌های کلسیمی روغن ماهی، زیتون و چربی اشباع، باعث افزایش معنیدار افزایش وزن روزانه و کاهش معنیدار ضرایب تبدیل غذایی برهها نسبت به گروه شاهد شد (05/0≥ P)، ولی بر ماده خشک مصرفی برهها تاثیر معنیداری نداشت. تغذیه با روغنهای مورد بررسی در این پژوهش، باعث کاهش درجه حرارت رکتوم و تعداد تنفس برههای قرار گرفته در شرایط گرمای تابستان، نسبت به برههای گروه شاهد شد (01/0≥ P). استفاده از نمک‌های کلسیمی روغن ماهی، روغن زیتون و چربی اشباع، اثر معنیداری بر قابلیت هضم ماده خشک، پروتئین خام و چربی خام مصرفی برههای گروههای مختلف آزمایشی نداشت، با این حال قابلیت هضم چربی خام در برههای تیمارهای آزمایشی بالاتر از گروه شاهد بود. قابلیت هضم الیاف نامحلول در شوینده خنثی، با اختلاف معنیداری در برههای گروه شاهد بالاتر از سایر گروهها بود. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که مکملسازی جیره با نمک‌های کلسیمی اسیدهای چرب غیر اشباع ماهی و زیتون و اسیدهای چرب اشباع، بر میزان بهرهوری برهها تاثیر گذاشته و باعث بهبود عملکرد برهها در طی تابستان شد. بین مکملهای چربی با الگوی متفاوت اسیدهای چرب در این زمینه تفاوتی وجود نداشت.
سودابه مرادی؛ آرش مرادی؛ وحید عطابیگی؛ رضا عبداللهی
چکیده
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر اندازه ذرات ذرت و منابع مختلف فیبر نامحلول بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی انجام شد. تعداد 660 قطعه جوجه گوشتی نر بهصورت آزمایش فاکتوریل ۳×2 با شش تیمار و پنج تکرار استفاده شدند. عوامل مورد مطالعه شامل دو اندازه ذرات ذرت (2 و 6 میلی‌متر) و سه منبع فیبر نامحلول ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر اندازه ذرات ذرت و منابع مختلف فیبر نامحلول بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی انجام شد. تعداد 660 قطعه جوجه گوشتی نر بهصورت آزمایش فاکتوریل ۳×2 با شش تیمار و پنج تکرار استفاده شدند. عوامل مورد مطالعه شامل دو اندازه ذرات ذرت (2 و 6 میلی‌متر) و سه منبع فیبر نامحلول (لیگنوسلولز، پوسته برنج و پوسته آفتابگردان) بودند. اثر اصلی منبع فیبر بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی، معنیدار بود به‌طوری‌که پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی پوسته آفتابگردان، افزایش وزن بیشتر (01/0>P) و ضریب تبدیل غذایی بهتری (01/0>P) نسبت به پرندگان تغذیه‌شده با دو منبع دیگر فیبر داشتند. به‌کاربردن لیگنوسلولز (05/0>P)و اندازه ذرات ریز (01/0>P) منجر به افزایش وزن لاشه، بهترتیب در مقایسه با دو منبع دیگر فیبر و اندازه ذرات درشت گردید. وزن روده کوچک در پرندگانی که جیره حاوی لیگنوسلولز دریافت کردند بالاتر از دو منبع دیگر فیبر بود (01/0>P). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر طول قسمتهای مختلف روده باریک نداشتند. آسیاب درشت ذرت و به‌کاربردن پوسته آفتابگردان،pH سنگدان را به ترتیب در مقایسه با ذرات ریز و لیگنوسلولز کاهش داد (05/0>P). وزن سنگدان در پرندگانی که با جیره حاوی لیگنوسلولز و پوسته آفتابگردان تغذیه شدند بالاتر (01/0>P) از جوجههای تغذیه‌شده با جیره حاوی پوسته برنج بود. براساس نتایج این تحقیق، به کار بردن 3 درصد پوسته آفتابگردان در جیره از طریق بهبود وزن و کاهش pH سنگدان، عملکرد رشد را بهبود میدهد و میتواند در صنعت جوجههای گوشتی بهصورت کاربردی مورد استفاده قرار گیرد.
مجتبی امام وردی؛ احمد زارع شحنه؛ مهدی ژندی؛ مجتبی زاغری؛ داریوش مینایی تهرانی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، تولید مخمر غنی از سلنیوم و تعیین سطح مطلوب آن بر فراسنجههای ریخت‌شناسی و بیومتری اندامهای داخلی و تولیدمثلی مرغهای مادر گوشتی در مقایسه با سلنیوم آلی تجاری سلمکس و سدیم سلنیت معدنی بود. این طرح در قالب دو بخش انجام شد: در آزمایش اول، مخمر غنی از سلنیوم تولید شد. در آزمایش دوم، از 150 قطعه مرغ مادر گوشتی ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، تولید مخمر غنی از سلنیوم و تعیین سطح مطلوب آن بر فراسنجههای ریخت‌شناسی و بیومتری اندامهای داخلی و تولیدمثلی مرغهای مادر گوشتی در مقایسه با سلنیوم آلی تجاری سلمکس و سدیم سلنیت معدنی بود. این طرح در قالب دو بخش انجام شد: در آزمایش اول، مخمر غنی از سلنیوم تولید شد. در آزمایش دوم، از 150 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس در سن 49 هفتگی در 6 تیمار، 5 تکرار و 5 پرنده در هر تکرار استفاده شد. تیمارها شامل 1- گروه شاهد (فاقد مکمل سلنیوم)، 2- SY0.15، 3- SY0.3، 4- SY0.45 (بهترتیب مخمر غنی از سلنیوم تولیدی با سطوح 15/0، 3/0 و 45/0)، 5- گروه Selemax (سلنیوم آلی تجاری سلمکس با سطح 3/0) و 6- گروه SS(سدیم سلنیت با سطح 3/0) میلیگرم در کیلوگرم جیره بود. در پایان آزمایش از هر تکرار سه قطعه مرغ کشتار شدند. مقدار سلنیوم در هر کیلوگرم مخمر خشک در آزمایش اول، بهطور میانگین 2823 میلیگرم بهدست آمد. در آزمایش دوم، تعداد فولیکول‌های بزرگ، در تیمار SY0.45 نسبت به تیمارهای شاهد، SY0.15 و SS بهطور معنیداری بیشتر بود. وزن چربی حفره بطنی در تیمار SY0.45 نسبت به تیمار شاهد بهطور معنیداری کمتر بود. بنابراین، استفاده از 45/0 میلیگرم در کیلوگرم از سلنیوم آلی تولیدی در جیره مرغ مادر تعداد فولیکول‌های بزرگ را افزایش و چربی حفره بطنی را کاهش داد .البته نیاز است که سایر فراسنجههای عملکردی و تولیدمثلی در مطالعات آتی نیز بررسی گردد.
