محمد هادی صادقی؛ محسن ساری؛ طاهره محمدآبادی؛ مرتضی رضائی
چکیده
بهمنظور بررسی تأثیر تغذیه گیاهان شورزیست گتک (Halocnemum strobilaceum) و سیاه شور مصری (aegyptiacaSuaeda) بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و خصوصیات لاشه برههای تغذیهشده با جیرههای پرکنسانتره سی و شش رأس بره نر نژاد عربی با میانگین سنی 2/0±5/4 ماه و وزن 13/1±3/25 کیلوگرم به‌طور تصادفی به‌مدت 80 روز با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. جیره‌ها ...
بیشتر
بهمنظور بررسی تأثیر تغذیه گیاهان شورزیست گتک (Halocnemum strobilaceum) و سیاه شور مصری (aegyptiacaSuaeda) بر عملکرد، قابلیت هضم، فراسنجههای خونی و خصوصیات لاشه برههای تغذیهشده با جیرههای پرکنسانتره سی و شش رأس بره نر نژاد عربی با میانگین سنی 2/0±5/4 ماه و وزن 13/1±3/25 کیلوگرم به‌طور تصادفی به‌مدت 80 روز با جیرههای آزمایشی تغذیه شدند. جیره‌ها شامل 1- شاهد، 2- دارای 15 درصد گیاه سیاه شور مصری، 3- دارای 15 درصد گیاه گتک و 4- دارای 15 درصد گیاه سیاه شور مصری و 15 درصد گیاه گتک بود. تیمارها تفاوتی از نظر میانگین ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن نهایی نداشتند. مصرف علوفه شورزیست میزان آب مصرفی را افزایش داد (001/0p <). قابلیت هضم چربی‌خام (001/0p <) و الیاف نامحلول در شوینده اسیدی در تیمارهای شاهد و تیمار حاوی 15 درصد علوفه گیاه سیاه شور بالاتر از دیگر تیمارها بود (003/0P=). ماده آلی در تیمارهای حاوی 15 درصد گیاه سیاه شور و دارای 15 درصد علوفه گیاه گتک نسبت به تیمارهای دیگر قابلیت هضم بیشتری داشت. غلظت نیتروژن اوره‌ای خون در پلاسمای برههای تیمار 30 درصد گیاه شور نسبت به برههای دیگر کمتر بود (0001/0P=). لاشه بره‌هایی که30 درصد گیاه شور مصرف کردند، چربی کمتر (024/0P=) و گوشت بیشتری داشت (006/0P=). برههای تغذیه شده با 15 درصد سیاه شور، عضله راسته روشن‌تری داشتند (03/0P=). در کل، نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از گیاهان شورزی سیاه شور و گتک جایگزین مخلوط کاه و یونجه در جیره عملکرد پرواری دام را حفظ نموده و چربی لاشه را کاهش می‌دهد.
حمید رضا میرزایی الموتی؛ اصغر آقایی؛ کامران اکبری پابندی؛ مینا وزیری گهر
چکیده
بهمنظور مطالعه اثر افزایش غلظت الیاف (الیاف نامحلول در شوینده خنثی) در جیرههای مکمل شده با روغن گیاهی بر عملکرد و رفتار تغذیهای گاوهای اواسط شیردهی از چهار رأس گاو هلشتاین یک بار زایش کرده و چهار رأس چند بار زایش کرده بهترتیب با میانگین وزنی 30±525 و 88±585 کیلوگرم و روزهای شیردهی 12±99 روز استفاده شد. گاوها به چهار جیره ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه اثر افزایش غلظت الیاف (الیاف نامحلول در شوینده خنثی) در جیرههای مکمل شده با روغن گیاهی بر عملکرد و رفتار تغذیهای گاوهای اواسط شیردهی از چهار رأس گاو هلشتاین یک بار زایش کرده و چهار رأس چند بار زایش کرده بهترتیب با میانگین وزنی 30±525 و 88±585 کیلوگرم و روزهای شیردهی 12±99 روز استفاده شد. گاوها به چهار جیره غذایی به ترتیب با غلظت الیاف 31، 31، 35 و 39 درصد و با اضافه کردن 2 درصد روغن آفتابگردان در قالب طرح مربع لاتین 4×4 اختصاص داده شدند. یکی از جیرههای با 31 درصد الیاف بدون اضافه شدن روغن بود. دورههای آزمایشی 21 روز بود و نمونهگیری در هفته سوم انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش الیاف جیره به 35 و 39 درصد باعث کاهش در ماده خشک مصرفی میشود (01/0>P). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین و الیاف با افزودن روغن به جیره با الیاف بالا تمایل به کاهش نشان داد (1/0>P). فعالیت جویدن با افزایش الیاف جیره به 35 و 39 تمایل به افزایش نشان داد (1/0>P). افزودن روغن با الیاف پایین باعث کاهش pH شکمبه، نسبت استات به پروپیونات و درصد چربی و پروتئین شیر شد ولی با الیاف متوسط و بالا این تأثیر وجود نداشت. به‌طور کلی اثرات متفاوتی از روغن بر عملکرد حیوان با درصد الیاف مختلف مشاهده شد.
