مقاله پژوهشی
فرزاد غفوری؛ مصطفی صادقی؛ ابوالفضل بهرامی؛ رستم عبدالهی آرپناهی؛ آرش جوانمرد؛ سید رضا میرائی آشتیانی
چکیده
انتخاب ژنتیکی برای افزایش تولید شیر و سودآوری اقتصادی در صنعت گاوهای شیری با کاهش عملکرد تولیدمثلی از جمله کاهش زنده‌مانی رویان و افزایش از دست رفتن آبستنی همراه بوده است. در پژوهش حاضر، هدف اصلی، استفاده از پروفایل ترانسکریپتوم بافت آندومتریوم و جسم زرد دو دسته از گاوهای شیری هلشتاین با باروری بالا و پایین، به منظور شناسایی ژنهای ...
بیشتر
انتخاب ژنتیکی برای افزایش تولید شیر و سودآوری اقتصادی در صنعت گاوهای شیری با کاهش عملکرد تولیدمثلی از جمله کاهش زنده‌مانی رویان و افزایش از دست رفتن آبستنی همراه بوده است. در پژوهش حاضر، هدف اصلی، استفاده از پروفایل ترانسکریپتوم بافت آندومتریوم و جسم زرد دو دسته از گاوهای شیری هلشتاین با باروری بالا و پایین، به منظور شناسایی ژنهای مؤثر در حفظ باروری به‌ویژه اوایل دوره آبستنی است. در تجزیه داده‌های RNA-Seq برای مقایسه بیان ژنی، 4538 ژن استخراج شد که در مجموع 1466 ژن تفاوت بیانی معنیداری نشان دادند (P<0.000001, Fold change<0.5). سپس با مقایسه ژنهای مربوطه در میان پروفایل‌های ترانسکریپتوم، ژنهای مشترک بین بافت آندومتریوم (روزهای هفت و 13 چرخه فحلی) و جسم زرد (در روز 13 چرخه فحلی) شامل ژنهای SYNM، PARM1، NXPE2، NT5DC3، COL4A3، COL12A1، ALPK3، ADAMDEC1، SERPINA14، S100A9، PI16، OAS1X، MSTN، MASP1، CD83، CA2، C2، C5، JSP.1 و SAA3 مشخص شدند. بررسی نتایج حاشیه‌نویسی این ژن‌ها ثابت کرد که در فرآیند اصلی مسیرهای متابولیک و سیگنالینگ مرتبط با سیستم حمل‌و‌نقل یونی، التهاب، عملکرد سیستم ایمنی بدن و ساختار ماتریس سلولی دارای نقش می‌باشند. پژوهش حاضر میتواند بینش جدیدی از شواهد مولکولی در راستای سازوکارهای زیستی پروفایل ترانسکریپتوم در محیط رحم و بیومارکرهای مرتبط با باروری در گاوهای شیری ارائه دهد.
مقاله پژوهشی
فرشته وفایی؛ مرتضی چاجی؛ امید خراسانی؛ فرشاد باغبان
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای اثر افزودنیهای تنظیم‌کننده pH شکمبه بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه و نگاری، کبد و کلیه انجام گرفت. در آزمایش حاضر از 12رأس بره نر عربی ۱ ± 9 ماهه با وزن زنده‌ی 55/3 ± 95/35 کیلوگرم در مدت 35 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره شاهد، ۲- جیره شاهد + بافر بیکربنات سدیم (بافر)، ۳- ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه‌ای اثر افزودنیهای تنظیم‌کننده pH شکمبه بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه و نگاری، کبد و کلیه انجام گرفت. در آزمایش حاضر از 12رأس بره نر عربی ۱ ± 9 ماهه با وزن زنده‌ی 55/3 ± 95/35 کیلوگرم در مدت 35 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۱- جیره شاهد، ۲- جیره شاهد + بافر بیکربنات سدیم (بافر)، ۳- جیره شاهد + باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر ساکرومایسیس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. در پایان آزمایش، پس از ذبح برهها برای مطالعات بافتی، از کبد، کلیه‌ها، شکمبه و نگاری نمونه برداری شد و مقاطع بافتی با ضخامت پنج میکرومتر تهیه شدند. ضخامت کل دیواره نگاری در تیمار شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود و نسبت به تیمار دریافت‌کننده بافر معنیدار بود (05/0>P). ضخامت لایه عضلانی در نگاری در تیمار شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود و این اختلاف نسبت به تیمار دریافت‌کننده بافر معنیدار بود (05/0>P). ارتفاع پرز و عمق پرز نگاری در تیمار دریافت‌کننده باکتری-مخمر به طور معنیداری از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0>P). ضخامت بافت پوششی شکمبه در تیمارهای دریافت‌کننده بافر و باکتری–مخمر به طور معنیداری کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). ارتفاع پرزهای شکمبه در تیمار شاهد بیشتر از تیمارهای دریافت‌کننده بافر و باکتری-مخمر بود. نفوذ سلولهای التهابی در بافت‌های کبد، کلیه و دستگاه گوارش مشاهده شد. در مجموع، عوامل تنظیم‌کننده pH در جیرههای با کنسانتره بالا باعث محافظت بافت‌های مورد مطالعه شدند. افزون بر این، اثر باکتری-مخمر به عنوان تنظیم‌کننده بیولوژیکی با بافر شیمیایی قابل رقابت بود.
