سودابه مرادی؛ آرش مرادی؛ وحید عطابیگی؛ رضا عبداللهی
چکیده
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر اندازه ذرات ذرت و منابع مختلف فیبر نامحلول بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی انجام شد. تعداد 660 قطعه جوجه گوشتی نر به‌صورت آزمایش فاکتوریل ۳×2 با شش تیمار و پنج تکرار استفاده شدند. عوامل مورد مطالعه شامل دو اندازه ذرات ذرت (2 و 6 میلی‌متر) و سه منبع فیبر نامحلول ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور مطالعه اثر اندازه ذرات ذرت و منابع مختلف فیبر نامحلول بر عملکرد، خصوصیات لاشه و دستگاه گوارش در جوجههای گوشتی از سن 1 تا 21 روزگی انجام شد. تعداد 660 قطعه جوجه گوشتی نر به‌صورت آزمایش فاکتوریل ۳×2 با شش تیمار و پنج تکرار استفاده شدند. عوامل مورد مطالعه شامل دو اندازه ذرات ذرت (2 و 6 میلی‌متر) و سه منبع فیبر نامحلول (لیگنوسلولز، پوسته برنج و پوسته آفتابگردان) بودند. اثر اصلی منبع فیبر بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی، معنیدار بود به‌طوری‌که پرندگان تغذیه‌شده با جیره حاوی پوسته آفتابگردان، افزایش وزن بیشتر (01/0>P) و ضریب تبدیل غذایی بهتری (01/0>P) نسبت به پرندگان تغذیه‌شده با دو منبع دیگر فیبر داشتند. به‌کاربردن لیگنوسلولز (05/0>P)و اندازه ذرات ریز (01/0>P) منجر به افزایش وزن لاشه، بهترتیب در مقایسه با دو منبع دیگر فیبر و اندازه ذرات درشت گردید. وزن روده کوچک در پرندگانی که جیره حاوی لیگنوسلولز دریافت کردند بالاتر از دو منبع دیگر فیبر بود (01/0>P). تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر طول قسمتهای مختلف روده باریک نداشتند. آسیاب درشت ذرت و به‌کاربردن پوسته آفتابگردان،pH سنگدان را به ترتیب در مقایسه با ذرات ریز و لیگنوسلولز کاهش داد (05/0>P). وزن سنگدان در پرندگانی که با جیره حاوی لیگنوسلولز و پوسته آفتابگردان تغذیه شدند بالاتر (01/0>P) از جوجههای تغذیه‌شده با جیره حاوی پوسته برنج بود. براساس نتایج این تحقیق، به کار بردن 3 درصد پوسته آفتابگردان در جیره از طریق بهبود وزن و کاهش pH سنگدان، عملکرد رشد را بهبود میدهد و میتواند در صنعت جوجههای گوشتی به‌صورت کاربردی مورد استفاده قرار گیرد.
محمد داودی فر؛ منصور رضایی؛ محمد هاشمی
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی اثرات تخمیر بر خصوصیات غذایی کنجاله کلزا (با استفاده از لاکتوباسیلوس فرمنتوم و باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس اوریزا) و همچنین مقایسه کنجاله کلزای فرآوری‌نشده با کنجاله کلزای تخمیری بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی صورت گرفت. دراین تحقیق تعداد280 قطعه جوجه نر یک روزه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی اثرات تخمیر بر خصوصیات غذایی کنجاله کلزا (با استفاده از لاکتوباسیلوس فرمنتوم و باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس اوریزا) و همچنین مقایسه کنجاله کلزای فرآوری‌نشده با کنجاله کلزای تخمیری بر عملکرد رشد جوجههای گوشتی صورت گرفت. دراین تحقیق تعداد280 قطعه جوجه نر یک روزه گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی به هفت تیمار آزمایشی با چهار تکرار و در هر تکرار با 10 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد، تیمارهای حاوی کنجاله کلزا و کنجاله کلزای تخمیری هر یک در سه سطح پنج،10 و 15 درصد بودند. نتایجنشان داد که تخمیر کنجاله کلزا سبب کاهش گلوکوزینولات و اسیدهای آمینه متیونین و سیستئین به میزان 50 درصد شد درحالی‌که میزان گوگرد حدود 50 درصد و درصد پروتئین کنجاله کلزا تخمیری به میزان 2/2 درصد ماده خشک افزایش نشان داد. مصرف کنجاله کلزا و یا کنجاله کلزای تخمیری تا سطح 15 درصد تأثیری بر صفات عملکردی، وزن اجزا لاشه، کانی شدن استخوان درشت نی و قابلیت هضم مواد مغذی نشان نداد. استفاده از کنجاله کلزای تخمیری سبب افزایش میزان هورمونهایTSH و ACTH شد، همچنین ویسکوزیته روده با مصرف هر دو نوع کنجاله افزایش نشان داد (05/0>P) ولی بر ریخت‌شناسی ژوژنوم و pH ایلئوم بی‌تأثیر بود. بنابراین کنجاله کلزا (تخمیری و یا فرآوری‌نشده) را می‌توان تا سطح 15 درصد بدون تأثیر منفی در جیره جوجههای گوشتی استفاده نمود. همچنین تخمیر میتواند از سطح گلوکوزینولات کنجاله کانولا بهطور چشم‌گیری بکاهد.
مجید متقی طلب؛ مینو میرزاوند چگینی؛ سید حسین حسینی مقدم؛ مصطفی گلشکن
چکیده
بهمنظور بررسی اثرات تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی، تعداد 480 عدد تخممرغ بارور سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار، 4 تکرار و 20 تخممرغ در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل بدون تزریق یا شاهد منفی (NC)، و تزریق 1 میلیلیتر سرم فیزیولوژی یا شاهد ...