جابر خانی؛ علی اکبر خادم؛ علی اسدی الموتی؛ محسن صحرایی بلوردی
چکیده
هدف، مطالعه اثرات یونجهخشک بهعنوان جاذب رطوبت بر تخمیر و تولید پساب در ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای تغذیهشده با آن بود. علوفه ذرت با ماده خشک 22 درصد برداشت و با صفر، پنج و 10 درصد یونجه خشک بر حسب وزن تر در سیلوهای زمینی ذخیره شد. با افزایش درصد یونجه، پساب سیلوها و pH، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و کربوهیدراتهای محلول در ...
بیشتر
هدف، مطالعه اثرات یونجهخشک بهعنوان جاذب رطوبت بر تخمیر و تولید پساب در ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای تغذیهشده با آن بود. علوفه ذرت با ماده خشک 22 درصد برداشت و با صفر، پنج و 10 درصد یونجه خشک بر حسب وزن تر در سیلوهای زمینی ذخیره شد. با افزایش درصد یونجه، پساب سیلوها و pH، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و کربوهیدراتهای محلول در آب کاهش اما ماده خشک سیلوها به‌صورت خطی افزایش یافت (05/0P<). در آزمایش عملکردی که روی نه راس گاو شیری اواخر شیردهی در قالب طرح مربع لاتین ناقص تکرارشده در دو دوره و با سه تیمار فوق انجام شد، مصرف مواد مغذی و قابلیت هضم ظاهری آنها و نیز تولید و ترکیب شیر تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. با این حال، قابلیت هضم ماده آلی با افزایش سطح جاذب به صورت خطی افزایش یافت. کل فعالیت جویدن و خوردن بین تیمارها مشابه اما کل زمان نشخوار و زمان جویدن، نشخوار به‌ازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی با افزایش درصد جاذب به صورت خطی کاهش یافت. غلظت کل اسیدهای چرب فرّار و pH شکمبه تحت تأثیر تیمارها نبود. طبق نتایج، استفاده از یونجهخشک ضمن حفظ کیفیت ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای شیری اثر معنیداری در کاهش تولید پساب داشت، لذا بهعنوان یک جاذب مؤثر پساب در سیلوی علوفه ذرت نابالغ توصیه میشود.
فاطمه رضایی؛ طاهره محمدابادی؛ مرتضی چاجی؛ محمدرضا مشایخی
چکیده
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر ترکیبات فنولی پودر گیاه گل میمونی سازوئی (تشنهداری) بر خوراک مصرفی، هضم و تخمیر، روند نشخوار و بوم‌سازگان (اکوسیستم) شکمبة گوسفندان لری- بختیاری طراحی شد. در این آزمایش دوازده رأس بره با سن نزدیک به شش ماه و میانگین وزن 5/1±30 کیلوگرم با جیرههای شاهد (بدون گل میمونی)، 3 و 6 درصد گل میمونی سازوئی برای یک ...