مریم عبادی پرچین سفلی؛ حسین عبدی بنمار؛ جمال سیف دواتی؛ رضا سید شریفی؛ نعمت هدایت؛ صیاد سیف زاده
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پوسته سویا به‌عنوان منبع فیبر در خوراک آغازین بر عملکرد رشد، برخی متابولیتهای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی در گوسالههای شیرخوار هلشتاین بوده است. به این منظور 32 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (نر و ماده) با میانگین وزنی 5/0±40 کیلوگرم در یک طرح کامل تصادفی با 4 تیمار و 8 تکرار انتخاب شده و به مدت 75 روز ادامه ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی تأثیر پوسته سویا به‌عنوان منبع فیبر در خوراک آغازین بر عملکرد رشد، برخی متابولیتهای خونی و قابلیت هضم مواد مغذی در گوسالههای شیرخوار هلشتاین بوده است. به این منظور 32 راس گوساله شیرخوار هلشتاین (نر و ماده) با میانگین وزنی 5/0±40 کیلوگرم در یک طرح کامل تصادفی با 4 تیمار و 8 تکرار انتخاب شده و به مدت 75 روز ادامه داشت. تیمارهای آزمایشی شامل: تیمار 1) جیره آغازین بههمراه 10 درصد یونجه خردشده از 40 روزگی، تیمار 2) جیره آغازین بههمراه 10 درصد یونجه خردشده از 1 روزگی، تیمار 3) جیره آغازین بههمراه 10 درصد پوسته سویا از 1 روزگی و تیمار 4) جیره آغازین بههمراه 5 درصد سویا و 5 درصد یونجه خردشده از 1 روزگی بودند. نتایج نشان داد که تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر وزن بدن انتهای دوره داشت. افزایش وزن روزانه برای تیمار 4 (جیره آغازین بههمراه 5 درصد پوسته سویا و 5 درصد یونجه خرد شده از 1 روزگی) در ماه دوم و کل دوره پرورشی و برای تیمار 3 (جیره آغازین بههمراه 10 درصد پوسته سویا از 1 روزگی ) در ماه اول بیشترین مقدار بود (05/0>P). مصرف خوراک در ماه اول، دوم و کل دوره پرورشی و ضریب تبدیل غذایی گوسالههای شیرخوار در ماه دوم و کل دوره پرورشی تحت تأثیر منبع فیبر قرار نگرفتند. اما جیرههای آزمایشی در ماه اول دوره پرورشی بهطور معنیداری ضریب تبدیل غذایی را تحت تأثیر قرار دادند (05/0>P). همچنین گوسالههای دریافتکننده 10 درصد پوسته سویا و 5 درصد پوسته سویا + 5 درصد یونجه به‌عنوان منبع فیبر بیشترین افزایش وزن روزانه را نسبت به گروه شاهد نشان دادند (05/0>P). جیرههای آزمایشی اثر معنیداری بر فراسنجههای رشد بدن (دوره سینه، طول و ارتفاع بدن) ایجاد نکردند (05/0< P) نتایج مربوط به فراسنجه های خونی نشان داد که جیرههای آزمایشی غلظتهای خونی کلسترول، آلبومین، پروتئین کل و اوره خون را بهطور معنیداری تغییر ندادند درحالیکه غلظت گلوکز، تریگلیسرید و بتاهیدروکسی بوتیرات تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار گرفتند (05/0> P). منبع فیبر علوفه‌ای و غیرعلوفه‌ای بر قابلیت هضم ماده خشک، چربی خام و الیاف نامحلول در شوینده خنثی اثر معنیدار نداشت درحالیکه قابلیت هضم پروتئین خام و کربوهیدراتهای غیرالیافی را تحت تأثیر قرار داد. بهطور کلی میتوان چنین استنباط کرد که جایگزینی پوسته سویا به‌عنوان منبع فیبر به جای یونجه خشک بدون تأثیر منفی بر عملکرد، رشد استخوانی و فراسنجههای خونی گوسالههای شیرخوار میتواند به‌عنوان یک منبع فیبر در خوراک آغازین استفاده شود.
مجید متقی طلب؛ مینو میرزاوند چگینی؛ سید حسین حسینی مقدم؛ مصطفی گلشکن
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی، تعداد 480 عدد تخممرغ بارور سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار، 4 تکرار و 20 تخممرغ در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل بدون تزریق یا شاهد منفی (NC)، و تزریق 1 میلیلیتر سرم فیزیولوژی یا شاهد ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی، تعداد 480 عدد تخممرغ بارور سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار، 4 تکرار و 20 تخممرغ در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل بدون تزریق یا شاهد منفی (NC)، و تزریق 1 میلیلیتر سرم فیزیولوژی یا شاهد مثبت (PC)، 1 میلیلیتر سولفات منگنز (MnS)، 1 میلیلیتر منگنز- متیونین (MnM)، 1 میلیلیتر نانو منگنز (NMn) و 1 میلیلیتر نانو منگنز متیونین (NMnM)بودند. نتایج بهدستآمده نشان دادند که تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز سبب بهبود رشد جوجههای گوشتی شد.بیشترین و کمترین افزایش وزن در کل دوره پرورش بهترتیب مربوط به تیمار حاوی NMn و گروه PC بود (05/0>P). بهترین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش مربوط به تیمار NMn و NMnM بود (05/0>P). طول استخوان درشتنی در سن 21 روزگی در تیمار حاوی MnS بهطور معنیداری بالاتر بود (05/0>P) و وزن تر و خشک استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی در تیمار حاوی NMn بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). استحکام استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی بهترتیب در تیمارهای حاوی NMnM و NMn بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). حجم، چگالی و درصد خاکستر استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند )05/0P>). بر اساس نتایج این آزمایش بهنظر میرسد که تزریق درون تخممرغی نانو ذرات منگنز به عنوان یک افزودنی خوراکی اثرات مثبتی بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی دارد.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® ...
