علیرضا خامسی؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی خدایی مطلق
چکیده
در این تحقیق تأثیر دو نوع منبع (آلی-متیونینه و معدنی-سولفاته) و سه سطح منگنز (25، 90 و 135 میلی‌گرم در کیلوگرم) در جیره بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ و فراسنجههای خونی در مرغ تخمگذار نژاد های-لاین W36 در شرایط تنش گرمایی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزایش؛ 25 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار 1)، 90 میلی‌گرم در کیلوگرم ...
بیشتر
در این تحقیق تأثیر دو نوع منبع (آلی-متیونینه و معدنی-سولفاته) و سه سطح منگنز (25، 90 و 135 میلی‌گرم در کیلوگرم) در جیره بر عملکرد، کیفیت تخم‌مرغ و فراسنجههای خونی در مرغ تخمگذار نژاد های-لاین W36 در شرایط تنش گرمایی مورد مطالعه قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل افزایش؛ 25 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار 1)، 90 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار2)، 135 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز سولفاته (تیمار3)، 25 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار4)، 90 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار5) و 135 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز آلی (تیمار6)، به جیره پایه بودند. در این آزمایش از 360 قطعه مرغ تخمگذار در سن 22 هفتگی و به‌صورت فاکتوریل 3×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل 6 تیمار و 4 تکرار (15 پرنده در هر تکرار) استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که در مورد صفات تولیدی، منبع منگنز تأثیری بر درصد تولید نداشت، ولی افزایش سطح منگنز منجر به بهبود درصد تولید، ضریب تبدیل غذایی و توده تخم‌مرغ تولیدی گردید. استفاده از مکمل آلی و یا افزایش سطح منگنز، مصرف خوراک را به‌طور معنی‌داری کاهش داد. منبع و سطح منگنز تأثیر معنی‌داری بر وزن سفیده و زرده تخم‌مرغ نداشتند، ولی سطح منگنز بر وزن پوسته، ارتفاع سفیده، منگنز و فسفر خون تأثیر معنی‌داری داشت. اگرچه منبع منگنز بر متابولیتهای خون تأثیر نداشت، اما فعالیت سوپراکسید دسموتاز سرم در گروههایی که منگنز آلی مصرف کردند، به‌طور معنی‌داری افزایش یافت. بهعنوان نتیجهگیری کلی، مکمل جیره با منگنز با سطح 135 میلی‌گرم درکیلوگرم بهخصوص از منبع کیلاته متیونین منجر به بهبود صفات عملکردی و به‌ویژه کیفیت پوسته تخم‌مرغ در فاز اول تولیدی مرغهای تخمگذار تحت شرایط تنش گرمایی گردید.
محمد رضا بهرامی؛ ایمان حاج خدادادی؛ حسین قاسمی؛ مهدی خدایی مطلق
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی و تأثیر اسانس آویشن خالص و ریزپوشانی‌شده بر عملکرد، آنزیمهای پاداکسنده (آنتی‌اکسیدانی) و برخی متابولیتهای خونی در جوجههای گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده جوجۀ گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرۀ پایه بدون افزودنی بهعنوان شاهد (کنترل)، ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی و تأثیر اسانس آویشن خالص و ریزپوشانی‌شده بر عملکرد، آنزیمهای پاداکسنده (آنتی‌اکسیدانی) و برخی متابولیتهای خونی در جوجههای گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با چهار تیمار، چهار تکرار و دوازده جوجۀ گوشتی در هر تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیرۀ پایه بدون افزودنی بهعنوان شاهد (کنترل)، 2) جیرۀ پایه دارای 200 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس آویشن، 3) جیرۀ پایه دارای 200 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس آویشن ریزپوشانی‌شده، 4) جیرۀ پایه دارای 100 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس آویشن ریزپوشانی‌شده. وزن بدن در ده روزگی بین تیمارهای حاوی افزودنی با تیمار شاهد تفاوت معنیدار داشتند (05/0>P). در سن 24 روزگی وزن بدن همۀ تیمارهای حاوی افزودنی نسبت به تیمار شاهد معنیدار شد (05/0>P). وزن در 42 روزگی در تیمارهای حاوی افزودنی اسانس آویشن و 100 میلی‌گرم در کیلوگرم اسانس ریزپوشانی‌شده با تیمار شاهد تفاوت معنیدار داشتند. در دورۀ پایانی، ضریب تبدیل خوراک بین تیمارهای شاهد و اسانس آویشن 100 میلی‌گرم در کیلوگرم تفاوت معنی‌داری وجود داشت (05/0>P). نسبت وزن سنگدان، چربی محوطۀ بطنی، بورس، تیموس و طحال تفاوت معنی‌داری بین تیمارهای آزمایشی نداشتند. سطح گلوکز خون و سطح تریگلیسیرید، HDL-C، LDL-C و VLDL-C بین تیمارها تفاوت معنی‌داری نشان ندادند (05/0<P). میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز بین تیمار شاهد و 100 ppm آویشن ریزپوشانی‌شده تفاوت معنیدار داشت (05/0>P). درمجموع با توجه به عملکرد یکسان و یا بهتر تیمار آویشن محافظتشده (به‌ویژه 100 میلی‌گرم در کیلوگرم) نسبت به تیمار اسانس خالص درزمینۀ عملکردهای وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک و ... که سبب کاهش مصرف اسانس در جیره میشود میتوان آن را توصیه کرد که عملکرد بهتری دارد.