بیشتر
این آزمایش بهمنظور بررسی تأثیر ترکیبات فنولی پودر گیاه گل میمونی سازوئی (تشنهداری) بر خوراک مصرفی، هضم و تخمیر، روند نشخوار و بوم‌سازگان (اکوسیستم) شکمبة گوسفندان لری- بختیاری طراحی شد. در این آزمایش دوازده رأس بره با سن نزدیک به شش ماه و میانگین وزن 5/1±30 کیلوگرم با جیرههای شاهد (بدون گل میمونی)، 3 و 6 درصد گل میمونی سازوئی برای یک ماه تغذیه شدند. مصرف خوراک، قابلیت هضم، فعالیت نشخوار، سوخت‌وسازگر (متابولیت) های خونی و گونههای پروتوزوآ بررسی شدند. نتایج نشان داد استفاده از گیاه گل میمونی تأثیری بر میزان مصرف مادة خشک و مادة آلی، میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک نداشت (05/0P). قابلیت هضم NDF و ADF در تیمارهای حاوی گل میمونی سازوئی بیشتر از شاهد بود (05/0>P). میزان نشخوار به ازای مادة خشک و NDF مصرفی در تیمار 3 درصد گل میمونی افزایش یافت (05/0>P). تیمار 6 درصد موجب کاهش معنیدار گلوکز، اوره و کلسترول خون شد (05/0>P). میزان نیتروژن آمونیاکی در تیمار حاوی 6 درصد گل میمونی کاهش معنیداری را در مقایسه با دیگر تیمارها داشت (05/0>P). نتایج نشان داد جمعیت کل پروتوزوآ و گونههای پروتوزوآیی (انتودینیوم، دیپلودینیوم، اپیدینیوم و افریوسکولکس) در تیمارهای حاوی گل میمونی کاهش معنیداری نشان داد (05/0>P). با توجه به تأثیر ترکیبات مؤثرة گیاه کامل گل میمونی سازوئی بر بهبود هضم و تخمیر شکمبه‌ای از جمله کاهش آمونیاک و تولید گاز شاید بتوان میزان کمتر آن (3درصد) را در جیرة گوسفند لری- بختیاری استفاده کرد.
ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی خدائی مطلق؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی؛ محمد حسین مرادی
چکیده
در این تحقیق عملکرد، قابلیت هضم اجزای مختلف خوراک در جیرههای با و بدون آنزیم در شترمرغ‌های اهلی آفریقایی در 14 ماهگی مطالعه شده است. سه تیمار آزمایشی عبارت‌اند از جیرة پایه، جیرة پایه همراه با 350/0 گرم در کیلوگرم آنزیم و جیرة پایه همراه با 700/0گرم در کیلوگرم آنزیم. آزمایش در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 6 تکرار (6 پرنده) برای هر تیمار و ...
بیشتر
در این تحقیق عملکرد، قابلیت هضم اجزای مختلف خوراک در جیرههای با و بدون آنزیم در شترمرغ‌های اهلی آفریقایی در 14 ماهگی مطالعه شده است. سه تیمار آزمایشی عبارت‌اند از جیرة پایه، جیرة پایه همراه با 350/0 گرم در کیلوگرم آنزیم و جیرة پایه همراه با 700/0گرم در کیلوگرم آنزیم. آزمایش در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 6 تکرار (6 پرنده) برای هر تیمار و در کل با تعداد 18 قطعه شترمرغ ماده انجام گرفت. در این تحقیق اثر آنزیم بر افزایش وزن روزانه و نهایی شترمرغ‌ها معنا‌‌دار بود (05/0<P). تیمار جیرة پایه همراه با700/0گرم در کیلوگرم آنزیم دارای بهینه‌‌ترین ضریب تبدیل خوراک بود که تفاوت معنا‌‌داری با تیمار شاهد داشت. تفاوت معنا‌‌داری (05/0 P<) در میانگین خوراک مصرفی بین تیمار جیرة پایه با تیمارهای حاوی سطوح مختلف آنزیم وجود داشت. همچنین اثر آنزیم بر قابلیت هضم انرژی خام، چربی خام، مادة خشک، مادة آلی و پروتئین خام جیره در شترمرغ‌های 14 ماهه معنا‌‌دار بود (05/0P<). در این تحقیق اثر استفاده از آنزیم بر قابلیت هضم فیبرخام، الیاف نامحلول در شویندة خنثی، الیاف نامحلول در شویندة اسیدی جیره معنا‌‌دار بود (05/0 P<). سطح 700/0 گرم در کیلوگرم از آنزیم به بهبود صفات عملکردی، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و افزایش ضرایب قابلیت هضم مواد مغذی جیره در شترمرغ‌های 14 ماهه منجر شد.