بیشتر
بهمنظور بررسی اثرات تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی، تعداد 480 عدد تخممرغ بارور سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 6 تیمار، 4 تکرار و 20 تخممرغ در هر تکرار اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی شامل بدون تزریق یا شاهد منفی (NC)، و تزریق 1 میلیلیتر سرم فیزیولوژی یا شاهد مثبت (PC)، 1 میلیلیتر سولفات منگنز (MnS)، 1 میلیلیتر منگنز- متیونین (MnM)، 1 میلیلیتر نانو منگنز (NMn) و 1 میلیلیتر نانو منگنز متیونین (NMnM)بودند. نتایج بهدستآمده نشان دادند که تزریق درون تخممرغی منابع مختلف منگنز سبب بهبود رشد جوجههای گوشتی شد.بیشترین و کمترین افزایش وزن در کل دوره پرورش بهترتیب مربوط به تیمار حاوی NMn و گروه PC بود (05/0>P). بهترین ضریب تبدیل غذایی در کل دوره آزمایش مربوط به تیمار NMn و NMnM بود (05/0>P). طول استخوان درشتنی در سن 21 روزگی در تیمار حاوی MnS بهطور معنیداری بالاتر بود (05/0>P) و وزن تر و خشک استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی در تیمار حاوی NMn بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). استحکام استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی بهترتیب در تیمارهای حاوی NMnM و NMn بهطور معنیداری افزایش یافت (05/0>P). حجم، چگالی و درصد خاکستر استخوان درشتنی در سنین 21 و 42 روزگی تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند )05/0P>). بر اساس نتایج این آزمایش بهنظر میرسد که تزریق درون تخممرغی نانو ذرات منگنز به عنوان یک افزودنی خوراکی اثرات مثبتی بر عملکرد و خصوصیات استخوان درشتنی جوجههای گوشتی دارد.
حدیث میرزایی؛ محمدرضا قربانی؛ سمیه سالاری؛ محمد امین مهرنیا
چکیده
آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نانوامولسیون اسانس رازیانه بر نسبت بازده انرژی و پروتئین، کیفیت بستر و فضولات و ویژگیهای رفاهی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی انجام شد. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 5 تیمار و 4 تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (جیره پایه ...
بیشتر
آزمایش حاضر به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف نانوامولسیون اسانس رازیانه بر نسبت بازده انرژی و پروتئین، کیفیت بستر و فضولات و ویژگیهای رفاهی جوجههای گوشتی تحت تنش گرمایی انجام شد. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی به 5 تیمار و 4 تکرار اختصاص داده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (جیره پایه بدون هیچ افزودنی)، جیره پایه به همراه 200 میلیگرم بر کیلوگرم اسانس و جیره پایه به همراه سطوح 50، 100 و 200 میلیگرم بر کیلوگرم نانوامولسیون اسانس رازیانه بودند. نتایج این آزمایش نشان دادند که ترانس-آنتول، فنچون و لیمونن به ترتیب با 42/81، 16/7 و 98/4 درصد، از ترکیبات اصلی اسانس رازیانه بودند. نسبت بازده پروتئین و انرژی تحت تأثیر تیمارهای مختلف آزمایشی قرار نگرفتند (05/0P>). pH فضولات به هنگام استفاده از نانوامولسیون در سطح 200 میلیگرم بر کیلوگرم به‌صورت معنیداری کمتر از سطوح 50 و 100 میلیگرم بر کیلوگرم نانوامولسیون اسانس رازیانه و گروه شاهد بود. رطوبت بستر به هنگام استفاده از جیره حاوی 50 میلیگرم بر کیلوگرم نانوامولسیون اسانس رازیانه نسبت به گروه شاهد کاهش یافت (05/0≥P). سوختگی مفصل خرگوشی و سینه به هنگام استفاده از نانوامولسیون اسانس رازیانه در سطح 50 میلیگرم بر کیلوگرم نسبت به سایر گروه‌ها کمتر بود (05/0≥P). بر اساس نتایج این آزمایش به نظر میرسد که استفاده از نانوامولسیون اسانس رازیانه در شرایط تنش گرمایی میتواند با کاهش رطوبت بستر باعث بهبود ویژگیهای رفاهی جوجههای گوشتی شود.
اکبر اسدی؛ تقی زهرایی صالحی؛ محمود جمشیدیان
چکیده
اشریشیاکلی بیماری‌زای طیور عامل ایجاد طیف بسیار گسترده‌ای از بیماری‌های خارج روده‌ای ازجمله سلولیت و کلی باسیلوز است. مشکل مقاومت به پادزیست (آنتی‌بیوتیک)ها در سرتاسر جهان وجود دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی مولکولی ژن‌های مقاومت پادزیستی مانند: aac، aad، qnr، tet، anr، sul و تعیین حساسیت پادزیستی بود. نمونه‌برداری از کشتارگاه صنعتی ...
بیشتر
اشریشیاکلی بیماری‌زای طیور عامل ایجاد طیف بسیار گسترده‌ای از بیماری‌های خارج روده‌ای ازجمله سلولیت و کلی باسیلوز است. مشکل مقاومت به پادزیست (آنتی‌بیوتیک)ها در سرتاسر جهان وجود دارد. هدف از این پژوهش ارزیابی مولکولی ژن‌های مقاومت پادزیستی مانند: aac، aad، qnr، tet، anr، sul و تعیین حساسیت پادزیستی بود. نمونه‌برداری از کشتارگاه صنعتی طیور شهربابک در 6 ماه سال 95 انجام و شمار 83 جدایه از نمونه‌های کلی باسیلوزی و 34 جدایه از نمونه‌های سلولیتی جدا و به روش‌های بیوشیمیایی تأیید شدند. سپس آزمون‌های MultiplexPCR و تست حساسیت پادزیستی روی نمونه‌ها انجام شد. نتایج بررسی نشان داد، فراوانی ژن‌های tetA 85/63%، tetB65/62%، qnrs 3/49%، 09/24%، 91/28%، 32/31%، 5/26%، 1- aac(3)66/25%، 89/22%، flor 91/28%، 31/33% و 30/12درصد بود. هیچ‌کدام از نمونه‌ها از نظر ژن‌های blaTEM مثبت نبودند. در این بررسی مشخص شد که 40 تا 90 درصد همۀ جدایه‌ها به یک یا چند پادزیست مقاوم هستند. بیشترین مقاومت به ترتیب نسبت به پادزیست‌های تتراسایکلین، سولفومتوکسازول، کلرامفنیکل و تریمتوپریم بود. همچنین مشخص شد که بروز مقاومت پادزیستی به دلیل حضور ژن‌های مقاومت است. شناخت الگوی مقاومت و حساسیت ریزجانداران (میکروارگانیسم)ها نسبت به پادزیست‌ها در انتخاب مناسب و درست دارو و مهار (کنترل) عفونت‌ها نقش مؤثری دارد.