بیشتر
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® 3- دیپرو® 4- هایپروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک هایپروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخص‌های اقتصادی و درصد لاشه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیکها تأثیر معنیداری بر طول نسبی و شاخص‌های ریخت‌شناسی تهیروده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). بر طبق نتایج این مطالعه، بهنظر میرسد که استفاده از پروبیوتیکهای مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تأثیر معنیداری بر عملکرد صفات، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش باهدف بررسی و ارزیابی تأثیر پادزیست (آنتی‌بیوتیک) محرک رشد با برخی زیست‌یار (پروبیوتیک)های داخلی و فرآورده‌های همسان وارداتی بر عملکرد، شاخص‌های اقتصادی و ریختشناختی رودۀ کوچک با شمار 540 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار انجام شد. زیستیارهای پدیگارد و لاکتوفید به‌عنوان ...
بیشتر
این آزمایش باهدف بررسی و ارزیابی تأثیر پادزیست (آنتی‌بیوتیک) محرک رشد با برخی زیست‌یار (پروبیوتیک)های داخلی و فرآورده‌های همسان وارداتی بر عملکرد، شاخص‌های اقتصادی و ریختشناختی رودۀ کوچک با شمار 540 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار انجام شد. زیستیارهای پدیگارد و لاکتوفید به‌عنوان فرآورده‌های داخلی و زیستیارهای باکتوسل و پریمالاک به‌عنوان فرآورده‌های وارداتی استفاده شد. تیمارها شامل: 1- جیرۀ پایه (شاهد) و جیرۀ پایه به همراه 2- پادزیست 3- زیست‌یار باکتوسل 4- زیست‌یار پدیگارد 5- زیست‌یار پریمالاک 6- زیست‌یار لاکتوفید بودند. مقایسۀ مستقل برای مقایسۀ تأثیر زیست‌یار در برابر گروههای شاهد و پادزیست، زیستیارهای ایرانی در برابر وارداتی و زیستیارهای تکسویه در برابر چندسویه استفاده شد. در دورۀ آغازین پریمالاک باعث کاهش و تیمارهای پادزیست و باکتوسل موجب افزایش در خوراک مصرفی و افزایش وزن بدن شدند (05/0>P). این تغییرات تأثیری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت (05/0>P). شاخص‌های اقتصادی، شاخص تولید و وزن بدن بین تیمارها تفاوت معنیدار نشان ندادند. پادزیست موجب کاهش طول پرز، سطح پرز و عمق کریپت شد و پریمالاک افزایش در ارتفاع و سطح پرز در میان‌روده (ژژونوم) را نشان داد (05/0>P). در مقایسۀ مستقل پادزیست در برابر زیست‌یار موجب بهبود در عملکرد، سود ناخالص و همچنین کاهش در طول میان‌روده، عمق کریپت، ارتفاع و سطح پرز شد (05/0>P). کاهش عمق کریپت در انتهای رودۀ کوچک (ایلئوم) تنها تغییر ایجادشده با مصرف زیستیارهای داخلی در برابر فرآورده‌های وارداتی بود (05/0>P). به‌عنوان نتیجهگیری کلی، تفاوت معنیداری بین زیستیارهای ایرانی، وارداتی و پادزیست آزمایشی نسبت به گروه شاهد در شاخص‌های عملکردی و اقتصادی در کل دوره مشاهده نشد.
فاطمه ندایی؛ محمد هوشمند؛ سیامک پارسایی؛ مهرداد معمار
چکیده
تأثیر سطوح 0، 15و 20 درصد میوۀ بلوط به‌عنوان جایگزین ذرت در جیرههای حاوی متیونین سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) و دو برابر سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) بر عملکرد تولیدی مرغ گوشتی با استفاده از 528 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ کاب 500 در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 بر پایۀ طرح کامل تصادفی با چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در همۀ دورههای ...
بیشتر
تأثیر سطوح 0، 15و 20 درصد میوۀ بلوط به‌عنوان جایگزین ذرت در جیرههای حاوی متیونین سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) و دو برابر سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) بر عملکرد تولیدی مرغ گوشتی با استفاده از 528 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ کاب 500 در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 بر پایۀ طرح کامل تصادفی با چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در همۀ دورههای آزمایش، جوجههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 15 و 20 درصد میوۀ بلوط، افزایش وزن کمتر و ضریب تبدیل غذایی بالاتری در مقایسه با پرندگان دریافتکنندۀ جیرۀ بدون میوۀ بلوط داشتند (05/0>P). افزایش سطح متیونین جیره به میزان دو برابر میزان توصیه‌شده توسط NRC (1994)، مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دورۀ پایانی و کل دورۀ آزمایش را بهطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). اثر متقابل معنیداری بین سطح استفاده از میوۀ بلوط و متیونین جیره در مورد فراسنجههای عملکرد مشاهده نشد. استفاده از 20 درصد میوۀ بلوط در جیره بر برخی ویژگیهای استخوان درشتنی تأثیر نامطلوب داشت (05/0>P). به‌طورکلی، جایگزینی 15 و 20 درصد ذرت جیره با میوۀ بلوط باعث کاهش عملکرد جوجههای گوشتی شد و افزایش سطح متیونین جیره نتوانست از این وضعیت جلوگیری کند.
