شهرام شعبانی؛ مرتضی مهری؛ فاطمه شیرمحمد؛ محسن شرفی
چکیده
با به‌کارگیری 36 قطعه خروس اجداد هوبارد در سن 45 هفتگی، آزمایشی با هدف بررسی اثر ویتامین E و لسیتین سویا در خوراک، بر برخی فراسنجههای کیفی و کمی اسپرم طراحی شد. آزمایش در طی 60 روز و با چیدمان فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح لسیتین (صفر و یک درصد در هر کیلوگرم خوراک) و دو سطح ویتامین E (صفر و 300 میلیگرم در کیلوگرم خوراک) ...
بیشتر
با به‌کارگیری 36 قطعه خروس اجداد هوبارد در سن 45 هفتگی، آزمایشی با هدف بررسی اثر ویتامین E و لسیتین سویا در خوراک، بر برخی فراسنجههای کیفی و کمی اسپرم طراحی شد. آزمایش در طی 60 روز و با چیدمان فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح لسیتین (صفر و یک درصد در هر کیلوگرم خوراک) و دو سطح ویتامین E (صفر و 300 میلیگرم در کیلوگرم خوراک) انجام گرفت. اسپرمگیری در روزهای صفر، 20، 40 و 60 آزمایش انجام شد. نتایج نشان داد بالاترین غلظت و بیشترین جنبایی کل در اسپرم خروسهایی مشاهده شد که جیره حاوی ویتامین E + لسیتین سویا دریافت کرده بودند (05/0P<). حجم اسپرم و صفات وابسته به جنبایی نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین با اینکه تیمارهای آزمایشی اثری بر درصد مورفولوژی غیرنرمال، و درصد اسپرم با DNA آسیبدیده نداشت، اما یکپارچگی غشای پلاسمایی، و زندهمانی اسپرم تحت تأثیر تیمار حاوی لسیتین سویا + ویتامین E افزایش معنیداری یافت. کمترین میزان مالوندیآلدئید در منی خروسهایی یافت شد که همزمان لسیتین سویا و ویتامین E دریافت کرده بودند (05/0P<). بررسی اثر متقابل زمان× جیره در خصوص صفات جنبایی کل و پیشرونده، غلظت اسپرم، زندهمانی، یکپارچگی غشا و میزان مالوندیآلدئید نشان داد که این صفات در روزهای پایانی آزمایش، متأثر از تیمار حاوی ویتامین E + لسیتین سویا بهبود یافتند (05/0P<). بنظر میرسد به‌کارگیری همزمان ویتامین E و لسیتین سویا در جیره خروسهای مسن، منجر به بهبود وضعیت کیفی اسپرم شود.
مسعود برزگر؛ مجتبی زاغری؛ مهدی ژندی؛ مصطفی صادقی
چکیده
در تحقیق حاضر اثر سطوح و اندازه ذرات مختلف اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی مرغ‌ها و خروسهای مادر گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد 200 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 به صورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار و 24 قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، شش تکرار و یک پرنده در ...
بیشتر
در تحقیق حاضر اثر سطوح و اندازه ذرات مختلف اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی مرغ‌ها و خروسهای مادر گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد 200 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 به صورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار و 24 قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، شش تکرار و یک پرنده در هر تکرار در سن 54 هفتگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره حاوی 70 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ(LPZnO-70)، 100 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ (LPZnO-100)، 70 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-70) و 100 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-100) در هر کیلوگرم خوراک بودند. نتایج نشان دادند که تیمارهای آزمایشی بر تولید تخم‌مرغ، وزن بدن، وزن تخم‌مرغ و وزن زرده تخم‌مرغ تاثیر معنیداری نداشتند. ضخامت پوسته تخم‌مرغ در کل دوره آزمایش در تیمار حاوی SPZnOبیشتر از LPZnO بود (001/0P<). بالاترین و پایینترین میزان باروری و جوجهدرآوری بهترتیب در تیمارهای حاوی SPZnO-100وLPZnO-70مشاهده شد. بیشترین میزان حجم مایع منی در تیمارهای حاوی SPZnO-100 و LPZnO -100 مشاهده شد (05/0P<). به‌طور کلی میتوان نتیجه گرفت که SPZnO به دلیل قابلیت دسترسی بالاتر، تأثیر مطلوبتری بر فراسنجههای تولیدمثلی گلههای مادر گوشتی دارد. از آنجایی که سطح 100 میلیگرم روی در هر کیلوگرم جیره از هر دو منبع اکسید روی عملکرد تولیدمثلی بهتری را به همراه داشت، استفاده از SPZnO -100 توصیه میشود.