فریده عبدالعلی زاده الوانق؛ مرضیه ابراهیمی؛ حسین دقیق کیا
چکیده
هدف از این پژوهش، ارزیابی تأثیر تزریق درون تخممرغی نسبتهای مختلف ال- آرژنین به ال- لیزین بر رشد بدن، تولید ماهیچه و غلظت متابولیتهای خون جوجههای گوشتی یک روزۀ سویۀ راس بود. شمار 210 تخممرغ بارور مادر گوشتی راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت گروه آزمایشی و هر گروه دارای سی تخممرغ انفرادی استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، ارزیابی تأثیر تزریق درون تخممرغی نسبتهای مختلف ال- آرژنین به ال- لیزین بر رشد بدن، تولید ماهیچه و غلظت متابولیتهای خون جوجههای گوشتی یک روزۀ سویۀ راس بود. شمار 210 تخممرغ بارور مادر گوشتی راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت گروه آزمایشی و هر گروه دارای سی تخممرغ انفرادی استفاده شدند. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (بدون تزریق)، شاهد-شم (تزریق آب مقطر سترون یا استریل) و تزریق محلول‌های نسبتهای 7/75، 7/80، 7/85، 7/90 و 7/95 درصد اسیدآمینۀ ال- آرژنین به ال- لیزین داشتند. پس از تفریخ، جوجهها وزن‌کشی و نمونه‌های خون آن‌ها گرد‌آوری شد. سپس جوجهها کشتار و وزن اجزای لاشۀ آن‌ها اندازهگیری شد. بنا بر نتایج این آزمایش، بالاترین درصد جوجه درآوری در نسبت 7/90 درصد ال- آرژنین به ال- لیزین مشاهده شد (01/0P<). همچنین نتایج نشان دادند، تزریق درون تخممرغی نسبتهای مختلف ال- آرژنین به ال- لیزین تا سطح 7/90 درصد موجب افزایش معنیداری در وزن جوجه (01/0P<)، وزن نسبی لاشۀ پوست‌کنده (01/0P<)، بازدۀ لاشه (01/0P<)، وزن نسبی ران (05/0P<)، وزن نسبی ماهیچۀ سینه (01/0P<) و وزن نسبی کبد (05/0P<) شد، درحالی‌که غلظت اوره در سرم خون را بهطور معنیداری (05/0P<) کاهش داد. به‌طورکلی، نتایج نشان دادند تزریق درون تخممرغی نسبت 7/90 درصد ال- آرژنین به ال- لیزین نسبت قابل پیشنهاد بهمنظور بهبود رشد ماهیچه، غلظت متابولیتهای سرم خون و درصد جوجه درآوری جوجههای گوشتی است.
فاطمه ندایی؛ محمد هوشمند؛ سیامک پارسایی؛ مهرداد معمار
چکیده
تأثیر سطوح 0، 15و 20 درصد میوۀ بلوط به‌عنوان جایگزین ذرت در جیرههای حاوی متیونین سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) و دو برابر سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) بر عملکرد تولیدی مرغ گوشتی با استفاده از 528 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ کاب 500 در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 بر پایۀ طرح کامل تصادفی با چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در همۀ دورههای ...
بیشتر
تأثیر سطوح 0، 15و 20 درصد میوۀ بلوط به‌عنوان جایگزین ذرت در جیرههای حاوی متیونین سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) و دو برابر سطح توصیه‌شده توسط NRC (1994) بر عملکرد تولیدی مرغ گوشتی با استفاده از 528 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ کاب 500 در قالب آزمایش فاکتوریل 3×2 بر پایۀ طرح کامل تصادفی با چهار تکرار و 22 قطعه جوجه در هر تکرار بررسی شد. در همۀ دورههای آزمایش، جوجههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی 15 و 20 درصد میوۀ بلوط، افزایش وزن کمتر و ضریب تبدیل غذایی بالاتری در مقایسه با پرندگان دریافت‌کنندۀ جیرۀ بدون میوۀ بلوط داشتند (05/0>P). افزایش سطح متیونین جیره به میزان دو برابر میزان توصیه‌شده توسط NRC (1994)، مصرف خوراک و افزایش وزن بدن در دورۀ پایانی و کل دورۀ آزمایش را بهطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). اثر متقابل معنیداری بین سطح استفاده از میوۀ بلوط و متیونین جیره در مورد فراسنجههای عملکرد مشاهده نشد. استفاده از 20 درصد میوۀ بلوط در جیره بر برخی ویژگیهای استخوان درشتنی تأثیر نامطلوب داشت (05/0>P). به‌طورکلی، جایگزینی 15 و 20 درصد ذرت جیره با میوۀ بلوط باعث کاهش عملکرد جوجههای گوشتی شد و افزایش سطح متیونین جیره نتوانست از این وضعیت جلوگیری کند.
میر حسن بیرانوند؛ حشمت اله خسروی نیا؛ آرش اذرفر؛ عزت اله رفیعی علوی
چکیده
این پژوهش برای بررسی و ارزیابی تأثیر افزودن مقادیر 400، 200 و 200 میلیگرم در کیلوگرم به ترتیب از کارواکرول، تیمول و منتول به یک جیرۀ شاهد بدون افزودنی بر ذخیره و توزیع چربی در لاشۀ جوجههای گوشتی با استفاده از 96 قطعه جوجۀ گوشتی ماده از سن 12 تا 42 روزگی اجرا شد. افزودن کارواکرول، منتول و تیمول به جیره به ترتیب موجب کاهش معنیداری در قابلیت ...
