مقاله پژوهشی
علی جلیل سرقلعه؛ محمد مرادی شهربابک؛ حسین مرادی شهربابک؛ اردشیر نجاتی جوارمی؛ مهدی ساعتچی
چکیده
در سیستم تولیدی نشخوارکنندگان، هر حیوان روزانه 500-250 لیتر متان تولید میکند به‌طوری‌که تخمین زده شده است میزان مشارکت نشخوراکنندگان در گرمای جهان معادل با 10-8 درصد در طول 100-50 سال آینده میباشد. هدف از این تحقیق بررسی مقدار همبستگی میزان متان (پیشبینیشده از طریق اسیدهای چرب فرار) با صفات تولید شیر، اجزای متشکل آن و ارزشهای ...
بیشتر
در سیستم تولیدی نشخوارکنندگان، هر حیوان روزانه 500-250 لیتر متان تولید میکند به‌طوری‌که تخمین زده شده است میزان مشارکت نشخوراکنندگان در گرمای جهان معادل با 10-8 درصد در طول 100-50 سال آینده میباشد. هدف از این تحقیق بررسی مقدار همبستگی میزان متان (پیشبینیشده از طریق اسیدهای چرب فرار) با صفات تولید شیر، اجزای متشکل آن و ارزشهای اصلاحی این صفات در گاوهای هلشتاین ایران میباشد. در این راستا مایع شکمبه از دو زیر جمعیت 75 راسی به روش لوله مری جمعآوری گردید (زیر جمعیتها از نظر ارزش اصلاحی تولید شیر با یکدیگر متفاوت بودند). آنالیز دادهها در محیط R.3.3.0 انجام شد. نتایج حاصل از این آزمایش نشان داد که مقدار متان پیشبینیشده به‌ازای یک واحد شیر و چربی در دو زیر جمعیت تفاوت بسیار معنیداری با یکدیگر دارند (0001/0P <). همچنین در این پژوهش مشخص گردید که ارزش اصلاحی صفات مرتبط با تولید و ترکیب شیر با میزان متان تولید شده به‌ازای یک واحد محصول دارای همبستگی منفی ضعیف تا متوسط میباشند (05/0P <). بیشترین مقدار همبستگی میان تولید روزانه چربی با میزان متان تولیدی به‌ازای یک کیلوگرم چربی (79/0-) و تولید روزانه شیر با میزان متان تولیدی به‌ازای یک گیلوگرم شیر (62/0-) بود. این نتایج نشان میدهد که احتمالا میزان متان تولیدی را میتوان به‌طور غیر مستقیم و از طریق صفات که دارای همبستگی بالا با این انتشار متان هستند (مانند تولید روزانه چربی یا شیر) در هر نسل کاهش داد.
مقاله پژوهشی
حمید رضا میرزایی الموتی؛ اصغر آقایی؛ کامران اکبری پابندی؛ مینا وزیری گهر
چکیده
بهمنظور مطالعه اثر افزایش غلظت الیاف (الیاف نامحلول در شوینده خنثی) در جیرههای مکمل شده با روغن گیاهی بر عملکرد و رفتار تغذیهای گاوهای اواسط شیردهی از چهار رأس گاو هلشتاین یک بار زایش کرده و چهار رأس چند بار زایش کرده بهترتیب با میانگین وزنی 30±525 و 88±585 کیلوگرم و روزهای شیردهی 12±99 روز استفاده شد. گاوها به چهار جیره ...