فرهاد وفایی؛ احمد زارع شحنه؛ حمید کهرام؛ افشین سیفی جمادی
چکیده
این پژوهش به‌منظور مقایسۀ تأثیر افزودن سطوح مختلف سه نوع سرمامحافظ نفوذی (گلیسرول، دی متیل استامید، دی متیل فرمامید) و دو نوع سرمامحافظ غیرنفوذی (ترههالوزو ساکارز) به رقیقکنندۀ اسپرم اسبهای ترکمن انجام شد. برای این منظور چهار سر نریان بالغ ترکمن برای اسپرمگیری به کار گرفته شد. پس از گرفتن مایع منی و فرآوری آن به‌منظور ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور مقایسۀ تأثیر افزودن سطوح مختلف سه نوع سرمامحافظ نفوذی (گلیسرول، دی متیل استامید، دی متیل فرمامید) و دو نوع سرمامحافظ غیرنفوذی (ترههالوزو ساکارز) به رقیقکنندۀ اسپرم اسبهای ترکمن انجام شد. برای این منظور چهار سر نریان بالغ ترکمن برای اسپرمگیری به کار گرفته شد. پس از گرفتن مایع منی و فرآوری آن به‌منظور جداسازی ژل و پلاسمای منی در آزمایشگاه، نمونههای منی به گروههای تیماری شامل سطوح 5 و 7 درصد سرمامحافظهای نفوذی گلیسرول، دی متیل استامید (DMA) و دی متیل فرمامید (DMF) و سطوح 50 و 100 میلی مول سرمامحافظهای غیرنفوذی ترههالوز و ساکارز حل‌شده در رقیقکننده تقسیم و با یک روش استاندارد، منجمد شدند. پس از یخگشایی، فراسنجههای جنبایی و زندهمانی برای همۀ تیمارها ارزیابی شد. نتایج این پژوهش نشان داد، زندهمانی اسپرمهای منجمدشده با رقیقکنندۀ حاوی 5 یا 7 درصد DMF (بهترتیب 93/0±6/68 و 22/2±2/63 درصد) و سطوح 5 یا 7 درصد DMA (به ترتیب 69/1±6/68 و 76/2±6/63 درصد) از اسپرمهای منجمدشده با رقیقکنندۀ حاوی سطوح 5 یا 7 درصد گلیسرول (به ترتیب 06/3±8/56 و 03/1±6/55 درصد) به‌طور معنیداری بهتر بود (05/0P<). جنبایی کل اسپرمهای تیمارشده با سطح 5 درصد DMA (02/1±4/68 درصد) نسبت به سطح 7 درصد DMF (46/1±8/61 درصد) به‌طور معنیداری افزایش نشان داد (05/0P<). همچنین زندهمانی و جنبایی اسپرمها تحت تأثیر نوع سرما محافظهای غیر نفوذی قرار نگرفته و این سرما محافظها تفاوت معنیداری نسبت به هم نشان ندادند (05/0P>). بر پایۀ این نتایج میتوان گفت که سرما‌محافظ‌هایی مانند DMA و DMF میتوانند جایگزین مناسبی برای گلیسرول باشند.