ایوب عزیزی شترخفت؛ حسن فضائلی؛ نادر پاپی؛ جواد رضایی
چکیده
این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و نه تکرار روی 36 رأس برة نر مغانی انجام گرفت که در آن چهار جیرة غذایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 7، 14 و 21 درصد کود مرغی فراوری‌شده، آزمایش شد. نتایج نشان داد که مصرف سطوح مختلف کود مرغی درجیره، بر مصرف اختیاری خوراک و افزایش وزن بره‌ها در طول دورة آزمایش اثری نداشت (05/0< P). با افزایش کود مرغی ...
بیشتر
این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و نه تکرار روی 36 رأس برة نر مغانی انجام گرفت که در آن چهار جیرة غذایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 7، 14 و 21 درصد کود مرغی فراوری‌شده، آزمایش شد. نتایج نشان داد که مصرف سطوح مختلف کود مرغی درجیره، بر مصرف اختیاری خوراک و افزایش وزن بره‌ها در طول دورة آزمایش اثری نداشت (05/0< P). با افزایش کود مرغی در جیره قابلیت هضم مادة خشک و NDF به‌طور خطی کاهش یافت (05/0P<)، ولی قابلیت هضم مادة آلی و پروتئین خام تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). با گنجاندن کود مرغی در جیرة غذایی، غلظت استات در شکمبه به طور خطی کاهش یافت، اما غلظت آمونیاک افزایش نشان داد (05/0P<)، در حالی که غلظت پروپیونات، بوتیرات، والرات، ایزووالرات ونسبت استات به پروپیونات تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). نیتروژن اوره‌ای خون با افزایش کود مرغی در جیره به‌طور خطی افزایش یافت، اما غلظت سایر متابولیت‌های خون تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). در مجموع، مصرف کود مرغی در جیرة برههای مغانی تا سطح 21 درصد، بر مصرف مواد مغذی و عملکرد رشد اثری نداشت ولی قابلیت هضم مادة خشک و NDF و غلظت استات شکمبه را کاهش داد. با افزایش سطح کود مرغی در جیره، هزینة خوراک به ازای هر واحد افزایش وزن زندة بره‌ها، به‌طور خطی کاهش یافت (05/0P<). به‌طور کلی می‌توان نتیجه‌گیری کرد که مصرف کود مرغی عمل‌آوری‌شده تا 21 درصد جیرة غذایی برة پرواری امکان‌پذیر است.
مهدی افتخاری؛ ابوالفضل زالی؛ مهدی دهقان بنادکی؛ مهدی گنج خانلو
چکیده
در این مطالعه از 32 رأس گاو چندشکم زایش هلشتاین برای بررسی اثر مکمل کروم‌متیونین و منبع انرژیبر تولید و قابلیت هضم مواد مغذی گاوهای هلشتاین در طول دورۀ قبل و پس از زایش استفاده شد. گاوها با جیرۀ کاملاً مخلوط از 28 روز قبل از زایش تا 28 روز پس از زایش تغذیه گردیدند. این مطالعه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و به‌صورت آرایۀ فاکتوریل 2×2 ...
