رسول اکبری؛ حسین مروج؛ کامران رضا یزدی
چکیده
این تحقیق به منظور تعیین معادلات پیش‌بینی انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری تصحیح‌شده برای نیتروژن (AMEn) در 11 رقم جوِ رایج (والفجر، کارون، بهمن، ارس، دشت، افضل، زرجو، کویر، ریحانی، ماکویی و یوسف) در استان البرز تهیه شد. همة این ارقام از لحاظ آنالیز تقریبی، نشاسته، الیاف نامحلول در شویندة خنثی و الیاف نامحلول در شویندة اسیدی، تجزیه و تحلیل ...
بیشتر
این تحقیق به منظور تعیین معادلات پیش‌بینی انرژی قابل سوخت‌وساز ظاهری تصحیح‌شده برای نیتروژن (AMEn) در 11 رقم جوِ رایج (والفجر، کارون، بهمن، ارس، دشت، افضل، زرجو، کویر، ریحانی، ماکویی و یوسف) در استان البرز تهیه شد. همة این ارقام از لحاظ آنالیز تقریبی، نشاسته، الیاف نامحلول در شویندة خنثی و الیاف نامحلول در شویندة اسیدی، تجزیه و تحلیل شدند. این نتایج نشان داد بیشترین ضریب تغییرات مربوط به چربی خام 5/25 درصد و همچنین کمترین ضریب تغییرات مربوط به عصارة عاری از نیتروژن 2/4 درصد بود. اندازه‌گیری انرژی قابل سوخت‌وساز با نشانگر اکسید کروم روی خروسهای بالغ ردایلند قرمز صورت گرفت. جیرة پایه در این تحقیق شامل ذرت، کنجالة سویا و مکملهای ویتامینی و معدنی و هریک از جیره‌های آزمایشی نیز حاوی 30 درصد جو بهعنوان جایگزین ذرت و سویا در جیرة پایه و 70 درصد باقیمانده در بین جیره‌ها ثابت بود. نتایج حاصل از تابعیت چندگانه نشان داد که نشاسته برای معادلة تخمین انرژی قابل سوخت‌وساز مناسب‌تر از سایر متغیرهاست. معادلة پیش‌بینی انرژی قابل سوخت‌وساز بر اساس ترکیب شیمیایی به صورت زیر است:
AMEn barley (kcal/kg of DM) = 52 × Starch (R2=0.985, P<0.000)
سید عادل مفتخرزاده؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
دوره 42، شماره 2 ، مهر 1390، ، صفحه 143-151
چکیده
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجه‌های تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیره‌های بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیره‌ها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجه‌های تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیره‌های بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیره‌ها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار و 13 مشاهده در هر تکرار اختصاص یافتند. داده‌های به دست آمده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی آنالیز شدند. نتایج عملکردی پرندگان در 42 روزگی نشان داد در کل دوره پرورش، تنها افزودن آنزیم‌های B و C مشابه با جیره ذرت میانگین مصرف خوراک روزانه را در مقایسه با جیره گندم وجو پایه افزایش داد (05/0>P). در حالی که استفاده از تمامی آنزیم‌ها افزایش وزن روزانه وضریب تبدیل غذایی را در کل دوره پرورش نسبت به جیره گندم وجو بدون آنزیم بهبود بخشید (05/0>P). نتایج مربوط به فراسنجه‌های دستگاه گوارش نشان داد که استفاده از آنزیم تأثیر معنی‌داری بر وزن نسبی پانکراس، کبد، طحال و طول و وزن نسبی دئودنوم، ژژونوم، ایلئوم و کولون ندارد (05/0P). با توجه به نتایج به دست آمده بر اساس عملکرد پرندگان استفاده از تمامی آنزیم‌ها در جیره‌های بر پایه گندم و جو به صورت مشابهی سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجه‌های گوشتی شد و با توجه به وزن پایانی جوجه‌ها، آنزیم C بهترین عملکرد را نشان داد و بین آنزیم‌های A و B تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما با توجه به برآورد اقتصادی براساس نتایج حاصل از کل دوره پرورش استفاده از آنزیم‌هایB و A مقرون به صرفه تر بوده است.
محسن سمیعی زفرقندی؛ تقی قورچی؛ مجتبی آهنی آذری
دوره 41، شماره 1 ، خرداد 1389
چکیده
این آزمایش به‌منظور تعیین اثرات فرآوری شیمیایی بر ناپدیدشدن شکمبه‌ای ماده‌خشک، نشاسته و بخشهای کربوهیدرات سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) دو رقم جو معمولی و بدون‌پوشینه انجام شد. برای عمل‌آوری دانه جو از سود، فرمالدئید و اوره، به‌ترتیب به‌‌مقدار 35، 4 و 35 گرم در کیلوگرم ماده‌خشک استفاده شد. سه راس قوچ بالغ نژاد زل مجهز ...