سهیلا آذرزرتشت؛ احمد کریمی؛ قربانعلی صادقی
چکیده
این آزمایش بهمنظور تعیین میزان تأثیر سطوح مختلف تعادل آنیون-کاتیون جیره در مرحلة آغازین (1 تا 10 روزگی) بر عملکرد جوجههای گوشتی، میزان کانی شدن استخوان درشتنی، الکترولیتهای سرم، ویژگیهای لاشه و ریخت‌شناسی رودة باریک انجام گرفت. در این آزمایش از 280 قطعه جوجة گوشتی سویة راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی استفاده شد. گروههای آزمایشی ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور تعیین میزان تأثیر سطوح مختلف تعادل آنیون-کاتیون جیره در مرحلة آغازین (1 تا 10 روزگی) بر عملکرد جوجههای گوشتی، میزان کانی شدن استخوان درشتنی، الکترولیتهای سرم، ویژگیهای لاشه و ریخت‌شناسی رودة باریک انجام گرفت. در این آزمایش از 280 قطعه جوجة گوشتی سویة راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی استفاده شد. گروههای آزمایشی عبارت از پنج سطح مختلف تعادل آنیون-کاتیون جیرة (150، 200، 250، 300 و 350 میلی‌اکی‌والان در کیلوگرم) در چهار تکرار و هر تکرار شامل چهارده قطعه جوجه بودند. نتایج نشان داد که تغذیه با استفاده از جیرة دارای تعادل آنیون-کاتیون 350 میلی‌اکی‌والان در کیلوگرم، موجب کاهش وزن زنده و میانگین افزایش وزن در دورههای آغازین و رشد، کاهش مصرف خوراک و افزایش ضریب تبدیل خوراک در دورة آغازین شد. تعادل آنیون-کاتیون جیره بدون تأثیر معنیداری روی الکترولیتهای سرم، وزن نسبی اجزاء لاشه و ریخت‌شناسی روده بود. کاهش سطح آنیون-کاتیون جیره به کمتر از 300 میلی‌اکی‌والان در کیلوگرم، بدون تأثیر بر خاکستر استخوان، موجب کاهش معنیدار (05/0>P) فسفر و کلسیم درشتنی به ترتیب در سنین 21 و 42 روزگی شد. به‌طورکلی نتایج بیانگر اهمیت تأمین سطح مناسب تعادل آنیون-کاتیون جیره در مرحلة آغازین (200 تا 300 میلی‌اکی‌والان در کیلوگرم جیره) برای دستیابی به عملکرد بهینه در جوجههای گوشتی است.
نیلوفر بلندی؛ سیدرضا هاشمی؛ داریوش داودی؛ بهروز دستار؛ سعید حسنی؛ امین عشایری زاده
چکیده
برای ارزیابی تأثیر پوششدهی زئولیت با ذرات نانونقره بر خصوصیات عملکردی و وزن اندامهای کبد، طحال و بورس فابریسیوس در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 375 قطعه جوجه سویه کاب در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 15 جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه و جیره پایه حاوی یک درصد زئولیت پوشش ...
بیشتر
برای ارزیابی تأثیر پوششدهی زئولیت با ذرات نانونقره بر خصوصیات عملکردی و وزن اندامهای کبد، طحال و بورس فابریسیوس در جوجههای گوشتی، آزمایشی با استفاده از 375 قطعه جوجه سویه کاب در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، پنج تکرار و 15 جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره پایه و جیره پایه حاوی یک درصد زئولیت پوشش داده شده با سطوح مختلف نانوذرات نقره (صفر، 25، 50 و 75 قسمت در میلیون یاppm ) بودند. عملکرد جوجهها به طور هفتگی اندازهگیری، و بازده استفاده از انرژی و پروتئین به صورت دورهای محاسبه شدند. در روزهای 21 و 42 دو جوجه از هر واحد آزمایشی جهت اندازهگیری وزن اندامهای درونی کشتار شدند. بر اساس نتایج بهدست آمده، افزایش وزن و میزان خوراک مصرفی در هفتههای مختلف پرورش، بین تیمارهای این پژوهش معنیدار نبود. با این حال نانوذرات نقره به طور معنیداری موجب بهبود بازده استفاده از انرژی و پروتئین در دوره رشد و همچنین کل دوره پرورش در تیمارهای آزمایشی شد (05/0> P). با افزایش سطح نانوذرات نقره، وزن نسبی کبد افزایش و وزن نسبی بورس کاهش یافت (05/0> P). نتایج نشان میدهد که استفاده از زئولیت پوششدادهشده با نانونقره در خوراک دام میتواند باعث افزایش بهرهوری از انرژی و پروتئین در جوجههای گوشتی گردد.
جمال شیردل؛ علی نوبخت
چکیده
این پژوهش برای ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پودر گیاه دارویی علف چشمه بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی و پاداکسندگی (آنتی‌‌اکسیدانی) سرم خون جوجههای گوشتی از سن 11 روزگی تا 42 روزگی در دو دورة آزمایشی رشد آغازین (24- 11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) انجام گرفت. در این آزمایش شمار 280 قطعه جوجة گوشتی (مخلوط نر و ماده) سویة تجاری ...
بیشتر
این پژوهش برای ارزیابی تأثیر سطوح مختلف پودر گیاه دارویی علف چشمه بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی و پاداکسندگی (آنتی‌‌اکسیدانی) سرم خون جوجههای گوشتی از سن 11 روزگی تا 42 روزگی در دو دورة آزمایشی رشد آغازین (24- 11 روزگی) و پایانی (42-25 روزگی) انجام گرفت. در این آزمایش شمار 280 قطعه جوجة گوشتی (مخلوط نر و ماده) سویة تجاری راس- 308 در پنج تیمار، چهار تکرار و چهارده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد (بدون استفاده از علف چشمه)، 2) حاوی 5/0 درصد علف چشمه، 3) حاوی 1 درصد علف چشمه، 4) حاوی 5/1 درصد علف چشمه و 5) حاوی 2 درصد علف چشمه بودند. نتایج آزمایش نشان داد، استفاده از سطوح مختلف پودر گیاه دارویی علف چشمه بدون اینکه تأثیر معنیداری بر ویژگیهای لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی و پاداکسندگی سرم خون جوجهها داشته باشد، عملکرد جوجهها را در دورههای رشد آغازین، پایانی و کل دورة پرورش تحت تأثیر قرار میدهد (05/0 p<). بنابراین، در این دوره‌‌ها استفاده از 1 درصد علف چشمه باعث بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک شد. درحالیکه کمترین میزان افزایش وزن و بالاترین ضریب تبدیل خوراک در گروه شاهد مشاهده شد. بیشترین وزن پایانی جوجهها با استفاده از 5/1 درصد پودر علف چشمه بهدست آمد. به‌طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از 1 درصد پودر علف چشمه میتواند عملکرد جوجههای گوشتی را بهبود دهد.
