فرهاد احمدی؛ سید مجتبی موسوی؛ محسن محمدی ساعی؛ بابک ماسوری
چکیده
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر رنگ‌دانه آلگاسان بر عملکرد و کیفیت گوشت بلدرچین با چهار تیمار، سه تکرار و 17 جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. جیرههای آزمایشی شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه + 1/0 درصد پودر آلگاسان، 3- جیره پایه + 2/0 درصد پودر آلگاسان و 4- جیره پایه + 3/0 درصد پودر آلگاسان بودند. علاوه بر اندازهگیری ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور بررسی تأثیر رنگ‌دانه آلگاسان بر عملکرد و کیفیت گوشت بلدرچین با چهار تیمار، سه تکرار و 17 جوجه در هر تکرار، در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. جیرههای آزمایشی شامل 1- جیره پایه (شاهد)، 2- جیره پایه + 1/0 درصد پودر آلگاسان، 3- جیره پایه + 2/0 درصد پودر آلگاسان و 4- جیره پایه + 3/0 درصد پودر آلگاسان بودند. علاوه بر اندازهگیری میانگین افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل خوراک، وزن زنده، وزن لاشه، بازده لاشه، در 38 روزگی، برای بررسی کیفیت گوشت، دو قطعه بلدرچین نر به‌صورت تصادفی از هر تکرار (شش پرنده در هر تیمار) انتخاب و کشتار شدند. داده‌های حاصل با نرم‌افزار SAS آنالیز و میانگینها با آزمون دانکن مقایسه شدند. اثر سطوح مختلف رنگ‌دانه در جیره بلدرچین‌ها، بر میانگین افزایش وزن بدن، مقدار خوراک مصرفی، ضریب تبدیل خوراک و وزن زنده، معنی‌دار نبود. اما در مقایسه با سایر تیمارها، بیشترین وزن لاشه در تیمار 1/0 درصد (33/118 گرم)، بالاترین بازده لاشه در تیمار 3/0 درصد (36/73 درصد)، بیشترین تراکم نوری در تیمار 1/0 درصد (029/2، 268/1 و 249/2 درصد) و بیشترین ظرفیت نگهداری آب در تیمار 3/0 درصد (720/4) آلگاسان مشاهده شد (05/0P≤). کمترین مقدار pH گوشت، درصد افت خونابه و درصد افت وزنی پس از پخت را به ترتیب تیمارهای شاهد (342/6)، 2/0 درصد (055/13 درصد) و 3/0 درصد (985/19 درصد) آلگاسان نشان دادند (05/0P≤). در مجموع، این پژوهش نشان میدهد که رنگ‌دانه آلگاسان میتواند در بهبود احتمالی برخی فراسنجههای عملکردی و کیفیت گوشت بلدرچین، مؤثر باشد.
محمدعلی طالبی؛ محسن باقری
چکیده
در این پژوهش از اطلاعات صفات رشد برههای حاصل از گروههای لریبختیاری (L)، آمیختههای رومانف× لریبختیاری (F1RL)،پاکستانی× لریبختیاری (F1PL)، (پاکستانی× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (¼P¼R½L) و (رومانف× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (F2RL) و صفات لاشه 50 رأس بره لریبختیاری و 41 رأس آمیختههای ...