بیشتر
در این مطالعه از 32 رأس گاو چندشکم زایش هلشتاین برای بررسی اثر مکمل کروم‌متیونین و منبع انرژیبر تولید و قابلیت هضم مواد مغذی گاوهای هلشتاین در طول دورۀ قبل و پس از زایش استفاده شد. گاوها با جیرۀ کاملاً مخلوط از 28 روز قبل از زایش تا 28 روز پس از زایش تغذیه گردیدند. این مطالعه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی و به‌صورت آرایۀ فاکتوریل 2×2 (دو منبع انرژی و دو سطح مکمل کروم متیونین) اجرا گردید. منابع انرژی قبل از زایش شامل روغن ماهی و غله، و پس از زایش شامل پودر چربی پالم و روغن ماهی بودند. مکمل کروم‌متیونین در سطح صفر یا 08/0 میلیگرم به‌ازای هرکیلوگرم از وزن متابولیکی بدن تغذیه گردید. نتایج نشان داد که در دورۀ قبل از زایش استفاده از روغن ماهی اثری بر مادۀ خشک مصرفی نداشت، ولی پس از زایش استفاده از آن تمایل به کاهش مادۀ خشک مصرفی داشت (1/0P<). مکمل کروم‌متیونین سبب افزایش معنیدار مادۀ خشک مصرفی در دورۀ قبل و پس از زایش گردید (p<0.05). شیر تولیدی گاوها تحت تأثیر نوع تیمارها قرار نگرفت. به‌جز درصد چربی شیر که تحت تأثیر استفاده از روغن ماهی کاهش معنیداری پیدا کرد (p<0.05)، سایر ترکیبات شیر تحت تأثیر نوع تیمارها قرار نگرفتند. استفاده از مکمل کروم‌متیونین اثری روی قابلیت هضم مواد مغذی در دورۀ قبل یا پس از زایش نداشت. استفاده از روغن ماهی نیز اثری بر قابلیت هضم مواد مغذی در این دوره نداشت، ولی پس از زایش سبب کاهش قابلیت هضم مادۀ خشک، مادۀ آلی، و پروتئین خام شد (p<0.05). نتایج حاصل از این آزمایش بین مکمل کروم و منبع انرژی اثر متقابلی نشان نداد.
علی محرری؛ سیدحسن نوریان
چکیده
در این آزمایش از هشت رأس گوسفند نر لری بختیاری با میانگین سن 11 ماه و وزن متوسط 5/2 ± 5/32 کیلوگرم استفاده شد. گوسفندان تحت آزمون به دو دسته تقسیم شدند و یک گروه به عنوان شاهد و گروه دیگر به عنوان گروه دریافت کننده مکمل موننسین در نظر گرفته شد. به گروهی که از مکمل موننسین استفاده میکرد روزانه به میزان 22 میلیگرم به ازای هر رأس موننسین همراه ...
بیشتر
در این آزمایش از هشت رأس گوسفند نر لری بختیاری با میانگین سن 11 ماه و وزن متوسط 5/2 ± 5/32 کیلوگرم استفاده شد. گوسفندان تحت آزمون به دو دسته تقسیم شدند و یک گروه به عنوان شاهد و گروه دیگر به عنوان گروه دریافت کننده مکمل موننسین در نظر گرفته شد. به گروهی که از مکمل موننسین استفاده میکرد روزانه به میزان 22 میلیگرم به ازای هر رأس موننسین همراه با خوراک مصرفی داده میشد. ارتباط بین جیرههای دریافتی و نیتروژن دفعی از طریق ادرار و یا مدفوع، مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از متغیرهای انرژی قابل متابولیسم و نیتروژن مصرفی و به کمک معادلات غیر خطی، نیتروژن میکروبی تولیدی تخمین زده شد. نتایج آزمایش نشان داد که مکمل نمودن جیره با موننسین تأثیری بر ماده خشک مصرفی، میانگین اضافه وزن روزانه، ضریب تبدیل خوراک مصرفی و فراسنجههای خونی ندارد (05/0P>). اما جمعیت پروتوزوآ موجود در شکمبه، اسیدیته ادرار و شیرابه شکمبه، کلیرانس کرآتینین و میزان فیلتراسیون کلیوی بطور معنیداری تحت تأثیر مکمل نمودن جیره با موننسین قرار گرفت (05/0P<).نیتروژن متابولیکی مدفوع از 124 تا 181 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی تغییرات نشان داد و مقدار آن با افزایش سطح مصرف ماده آلی قابل هضم، افزایش پیدا میکرد (79/0 = r). نیتروژن با منشاء داخلی موجود در ادرار، وضعیت متضاد با آنچه در مورد نیتروژن متابولیکی مدفوع گفته شد، نشان داد و مقدار آن از 158 تا 215 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی برآورد گردید. عاملی مانند باز چرخش اوره در روده بزرگ که با افزایش سطح ماده آلی قابل تخمیر در روده بزرگ، تقویت میشود، میتواند به عنوان دلیلی بر تغییرات سطح نیتروژن ادراری قلمداد شود. نتایج این تحقیق نشان داد که موننسین نمیتواند عملکرد حیوان (افزایش وزن روزانه، خوراک مصرفی و ضریب تبدیل) و قابلیت هضم مواد مغذی جیره را تغییر دهد. همچنین میانگین کل نیتروژن با منشاء داخلی در گوسفندان تحت آزمون 339 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی محاسبه شد که این رقم با عدد 350 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن متابولیکی توصیه شده توسط شورای تحقیقات کشاورزی و شیلات بریتانیا (AFRC, 1992) قرابت زیادی دارد
علی اصغر ساکی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ شهاب قاضی؛ محمد مهدی معینی؛ فاطمه صاحبی اعلاء
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 275-283
چکیده
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیره‌ها به روش In-vitro و عملکرد جوجه‌های گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) ...