بیشتر
این پژوهش برای بررسی و ارزیابی تأثیر افزودن مقادیر 400، 200 و 200 میلیگرم در کیلوگرم به ترتیب از کارواکرول، تیمول و منتول به یک جیرۀ شاهد بدون افزودنی بر ذخیره و توزیع چربی در لاشۀ جوجههای گوشتی با استفاده از 96 قطعه جوجۀ گوشتی ماده از سن 12 تا 42 روزگی اجرا شد. افزودن کارواکرول، منتول و تیمول به جیره به ترتیب موجب کاهش معنیداری در قابلیت هضم ایلئومی چربی خام به میزان 02/8، 06/5 و 08/15 درصد شد (01/0p<). میانگین چربی لاشه و چربی پرهای جوجههای تغذیه‌شده با جیرۀ حاوی کارواکرول به ترتیب 08/6 و 57/31 درصد کمتر از گروه شاهد بود (05/0p<). افزودن کارواکرول به جیره موجب 86/6، 95/6، 01/38 و 50/10 درصد کاهش به ترتیب در چربی شکمی (05/0p>)، چربی گردن (05/0p>)، چربی زیرپوست (05/0p<) و چربی بافت ران شد (10/0p<). ضخامت چربی پشت مرغهای دریافت‌کنندۀ جیرههای حاوی کارواکرول، تیمول و منتول بهطور معنیداری کمتر از گروه شاهد بود (05/0p<). غلظت و نسبت هورمونهای استرادیول، دی هیدرو اپیاندروسترون و تستووسترون، پروژسترون و کورتیزول سرم خون جوجههای تغذیه‌شده با جیرههای حاوی کارواکرول، منتول و تیمول و جیرۀ شاهد تفاوت معنیداری نداشت (05/0p>). بنابر نتایج این آزمایش به نظر میرسد که کارواکرول و تیمول موجب کاهش قابلیت هضم ایلئومی چربی و کاهش چربی لاشۀ مرغ به‌ویژه در بخش چربی زیرپوستی می شوند.
محمد خواجه بمی؛ محسن افشارمنش
چکیده
این پژوهش بهمنظور ارزیابی تأثیر نانوذرات اکسید روی و ریزاندامگان سلامت‌بخش (پروبیوتیک) بر عملکرد، جمعیت میکروبی و فراسنجههای خون جوجههای خروس (راس 308) انجام شد. این آزمایش با 288 قطعه جوجه در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و دوازده جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: 1) شاهد حاوی میزان استاندارد اکسید روی ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور ارزیابی تأثیر نانوذرات اکسید روی و ریزاندامگان سلامت‌بخش (پروبیوتیک) بر عملکرد، جمعیت میکروبی و فراسنجههای خون جوجههای خروس (راس 308) انجام شد. این آزمایش با 288 قطعه جوجه در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار، چهار تکرار و دوازده جوجه در هر تکرار به اجرا درآمد. تیمارها شامل: 1) شاهد حاوی میزان استاندارد اکسید روی (100 میلیگرم در کیلوگرم)، 2) شاهد + 100 میلیگرم در کیلوگرم ریزاندامگان سلامت‌بخش، 3 و 4) جیرۀ پایه به اضافه 25 و 50 میلیگرم در کیلوگرم نانو اکسید روی، 5 و6) جیرۀ پایه به اضافه 25 و 50 میلیگرم در کیلوگرم نانو اکسید روی و 100 میلیگرم ریزاندامگان سلامت‌بخش، بودند. درکل دورۀ آزمایش استفاده از نانو‌اکسید روی با ریزاندامگان سلامت‌بخش سبب افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجههای گوشتی در مقایسه با تیمار شاهد شد (05/0P <). شمار باکتری‌های کلی فرم و لاکتوباسیل روده در جوجههای تغذیه‌شده با 50 میلیگرم در کیلوگرم نانو‌اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت‌بخش به ترتیب کمتر و بیشتر از جوجههای مربوط به گروه شاهد بودند (05/0P <). میزان پروتئین کل و آلبومین سرم در جوجههای تغذیه‌شده با 50 میلیگرم در کیلوگرم نانو اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت‌بخش از جوجههای مربوط به تیمار شاهد بیشتر بود (05/0P <). به‌طورکلی استفاده از نانوذرات اکسید روی به همراه ریزاندامگان سلامت‌بخش سبب بهبود عملکرد و تعدیل جمعیت میکروبی شد.
محمد باقر افشون؛ علی نقی کشتکاران؛ مهرداد معمار؛ فرهاد صمدیان
چکیده
در این پژوهش تأثیر افزودن سطوح مختلف عصارۀ روغنی و آبی گل بابونه بر کیفیت لاشه و ویژگیهای بیوشیمیایی و کیفی گوشت سینۀ جوجههای گوشتی بررسی شد. بدین منظور 400 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ کاپ 500 به پنج گروه آزمایشی با چهار تکرار ( هر تکرار شامل بیست قطعه جوجه) تقسیم شده و روزانه 85 و 128 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصارۀ آبی گل بابونه ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر افزودن سطوح مختلف عصارۀ روغنی و آبی گل بابونه بر کیفیت لاشه و ویژگیهای بیوشیمیایی و کیفی گوشت سینۀ جوجههای گوشتی بررسی شد. بدین منظور 400 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ کاپ 500 به پنج گروه آزمایشی با چهار تکرار ( هر تکرار شامل بیست قطعه جوجه) تقسیم شده و روزانه 85 و 128 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصارۀ آبی گل بابونه و 14 و 21 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصارۀ روغنی گل بابونه به‌صورت آشامیدنی به جوجهها خورانده شد. جوجهها (از هر تکرار سه قطعه) در روز 21 و 42 کشتار شده و کیفیت لاشه و ویژگیهای بیوشیمیایی و کیفی گوشت سینه بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان چربی خام در گوشت سینۀ جوجههایی که عصارۀ آبی گل بابونه به میزان 85 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کرده بودند بهطور معنیداری از دیگر جوجهها بیشتر بود )05/0>(P . بازدۀ لاشه در جوجههایی که عصارۀ روغنی گل بابونه دریافت کردند بهطور معنیداری )05/0>(P بیشتر از جوجههای شاهد بود و مزه و تردی گوشت جوجههایی که روزانه 85 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن عصارۀ آبی گل بابونه دریافت کردند بهتر از جوجههای شاهد بود. به‌طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد که هر دو عصارۀ آبی و روغنی گل بابونه باعث تغییر ترکیب‌های بیوشیمیایی گوشت سینه شدند ولی تنها عصارۀ آبی گل بابونه باعث بهبود ویژگیهای حسی گوشت شد.