بیشتر
بهمنظور مطالعه اثر افزایش غلظت الیاف (الیاف نامحلول در شوینده خنثی) در جیرههای مکمل شده با روغن گیاهی بر عملکرد و رفتار تغذیهای گاوهای اواسط شیردهی از چهار رأس گاو هلشتاین یک بار زایش کرده و چهار رأس چند بار زایش کرده بهترتیب با میانگین وزنی 30±525 و 88±585 کیلوگرم و روزهای شیردهی 12±99 روز استفاده شد. گاوها به چهار جیره غذایی به ترتیب با غلظت الیاف 31، 31، 35 و 39 درصد و با اضافه کردن 2 درصد روغن آفتابگردان در قالب طرح مربع لاتین 4×4 اختصاص داده شدند. یکی از جیرههای با 31 درصد الیاف بدون اضافه شدن روغن بود. دورههای آزمایشی 21 روز بود و نمونه‌گیری در هفته سوم انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش الیاف جیره به 35 و 39 درصد باعث کاهش در ماده خشک مصرفی میشود (01/0>P). قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی، پروتئین و الیاف با افزودن روغن به جیره با الیاف بالا تمایل به کاهش نشان داد (1/0>P). فعالیت جویدن با افزایش الیاف جیره به 35 و 39 تمایل به افزایش نشان داد (1/0>P). افزودن روغن با الیاف پایین باعث کاهش pH شکمبه، نسبت استات به پروپیونات و درصد چربی و پروتئین شیر شد ولی با الیاف متوسط و بالا این تأثیر وجود نداشت. به‌طور کلی اثرات متفاوتی از روغن بر عملکرد حیوان با درصد الیاف مختلف مشاهده شد.
مقاله پژوهشی
امین کاظمی زاده؛ احمد زارع شحنه؛ سعید زین الدینی؛ علیرضا یوسفی؛ مهدی حیدری؛ میثم توکلی الموتی؛ زربخت انصاری پیرسزایی
چکیده
هدف این آزمایش، مطالعه اثر تغذیه کورکومین بر پروفیل لیپیدهای پلاسما و برخی از فراسنجه‌های اسپرم خروس‌های مادرگوشتی بود. آزمایش با 28 قطعه خروس سویه راس 308 از سن 51 هفتگی و به مدت 9 هفته، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار، در قفس‌های انفرادی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف کورکومین بودند (تیمار 1: فاقد کورکومین ...
بیشتر
هدف این آزمایش، مطالعه اثر تغذیه کورکومین بر پروفیل لیپیدهای پلاسما و برخی از فراسنجه‌های اسپرم خروس‌های مادرگوشتی بود. آزمایش با 28 قطعه خروس سویه راس 308 از سن 51 هفتگی و به مدت 9 هفته، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار و 7 تکرار، در قفس‌های انفرادی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف کورکومین بودند (تیمار 1: فاقد کورکومین (شاهد)، تیمار 2: 006/0، تیمار 3: 012/0 و تیمار 4: 018/0 درصد جیره) که به جیره پایه افزوده شد. بهمنظور اندازه‌گیری پروفیل چربی‌های پلاسما، در پایان آزمایش از 5 قطعه خروس در هر گروه تیماری خونگیری شد. همچنین، طی دوره آزمایش، نمونه‌های منی برای ارزیابی جنبایی و یکپارچگی غشای اسپرم بهصورت هفتگی جمعآوری شد. غلظت گلوکز، تری‌گلیسرید، کلسترول کل و لیپوپروتئینهای با چگالی پایین (LDL) پلاسما در تیمار 3 و 4 به‌طور معنیداری نسبت به گروه شاهد کاهش و غلظت لیپوپروتئینهای با چگالی بالا (HDL) افزایش یافت (05/0>P). بین تیمار 2 و گروه شاهد از نظر غلظت گلوکز و فراسنجه‌های چربی پلاسما تفاوت معنیداری وجود نداشت. یکپارچگی غشای پلاسمایی و جنبایی اسپرم در تیمارهای آزمایشی نسبت به گروه شاهد بهصورت خطی افزایش یافت (05/0>P). بین تیمارهای آزمایشی، تیمار 4 بیشترین تأثیر بر پروفیل لیپیدهای پلاسما و همچنین بیشترین میزان بهبود جنبایی و یکپارچگی غشای اسپرم را داشت. در کل، با در نظر گرفتن همه شاخصهای اندازه‌گیریشده، افزودن 018/0 درصد کورکومین به جیره پاسخ بهتری نسبت به دیگر تیمارها از خود نشان داد.