هانیه رمضانی نژاد؛ محمد روستایی علی مهر
چکیده
این آزمایش برای بررسی عصارۀ الکلی برگ رزماری بر ذخیرهسازی اسپرم خروس در °C 4 آزمایشی با استفاده از هشت قطعه خروس بالغ انجام شد. گردآوری منی سه روز یک‌بار در پنج نوبت انجام شد. انزالها در هر نوبت پس از تجمیع به شش قسمت تقسیم و مقدار 0 (R0)، 10 (R10)، 20(R20)،30 (R40)، 40 و 50 (R50) میکروگرم عصارۀ الکلی رزماری در میلیلیتر به هر قسمت اضافه ...
بیشتر
این آزمایش برای بررسی عصارۀ الکلی برگ رزماری بر ذخیرهسازی اسپرم خروس در °C 4 آزمایشی با استفاده از هشت قطعه خروس بالغ انجام شد. گردآوری منی سه روز یک‌بار در پنج نوبت انجام شد. انزالها در هر نوبت پس از تجمیع به شش قسمت تقسیم و مقدار 0 (R0)، 10 (R10)، 20(R20)،30 (R40)، 40 و 50 (R50) میکروگرم عصارۀ الکلی رزماری در میلیلیتر به هر قسمت اضافه شد. سپس نمونهها تا °C 4 سرد شد و بهمدت 72 ساعت در این دما نگهداری شد. در زمانهای 0 (T0)، 24 (T24)، 48 (T48) و 72 (T72) ساعت ذخیرهسازی، سلامت غشای پلاسمایی، زندهمانی (رنگآمیزی هوخست 33258) و تحرک اسپرم ارزیابی شد. در زمان 48 به‌منظور بررسی پراکسیداسیون چربی، غلظت مالوندیآلدهید (MDA) در یک میلیون اسپرم اندازهگیری شد. نتایج نشان داد، غلظت MDA در تیمار R50 (nM 93/0) کمتر از شاهد (nM15/1) و بیشتر از R40 (nM82/0) بود (05/0>P). سلامت غشای پلاسمایی و زندهمانی اسپرم در غلظتهای µg/mL 40 عصارۀ الکلی رزماری (به ترتیب 72/75درصد و 56/73درصد) از غلظتهای 0 (بهترتیب 60/70درصد و 08/69درصد) و µg/mL 10 (به ترتیب 56/71درصد و72/69درصد ) عصاره بیشتر بود (05/0>P). اثر متقابل عصارۀ الکلی رزماری و زمان ذخیرهسازی بر تحرک پیش‌روندۀ اسپرم خروس معنیدار بود (05/0>P). پس از 72 ساعت، تحرک پیش‌روندۀ اسپرم در تیمار R40 (46درصد) بیشتر از تیمارهای R0 (34درصد)، R10 (6/35درصد) و R20 (8/38درصد) بود (05/0>P). بنابراین عصارۀ الکلی رزماری سبب بهبود کیفیت اسپرم خروس طی ذخیرهسازی در °C 4 شد.
محبوب محمدی؛ احمد زارع شحنه؛ سعید زین الدینی؛ مهدی انصاری
چکیده
در این پژوهش تأثیر تجویز خوراکی لتروزل بر غلظت تستوسترون پلاسما و کیفیت و باروری اسپرم خروسهای مادر گوشتی پس از انجماد-یخگشایی بررسی شد. بیست قطعه خروس سویۀ راس 308 با سن 50 هفته به‌صورت تصادفی به چهار گروه پنجتایی در پنهای انفرادی تقسیم و سطوح 0 (کنترل)، 5/0(L0.5)، 1 (L1)، 5/1 (L1.5) میلیگرم لتروزل به ازای هر پرنده در روز دریافت کردند. ...