سودابه مرادی؛ آرش مرادی؛ زهرا زنگنه
چکیده
این آزمایشبه‌منظور ارزیابی جایگزینی متیونین صنعتی یا مصنوعی (سنتتیک) با متیونین گیاهی و بررسی تأثیر آن بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی انجام شد. شمار 280 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند ...
بیشتر
این آزمایشبه‌منظور ارزیابی جایگزینی متیونین صنعتی یا مصنوعی (سنتتیک) با متیونین گیاهی و بررسی تأثیر آن بر عملکرد، ویژگیهای لاشه و فراسنجههای خونی در جوجههای گوشتی انجام شد. شمار 280 قطعه جوجۀ گوشتی نر سویۀ راس 308 در قالب طرح کامل تصادفی با هفت تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: جیرۀ پایه که 100درصد نیاز متیونین با DL- متیونین تأمین شده بود (شاهد) و در تیمارهای 2 تا 7، DL- متیونین در جیرۀ پایه به ترتیب به میزان 20، 40، 50، 60، 80 و 100درصد با متیونین گیاهی جایگزین شده بود. نتایج نشان داد که وزن بدن در سن 21 روزگی در تیمارهایی که تا سطح 60درصد جایگزینی انجام شده بود، همچنین در سن 42 روزگی در تیمارهای که تا سطح 50درصد DL- متیونین با متیونین گیاهی جایگزین شده بود تفاوت معنیداری با گروه کنترل نداشتند. تیمارهای آزمایشی تأثیر معنیداری بر مصرف خوراک، درصد لاشه و وزن نسبی چربی محوطۀ بطنی، سینه، ران‌ها، کبد، قلب، تیموس، طحال و بورس فابریسیوس نداشتند. غلظت آلبومین سرم در تیمار 80درصد متیونین گیاهی بهطور معنیداری افزایش یافت، درحالی‌که غلظت کلسترول سرم در تیمار 100درصد متیونین گیاهی و همچنین غلظت گلوکز در تیمار 60، 80 و 100درصد متیونین گیاهی در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنیداری کاهش‌یافته بود. به‌طورکلی، متیونین گیاهیمی‌تواند جایگزین بخشی از متیونین مصنوعی موجود در جیره بدون تأثیر منفی بر عملکرد و ویژگیهای لاشه شود.
معصومه غلامی؛ ابوالقاسم گلیان؛ حسن کرمانشاهی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش برای مقایسۀ زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات و اکسید منگنز با جذب بافتی در جوجههای گوشتی اجرا شد. شمار 432 جوجۀ یک‌روزۀ نر سویۀ تجاری کاب500 بهطور کامل تصادفی بین نه تیمار آزمایشی با هشت تکرار و شش جوجه در هر تکرار توزیع شد. جیره‌ها در قالب طرح کامل تصادفی با ترتیب فاکتوریل با دو منبع پروتئینات و اکسید منگنز خالص و چهار سطح منگنز ...
بیشتر
این آزمایش برای مقایسۀ زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات و اکسید منگنز با جذب بافتی در جوجههای گوشتی اجرا شد. شمار 432 جوجۀ یک‌روزۀ نر سویۀ تجاری کاب500 بهطور کامل تصادفی بین نه تیمار آزمایشی با هشت تکرار و شش جوجه در هر تکرار توزیع شد. جیره‌ها در قالب طرح کامل تصادفی با ترتیب فاکتوریل با دو منبع پروتئینات و اکسید منگنز خالص و چهار سطح منگنز افزودنی (35، 70، 105 و 140 میلیگرم در کیلوگرم) به همراه یک تیمار شاهد (بدون منگنز افزودنی)، تهیه و جوجهها در سنین 21-1 روزگی با آن‌ها تغذیه شدند. نوع منبع منگنز بر مصرف غذایی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی اثر معنیداری نداشت. با افزایش سطح منگنز، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی از رابطۀ درجۀ دوم پیروی کرده است. با افزایش سطح منگنز جیره، تراکم منگنز در درشتنی، کبد و کلیه بهطور خطی افزایش معنیداری داشته است. شیب بهدستآمده از بررسی تابعیت خطی محتوای منگنز استخوان نسبت به سطوح منگنز جیره، در مقایسه با دیگر بافت‌ها بیشترین میزان بود و به دنبال آن به ترتیب کلیه و کبد شیب کمتری داشتند. با مقایسۀ شیب خطوط تابعیت، مقادیر زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات منگنز در مقایسه با اکسید منگنز خالص در استخوان 7/101 درصد تعیین شد که نشان‌دهندۀ نبود تفاوت در زیست‌فراهمی بین دو منبع منگنز در این آزمایش است.
بهزاد صدیقی شیخ حسن؛ محمود شیوازاد؛ مجتبی زاغری
چکیده
در این آزمایش با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی تأثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2-کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 150 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3- کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 300 کیلوکالری در دورۀ ...