بیشتر
در این پژوهش از اطلاعات صفات رشد برههای حاصل از گروههای لریبختیاری (L)، آمیختههای رومانف× لریبختیاری (F1RL)،پاکستانی× لریبختیاری (F1PL)، (پاکستانی× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (¼P¼R½L) و (رومانف× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (F2RL) و صفات لاشه 50 رأس بره لریبختیاری و 41 رأس آمیختههای F1RL و 20 رأس آمیختههای F2RL به منظور بررسی عملکرد در صفات رشد و ترکیب لاشه استفاده شد. بره‌ها در سن 5 ±90 روزگی از شیر گرفته و در سن شش ماهگی کشتار شدند. وزن تولد بره‌هایلری‌بختیاری (12/5 کیلوگرم) بهطور معنیداری (05/0P<) بیشتر از برههای آمیخته رومانف و پاکستانی با لریبختیاری (به‌ترتیب 81/4 و 57/4 کیلوگرم) بود. برههای آمیخته F1RL بهطور معنیداری (05/0P<) وزن شیرگیری و وزن شش ماهگی (به‌ترتیب 96/30 و 75/42 کیلوگرم) بیشتری نسبت به برههای لریبختیاری (به‌ترتیب 81/28 و 69/41 کیلوگرم) و سایر ترکیبهای نژادی داشتند. آمیختههای F1RL و F2RL نسبت به برههای لریبختیاری بهطور معنیداری (05/0P<) درصد گوشت لاشه بیشتری در سن ثابت (به‌ترتیب 57/59، 99/60 و 03/50) و وزن ثابت (به‌ترتیب 99/60، 24/59 و 56/49) داشتند. میانگین وزن و درصد کل چربی لاشه در برههای لریبختیاری نسبت به برههای F1RL و F2RL بهطور معنیداری (05/0P<) (به‌ترتیب 56/7، 25/4 و 95/2 کیلوگرم و 57/31، 91/20 و 97/17 درصد در سن ثابت و به‌ترتیب 65/6، 30/4 و 12/5 کیلوگرم و 46/30، 08/20 و 46/22 درصد در وزن ثابت) بیشتر بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با آمیخته‌گری رومانف× لریبختیاری (F1RL)، وزن شیرگیری و شش ماهگی و ترکیب لاشه بهبود یافته است.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® ...
بیشتر
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® 3- دیپرو® 4- هایپروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک هایپروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخص‌های اقتصادی و درصد لاشه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیکها تأثیر معنیداری بر طول نسبی و شاخص‌های ریخت‌شناسی تهیروده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). بر طبق نتایج این مطالعه، بهنظر میرسد که استفاده از پروبیوتیکهای مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تأثیر معنیداری بر عملکرد صفات، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.
محمدعلی طالبی
چکیده
به منظور بررسی روش پروار و مدت آن بر رشد و ترکیب لاشه، از 60 رأس برة نر لریبختیاری در یک آزمایش فاکتوریل و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو عامل روش پروار (پروار بعد از شیرگیری و چرا در مرتع و سپس پروار) و مدت پروار (در سه سطح 75، 90 و 105 روز) استفاده شد. بره‌ها در سن 5 ± 90 روزگی شیرگیری شدند. برههای روش پروار بعد از شیرگیری (1) و روش ...
بیشتر
به منظور بررسی روش پروار و مدت آن بر رشد و ترکیب لاشه، از 60 رأس برة نر لریبختیاری در یک آزمایش فاکتوریل و در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با دو عامل روش پروار (پروار بعد از شیرگیری و چرا در مرتع و سپس پروار) و مدت پروار (در سه سطح 75، 90 و 105 روز) استفاده شد. بره‌ها در سن 5 ± 90 روزگی شیرگیری شدند. برههای روش پروار بعد از شیرگیری (1) و روش چرا در مرتع و سپس پروار (2) به طور تصادفی به سه گروه 75، 90 و 105 روز پروار تقسیم و در قفسهای انفرادی قرار گرفتند. در پایان دورة پروار، نیمی از برههای هر مدت پروار به طور تصادفی کشتار و تجزیه فیزیکی لاشه شدند. نتایج نشان داد، وزن نهایی (23/61 در برابر 34/62 کیلوگرم)، افزایش وزن روزانه (3/198 در برابر 2/209 گرم) و ضریب تبدیل غذایی (5/8 در برابر 31/9) دورة پروار برههای دو روش پروار تفاوت معنیداری نداشتند (05/0P > ). در حالیکه میزان خوراک مصرفی برههای روش پروار 2 به طور مشخصی (05/0P < ) بیشتر بود.
حامد زرگران اصفهانی؛ سید داود شریفی؛ عباس برین؛ احمد افضل زاده
دوره 41، شماره 2 ، شهریور 1389
چکیده
تأثیر نانو ذرات نقره به عنوان یک افزودنی در تغذیه جوجههای گوشتی با استفاده از 312 قطعه جوجه نر یک روزه از سویه تجاری آربوراکرز پلاس در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی بر پایه ذرت سویا و با توجه به احتیاجات توصیه شده NRC (1994) برای سه دوره آغازین، رشد و پایانی تنظیم شدند. از محلول ppm 2000 نانو ...