مهدی کاظمی بن چناری؛ مهدی میرزایی؛ مهدی خدایی مطلق؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر آسیاب ریز ذرت در مقایسه با ورقه کردن با بخار بر میزان عملکرد و برخی متابولیتهای خونی شمار 130 رأس گاو شیری هلشتاین زایش اول و چند بار زایش کرده (میانگین روزهای شیردهی 34 و تولید شیر 52 لیتر) در قالب طرح چرخشی به تیمارهای آزمایشی اختصاص یافتند. طول هر دورة آزمایشی 22 روز در نظر گرفته شد (17روز برای عادتپذیری و 5 روز ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر آسیاب ریز ذرت در مقایسه با ورقه کردن با بخار بر میزان عملکرد و برخی متابولیتهای خونی شمار 130 رأس گاو شیری هلشتاین زایش اول و چند بار زایش کرده (میانگین روزهای شیردهی 34 و تولید شیر 52 لیتر) در قالب طرح چرخشی به تیمارهای آزمایشی اختصاص یافتند. طول هر دورة آزمایشی 22 روز در نظر گرفته شد (17روز برای عادتپذیری و 5 روز نمونه‌گیری). نتایج این پژوهش نشان داد، مادة خشک مصرفی (53/0=P) و تولید شیر خام (78/0=P) دام‌های مصرف‌کنندة ذرت آسیاب شده و ذرت ورقه شده با بخار تفاوت معنیداری نداشت. شیر تصحیح‌شده برای 4 درصد چربی در تیمار ذرت آسیاب شده تمایل به افزایش (07/0=P) و همچنین شیر تصحیح‌شده برای انرژی در این تیمار افزایش یافت (02/0=P). تغذیة ذرت آسیاب شده، افزایش چربی شیر (01/0>P) و ذرت ورقه شده با بخار، افزایش پروتئین شیر را در پی داشت (01/0>P). هرچند ورقه کردن با بخار در مقایسه با آسیاب ریز سبب افزایش غلظت گلوکز خون شد (04/0=P) اما دیگر متابولیتهای خونی تفاوت معنیداری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند (05/0<P). غلظت هورمون انسولین و آنزیم‌های کبدی در خون تفاوت معنیداری در بین دو تیمار نداشتند. بر پایة نتایج بهدستآمده و با توجه به هزینة بالاتر ورقه کردن با بخار، این روش فرآوری در اوایل شیردهی قابل توصیه نخواهد بود.
سودابه مرادی؛ آرش مرادی؛ زهرا زنگنه
چکیده
این آزمایشبه‌منظور ارزیابی جایگزینی متیونین صنعتی یا مصنوعی (سنتتیک) با متیونین گیاهی و بررسی تأثیر آن بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی انجام شد. شمار 280 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند ...
بیشتر
این آزمایشبه‌منظور ارزیابی جایگزینی متیونین صنعتی یا مصنوعی (سنتتیک) با متیونین گیاهی و بررسی تأثیر آن بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی انجام شد. شمار 280 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیرۀ پایه که 100درصد نیاز متیونین با DL- متیونین تأمین شده بود (شاهد) و در تیمارهای 2 تا 7، DL- متیونین در جیرۀ پایه به ترتیب به میزان 20، 40، 50، 60، 80 و 100درصد با متیونین گیاهی جایگزین شده بود. نتایج نشان داد که وزن بدن در سن 21 روزگی در تیمارهایی که تا سطح 60درصد جایگزینی انجام شده بود، همچنین در سن 42 روزگی در تیمارهای که تا سطح 50درصد DL- متیونین با متیونین گیاهی جایگزین شده بود تفاوت معنیداری با گروه کنترل نداشتند. تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر مصرف خوراک، درصد لاشه و وزن نسبی چربی محوطۀ بطنی، سینه، ران‌ها، کبد، قلب، تیموس، طحال و بورس فابریسیوس نداشتند. غلظت آلبومین سرم در تیمار 80درصد متیونین گیاهی بهطور معنیداری افزایش یافت، درحالیکه غلظت کلسترول سرم در تیمار 100درصد متیونین گیاهی و همچنین غلظت گلوکز در تیمار 60، 80 و 100درصد متیونین گیاهی در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش‌یافته بود. به‌طورکلی، متیونین گیاهیمی‌تواند جایگزین بخشی از متیونین مصنوعی موجود در جیره بدون تأثیر منفی بر عملکرد و ویژگیهای لاشه شود.