بیشتر
در این آزمایش با استفاده از طرح بلوکهای کامل تصادفی تأثیر سه سطح انرژی در چهار تکرار شامل؛ 1-سطح انرژی جیره برابر راهنمای سویۀ آرین، 2-کاهش سطح انرژی جیره به میزان 100 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 150 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین، 3- کاهش سطح انرژی جیره به میزان 200 کیلوکالری در دورۀ آغازین و 300 کیلوکالری در دورۀ رشد و پایانی نسبت به راهنمای سویۀ آرین بر عملکرد و پیشگیری از عارضۀ آسیت 60 قطعه جوجۀ گوشتی نر در طول شش هفته بررسی شد. در طول آزمایش وزن بدن، خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی، درصد تلفات و شاخص تولید تعیین شد. در 35 روزگی هماتوکریت و فراسنجههای خونی اندازهگیری شد. در پایان آزمایش ویژگیهای لاشه و نسبت بطن راست به کل بطن تعیین و مقایسه شد. کاهش سطح انرژی جیره افزایش وزن بدن و مصرف خوراک را افزایش داد (05/0>P). هزینۀ خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). کاهش انرژی جیره مقادیر هموگلوبین، و هماتوکریت را کاهش داد (05/0>P) و سطح کورتیکواسترون افزایش یافت (05/0>P). هورمون T3 تحت تأثیر کاهش انرژی جیره قرار نگرفت ولی T4 با کاهش سطح انرژی جیره افزایش یافت (05/0>P) و همچنین نسبت T3 به T4 با کاهش سطح انرژی جیره کاهش یافت (05/0>P). با توجه به نتایج کاهش سطح انرژی جیره به‌صورت تیمار شمارۀ 2 (یادشده در بالا) از لحاظ عملکرد و شاخص‌های مرتبط به آسیت بهتر از دو گروه دیگر بود.
محمد شادمانی؛ فرزاد باقرزاده کاسمانی؛ حمیدرضا میرزایی؛ مهران مهری
چکیده
به منظور بررسی تأثیر افزودن 5 سطح پودر گیاه آنغوزه (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد) به جیرة غذایی بر عملکرد، ایمنی هومورال و سلولی و جمعیت میکروبی روده‌های کور جوجههای گوشتی مخلوط نر و مادة سویة راس- 308، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در مراحل سنی 21-1 و 42-22 روزگی اجرا شد. در مرحلة سنی 42-22 روزگی، مقدار افزایش ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر افزودن 5 سطح پودر گیاه آنغوزه (صفر، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد) به جیرة غذایی بر عملکرد، ایمنی هومورال و سلولی و جمعیت میکروبی روده‌های کور جوجههای گوشتی مخلوط نر و مادة سویة راس- 308، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 جوجه در هر تکرار در مراحل سنی 21-1 و 42-22 روزگی اجرا شد. در مرحلة سنی 42-22 روزگی، مقدار افزایش وزن در پرندگان تغذیه‌شده با جیرة حاوی 75/0 درصد آنغوزه در مقایسه با شاهد بیشتر بود (05/0P<). افزودن آنغوزه در مرحلة سنی 21-1 روزگی بر ضریب تبدیل خوراک تأثیری نداشت (05/0<P) اما در کل دورة آزمایش، ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه‌شده با جیرة حاوی 75/0 درصد آنغوزه در مقایسه با شاهد کمتر بود (05/0P<). پرندگان تغذیه‌شده با سطوح مختلف آنغوزه، در مقایسه با شاهد، تیتر آنتی‌بادی بالاتر علیه ویروس نیوکاسل و برونشیت و پاسخ ایمنی سلولی قوی‌تری پس از 48 ساعت چالش با دی‌نیتروکلروبنزن داشتند (05/0P<). پرندگان تغذیه‌شده با سطح 75/0 درصد آنغوزه، وزن نسبی بورس فابریسیوس بیشتری از پرندگان گروه شاهد داشتند (05/0P<). افزودن پودر آنغوزه، جمعیت لاکتوباسیل‌های روده‌های کور را افزایش داد (05/0P<). نتایج مطالعة حاضر نشان میدهد که استفاده از سطح 75/0 درصدی پودر گیاه دارویی آنغوزه در جیرة جوجههای گوشتی بر ضریب تبدیل خوراک، ایمنی هومورال و سلولی و جمعیت لاکتوباسیل‌های روده‌های کور اثر مثبت دارد.
ندا فرزانفر؛ مهرداد محمدی؛ محمد روستائی علی‌مهر
چکیده
این مطالعه بهمنظور بررسی اثر افزودن مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر عصارۀ آبی آویشن شیرازی در یک لیتر آب آشامیدنی، بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی در جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار اجرا شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه ...
بیشتر
این مطالعه بهمنظور بررسی اثر افزودن مقادیر صفر (شاهد)، 5/0، 1، 5/1 و 2 میلیلیتر عصارۀ آبی آویشن شیرازی در یک لیتر آب آشامیدنی، بر عملکرد تولیدی و پاسخ ایمنی در جوجههای گوشتی، با استفاده از 200 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ سویۀ راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار، 4 تکرار و 10 مشاهده در هر تکرار اجرا شد. مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک اندازهگیری شد. پاسخ ایمنی هومورال با اندازهگیری عیار آنتی‌بادی سرم در 21، 28، 35 و 42 روزگی در واکنش به تزریق 1/0 میلیلیتر گلبول قرمز گوسفندی (SRBC) در 8 و 22 روزگی ارزیابی شد. پاسخ ایمنی سلولی با تزریق 1/0 میلیلیتر فیتوهماگلوتنین به‌صورت داخل جلدی به چین پوستی بال در 16 روزگی تعیین شد. اثر عصاره بر مصرف خوراک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک و اجزای لاشۀ جوجههای گوشتی معنادار نبود. در 21 روزگی مصرف 2 میلیلیتر عصارۀ آبی آویشن شیرازی در یک لیتر آب آشامیدنی باعث افزایش عیار Anti-SRBC کل و IgM شد؛ در 28 روزگی تیمارهای 1 و 5/1 میلیلیتر عصاره باعث افزایش IgM شدند؛ در 35 روزگی تیمارهای 5/0، 5/1 و 2 میلیلیتر عصاره باعث افزایش عیار Anti-SRBC کل و IgG و در 42 روزگی تیمارهای 5/1 و 2 میلیلیتر عصاره باعث افزایش IgG شدند (05/0>P). سیستم ایمنی سلولی در پاسخ به تزریق فیتوهماگلوتنین تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. نتایج این آزمایش نشان داد که افزودن عصارۀ آبی آویشن شیرازی در آب آشامیدنی بر عملکرد و سیستم ایمنی سلولی جوجههای گوشتی تأثیری ندارد، ولی سیستم ایمنی هومورال را بهبود می‌بخشد.