بیشتر
در این پژوهش تأثیر تجویز خوراکی لتروزل بر غلظت تستوسترون پلاسما و کیفیت و باروری اسپرم خروسهای مادر گوشتی پس از انجماد-یخگشایی بررسی شد. بیست قطعه خروس سویۀ راس 308 با سن 50 هفته به‌صورت تصادفی به چهار گروه پنجتایی در پنهای انفرادی تقسیم و سطوح 0 (کنترل)، 5/0(L0.5)، 1 (L1)، 5/1 (L1.5) میلیگرم لتروزل به ازای هر پرنده در روز دریافت کردند. اسپرمگیری و گردآوری نمونۀ خون برای اندازهگیری تستوسترون به‌صورت هفتگی و به ترتیب به مدت هفت و شش هفته انجام گرفت. در نمونههای مربوط به چهار هفته اول، فراسنجههای جنبایی کل و پیشرونده، زندهمانی و فعالیت غشای پلاسمایی پیش از انجماد و فراسنجههای یادشده و درصد اسپرمهای نابهنجار پس از انجماد-یخگشایی بررسی شد و نمونههای سه هفتۀ بعدی پس از انجماد-یخگشایی برای ارزیابی نفوذ اسپرم و نرخ باروری استفاده شد. بنا بر نتایج، جنبایی کل و پیشرونده و زندمانی پیش و پس از انجماد-یخگشایی در گروههای تغذیه‌شده با لتروزل نسبت به گروه شاهد به‌طور معنیداری بالاتر بود. همچنین فعالیت غشای پلاسمایی پیش و پس از انجماد-یخگشایی و میزان نفوذ و باروری در گروههای L0.5 و L1 نسبت به گروه شاهد به‌طور معنیداری بهبود یافت اما تستوسترون در گروه L1.5 نسبت به گروه شاهد افزایش معنیداری داشت. با وجود مشاهدۀ تأثیر منفی در سطح 5/1 میلیگرم لتروزل، به نظر میرسد سطوح 5/0میلیگرم لتروزل برای هر پرنده در روز برای بهبود قابلیت انجماد اسپرم خروس قابل استفاده بوده، اما برای تأیید نتایج این پژوهش، نیاز به بررسی‌های بیشتری است.
هوشنگ نوری؛ ارمین توحیدی؛ مجید بحرینی؛ طوبی ندری
چکیده
این تحقیق با هدف تعیین تأثیر روشهای مختلف سانتریفوژ (دور و زمان سانتریفوژ) بر ویژگیهای اسپرم اسب خزر انجام شد. در این پژوهش نمونههای منی از چهار سر اسب خزر بالغ و سالم با استفاده از واژن مصنوعی گردآوری و پس از آن در رقیقکننده بر پایة فسفوکازئینات شیر رقیق شد. سپس نمونههای منی به هفت قسمت یکسان تقسیم و به هر یک از تیمارهای ...
بیشتر
این تحقیق با هدف تعیین تأثیر روشهای مختلف سانتریفوژ (دور و زمان سانتریفوژ) بر ویژگیهای اسپرم اسب خزر انجام شد. در این پژوهش نمونههای منی از چهار سر اسب خزر بالغ و سالم با استفاده از واژن مصنوعی گردآوری و پس از آن در رقیقکننده بر پایة فسفوکازئینات شیر رقیق شد. سپس نمونههای منی به هفت قسمت یکسان تقسیم و به هر یک از تیمارهای آزمایشی که شامل تیمار بدون سانتریفوژ (شاهد) و تیمارهای سانتریفوژشده (× g500، × g 1000 و × g 2000 هرکدام با دو زمان 4 و 7 دقیقه سانتریفوژ) اختصاص یافت. ارزیابی کیفی منی پس از سانتریفوژ در زمانهای 0، 24 و 48 ساعت پس از سردسازی انجام شد. در این پژوهش ویژگیهای جنبایی اسپرم، زندهمانی و سلامت غشاء اسپرم ارزیابی شد. نتایج نشان داد در تیمارهای گروه × g 2000 جنبایی، زندهمانی و سلامت غشاء اسپرم کاهش یافت (P ≤ 0.05). کیفیت اسپرم ذخیرهشده در تیمارهای × g 500 و × g 1000 در مقایسه با شاهد بهتر بود (P ≤ 0.05). همچنین گروههای × g 500 و × g 1000 درصد بازیافت پایینتری در مقایسه با گروه × g 2000 نشان دادند (P ≤ 0.05). درمجموع در فرآیند سرد کردن بهترین کیفیت اسپرم از لحاظ ویژگیهای کیفی اسپرم و درصد بازیافت (89/75%) متعلق به تیمار g ×1000 در مدتزمان هفت دقیقه بود.