بیشتر
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیره‌ها به روش In-vitro و عملکرد جوجه‌های گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) و دو سطح آنزیم (صفر و 500 گرم در تن) استفاده شد. انرژی قابل متابولیسم ظاهری و حقیقی دانه جو به ترتیب 6/2886، 2/3624 و مقادیر تصحیح شده بر اساس ازت به ترتیب 8/3015 و 3205 کیلوکالری بر کیلوگرم و قابلیت هضم پروتئین 95/57 درصد بدست آمد. بالاترین مصرف خوراک، سطح صفر درصد جو (66/2776 گرم) بود که نسبت به 30 درصد جو دارای افزایش معنیداری بود (05/0P
سید غلامرضا موسوی؛ فرشید فتاح نیا؛ حمیدرضا میرزایی الموتی؛ علی اشرف محرابی اولادی؛ حسن درمانی کوهی
دوره 42، شماره 2 ، مهر 1390، ، صفحه 133-142
چکیده
به منظور مطالعه اثر منبع نشاسته جیره روی عملکرد و فراسنجههای پلاسما از 8 راس گاو شیرده چندبار زایش کرده هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 9±83 و میانگین وزن بدن 31±683 کیلوگرم در قالب یک طرح مربع لاتین تکرار شده با 2 مربع و هر مربع با 4 جیره و 4 دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل گندم، جو، ذرت و سیب‌زمینی خام به عنوان منبع اصلی نشاسته ...
بیشتر
به منظور مطالعه اثر منبع نشاسته جیره روی عملکرد و فراسنجههای پلاسما از 8 راس گاو شیرده چندبار زایش کرده هلشتاین با میانگین روزهای شیردهی 9±83 و میانگین وزن بدن 31±683 کیلوگرم در قالب یک طرح مربع لاتین تکرار شده با 2 مربع و هر مربع با 4 جیره و 4 دوره استفاده شد. جیرههای آزمایشی شامل گندم، جو، ذرت و سیب‌زمینی خام به عنوان منبع اصلی نشاسته به ترتیب 4/25، 31، 22 و 23 درصد از ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد که جیرههای آزمایشی بر مصرف ماده خشک اثر معنیداری نداشتند (05/0P>). گاوهای تغذیه شده با جیرهی حاوی سیب‌زمینی کمترین تولید شیر خام، شیر تصحیح شده برای چربی و شیر تصحیح شده برای انرژی را تولید کردند (05/0< P). درصد چربی شیر گاوهای تغذیه شده با جیره دارای ذرت در مقایسه با سایر جیره‌ها بالاتر بود اما درصد پروتئین شیر تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. گاوهای تغذیه شده با جیره حاوی سیب‌زمینی کمترین بازدهی تولید شیر، بازدهی انرژی خالص شیردهی، تولید نیتروژن شیر و بازدهی استفاده از نیتروژن خوراک را داشتند (05/0P
منصور نادری؛ رسول پیرمحمدی؛ اکبر تقی زاده
دوره 41، شماره 3 ، آذر 1389، ، صفحه 265-274
چکیده
هدف این تحقیق تعیین ارزش غذایی مواد خوراکی نشاسته‌ای (دانه گندم، آرد گندم، نشاسته درجه یک و درجه دو) با استفاده از روشهای 1) درونتنی، 2) برون‌تنی، و 3) تولید گاز در آزمایشگاه بود. در آزمایش اول از چهار راس قوچ ماکویی با میانگین وزنی 4/1±2/43 در قالب طرح پایه کامل تصادفی و بصورت چرخشی استفاده شد. ترکیب شیمیایی مواد آزمایشی و مدفوع به روش ...