بیشتر
تأثیر نانو ذرات نقره به عنوان یک افزودنی در تغذیه جوجههای گوشتی با استفاده از 312 قطعه جوجه نر یک روزه از سویه تجاری آربوراکرز پلاس در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با شش تیمار و چهار تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی بر پایه ذرت سویا و با توجه به احتیاجات توصیه شده NRC (1994) برای سه دوره آغازین، رشد و پایانی تنظیم شدند. از محلول ppm 2000 نانو ذرات نقره به ترتیب به مقدار 400 و 800 میلیلیتر در هر تن جیره و یا هر مترمکعب آب آشامیدنی استفاده شد. دو تیمار (بدون افزودنی، حاوی فلاوومایسین (500گرم در تن) نیز به عنوان تیمارهای شاهد در نظر گرفته شدند. خوراک مصرفی و افزایش وزن جوجهها به طور هفتگی اندازهگیری شد. وزن لاشه، چربی محوطه بطنی و اندامهای گوارشی (کل دستگاه گوارش، کبد و رودههای کور) در پایان دوره آزمایشی، بعد از کشتار دو قطعه جوجه از هر واحد آزمایشی اندازهگیری شد. سطوح مختلف نانو ذرات نقره در جیره و آب آشامیدنی در کل دوره پرورش، تاثیر معنیداری بر عملکرد جوجهها نداشت ولی جوجههائی که در جیره خود آنتی بیوتیک دریافت کرده بودند میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن بهتری را نشان دادند (05/0P
محمدعلی طالبی؛ سید رضا میرایی آشتیانی؛ محمد مرادی شهر بابک؛ اردشیر نجاتی جوارمی
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
به منظور بررسی ارتباط بین صفات رشد و لاشه، اطلاعات صفات رشد (6240 رأس) و لاشه برههای لری بختیاری ایستگاه توسعه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری مورد استفاده قرار گرفت. بره ها در سن 5±90 روزگی از شیر گرفته شدند و پس از طی دوره رشد بعد از شیرگیری (سن 193 روزگی) تعداد 454 رأس بره کشتار و لاشه 264 رأس از آنها تجزیه شد. پارامترهای ژنتیکی صفات ...
بیشتر
به منظور بررسی ارتباط بین صفات رشد و لاشه، اطلاعات صفات رشد (6240 رأس) و لاشه برههای لری بختیاری ایستگاه توسعه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند لری بختیاری مورد استفاده قرار گرفت. بره ها در سن 5±90 روزگی از شیر گرفته شدند و پس از طی دوره رشد بعد از شیرگیری (سن 193 روزگی) تعداد 454 رأس بره کشتار و لاشه 264 رأس از آنها تجزیه شد. پارامترهای ژنتیکی صفات رشد و لاشه به وسیله روش حداکثر درستنمایی محدود شده تحت مدل حیوانی به صورت تجزیه چند صفتی برآورد گردید. وراثت پذیری مستقیم صفات وزن تولد، وزن شیرگیری، وزن شش ماهگی، افزایش وزن روزانه از تولد تا شیرگیری، افزایش وزن روزانه از تولد تا شش ماهگی، نسبت کلیبر شیرگیری و شش ماهگی، وزن بدن در زمان کشتار، وزن لاشه سرد، وزن گوشت، وزن استخوان، وزن دنبه و چربی لاشه به ترتیب 32/0، 22/0، 29/0، 20/0، 28/0، 14/0، 26/0، 32/0، 26/0، 41/0، 30/0، 33/0 و 27/0 بود. وراثت پذیری مادری صفات قبل از شیرگیری به استثنای وزن تولد پائین بود. همبستگی ژنتیکی بین صفات قبل از شیرگیری و پس از شیرگیری از متوسط تا بالا بود. همبستگی ژنتیکی و فنوتیپی بین صفات رشد قبل و بعد از شیرگیری با صفات لاشه از پائین تا بالا (32/0 تا 98/0) برآورد شد. همبستگی فنوتیپی و ژنتیکی بین صفات لاشه نیز از پائین تا بالا بود. همبستگی ژنتیکی بین میزان گوشت و چربی لاشه اگرچه مثبت ولی پائین بود.