فاطمه دادخواه؛ غلامعلی نهضتی؛ مهدی ژندی؛ مجتبی اماموردی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، گردآوری، انجماد اسپرم زنبورعسل Apis mellifera و ارزیابی چندین رقیقکننده برای بهبود کیفیت اسپرم پس از انجماد- ذوب برای نخستین بار در ایران بود. گردآوری اسپرم از زنبورهای نر بالغ انجام شد. از سه رقیقکنندۀ مختلف که رقیقکنندۀ اول شامل بافر و زردۀ تخم‌مرغ (TEY)، رقیقکنندۀ دوم بافر و 5/0 درصد لستین سویا (TSL0.5) و ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، گردآوری، انجماد اسپرم زنبورعسل Apis mellifera و ارزیابی چندین رقیقکننده برای بهبود کیفیت اسپرم پس از انجماد- ذوب برای نخستین بار در ایران بود. گردآوری اسپرم از زنبورهای نر بالغ انجام شد. از سه رقیقکنندۀ مختلف که رقیقکنندۀ اول شامل بافر و زردۀ تخم‌مرغ (TEY)، رقیقکنندۀ دوم بافر و 5/0 درصد لستین سویا (TSL0.5) و رقیقکنندۀ سوم بافر و 2 درصد لستین سویا (TSL2)، استفاده شد. نمونهها رقیق و به‌تدریج تا دمای 5 درجۀ سلسیوس سرد و بی‌درنگ درون پایوت کشیده و منجمد شد. دادهها با استفاده از رویۀ GENMODنرم‌افزار SAS تجزیه و نتایج به‌صورت میانگین حداقل مربعات بیان شد. نتایج نشان داد که میانگین جنبایی اسپرم تازه در رقیقکنندههای TEY (14/0±75/4) و TSL2 (2/0±5/4) به‌طور معنیداری (05/0P˂) بالاتر از TSL0.5 (12/0±12/4) بود. میانگین جنبایی اسپرم پس از سردسازی نیز در TEY (2/0±5/4) و TSL2 (12/0±62/4) به‌طور معنیداری بالاتر از TSL0.5 (24/0±87/3) بود. همچنین میانگین جنبایی اسپرم پس از انجماد- ذوب در TEY (24/0±6/3) به‌طور معنیداری بالاتر از دو رقیقکننده بر پایۀ لستین سویا بود. بنابراین، با توجه به نتایج به‌دست‌آمده به نظر میرسد ذخیرهسازی و انجماد اسپرم زنبورعسل در رقیقکنندۀ زردۀ تخم‌مرغ و سطح 2 درصد لستین سویا برای استفادۀ تلقیح مصنوعی ملکۀ زنبورعسل برای تسریع برنامههای اصلاح نژادی، مناسب خواهد بود.
مهدی انصاری؛ مهدی ژندی؛ حمید کهرام؛ مجتبی زاغری؛ مصطفی صادقی
چکیده
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر دی آسپارتیک اسید بر برخی فراسنجههای کیفی اسپرم خروسهای سویۀ راس 308 انجام شد. شمار 30 قطعه خروس با سن 60 هفته به شش گروه دسته‌بندی و به شیوۀ کامل تصادفی درون قفسهای انفرادی منتقل شدند. به همۀ گروههای آزمایشی جیرۀ پایۀ یکسان داده شد و سطوح مختلف دی آسپارتیک اسید شامل: 0 (A-0)، 40 (A-40)، 80 (A-80)، 120 (A-120)، 160 ...
