اثر قارچ نوروسپورا سیتوفیلا بر ترکیب شیمیایی،قابلیت هضم و تجزیه‌پذیری تفاله چغندرقند

نویسندگان

چکیده

تحقیق حاضر به منظور تعیین ارزش غذایی تفاله چغندرقند خشک، پرک و بدون ملاس عمل‌آوری شده با قارچ نوروسپورا سیتوفیلا (Neurospora sitophila) از طریق تعیین ترکیب شیمیایی، ضرایب قابلیت هضم به روش in vitro و تجزیه‌پذیری ماده خشک (DM) و پروتئین خام (CP) به روش in sacco انجام شد. نتایج به دست آمده توسط آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت. مقادیر DM، CP، دیواره سلولی (NDF)، دیواره سلولی بدون همی‌سلولز (ADF) و خاکستر خام در تفاله چغندرقند قبل از عمل‌آوری به ترتیب 90، 2/9، 6/46، 0/30 و 6/5 درصد ماده خشک و پس از عمل‌آوری به ترتیب برابر 78، 6/25، 2/27، 4/25 و 3/6 درصد ماده خشک بود. فرایند عمل‌آوری با قارچ، موجب کاهش معنی‌دار مقادیر DM، NDF و ADF و افزایش CP شد (05/0P<). ضرایب هضمی ماده خشک و آلی و ماده آلی قابل هضم در ماده خشک برای تفاله چغندرقند خام به ترتیب 8/65، 9/70 و 9/66 درصد، و برای تفاله عمل‌آوری شده 4/82، 6/89 و 9/83 درصد بود. تفاوت در ضرایب هضمی انجام شده بین نمونه‌های خام و عمل‌آوری شده معنی‌دار بود (05/0P<). میزان انرژی قابل متابولیسم (ME) در تفاله خام 5/2 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک بود که پس از عمل‌آوری با قارچ افزایش (1/3 مگاکالری در کیلوگرم ماده خشک) یافت (05/0P<). تجزیه‌پذیری مؤثر ماده خشک تفاله چغندرقند عمل‌آوری نشده در سرعت‌های عبور 02/0، 05/0 و 08/0 به ترتیب برابر 9/67، 7/59 و 1/54 گرم در کیلوگرم ماده خشک و پس از عمل‌آوری برابر 2/75، 4/62 و 0/55 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. به علاوه، ضریب تجزیه‌پذیری مؤثر پروتئین در سرعت‌های عبور 02/0، 05/0 و 08/0 قبل از عمل‌آوری به ترتیب برابر 1/64، 5/54 و 3/46 گرم در کیلوگرم ماده خشک و پس از عمل‌آوری برابر 4/66، 5/58 و 9/49 گرم در کیلوگرم ماده خشک بود. پس از عمل‌آوری، تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین به میزان معنی‌داری بهبود یافت (05/0P<). از سوی دیگر، مشخصه‌های تجزیه‌پذیری a، b و c نیز برای ماده خشک و پروتئین و مقدار پروتئین قابل متابولیسم پس از عمل‌آوری با قارچ به میزان معنی‌داری افزایش یافت (05/0P<). در مجموع، عمل‌آوری با قارچ نوروسپورا سیتوفیلا موجب افزایش غلظت پروتئین خام، ضرایب قابلیت هضم و تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین تفاله چغندرقند شد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of Neuspora sitophila Fungi on Chemical Composition, Digestibility and Degradability of Sugar Beet Pulp

نویسندگان [English]

  • Masoud Dashti Saridorgh
  • Yousef Ruzbehan
  • SeyedAbbas Shojaosadati
چکیده [English]

Chemical composition, in vitro digestibility and in situ (dry matter and protein) degradability were measured to assess the nutritive value of Sugar Beet Pulp (SBP) treated with Neuspora sitophila fungi. The obtained data were compared using t test. Dry Matter (DM), Crude Protein (CP), Neutral Detergent Fiber (NDF), Acid Detergent Fiber (ADF) and ash content for untreated SBP were 90, 9.2, 46.6, 30.0 and 5.6 % of DM, respectively, and they after processed by fungi, were respectively 78, 25.6, 27.2, 25.4 and 6.3% of the DM. Treated SBP contained being a lower content of DM, NDF and ADF, but higher CP (P<0.05) than the untreated SBP. Digestibility coefficients (%) of DM, organic matter and digestible organic matter in the dry matter, were respectively, 65.8, 70.9 and 66.9% for untreated SBP, while 82.4, 89.6 and 83.9% for treated SBP. The differences between digestibility coefficients were, statistically, significant (p<0.05). Metabolisable energy of untreated SBP was 44.1 MJ/Kg DM, which was increased (after being processed), to 55.1 MJ/Kg DM (p<0.05). Effective degradability (g/kg DM) at different k (0.02, 0.05 and 0.08/h) were, respectively, 64.1, 54.5 and 46.3 for untreated SBP, and 66.4, 58.5 and 49.9 for treated SBP. The degradability parameters were improved (P<0.05) in the treated SBP. On the other hand, 'a', 'b' and 'c', and MP, also, increased after SBP being treated with fungi (p<0.05). In conclusion, treating SBP with Neuspora sitophila resulted in improving the concentration of CP, digestibility coefficients as well as protein degradability.

کلیدواژه‌ها [English]

  • chemical composition
  • Degradability
  • digestibility
  • Neurospora sitophila
  • Sugar beet pulp