ایمان حاج خدادادی؛ حسینعلی قاسمی؛ مهدی خدائی مطلق؛ امیر حسین خلت آبادی فراهانی؛ محمد حسین مرادی
چکیده
در این تحقیق عملکرد، قابلیت هضم اجزای مختلف خوراک در جیرههای با و بدون آنزیم در شترمرغ‌های اهلی آفریقایی در 14 ماهگی مطالعه شده است. سه تیمار آزمایشی عبارت‌اند از جیرة پایه، جیرة پایه همراه با 350/0 گرم در کیلوگرم آنزیم و جیرة پایه همراه با 700/0گرم در کیلوگرم آنزیم. آزمایش در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 6 تکرار (6 پرنده) برای هر تیمار و ...
بیشتر
در این تحقیق عملکرد، قابلیت هضم اجزای مختلف خوراک در جیرههای با و بدون آنزیم در شترمرغ‌های اهلی آفریقایی در 14 ماهگی مطالعه شده است. سه تیمار آزمایشی عبارت‌اند از جیرة پایه، جیرة پایه همراه با 350/0 گرم در کیلوگرم آنزیم و جیرة پایه همراه با 700/0گرم در کیلوگرم آنزیم. آزمایش در قالب طرح کاملاًً تصادفی با 6 تکرار (6 پرنده) برای هر تیمار و در کل با تعداد 18 قطعه شترمرغ ماده انجام گرفت. در این تحقیق اثر آنزیم بر افزایش وزن روزانه و نهایی شترمرغ‌ها معنا‌‌دار بود (05/0<P). تیمار جیرة پایه همراه با700/0گرم در کیلوگرم آنزیم دارای بهینه‌‌ترین ضریب تبدیل خوراک بود که تفاوت معنا‌‌داری با تیمار شاهد داشت. تفاوت معنا‌‌داری (05/0 P<) در میانگین خوراک مصرفی بین تیمار جیرة پایه با تیمارهای حاوی سطوح مختلف آنزیم وجود داشت. همچنین اثر آنزیم بر قابلیت هضم انرژی خام، چربی خام، مادة خشک، مادة آلی و پروتئین خام جیره در شترمرغ‌های 14 ماهه معنا‌‌دار بود (05/0P<). در این تحقیق اثر استفاده از آنزیم بر قابلیت هضم فیبرخام، الیاف نامحلول در شویندة خنثی، الیاف نامحلول در شویندة اسیدی جیره معنا‌‌دار بود (05/0 P<). سطح 700/0 گرم در کیلوگرم از آنزیم به بهبود صفات عملکردی، مصرف خوراک، ضریب تبدیل خوراک و افزایش ضرایب قابلیت هضم مواد مغذی جیره در شترمرغ‌های 14 ماهه منجر شد.
ایمان حاج خدادادی؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ احمد زارع شحنه
چکیده
در این تحقیق نیاز اسید آمینه لیزین در بلدرچین‌های ژاپنی نر و ماده، بر اساس فراسنجههای عملکردی و صفات مربوط به لاشه، در قالب طرح کاملا" تصادفی تعیین گردید. سطوح لیزین کل، شامل 6 سطح 00/1، 15/1، 30/1، 45/1، 60/1، 75/1 درصد بود که با فواصل ثابت 15/0، از سطح لیزین در جیره پایه تهیه شد. سایر اسید آمینه‌های ضروری به میزان مساوی یا بالاتر از نیاز های ارائه ...