بیشتر
این پژوهش به‌منظور بررسی تأثیر دی آسپارتیک اسید بر برخی فراسنجههای کیفی اسپرم خروسهای سویۀ راس 308 انجام شد. شمار 30 قطعه خروس با سن 60 هفته به شش گروه دسته‌بندی و به شیوۀ کامل تصادفی درون قفسهای انفرادی منتقل شدند. به همۀ گروههای آزمایشی جیرۀ پایۀ یکسان داده شد و سطوح مختلف دی آسپارتیک اسید شامل: 0 (A-0)، 40 (A-40)، 80 (A-80)، 120 (A-120)، 160 (A-160) و 200 (A-200) میلیگرم /کیلوگرم وزن بدن/ روز به‌صورت کپسول نیز به آن‌ها خورانده شد. آزمایش پس از دو هفته عادت دهی به مدت شش هفته ادامه یافت. فراسنجههای کیفی اسپرم شامل: حجم منی، جنبایی کل، جنبایی پیشرونده، غلظت، درصد اسپرمهای نابهنجار، درصد اسپرمهای زنده و درصد اسپرمهای دارای غشاء فعال بودند. نتایج این پژوهش گویای تأثیر مثبت دیآسپارتیک اسید بر فراسنجههای کیفی اسپرم خروس بوده بهطوریکه با افزایش میزان مصرف دیآسپارتیک اسید همۀ شاخص‌های کیفی اسپرم بهجز درصد اسپرمهای نابهنجار رو به افزایش گذاشتند. تأثیر سطوح تیمار مورداستفاده بر درصد اسپرمهای نابهنجار معنیدار نبود (05/0p>). با در نظر گرفتن همۀ شاخص‌های ارزیابیشده تیمار A-200 به‌طور معنیداری (05/0p
وحید قدیمی؛ مهدی ژندی
چکیده
هدف از این مطالعه ارزیابی اثر آلبومین سرم گاوی در رقیقکنندۀ منی اسبچه در شرایط سرد بود. نمونههای منی پس از جمع‌آوری با هم مخلوط و به چهار بخش مساوی تقسیم شدند. هر قسمت با یکی از رقیقکنندههای زیر رقیق شد: 1. رقیقکنندههای فاقد آلبومین سرم گاوی (BSA-0)؛ 2. رقیقکنندههای حاوی 5 میلیگرم در میلیلیتر آلبومین سرم گاوی (BSA-5)؛ 3. رقیقکنندههای ...
بیشتر
هدف از این مطالعه ارزیابی اثر آلبومین سرم گاوی در رقیقکنندۀ منی اسبچه در شرایط سرد بود. نمونههای منی پس از جمع‌آوری با هم مخلوط و به چهار بخش مساوی تقسیم شدند. هر قسمت با یکی از رقیقکنندههای زیر رقیق شد: 1. رقیقکنندههای فاقد آلبومین سرم گاوی (BSA-0)؛ 2. رقیقکنندههای حاوی 5 میلیگرم در میلیلیتر آلبومین سرم گاوی (BSA-5)؛ 3. رقیقکنندههای حاوی 10 میلیگرم در میلیلیتر آلبومین سرم گاوی (BSA-10) و 4. رقیقکنندههای حاوی 15 میلیگرم در میلیلیتر آلبومین سرم گاوی (BSA-15). پس از 2، 24 و 48 ساعت سردسازی، اثر رقیقکنندههای مختلف بر جنبایی، زندهمانی، فعالیت غشا و سطح مالون‌دی‌آلدهاید (MDA) ارزیابی شد. نتایج نشان دادند که جنبایی کل در ساعت 48 در رقیقکنندههای BSA-5 و BSA-10 در مقایسه با رقیقکنندههای BSA-0 و BSA15 به‌طور معنا‌داری بیشتر بود. رقیقکنندۀ BSA-10 در مقایسه با رقیقکنندۀ BSA-0 و BSA-15 به حفظ جنبایی پیش‌روندۀ بالاتری منجر شد. فعالیت غشا در رقیقکنندۀ BSA-15 در ساعت 48 در مقایسه با سایر رقیق‌کننده‌ها به‌طور معنا‌داری کاهش یافت. زندهمانی در رقیقکنندۀ BSA-15 در مقایسه با سایر رقیق‌کننده‌ها به‌طور معنا‌داری کاهش یافت. در نتیجه رقیقکنندۀ BSA-15 در مقایسه با سایر رقیق‌کننده‌ها در ساعت 48 اثر محافظتی کمتری بر جنبایی کل و فعالیت غشای پلاسمایی اسپرم داشت.