مازیار محیطی اصلی؛ معین قناعت پرست رشتی؛ میثم توکلی الموتی
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر مکمل بستر بنتونیتسدیم و تراکم گله بر عملکرد و کیفیت بستر با استفاده از 252 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار بهصورت فاکتوریل (2×3) و چهار تکرار انجام شد. عامل‌های آزمایشی شامل تراکم در واحد سطح (14؛ تراکم کم و 18؛ تراکم زیاد / پرنده در هر مترمربع) و سه سطح مکمل بستر بنتونیتسدیم ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر مکمل بستر بنتونیتسدیم و تراکم گله بر عملکرد و کیفیت بستر با استفاده از 252 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار بهصورت فاکتوریل (2×3) و چهار تکرار انجام شد. عامل‌های آزمایشی شامل تراکم در واحد سطح (14؛ تراکم کم و 18؛ تراکم زیاد / پرنده در هر مترمربع) و سه سطح مکمل بستر بنتونیتسدیم (0، 2 و 4 کیلوگرم در هر مترمربع) بودند. افزایش تراکم سبب افت عملکرد رشد، افزایش رطوبت، pH، شمار اشریشیاکلی و اووسیست بستر، نمرة زخمهای روده، زخم کف پا، مفصل خرگوشی و زخم سینه شد (01/0>P). رطوبت بستر و نمرة زخم کف پا و مفصل خرگوشی با افزودن 2 کیلوگرم مکمل بستر کاهش یافت (01/0>P). افزودن چهار کیلوگرم بنتونیتسدیم سبب کاهش شمار اشریشیاکلی و نیتروژن بستر و بهبود افزایش وزن جوجهها نسبت به گروه شاهد شد (01/0>P). اثر متقابل تراکم و مکمل بستر برای نمرة زخمهای کف پا و مفصل خرگوشی (35 روزگی) معنیدار بود (05/0>P) به‌طوری‌که در تراکم کم زخمهای ناچیز بود و افزودن مکمل بستر تأثیری بر آن نداشت اما زخمهای پا ناشی از تراکم بالا با افزودن 4 کیلوگرم مکمل بستر کاهش یافت. نتایج نشان میدهد که افزودن مکمل بستر بنتونیتسدیم تأثیر مثبتی بر عملکرد جوجههای گوشتی و کیفیت بستر داشت.
فاطمه عزیز علی آبادی؛ حسن درمانی کوهی؛ مهرداد محمدی
چکیده
این آزمایش به مدت 42 روز با استفاده از 240 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزۀ سویۀ راس 308، در قالب آزمون فاکتوریل 2×3 با سه سطح پروتئین (پایین، متوسط و بالا) و دو سطح نانویاور (حاوی نانویاور و بدون آن) با شش تیمار و چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی انجام شد. اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین و رشد بر خوراک ...
بیشتر
این آزمایش به مدت 42 روز با استفاده از 240 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزۀ سویۀ راس 308، در قالب آزمون فاکتوریل 2×3 با سه سطح پروتئین (پایین، متوسط و بالا) و دو سطح نانویاور (حاوی نانویاور و بدون آن) با شش تیمار و چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی انجام شد. اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین و رشد بر خوراک مصرفی معنیدار بود (05/0P<). در رابطه با افزایش وزن روزانه نیز تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین، رشد و کل دوره معنیدار شد (01/0P<). در مورد ضریب تبدیل خوراک هم تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دورۀ آغازین معنیدار بود (01/0P<). اثر اصلی سطح پروتئین جیره برای وزن نسبی (درصد از وزن زنده) لاشه، ران، میزان چربی حفرۀ شکمی و بورس معنیدار بود (05/0P<). از نظر عیار پادتن (تیتر آنتیبادی) علیه SRBC، در 28 روزگی اثر اصلی سطح پروتئین جیره و نانویاور بر عیار پادتن تام، IgG و IgM معنیدار بود (05/0P<). سامانة ایمنی یاخته‌ای در پاسخ به تزریق PHA-P تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. به‌عنوان نتیجهگیری کلی، جیرههای با سطوح بالای پروتئین توان بیشتری را بهمنظور بهبود عملکرد تولیدی و ایمنی جوجهها در مقایسه با جیرههای با سطوح متوسط و پایین از خود نشان دادند. افزون بر این، وجود نانویاور منجر به تحریک پاسخ ایمنی هومورال جوجههای گوشتی شد.
بابک اسفندیاری؛ مجتبی زاغری؛ شیرین هنربخش؛ محمود شیوازاد
چکیده
این پژوهش برای ارزیابی تأثیر باسیلوس سوبتیلیس و لیشنیفرمیس بر عملکرد مرغهای مادر گوشتی و سلامت دستگاه گوارش نتاج آن‌ها انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی بهصورت فاکتوریل 2×2 با استفاده از 336 قطعه مرغ مادر گوشتی (کاب 500) از سن 22 تا 32 هفتگی با چهار تیمار، هفت تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرۀ پایه بدون ریزجاندار ...
بیشتر
این پژوهش برای ارزیابی تأثیر باسیلوس سوبتیلیس و لیشنیفرمیس بر عملکرد مرغهای مادر گوشتی و سلامت دستگاه گوارش نتاج آن‌ها انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی بهصورت فاکتوریل 2×2 با استفاده از 336 قطعه مرغ مادر گوشتی (کاب 500) از سن 22 تا 32 هفتگی با چهار تیمار، هفت تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرۀ پایه بدون ریزجاندار سلامتبخش یا زیست‌یار (پروبیوتیک) و بدون تلقیح سالمونلا انتریتیدیس؛ 2) جیرۀ پایه بدون زیست‌یار و تلقیح دهانی cfu/bird 106×1 و cfu/bird 108×1 سالمونلا انتریتیدیس در هفتههای 26 و 30؛ 3) جیرۀ پایۀ حاوی 4/0 گرم در کیلوگرم زیست‌یار و بدون تلقیح سالمونلا انتریتیدیس؛ 4) جیرۀ پایۀ حاوی 4/0 گرم در کیلوگرم زیست‌یار و تلقیح دهانی cfu/bird106×1 و cfu/bird 108×1 سالمونلا انتریتیدیس در هفتههای 26 و 30 بود. نتایج نشان داد که افزودن زیست‌یار موجب افزایش وزن نسبی زردۀ تخممرغ و وزن نسبی کبد شد (05/0>P). تلقیح سالمونلا انتریتیدیس، شمار فولیکول‌های زرد بزرگ و فولیکول‌های زرد کوچک را نسبت به گروه کنترل کاهش داد (05/0>P). به‌طورکلی، کاربرد زیست‌یار، نتوانست عملکرد مرغهایی را که به سالمونلا آلوده شده بودند، بهبود بخشد.