مقاله پژوهشی
حسین بائی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری
چکیده
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی بخشی از دانه غلات با سطوح مختلف دو اسید چرب اشباع پالمیتیک و استئاریک، بر عملکرد برههای پرواری، از 30 راس بره نر آمیخته دالاق-رومانوف به مدت 89 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد بدون مکمل اسید چرب 2- جیره پایه با 3 درصد اسید پالمیتیک، 3- جیره پایه با 3 درصد اسید استئاریک، 4- جیره پایه ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی بخشی از دانه غلات با سطوح مختلف دو اسید چرب اشباع پالمیتیک و استئاریک، بر عملکرد برههای پرواری، از 30 راس بره نر آمیخته دالاق-رومانوف به مدت 89 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد بدون مکمل اسید چرب 2- جیره پایه با 3 درصد اسید پالمیتیک، 3- جیره پایه با 3 درصد اسید استئاریک، 4- جیره پایه با 3 درصد مخلوط 67 درصد اسید پالمیتیک و 33 درصد اسید استئاریک و 5- جیره پایه با 3 درصد مخلوط 67 درصد اسیداستئاریک و 33 درصد اسید پالمیتیک. عملکرد رشد (شامل ماده خشک مصرفی، افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی)، قابلیت هضم مواد مغذی و غلظت فراسنجههای خونی (شامل گلوکز، نیتروژن اورهای خون (BUN)، کلسترول؛ تریگلیسرید، لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL)، لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) و آنزیمهای کبدی) اندازهگیری شد. نتایج نشان داد تیمارهای آزمایشی اثر معنیداری بر ماده خشک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن روزانه برهها نداشت (05/0<P). افزودن مکمل اسید چرب به جیرههای آزمایشی کاهش معنیدار قابلیت هضم ماده خشک را در پی داشت (05/0>P). غلظت لیپوپروتئین با دانسیته بالا در جیرههای حاوی مکمل اسید چرب افزایش معنیداری پیدا کرد (05/0P<). بهطورکلی با توجه به نتایج این پژوهش میتوان گفت که افزودن اسید پالمیتیک و استئاریک تا سطح 3 درصد ماده خشک جیره به صورت جداگانه و یا مخلوط با هم، هیچگونه تاثیر معنیداری بر عملکرد برههای پرواری ندارد.
مقاله پژوهشی
محمدرضا زینالی؛ فرناز ملکی فرد؛ آلاله رخشانپور؛ محمد یخچالی
چکیده
هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی سگ‌های شهرستان ارومیه به عفونت مزمن حاصل از تک یاخته‌ای هپاتوزئون کنیس بود. در طی سالهای 1397-1398، نمونه‌های خون اخذ شده از سگ‌های شهرستان به وسیله روش‌های ریزبینی و مولکولی مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین تاثیر سن، جنس، نوع زندگی و آلودگی به کنه به‌عنوان عوامل خطر در میزان ابتلا به بیماری، مورد ...
بیشتر
هدف از این مطالعه بررسی میزان آلودگی سگ‌های شهرستان ارومیه به عفونت مزمن حاصل از تک یاخته‌ای هپاتوزئون کنیس بود. در طی سالهای 1397-1398، نمونه‌های خون اخذ شده از سگ‌های شهرستان به وسیله روش‌های ریزبینی و مولکولی مورد مطالعه قرار گرفتند. همچنین تاثیر سن، جنس، نوع زندگی و آلودگی به کنه به‌عنوان عوامل خطر در میزان ابتلا به بیماری، مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع تعداد 246 نمونه خون از ورید وداجی (۱۰۳ قلاده سگ ولگرد، ۹۹ قلاده سگ نگهبان، ۴۴ قلاده سگ خانگی) گرفته شد. کنه‌ها طی بازرسی بدنی سگ‌ها جداسازی و گونه‌های آن شناسایی گردید. در بررسی ریزبینی، 5 نمونه (03/2 درصد) از گسترش‌های خونی آلوده به هپاتوزئون کنیس بودند. در بررسی مولکولی، ۲۳ عدد از ۲۴۶ (34/9 درصد) نمونه خون گرفته شده آلوده به هپاتوزئون کنیس بودند. در این مطالعه اختلاف معنیداری در میزان آلودگی سگ‌های نر و ماده و در سنین مختلف دیده نشد، در حالی که میزان آلودگی در سگ‌های ولگرد نسبت به حیوانات خانگی و سگ‌های نگهبان بیشتر بود. توالی تکثیر شده ژن 18SrRNA هپاتوزئون کنیس در این مطالعه، در بانک اطلاعاتی ژن با شماره دسترسیMT810118 ثبت گردید. بررسیBLAST توالی‌های جدا شده از سگ‌ها در این مطالعه، موید ۱۰۰درصد شباهت توالی‌های جدا شده در این مطالعه با توالی ژنی 18S rRNA هپاتوزئون کنیس در بانک ژن داشت. با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، هپاتوزئون کنیس در سگ‌های منطقه مورد مطالعه می تواند باعث ایجاد بیماری شود.