مهدی ژندی؛ رضا نوعی رازلیقی؛ محسن شرفی
چکیده
هدف این مطالعه ارزیابی فیلترکردن رقیقکنندۀ منی بر کیفیت اسپرم بز بعد از انجماد بود. 16 انزال از چهار بز (چهار انزال از هر بز) دو بار در هفته جمع‌آوری شد. بعد از جمع‌آوری منی و ارزیابی اولیه، نمونههای منی جمع‌آوری‌شده با هم مخلوط و سپس به دو قسمت مساوی تقسیم شدند. هر قسمت با یکی از دو رقیقکنندۀ زیر رقیق شد: 1. رقیقکنندۀ فیلترنشده ...
بیشتر
هدف این مطالعه ارزیابی فیلترکردن رقیقکنندۀ منی بر کیفیت اسپرم بز بعد از انجماد بود. 16 انزال از چهار بز (چهار انزال از هر بز) دو بار در هفته جمع‌آوری شد. بعد از جمع‌آوری منی و ارزیابی اولیه، نمونههای منی جمع‌آوری‌شده با هم مخلوط و سپس به دو قسمت مساوی تقسیم شدند. هر قسمت با یکی از دو رقیقکنندۀ زیر رقیق شد: 1. رقیقکنندۀ فیلترنشده بر پایۀ لسیتین و 2. رقیقکنندۀ فیلترشده بر پایۀ لسیتین. بعد از یخگشایی، فراسنجههای جنبایی و سرعت اسپرم، یکپارچگی و عملکرد غشای پلاسمایی، سطح مالون دیآلدهاید، یکپارچگی آکروزوم و وضعیت آپوپتوزیس ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که فراسنجههای ارزیابیشده بهجز درصد خطیبودن جنبایی، با هیچیک از دو رقیقکننده تغییر نیافتند (05/0P<). در نتیجه بهنظر میرسد که فیلترکردن رقیقکننده بر پایۀ لسیتین اثر مخربی روی فراسنجههای کیفی آزمایشگاهی اسپرم ندارد. به هرحال، مطالعۀ بیشتر برای آشکارکردن اثر فیلترکردن رقیقکننده به ارزیابیهای آزمایشگاهی پیشرفته و باروری نیاز دارد.
فردین فرهادی؛ ارمین توحیدی؛ ملک شاکری
چکیده
هدف از این پژوهش، مقایسة اثر افزودن سطوح متفاوت روی به رقیق‌کنندة منی بر ویژگیهای حیاتی اسپرم پس از انجماد در گاو بود. اسپرمگیری از چهار گاو نر هلشتاین هفته‌ای دو بار انجام شد و سپس نمونههای مناسب با هم مخلوط شدند. نمونههای اسپرم (در پنج تکرار) به چهار گروه شامل سطوح صفر، 50، 100 و 150 میکرومول روی (Zn-0, Zn-50-Zn-100, Zn-150) اختصاص داده و منجمد ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، مقایسة اثر افزودن سطوح متفاوت روی به رقیق‌کنندة منی بر ویژگیهای حیاتی اسپرم پس از انجماد در گاو بود. اسپرمگیری از چهار گاو نر هلشتاین هفته‌ای دو بار انجام شد و سپس نمونههای مناسب با هم مخلوط شدند. نمونههای اسپرم (در پنج تکرار) به چهار گروه شامل سطوح صفر، 50، 100 و 150 میکرومول روی (Zn-0, Zn-50-Zn-100, Zn-150) اختصاص داده و منجمد شدند. نمونههای اسپرم بعد از انجماد از نظر جنبایی و ریختشناختی، زندهمانی، یکپارچگی غشا، سلامت آکروزوم، پراکندگی کروماتین اسپرم و تولید مالوندیالدئید بررسی شدند. اختلاف معنا‌داری در درصد جنبایی و ریختشناسی اسپرم در محیطهای دارای روی با گروه شاهد وجود نداشت. گروههای Zn-100 و Zn-150 دارای درصد بیشتری از اسپرمهای با آکروزوم سالم در مقایسه با شاهد بودند (005/0 p<). زندهمانی و یکپارچگی غشا در گروه Zn-100 از گروه شاهد بهتر بود (05/0P< و 01/0 P<). درصد اسپرمهای با DNA آسیبدیده در گروه Zn-150 در گروه مقایسه با گروههای دیگر بیشتر بود (005/0 p<). درصد تولید مالوندیآلدهید در گروه Zn-100 و Zn-150 از بقیة گروهها کمتر بود (05/0 P<). بنابراین استفاده از روی در رقیق‌کنندة منی گاو سبب بهبود برخی فراسنجههای اسپرم بعد از فرایند انجماد میشود.