بهزاد صدیقی؛ محمود شیوازاد؛ مجتبی زاغری
چکیده
در این آزمایش تأثیر سه روش خوراکدهی در چهار تکرار شامل: 1- بدون محدودیت خوراک؛ 2- محدودیت خوراک شش ساعت از 21-7 روزگی و چهار ساعت از 28-21 روزگی؛3- محدودیت خوراک شش ساعت از 14-7 روزگی و چهار ساعت از 21-14 روزگی بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت شصت قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ آرین در طول شش هفته با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی بررسی شد. در ...
بیشتر
در این آزمایش تأثیر سه روش خوراکدهی در چهار تکرار شامل: 1- بدون محدودیت خوراک؛ 2- محدودیت خوراک شش ساعت از 21-7 روزگی و چهار ساعت از 28-21 روزگی؛3- محدودیت خوراک شش ساعت از 14-7 روزگی و چهار ساعت از 21-14 روزگی بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت شصت قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ آرین در طول شش هفته با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص کارایی تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. در پایان آزمایش ویژگیهای لاشه و نسبت بطن راست به‌کل بطن تعیین و مقایسه شد. محدودیت غذایی افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را در کل دوره تحت تأثیر قرار نداد. محدودیت خوراک 21-7 روزگی شاخص تولید را بهبود داد (05/0>P). درصد تلفات ناشی از آسیت با اعمال محدودیت خوراک کاهش یافت (05/0>P). اعمال محدودیت خوراک تفاوت معنیداری بر مقادیر هموگلوبین، گلبول‌های قرمز خون و هماتوکریت نداشت ولی سطح کورتیکوسترون را افزایش داد (05/0>P). هورمون T3 تحت تأثیر محدودیت خوراک قرار نگرفت ولی محدودیت خوراک 21-7 روزگی بیشترین میزان T4 را نسبت به محدودیت 14-7 روزگی داشت (05/0>P) و همچنین نسبت T3 به T4 با اعمال محدودیت خوراک کاهش یافت (05/0>P). با توجه به نتایج محدودیت خوراک شش ساعت از 21-7 روزگی و چهار ساعت از 28-22 روزگی کمترین میزان تلفات ناشی از آسیت را داشت و از سوی دیگر افزایش وزن بدن در کل دورۀ تفاوت معنیداری با گروه شاهد نداشت.
بهزاد صدیقی شیخ حسن؛ محمود شیوازاد؛ مجتبی زاغری
چکیده
در این آزمایش با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی تأثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2-کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 150 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3- کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 300 کیلوکالری در دورۀ ...
بیشتر
در این آزمایش با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی تأثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2-کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 150 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3- کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 300 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت 60 قطعه جوجۀ گوشتی نر در طول شش هفته بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. در پایان آزمایش ویژگیهای لاشه و نسبت بطن راست به کل بطن تعیین و مقایسه شد. کاهش سطح انرژی جیره افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را افزایش داد (05/0>P). هزینۀ خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). کاهش انرژی جیره مقادیر هموگلوبین، و هماتوکریت را کاهش داد (05/0>P) و سطح کورتیکواسترون افزایش یافت (05/0>P). هورمون T3 تحت تأثیر کاهش انرژی جیره قرار نگرفت ولی T4 با کاهش سطح انرژی جیره افزایش یافت (05/0>P) و همچنین نسبت T3 به T4 با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). با توجه به نتایج کاهش سطح انرژی جیره بهصورت تیمار شمارۀ 2 (یادشده در بالا) از لحاظ عملکرد و شاخص‌های مرتبط به آسیت بهتر از دو گروه دیگر بود.
الهه رستمی گوهری؛ محسن افشارمنش؛ هادی توکلی
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر سین بیوتیک و سطوح مختلف پودر سیر بر عملکرد، ریخت‌شناسی و جمعیت میکروبی روده در جوجههای گوشتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و ده جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرة شاهد بدون افزودنی، 2) جیرة شاهد + 200 میلیگرم در کیلوگرم پادزی (آنتی‌بیوتیک) ویرجینامایسین، ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر سین بیوتیک و سطوح مختلف پودر سیر بر عملکرد، ریخت‌شناسی و جمعیت میکروبی روده در جوجههای گوشتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و ده جوجه در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرة شاهد بدون افزودنی، 2) جیرة شاهد + 200 میلیگرم در کیلوگرم پادزی (آنتی‌بیوتیک) ویرجینامایسین، 3) جیرة شاهد + 500 میلیگرم در کیلوگرم سین بیوتیک، 4و5) تیمارهای 4 و 5 به ترتیب جیرة شاهد+ 2/0 و 4/0 درصد پودر سیر. وزن بدن و مصرف خوراک بهصورت هفتگی اندازهگیری و برای محاسبة فراسنجههای عملکرد استفاده شدند. نتایج نشان داد در سن 49-21 روزگی و کل دورة پرورش تیمارهای دریافتکنندة پادزی و 2/0 درصد پودر سیر افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل غذایی بهتری داشتند (05/0P
سارا سعیدی؛ امید دیانی؛ امین خضری؛ رضا طهماسبی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر افزودن پودر رازیانه (Foeniculum vulgare) در جیرۀ استارتر بر عملکرد، سیستم ایمنی و پارامترهای بیومتریک گوسالههای شیری هلشتاین از 30 رأس گوساله هلشتاین (15 رأس نر و 15 رأس ماده) با میانگین وزن تولد 5/0 ± 40 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1. استارتر بدون پودر رازیانه (شاهد)، 2. استارتر دارای ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر افزودن پودر رازیانه (Foeniculum vulgare) در جیرۀ استارتر بر عملکرد، سیستم ایمنی و پارامترهای بیومتریک گوسالههای شیری هلشتاین از 30 رأس گوساله هلشتاین (15 رأس نر و 15 رأس ماده) با میانگین وزن تولد 5/0 ± 40 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1. استارتر بدون پودر رازیانه (شاهد)، 2. استارتر دارای 4/0 درصد پودر رازیانه و 3. استارتر دارای 8/0 درصد پودر رازیانه بود. میانگین مصرف مادۀ خشک در گوسالهها در کل دوره با اضافهکردن پودر رازیانه افزایش یافت (05/0>P). میانگین افزایش وزن روزانۀ گوسالهها با 4/0 درصد پودر رازیانه، حداکثر بود (05/ >P). گوسالههای تغذیه‌شده با جیرههای آزمایشی دارای پودر رازیانه در مقایسه با گروه شاهد میانگین، سن از شیرگیری کمتری داشتند و شیر کمتری مصرف کردند (05/0>P). اثر جیرههای آزمایشی بر میانگین قوام مدفوع در دورۀ پیش از شیرگیری، پس از شیرگیری و کل دوره معنادار بود (05/0>P). در دو هفته پس از ازشیرگیری، ائوزینوفیل خون گوسالهها تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار گرفت (05/0 >P). در نتیجه افزودن 4/0 درصد پودر رازیانه در جیرۀ آغازین گوسالههای شیری هلشتاین سبب کاهش سن از شیرگیری، بهبود عملکرد و کاهش ائوزینوفیلها شد.