بیشتر
هدف این تحقیق تعیین ارزش غذایی مواد خوراکی نشاسته‌ای (دانه گندم، آرد گندم، نشاسته درجه یک و درجه دو) با استفاده از روشهای 1) درونتنی، 2) برون‌تنی، و 3) تولید گاز در آزمایشگاه بود. در آزمایش اول از چهار راس قوچ ماکویی با میانگین وزنی 4/1±2/43 در قالب طرح پایه کامل تصادفی و بصورت چرخشی استفاده شد. ترکیب شیمیایی مواد آزمایشی و مدفوع به روش تجزیه تقریبی و تعیین نشاسته دفعی در مدفوع به روش انترون صورت گرفت. قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین، فیبر و ان-اف- ای دانه گندم، آرد گندم به ترتیب 91/68 ، 97/72، 10/71، 20/60، 33/79 و 67/77، 29/80، 17/72، 20/62 و 02/84 درصد، و قابلیت هضم ماده خشک نشاسته های خالص به ترتیب 26/98 و 62/94 درصد بود. ضرایب هضمی ماده خشک و ماده آلی مواد خوراکی آزمایشی در آزمایش دوم (برون‌تنی) با همان ترتیب برابر 9/54 و 27/62، 74/67 و 76/69، 78/82 و 38/84، 61/92 و 84/90 درصد بود. که همبستگی بالایی را با دادههای حاصل از درونتنی نشان داد (r>0/8). در آزمایش سوم حجم تولید گاز، قابلیت هضم مواد آلی و اسیدهای چرب کوتاه زنجیر به ترتیب از دانه گندم به طرف آرد گندم، نشاسته درجه دو و درجه یک افزایش یافت. نتایج آزمایشات همبستگی قابل قبولی را بین سه روش در مورد بررسی قابلیت هضم مواد خوراکی آزمایشی نشان داد.
مسعود دشتی ساریدرق؛ یوسف روزبهان؛ سید عباس شجاع‌الساداتی
دوره 40، شماره 4 ، اسفند 1388
چکیده
تحقیق حاضر به منظور تعیین ارزش غذایی تفاله چغندرقند خشک، پرک و بدون ملاس عمل‌آوری شده با قارچ نوروسپورا سیتوفیلا (Neurospora sitophila) از طریق تعیین ترکیب شیمیایی، ضرایب قابلیت هضم به روش in vitro و تجزیه‌پذیری ماده خشک (DM) و پروتئین خام (CP) به روش in sacco انجام شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت. مقادیر DM، CP، دیواره سلولی (NDF)، ...
بیشتر
تحقیق حاضر به منظور تعیین ارزش غذایی تفاله چغندرقند خشک، پرک و بدون ملاس عمل‌آوری شده با قارچ نوروسپورا سیتوفیلا (Neurospora sitophila) از طریق تعیین ترکیب شیمیایی، ضرایب قابلیت هضم به روش in vitro و تجزیه‌پذیری ماده خشک (DM) و پروتئین خام (CP) به روش in sacco انجام شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت. مقادیر DM، CP، دیواره سلولی (NDF)، دیواره سلولی بدون همیسلولز (ADF) و خاکستر خام در تفاله چغندرقند قبل از عمل‌آوری به ترتیب 90، 2/9، 6/46، 0/30 و 6/5 درصد ماده خشک و پس از عمل‌آوری به ترتیب برابر 78، 6/25، 2/27، 4/25 و 3/6 درصد ماده خشک بود. فرایند عمل‌آوری با قارچ، موجب کاهش معنیدار مقادیر DM، NDF و ADF و افزایش CP شد (05/0P