مقاله پژوهشی
مریم شریعت؛ غلامرضا داشاب؛ مهدی وفای واله
چکیده
بزهای بومی ایران بهعنوان یکی از ذخایر ژنتیکی ارزشمند محسوب میشوند و حفظ تنوع ژنتیکی آنها حائز اهمیت است. ژنوم میتوکندری در یک اکوتیپ و مقایسه آن با سایر اکوتیپها میتواند شاخص مناسبی از میزان تنوع موجود در آن جمعیت را ارائه دهد. هدف از پژوهش اخیر بررسی ساختار ژنتیکی و ترسیم روابط فیلوژنتیکی ناحیه HVR1 میتوکندری چهار توده جمعیتی ...
بیشتر
بزهای بومی ایران بهعنوان یکی از ذخایر ژنتیکی ارزشمند محسوب میشوند و حفظ تنوع ژنتیکی آنها حائز اهمیت است. ژنوم میتوکندری در یک اکوتیپ و مقایسه آن با سایر اکوتیپها میتواند شاخص مناسبی از میزان تنوع موجود در آن جمعیت را ارائه دهد. هدف از پژوهش اخیر بررسی ساختار ژنتیکی و ترسیم روابط فیلوژنتیکی ناحیه HVR1 میتوکندری چهار توده جمعیتی بزهای بومی ایران شامل سیستانی، پاکستانی، عدنی و سیاه لری (هر کدام ۴ رأس) و مقایسه آنها با توالی نوکلئوتیدی جایگاه مذکور در دیگر اکوتیپهای بز میباشد. استخراج DNA کل به روش فنل- کلروفرم انجام شد و واکنش تکثیر با استفاده از یک جفت آغازگر اختصاصی انجام گرفت. محصولات تکثیرشده پس از خالص‌سازی به روش سانگر تعیین توالی شدند. توالیهای مذکور به همراه توالی مشابه از ژنوم میتوکندری مربوط به سایر اکوتیپهای بز بدست آمده از مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی (NCBI) جهت تجزیه ژنتیکی و ترسیم درخت فیلوژنتیکی مورد استفاده قرار گرفت. با بررسی ناحیه HVR1 ژنوم میتوکندری در تودههای مختلف بز در مطالعه حاضر ۱23 جایگاه چندشکلی و 16 هاپلوتیپ شناسایی شد. تجزیه واریانس مولکولی نشان داد که 15 درصد از تنوع بین جمعیتها و 85 درصد در درون جمعیتها است. کلیه تودههای بز ایران استفاده شده در مطالعه حاضر در گروه هاپلوتیپی A که معمولاً در همه قارهها یافت میشود گروهبندی شدند. مقادیر آمارههای D و Fs تست تاجیما (بهترتیب ۱۴/۲- و ۵۵/۹-) در مطالعه اخیر منفی بود که ممکن است به دلیل کوچک بودن اندازه نمونه مورد استفاده در این مطالعه باشد. نتایج این مطالعه نشان داد توالی نوکلئوتیدی ناحیه HVR1 میتوکندری ابزار مناسبی برای مطالعات ژنتیکی و گروهبندی تودههای جمعیتی بز در ایران و دنیا است.
مقاله پژوهشی
مینا سلیم پور؛ سید رضا میرائی آشتیانی؛ محمد حسین بنابازی
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین مقایسه افتراقی پروفایل بیان ژن در دو زیرگونه گاو بوس تاروس (هلشتاین) و بوس ایندیکوس (کلیستانی) انجام شد. برای این منظور، ترانسکریپتوم نمونهای از هریک از جمعیتهای گاو ماده هلشتاین آمریکا و گاو ماده کلیستانی پاکستان از طریق همردیفی و مکانیابی خوانشهای کوتاه mRNA تشکیل شد. این خوانشها قبلاً با استفاده ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین مقایسه افتراقی پروفایل بیان ژن در دو زیرگونه گاو بوس تاروس (هلشتاین) و بوس ایندیکوس (کلیستانی) انجام شد. برای این منظور، ترانسکریپتوم نمونهای از هریک از جمعیتهای گاو ماده هلشتاین آمریکا و گاو ماده کلیستانی پاکستان از طریق همردیفی و مکانیابی خوانشهای کوتاه mRNA تشکیل شد. این خوانشها قبلاً با استفاده از فناوری توالییابی نسل جدید بهصورت داده‌های RNA-Seq تولید شده بودند. نتایج آنالیز بیان افتراقی نشان داد از مجموع 24616 ژن و 26716 رونوشت شناختهشده بر روی ژنوم مرجع گاو، 41 ژن بین این دو زیرگونه بیان متفاوت داشتند (000015/0 p<). بالاترین شاخص بیان دیجیتال مربوط به یک ژن میتوکندریایی (ENSBTAG00000043545) بودکه تنها در جمعیت کلیستانی بیان شد. یکی از ژن‌های متفاوت بیانشده (ENSBTAG00000014332) دارای دو ایزوفرم متفاوت بیان شده بود. آنالیز ماهیت و مسیر ژن‌های متفاوت بیان شده نشان داد که آنها در 20 مسیر بهویژه مسیرهای مرتبط با ایمنی، پاسخ به تنش و تشکیل رگهای خونی جدید درگیر بودند. یعنی مسیرهایی که در طول زمان سازگاری دو زیرگونه مورد مطالعه با اقلیمهای خاص و بروز تفاوتهای فنوتیپی بارز برای این صفات را بین آنها موجب شدهاند.