مهرداد معمار؛ احمد زارع شحنه؛ سعید زین الدینی؛ حمید کهرام؛ محمدجواد ضمیری
چکیده
هفتادو دو قطعه خروس 9 ماهه بومی استان فارس به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول در برنامه نوری 14 ساعت روشنایی و10 ساعت تاریکی نگهداری شد. گروه دوم در برنامه نوری همانند گروه اول نگهداری شدند و روزانه 3 میلی گرم ملاتونین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به آن‌ها خورانده شد. گروه سوم در برنامه نوری 24 ساعت روشنایی نگهداری شد. از خروسهای ...
بیشتر
هفتادو دو قطعه خروس 9 ماهه بومی استان فارس به طور تصادفی به 3 گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول در برنامه نوری 14 ساعت روشنایی و10 ساعت تاریکی نگهداری شد. گروه دوم در برنامه نوری همانند گروه اول نگهداری شدند و روزانه 3 میلی گرم ملاتونین به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به آن‌ها خورانده شد. گروه سوم در برنامه نوری 24 ساعت روشنایی نگهداری شد. از خروسهای هر سه گروه در 4 نوبت در فاصله زمانی 20 روز به روش مالش شکمی اسپرم گیری شد و نمونههای منی هر 8 خروس در هر گروه با هم مخلوط شد. به مخلوط منی خروسهای گروه اول به ترتیب 4 و 8 میکرو گرم در میلی لیتر ویتامین E یا 3 و 6 میلی مولار ملاتونین افزوده شد. آنگاه نمونههای منی خروس های هر سه گروه یخ زده شدند و پس از 2 هفته یخگشایی شدند. ویژگیهای منی مانند pH، جنبایی اسپرم، درصد اسپرم زنده، یکپارچگی غشای1 اسپرم و غلظت مالون دای آلدهاید 2 (MDA) پیش از یخ زدن و پس از یخگشایی اندازه گیری شدند. برهم کنش تیمار و فرآیند یخ زدن تنها برای درصد اسپرم زنده وغلظت MDA معنی دار (05/0>P) بود. افزودن ملاتونین به منی باعث کاهش معنی دار درصد اسپرم زنده نسبت به تیمار شاهد شد در حالی که تنها ویتامین E در غلظت 4 میکرو گرم در میلی لیتر باعث افزایش معنی دار درصد اسپرم زنده نسبت به تیمار شاهد شد. بیشترین و کمترین غلظت MDA به ترتیب در تیمارهای 6 میلی مولار ملاتونین و 4 میکرو گرم در میلی لیتری ویتامین E به دست آمد. یافته های پژوهش کنونی نشان داد که افزودن ویتامین E به منی خروسهای بومی در مقایسه با افزودن ملاتونین به منی، توانست نرخ پراکسیداسیون لیپیدها‌ی غشای اسپرمهای یخ زده را کاهش دهد و باعث بهبود کیفیت منی پس از یخگشایی شود.