علی نوبخت؛ بهزاد حسینی فرد
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین تأثیرات استفاده از سبوس برنج، آنزیم و پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای بیوشیمیایی و سلول‌های خون مرغهای تخم‌گذار انجام گرفت. آزمایش با 384 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه‌‌های لاین W36، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×2×2) با دو سطح سبوس برنج (صفر و 10 درصد)، دو سطح مولتی‌‌آنزیم ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین تأثیرات استفاده از سبوس برنج، آنزیم و پروبیوتیک بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و فراسنجههای بیوشیمیایی و سلول‌های خون مرغهای تخم‌گذار انجام گرفت. آزمایش با 384 قطعه مرغ تخم‌گذار سویه‌‌های لاین W36، در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×2×2) با دو سطح سبوس برنج (صفر و 10 درصد)، دو سطح مولتی‌‌آنزیم کمبو فیتاز (صفر و 05/0 درصد) و دو سطح پروبیوتیک پروتکسین (صفر و 005/0 درصد) در 8 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه مرغ در هر تکرار، از سن 65 تا 76 هفتگی انجام گرفت. سبوس برنج و پروبیوتیک بهطور معناداری عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و پارامترهای بیوشیمیایی خون را تحت تأثیر قرار داد (05/0>P). 10 درصد سبوس برنج باعث بهبود وزن تخممرغ، درصد تولید و تودۀ تخممرغهای تولیدی، ضریب تبدیل غذایی، شاخص رنگ زرده و HDL خون شد، اما بر مقدار خوراک مصرفی و سطوح سلول‌های خون اثری نداشت (05/0> P). مولتی‌‌آنزیم تأثیرات معناداری بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و متابولیتهای خون مرغ‌ها نداشت (05/0> P). پروتکسین بدون اینکه تأثیر معناداری بر صفات کیفی تخممرغ و متابولیتهای خون مرغ‌ها داشته باشد، موجب بهبود ضریب تبدیل خوراک شد (05/0>P). سبوس برنج به همراه مولتی‌‌آنزیم و پروبیوتیک باعث بهبود عملکرد تخم‌گذاری، صفات کیفی تخممرغهای تولیدی و افزایش HDL خون شد، ولی بر مقدار خوراک مصرفی و متابولیتهای خون مرغ‌ها اثری نداشت (05/0> P). بهطور کلی در مرغهای تخم‌گذار، استفاده از 10 درصد سبوس برنج به همراه آنزیم و پروبیوتیک میتواند عملکرد، کیفیت تخممرغ و HDL خون را بهبود دهد.
محمد رضا گنجه؛ محمد سالار معینی
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان به‌جای آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین بر عملکرد رشد، وزن نسبی اندامهای داخلی، فراسنجههای خونی، فلور میکروبی روده، مورفولوژی پرزهای روده و کیفیت گوشت در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از 288 قطعه جوجه خروس گوشتی راس 308 در قالب ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور بررسی امکان استفاده از پودر و عصارۀ هیدروالکلی زنیان به‌جای آنتی‌بیوتیک محرک رشد ویرجینیامایسین بر عملکرد رشد، وزن نسبی اندامهای داخلی، فراسنجههای خونی، فلور میکروبی روده، مورفولوژی پرزهای روده و کیفیت گوشت در جوجههای گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با استفاده از 288 قطعه جوجه خروس گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 3 تکرار و 12 پرنده در هر تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرۀ شاهد (فاقد هرگونه افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (100 میلیگرم در کیلوگرم)، پودر زنیان (1، 2 و 3 درصد جیره) و عصارۀ هیدروالکلی زنیان (150، 250 و 350 میلیگرم در کیلوگرم) بودند. بر اساس نتایج کل دوره، جوجههای تغذیه‌شده با آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین، 1 درصد پودر زنیان و 350 میلیگرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان از افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک بهتری در مقایسه با دیگر گروهها برخوردار بودند (01/0>P). هیچ‌کدام از تیمارها تأثیر معناداری روی فراسنجههای خونی و وزن نسبی اجزای لاشه (پشت، قلب، کبد، چربی شکمی، سنگدان و پانکراس) نداشتند. تیمارهای حاوی 1 درصد پودر و تمامی سطوح عصارۀ زنیان جمعیت باکتری‌های کلی‌فرم را در مقایسه با شاهد کاهش دادند (01/0>P). تمامی سطوح پودر زنیان طول پرز و عمق کریپت را در مقایسه با تیمار شاهد و آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین افزایش دادند. استفاده از سطوح 1 و 2 درصدی پودر زنیان و تمامی سطوح عصارۀ زنیان، مقدار اندیس تیوباربیتوریک اسید گوشت را بهطور معناداری کاهش دادند (01/0>P). در مجموع به نظر میرسد میتوان از 1 درصد پودر و 350 میلیگرم در کیلوگرم عصارۀ زنیان برای جایگزینی آنتی‌بیوتیک‌های محرک رشد به‌خوبی بهره جست.