علی عباسی آغوی؛ محمد سالار معینی
چکیده
در این مطالعه دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز و بررسی اثر ضایعات انجیر (با و بدون آنزیم ناتوزیم پلاس) بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام گرفت. در آزمایش اول انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای تعادل نیتروژن به روش جمع آوری کل فضولات با استفاده از خروس های بالغ لگهورن تعیین شد. در آزمایش دوم تاثیر استفاده از 3 سطح ضایعات ...
بیشتر
در این مطالعه دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز و بررسی اثر ضایعات انجیر (با و بدون آنزیم ناتوزیم پلاس) بر عملکرد جوجههای گوشتی انجام گرفت. در آزمایش اول انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای تعادل نیتروژن به روش جمع آوری کل فضولات با استفاده از خروس های بالغ لگهورن تعیین شد. در آزمایش دوم تاثیر استفاده از 3 سطح ضایعات انجیر (صفر، 5 و 10 درصد) و 2 سطح آنزیم (صفر و 04/0 درصد) بر عملکرد جوجه خروس های گوشتی سویه راس تا سن 42 روزگی، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×2، مورد مطالعه قرار گرفت. به هر کدام از 6 جیره آزمایشی، 4 تکرار متشکل از 10 قطعه جوجه خروس اختصاص یافت. در سن 42 روزگی یک پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب شد و پس از توزین و خون‌گیری، ذبح گردید. سپس وزن اندامهای مختلف شامل ران، سینه، پانکراس، قلب، کبد و طحال و همچنین طول دستگاه گوارش اندازهگیری شد. در آزمایش اول میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن انجیر ضایعاتی 2640 کیلوکالری در کیلوگرم تعیین شد. نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان داد که استفاده از ضایعات انجیر تا سطح 10 درصد تاثیر منفی بر عملکرد جوجههای گوشتی ندارد. به عبارت دیگر استفاده از سطوح مختلف انجیر در جیره اثر معنیداری روی وزن زنده، مصرف خوراک، ضریب تبدیل و وزن نسبی قطعات لاشه و اندامهای داخلی در سنین مختلف نداشت. استفاده از آنزیم نیز تاثیر قابل توجهی بر پارامترهای فوق نداشت (05/0p). با افزایش سطح انجیر در جیره‌ها سطح کلسترول و LDL کاهش و سطح HDL افزایش یافت.
سید ناصر موسوی؛ محمود شیوازاد؛ محمد چمنی؛ هوشنگ لطف اللهیان؛ علی اصغر صادقی
دوره 42، شماره 2 ، مهر 1390، ، صفحه 153-160
چکیده
در روز 16 جوجه‌کشی 400 عدد تخممرغ بارور مرغ مادر گوشتی سویه راس 308، توزین و در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 گروه آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 25 عدد تخممرغ تقسیم شدند. در روز 18 جوجه‌کشی به مایع آمنیوتیک هریک از تخم‌مرغ‌های بارور یک میلیلیتر از محلول‌های آزمایشی تزریق شد و به گروه شاهد ماده ای تزریق نشد. سپس تخم‌مرغ‌ها به دستگاه ...
بیشتر
در روز 16 جوجه‌کشی 400 عدد تخممرغ بارور مرغ مادر گوشتی سویه راس 308، توزین و در قالب طرح کاملاً تصادفی به 4 گروه آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار شامل 25 عدد تخممرغ تقسیم شدند. در روز 18 جوجه‌کشی به مایع آمنیوتیک هریک از تخم‌مرغ‌های بارور یک میلیلیتر از محلول‌های آزمایشی تزریق شد و به گروه شاهد ماده ای تزریق نشد. سپس تخم‌مرغ‌ها به دستگاه هچر منتقل شدند. محلول‌های آزمایشی مورد استفاده شامل ترکیب اسیدهای آمینه، کربوهیدرات و اسید بوتیریک در محلول 5/0 درصد کلرید سدیم استریل بود. پس از تفریخ، جوجهها تعیین جنسیت، شمارش و توزین شده و به سالن آزمایشی منتقل شدند و تا روز 42 پرورش داده شدند. در روز دوم پرورش برای بررسی ریخت‌شناختی، از ژژنوم روده نمونه‌برداری شد. تزریق مواد مورد استفاده در این آزمایش تأثیر معنیداری بر درصد جوجه‌درآوری نداشت. تزریق کربوهیدرات، اسیدهای آمینه و اسید بوتیریک به درون تخم‌مرغ‌های جوجه‌کشی در مقایسه با گروه شاهد، وزن بدن جوجههای تفریخ شده و نسبت وزن بدن جوجههای تفریخ شده به تخم‌مرغ‌های بارور را افزایش داد (01/0>P). تزریق ترکیب اسیدهای آمینه سبب افزایش معنیدار وزن بدن در دوره آغازین و کل دوره پرورش در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P)، ولی تفاوتی با سایر گروه‌ها نداشت. با تزریق اسید بوتیریک، ارتفاع پرزهای روده در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت (05/0>P). تزریق اسیدهای آمینه، کربوهیدرات و اسید بوتیریک سبب افزایش مساحت پرزها نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). تزریق هریک از مواد مورد استفاده در این آزمایش اثر معنیداری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. بر اساس نتایج این آزمایش، تزریق اسیدهای آمینه، کربوهیدرات و اسید بوتیریک قابلیت بهبود برخی از فراسنجههای عملکردی و ریخت شناسی روده جوجههای گوشتی را دارد.