بیشتر
در این تحقیق نیاز اسید آمینه لیزین در بلدرچین‌های ژاپنی نر و ماده، بر اساس فراسنجههای عملکردی و صفات مربوط به لاشه، در قالب طرح کاملا" تصادفی تعیین گردید. سطوح لیزین کل، شامل 6 سطح 00/1، 15/1، 30/1، 45/1، 60/1، 75/1 درصد بود که با فواصل ثابت 15/0، از سطح لیزین در جیره پایه تهیه شد. سایر اسید آمینه‌های ضروری به میزان مساوی یا بالاتر از نیاز های ارائه شده در (1994 NRC ) تامین گردید. در این آزمایش، هر تیمار دارای 5 تکرار و هرتکرار شامل 50 پرنده از مخلوط هر دو جنس بود. جیرههای آزمایشی، در دوره 24-3 روزگی به پرنده‌ها اختصاص داده شد. در تحقیق حاضر از روش معادله تابعیت درجه دوم، برای تعیین نیاز لیزین با توجه به فراسنجههای مختلف، استفاده گردید. وزن بدن در 24روزگی، افزایش وزن، مصرف خوراک و درصد تلفات بطور معنی‌داری تحت تاثیر سطوح مختلف لیزین، قرار گرفتند (05/0 >P ). در بلدرچین‌های ژاپنی ماده، بین تیمارهای مختلف، از نظر وزن لاشه و سینه تفاوت معنی‌داری وجود داشت(05/0 > P) در حالی که صفات وزن ران، درصد لاشه، سینه و ران، تفاوت معنی‌داری نداشتند(05/0 < P). در بلدرچین‌های ژاپنی نر، بین تیمارهای آزمایشی در مورد صفاتی چون وزن و درصد لاشه، سینه و ران، اختلاف معنی‌داری وجود داشت(05/0 >P). بر اساس معادله تابعیت درجه دوم، نیاز لیزین برای فراسنجههای عملکردی، در بلدرچین‌های ژاپنی بصورت مخلوط دو جنس، 48/1 درصد تعیین شد. همچنین نیاز لیزین بر اساس معادله تابعیت درجه دوم، برای صفات مربوط به کشتار، در بلدرچین‌های ژاپنی ماده 48/1 درصد و در بلدرچین‌های ژاپنی نر 54/1 درصد بود. میانگین نیاز لیزین در دو جنس، وقتی صفات مربوط به کشتار مثل وزن لاشه، سینه و ران بعنوان پاسخ در نظر گرفته شوند (51/1درصد)، بالاتر از نیاز بر اساس فراسنجههای عملکردی (48/1درصد)، خواهد بود. جداول احتیاجات 1994 NRC نیاز لیزین را بطور کلی در دوره 6-0 هفتگی به میزان30/1 درصد ارائه کرده است ولی با توجه به نتایج این تحقیق، برای حداکثر شدن عملکرد پرنده در دوره آغازین، نیاز لیزین بیشتر از سطح پیشنهادی 1994NRC خواهد بود.
ایمان حاج خدادادی؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد؛ محمد ریاحی
دوره 40، شماره 2 ، شهریور 1388
چکیده
در این پژوهش اثر روش های مختلف تولک بری بر عملکرد مر غ های تخمگذارسویه های لاین w-36 و فراسنجه های کمی وکیفی تخم مرغهای تولیدی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملا” تصادفی با 7 تیمار در 4 تکرار و 8 پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل روش محدودیت یک روز در میان خوراک، روش کالیفرنیائی 4 روزه، روش کالیفرنیائی ...
بیشتر
در این پژوهش اثر روش های مختلف تولک بری بر عملکرد مر غ های تخمگذارسویه های لاین w-36 و فراسنجه های کمی وکیفی تخم مرغهای تولیدی مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در قالب طرح کاملا” تصادفی با 7 تیمار در 4 تکرار و 8 پرنده در هر واحد آزمایشی انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل روش محدودیت یک روز در میان خوراک، روش کالیفرنیائی 4 روزه، روش کالیفرنیائی ، روش کارولینای شمالی1 ، روش کارولینای شمالی با جیره تقویت شده در دوره استراحت 2 ، روش تغذیه کامل و روش پیشنهاد شده در کاتالوگ پرورشی سویه های لاین W-36 بود. تولید تخم مرغ در اوائل دوره دوم تخمگذاری بین تیمارهای با محرومیت بلند مدت مثل کالیفرنیائی و کارولینای شمالی1 و 2 با سایر تیمارها تفاوت معنی داری داشت (05/0p