مقاله پژوهشی
محمد بهروزلک؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ عباس نیکو
چکیده
یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 450 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه برای تاثیر سطوح مختلف آهن (صفر، 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم) از منبع سولفات آهن برای 3 دوره تغذیهای شامل کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی)، دورههای رشد و پایانی (سن 11 تا 42 روزگی) و دوره پایانی (سن 25 تا 42 روزگی) بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی بدن و پاسخهای ایمنی جوجههای ...
بیشتر
یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 450 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه برای تاثیر سطوح مختلف آهن (صفر، 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم) از منبع سولفات آهن برای 3 دوره تغذیهای شامل کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی)، دورههای رشد و پایانی (سن 11 تا 42 روزگی) و دوره پایانی (سن 25 تا 42 روزگی) بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی بدن و پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یکروزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 انجام شد. نتایج نشان دادند که 80 میلیگرم سولفات آهن در هر کیلوگرم جیره، مصرف خوراک روزانه جوجههای گوشتی را در کل دوره پرورش بطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). افزودن 40 میلیگرم بر کیلوگرم سولفات آهن در جیره، وزن نسبی تهیروده، ایلئوم و کل روده را کاهش داد (05/0>P). وزن نسبی غده بورس فابریسیوس جوجههای تغذیه شده با 40 میلیگرم در کیلوگرم مکمل سولفات آهن در دوره پایانی در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با تیمار شاهد بیشتر بود (05/0>P). در دوره پایانی، اثرات مثبتی بر درصد مونوسیتهای خون جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی مکمل سولفات آهن در مقایسه با کل دوره مشاهده شد (05/0>P). همچنین استفاده از 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم از مکمل سولفات آهن، درصد لنفوسیتهای خون جوجهها را بطور خطی (01/0>P) افزایش داد. به طور کلی، بر اساس نتایج این آزمایش بنظر میرسد که مصرف 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم مکمل سولفات آهن، با کاهش وزن روده باریک باعث بهبود کیفیت لاشه میگردد و اثرات مفیدی بر پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی بخصوص در دوره پایانی دارد.
مقاله پژوهشی
مهتاب عزیزیان؛ علی اصغر ساکی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ سعیده عظیمی
چکیده
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر شکل خوراک (آردی، پلت و اکسترود) بر بازده انرژی و پروتئین، مورفولوژی و میکروبیولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام شد. بازده انرژی و پروتئین و شاخص بازده اروپایی در طول دوره آزمایش محاسبه گردید و مورفولوژی ژژونوم، طول نسبی روده، اسیدهای چرب فرّار، جمعیت میکروبی و ویسکوزیته محتویات ایلئوم روده در 42 روزگی ...