مجتبی زاغری؛ ساره بوربور؛ منصور رضائی؛ اسدالله تیموری یانسری؛ محمد ریاحی
دوره 41، شماره 1 ، خرداد 1389
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی اثر محاسبه مواد مغذی معادل آنزیم فیتاز در تنظیم جیره جوجههای گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و هزینه تولید بود. در این آزمایش تعداد 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، تا سن 49 روزگی بر روی بستر پرورش یافتند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل (2×4) با چهار نوع جیره و دو جنس در چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی اثر محاسبه مواد مغذی معادل آنزیم فیتاز در تنظیم جیره جوجههای گوشتی و تاثیر آن بر عملکرد و هزینه تولید بود. در این آزمایش تعداد 640 قطعه جوجه گوشتی سویه راس 308، تا سن 49 روزگی بر روی بستر پرورش یافتند. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل (2×4) با چهار نوع جیره و دو جنس در چهار تکرار و 20 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. جیرههای آزمایشی بر پایه ذرت و سویا و از نظر میزان انرژی و پروتئین کاملاً یکسان در نظر گرفته شدند. جیرههای آزمایشی شامل:
1) جیره شاهد فاقد آنزیم؛ 2) جیره شاهد + 500 واحد آنزیم فیتاز در هر کیلوگرم جیره؛
3) جیره حاوی 500 واحد آنزیم فیتاز که 50 درصد مواد مغذی معادل آنزیم در تنظیم جیره محاسبه شده بود؛ 4) جیره حاوی 500 واحد آنزیم فیتاز که100 درصد مواد مغذی معادل آنزیم در تنظیم جیره محاسبه شده بود. افزایش وزن بدن، میزان مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد (10-29 روزگی)، دوره پایانی (49-29 روزگی) و در کل دوره (10-49 روزگی) به طور جداگانه اندازهگیری شد. در پایان آزمایش درصد اجزاء لاشه، درصد خاکستر استخوان انگشت پا، درصد کلسیم و فسفر موجود در خاکستر استخوان و همچنین غلظت فسفر موجود در سرم خون اندازهگیری شد. در مقایسه صفات وزن بدن در پایان دوره، ضریب تبدیل غذایی در دوره رشد و پایانی، درصد لاشه و اجزاء آن (درصد سینه، درصد ران و درصد چربی حفره بطنی) و همچنین غلظت فسفر در سرم خون تفاوتی بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (05/0(P>، اما در مورد درصد خاکستر و درصد کلسیم و فسفر خاکستر استخوان انگشت پا اختلاف معنیداری بین میانگین تیمارهای مختلف مشاهده شد (05/0(P و با افزودن آنزیم به جیره هزینه خوراک جهت تولید هر کیلوگرم وزن زنده کاهش یافت، لذا چنین استنتاج میشود که افزودن آنزیم فیتاز در جیره موجب بهبود عملکرد و تصحیح مواد مغذی معادل آن در تنظیم جیره نیز موجب عدم تفاوت عملکرد با گروه کنترل و کاهش هزینه‌های تولید خواهد شد.
عبدالرضا کامیاب؛ علیرضا محمد حسینی؛ محمد مرادی شهربابک
دوره 40، شماره 2 ، شهریور 1388
چکیده
به منظور بررسی اثرات حذف مکمل‌های معدنی و ویتامینی از جیره رشد و پایانی طیور گوشتی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره غذائی و دو زمان حذف مکمل‌ها از جیره صورت گرفت. جیرههای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (دارای مکمل معدنی و ویتامینی)، 2- جیره حاوی مکمل معدنی و فاقد مکمل ویتامینی، 3- جیره حاوی مکمل ویتامینی و فاقد ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرات حذف مکمل‌های معدنی و ویتامینی از جیره رشد و پایانی طیور گوشتی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیره غذائی و دو زمان حذف مکمل‌ها از جیره صورت گرفت. جیرههای آزمایشی شامل: 1- جیره شاهد (دارای مکمل معدنی و ویتامینی)، 2- جیره حاوی مکمل معدنی و فاقد مکمل ویتامینی، 3- جیره حاوی مکمل ویتامینی و فاقد مکمل معدنی، 4- جیره فاقد هر دو مکمل بود که در دو دوره (دوره اول 28 تا 49 و دوره دوم 35 تا 49 روزگی) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که میانگین افزایش وزن جوجهها در هفتههای مختلف و میانگین خوراک مصرفی در سن 28 تا 35 روزگی تحت تأثیر جیره‌ها قرار نگرفت (05/0P>) ، ولی در سن 35 تا 42 روزگی مصرف جیره 2 بطور معنیداری (05/0P). در مورد اثرات متقابل بین جیره‌ها و زمان حذف آن‌ها از جیره تفاوت معنیداری در میانگین افزایش وزن، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل بین گروههای مختلف آزمایشی در دوره اول آزمایش دیده نشد (05/0P>) در دوره دوم آزمایش تفاوت معنیدار(05/0P
علیرضا حسابی نامقی؛ حسن نصیری مقدم؛ جلیل توکل افشاری
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
به منظور بررسی تاثیر مکمل ویتامین C (L اسکوربیک) بر عملکرد و پاسخ‌های ایمنولوژیک جوجههای گوشتی آزمایشی با استفاده از 300 جوجه نر یکروزه گوشتی از سویه راس 208 در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. مکمل ویتامین C به مقادیر ppm 1000 و 500 به دو صورت محلول در آب و همراه خوراک به همراه گروه شاهد (فاقد مکمل) 5 تیمار این آزمایش بود. یک جیره متشکل از ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر مکمل ویتامین C (L اسکوربیک) بر عملکرد و پاسخ‌های ایمنولوژیک جوجههای گوشتی آزمایشی با استفاده از 300 جوجه نر یکروزه گوشتی از سویه راس 208 در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا گردید. مکمل ویتامین C به مقادیر ppm 1000 و 500 به دو صورت محلول در آب و همراه خوراک به همراه گروه شاهد (فاقد مکمل) 5 تیمار این آزمایش بود. یک جیره متشکل از ذرت و سویا برای دورههای آغازین و رشد براساس توصیههای انجمن ملی تحقیقات تهیه شد. نتایج نشان داد که مصرف ppm 1000 و 500 ویتامین در آب و مصرف ppm1000 در خوراک باعث افزایش معنی دار (05/0P