مقاله پژوهشی
حمیده کشاورزی؛ علی صادقی سفیدمزگی
چکیده
سقط جنین در گاو شیری را میتوان به دو نوع سقط سبک (سقط بین روزهای 60 تا 260 آبستنی بدون تغییر در نوبت زایش) و سنگین (از دست دادن جنین بعد از روز 200 آبستنی با شروع یک دوره شیردهی جدید)، تعریف نمود. بر اساس این تعریف، زیانهای مالی سقط ممکن است با توجه به نوع سقط در سطح گله متفاوت باشد. برای این منظور، از روش بودجه بندی جزیی، در 6 گله گاو شیری ...
بیشتر
سقط جنین در گاو شیری را میتوان به دو نوع سقط سبک (سقط بین روزهای 60 تا 260 آبستنی بدون تغییر در نوبت زایش) و سنگین (از دست دادن جنین بعد از روز 200 آبستنی با شروع یک دوره شیردهی جدید)، تعریف نمود. بر اساس این تعریف، زیانهای مالی سقط ممکن است با توجه به نوع سقط در سطح گله متفاوت باشد. برای این منظور، از روش بودجه بندی جزیی، در 6 گله گاو شیری هلشتاین، واقع در استان اصفهان و چهار محال و بختیاری در سال 1399 استفاده شد. در این مدلسازی، زیان مالی ناشی از کاهش در عملکرد تولیدی و تولیدمثلی، زیانهای جایگزینی و از دست رفتن گوساله در نظر گرفته شد. به طور متوسط زیانهای مالی از دست دادن آبستنی 4/27673 هزار ریال به ازای هر مورد، برآورد شد. اگرچه احتمال وقوع سقط سنگین در گله‌های مورد مطالعه خیلی کمتر از سقط سبک بود (3/2 در مقابل 5/12 درصد)، اما خسارت قابل توجهی را به دامدار تحمیل میکند (بهطور میانگین 4/32 در مقابل 0/22 میلیون ریال به ازای هر مورد وقوع سقط). بیشترین زیان ناشی از سقط به دلیل کاهش در باروری (3/63 درصد) بود و کاهش در تولید شیر (8/22 درصد) در رتبه بعدی قرار داشت. نتایج این پژوهش میتواند در تصمیمگیری بهینه مبنی بر حذف و یا نگهداری گاو سقط کرده در گله های گاو شیری مورد استفاده قرار گیرد.
مقاله پژوهشی
فرهاد کمالی دهکردی؛ حمید امانلو؛ نیما صادقی بروجنی
چکیده
تعداد 261 رأس گاو هلشتاین با دو زایش یا بیشتر و فحلی مکرر (کمینه سه تلقیح پی در پی ناموفق) بهطور تصادفی به سه تیمار آزمایشی اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد (بدون پودر ماهی)، 2- جیره حاوی 5/2 درصد پودر ماهی و 3- جیره حاوی 5 درصد پودر ماهی. همه گاوها وارد پروتکل دابل آوسینک و تلقیح اجباری شدند. تولید شیر خام در ...
بیشتر
تعداد 261 رأس گاو هلشتاین با دو زایش یا بیشتر و فحلی مکرر (کمینه سه تلقیح پی در پی ناموفق) بهطور تصادفی به سه تیمار آزمایشی اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1- جیره شاهد (بدون پودر ماهی)، 2- جیره حاوی 5/2 درصد پودر ماهی و 3- جیره حاوی 5 درصد پودر ماهی. همه گاوها وارد پروتکل دابل آوسینک و تلقیح اجباری شدند. تولید شیر خام در تیمارهای شاهد، 5/2 و 5 درصد پودر ماهی به ترتیب 49/38، 92/39 و 42/41 کیلوگرم در روز بود که تفاوت بین تیمار شاهد و تیمار حاوی 5 درصد پودر ماهی معنیدار (01/0P<) بود. تولید شیر تصحیح شده بر اساس 4 درصد چربی برای تیمار حاوی 5 درصد پودر ماهی نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0P<). درصد چربی، پروتئین و لاکتوز شیر تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. غلظت نیتروژن اورهای پلاسما بهطور معنیداری (05/0P<) تحت تأثیر استفاده از پودر ماهی کاهش یافت. غلظت کلسترول پلاسما در تیمار دارای 5 درصد پودر ماهی بالاتر از تیمار شاهد بود (05/0P<). غلظت پروژسترون پلاسما در روز شانزدهم پس از تلقیح مصنوعی برای تیمار 5 درصد پودر ماهی نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0P<). نسبت آبستنی به تلقیح مصنوعی هم در اولین تلقیح و هم در مجموع اولین و دومین تلقیح برای تیمار حاوی 5 درصد پودر ماهی نسبت به تیمار شاهد بالاتر بود (05/0P<). نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده پودر ماهی در سطح 5 درصد جیره غذایی گاوهای با فحلی مکرر میتواند باعث بهبود وضعیت آبستنی و افزایش تولید شیر شود.