بیشتر
مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر شکل خوراک (آردی، پلت و اکسترود) بر بازده انرژی و پروتئین، مورفولوژی و میکروبیولوژی روده در جوجههای گوشتی انجام شد. بازده انرژی و پروتئین و شاخص بازده اروپایی در طول دوره آزمایش محاسبه گردید و مورفولوژی ژژونوم، طول نسبی روده، اسیدهای چرب فرّار، جمعیت میکروبی و ویسکوزیته محتویات ایلئوم روده در 42 روزگی تعیین شدند. نتایج نشان داد که اثر شکل خوراک بر مورفولوژی ژژونوم (عمق کریپت، ضخامت، ارتفاع و عرض پرز، نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت)، جمعیت میکروبی محتویات ایلئوم (باکتریهای اسپورزا، لاکتوباسیل، کلیباسیل، باکتریهای هوازی کل)، طول نسبی روده و طول روده معنیدار نبود (05/0<P). در خوراک آردی مقادیر ویسکوزیته و اسیدهای چرب فرّار (بوتیریک، ایزوبوتیریک، والریک، ایزووالریک) ایلئوم روده بیشتر و میزان pH و اسید چرب استیک در مقایسه با خوراک پلت و اکسترود کمتر بود (05/0>P). بازده انرژی و پروتئین و شاخص بازده اروپایی در کل دوره در تیمار اکسترود بالاتر از تیمار پلت و آردی بود. یافتههای مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از خوراک اکسترود و پلت در مقایسه با تیمار آردی در جوجههای گوشتی دارای نتایج مثبت بر پروفایل اسیدهای چرب، ویسکوزیته محتویات روده، شاخص بازده اروپایی و بازده انرژی و پروتئین است.
مقاله پژوهشی
اسما مرادعلی‌پور؛ مصطفی محقق دولت آبادی؛ محمد هوشمند؛ موسی زرین
چکیده
این پژوهش بهمنظور بررسی میزان بیان ژن آمیلاز و Actin-β در بافت‌های کبد و پانکراس جوجههای گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف میوه بلوط انجام شد. تعداد 264 قطعه جوجه گوشتی با جیره شاهد (بدون میوه بلوط) و جیرههای حاوی 15 و 20 درصد میوه بلوط تغذیه شدند. در پایان دوره آغازین و پایانی، از هر تیمار آزمایشی، 6 قطعه جوجه به‌طور تصادفی انتخاب و ...
بیشتر
این پژوهش بهمنظور بررسی میزان بیان ژن آمیلاز و Actin-β در بافت‌های کبد و پانکراس جوجههای گوشتی تغذیه شده با سطوح مختلف میوه بلوط انجام شد. تعداد 264 قطعه جوجه گوشتی با جیره شاهد (بدون میوه بلوط) و جیرههای حاوی 15 و 20 درصد میوه بلوط تغذیه شدند. در پایان دوره آغازین و پایانی، از هر تیمار آزمایشی، 6 قطعه جوجه به‌طور تصادفی انتخاب و نمونه‌گیری از بافت پانکراس و کبد انجام شد. جهت آنالیز بیان ژن از نرم‌افزارهای REST وSAS استفاده شد. از نرم‌افزار 2004Bestkeeper نیز بهمنظور بررسی پایداری بیان ژن Actin-β استفاده شد. نتایج نشان داد که ژن Actin-β تحت تأثیر عوامل جنس، سن و تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت، بنابراین از آن بهمنظور نرمال سازی داده‌های بیان ژن استفاده شد. در سن 21 روزگی، سطح mRNA ژن آمیلاز پانکراس در جوجههای گوشتی تیمار 15 درصد نسبت به گروه شاهد، به‌طور معنیداری بالاتر بود (05/0P<). در سن 42 روزگی، اختلاف معنیداری از نظر میزان بیان ژن آمیلاز کبد و پانکراس مشاهده نشد (05/0P>) همچنین، تغذیه جوجهها با جیره حاوی 20 درصد میوه بلوط، موجب افزایش وزن نسبی پانکراس شد (05/0P<). به‌طور کلی، نتایج این بررسی نشان داد بیان ژن آمیلاز پانکراس در گروه تغذیه شده با جیره حاوی 15 درصد میوه بلوط در سن 21 روزگی افزایش معنیداری را نشان داد. در سایر موارد، بیان ژن‌ها تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند.