بیشتر
این آزمایش به‌منظور تعیین اثرات فرآوری شیمیایی بر ناپدیدشدن شکمبه‌ای ماده‌خشک، نشاسته و بخشهای کربوهیدرات سیستم کربوهیدرات و پروتئین خالص کرنل (CNCPS) دو رقم جو معمولی و بدون‌پوشینه انجام شد. برای عمل‌آوری دانه جو از سود، فرمالدئید و اوره، به‌ترتیب به‌‌مقدار 35، 4 و 35 گرم در کیلوگرم ماده‌خشک استفاده شد. سه راس قوچ بالغ نژاد زل مجهز به کانولای شکمبه‌ای که با 2/0±1 کیلوگرم ماده‌خشک در سطح نگهداری با 50% یونجه خشک و 50% جو کامل در دو وعده صبح و عصر تغذیه می‌شدند، برای محاسبه درصد ناپدیدشدن شکمبه‌ای ماده‌خشک و نشاسته استفاده شد. زمان‌های انکوباسیون شکمبه‌ای کیسه‌های نایلونی به ترتیب صفر، 2، 4، 6، 8، 12، 24 و 48 ساعت بود. برای محاسبه بخشهای کربوهیدرات CNCPS فراسنجه‌های آن اندازه‌گیری شدند. یافته‌های بخش ناپدیدشدن شکمبه‌ای این پژوهش نشان داد که عمل‌آوری با سود و فرمالدئید، اثر محافظتی مناسب‌تری بر تجزیه شکمبه‌ای ماده‌خشک و نشاسته داشته و درنتیجه اختلاف معنی‌داری نسبت به عمل‌آوری با اوره و بدون عمل‌آوری داشته است (05/0>P). همچنین ناپدیدشدن نشاسته رقم معمولی کمتر از رقم بدون‌پوشینه بود (05/0>P). درصد بخشهای مختلف کربوهیدرات CNCPS جو نیز تحت تأثیر فرآوری شیمیایی قرار گرفت. هر سه عمل‌آوری نسبت به شاهد (بدون عمل‌آوری) در کاهش بخش‌هایی که با سرعت بالایی تجزیه می‌شوند (A و B1) مؤثر بودند (05/0>P). بخش C یا NDF غیرقابل‌دسترس در جو معمولی بدون عمل‌آوری، بیشترین مقدار (00/1 درصد) بود و با جو معمولی با عمل‌آوری فرمالدئید و اوره، تفاوت معنی‌داری داشت (05/0>P). بنابراین نتایج ناپدیدشدن شکمبه‌ای این پژوهش نشان‌دهنده اثرات مناسب‌تر عمل‌آوری با سود و فرمالدئید در انتقال جایگاه هضم نسبت به عمل‌آوری با اوره و بدون عمل‌آوری بودند اما درصد بخشهای مختلف کربوهیدرات CNCPS، تحت تأثیر فرآوری تفاوت چندانی را نشان نداند.
حسن شیرزادی؛ حسین مروج؛ محمود شیوا زاد
دوره 40، شماره 3 ، آذر 1388
چکیده
در این تحقیق تأثیر تغذیه جیره‌های حاوی 60 درصد جو به همراه چهار نوع آنزیم تجارتی دارای فعالیت زایلاناز و بتاگلوکاناز بر عملکرد و برخی از خصوصیات دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. جیره‌های حاوی آنزیم با جیره‌های حاوی جو و یا ذرت بدون آنزیم مقایسه شدند. در کل تعداد 234 جوجه گوشتی نر یک روزه (سویه راس308) به 6 تیمار، 3 تکرار ...
بیشتر
در این تحقیق تأثیر تغذیه جیره‌های حاوی 60 درصد جو به همراه چهار نوع آنزیم تجارتی دارای فعالیت زایلاناز و بتاگلوکاناز بر عملکرد و برخی از خصوصیات دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. جیره‌های حاوی آنزیم با جیره‌های حاوی جو و یا ذرت بدون آنزیم مقایسه شدند. در کل تعداد 234 جوجه گوشتی نر یک روزه (سویه راس308) به 6 تیمار، 3 تکرار و 13 جوجه به ازای هر واحد آزمایشی اختصاص داده شد. همه داده‌ها در قالب طرح بلوک کاملاً تصادفی آنالیز شدند. همه آنزیم‌های اضافه شده به جیره بر پایه جو میانگین خوراک مصرفی روزانه پرنده‌ها در دوره رشد را بطور معنی‌داری (05/0P?) افزایش دادند، اما در کل دوره تنها آنزیم C تأثیر معنی‌داری (05/0P?) روی این صفت داشت. افزودن تمامی آنزیم‌ها به جیره بر پایه جو افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی جوجه‌ها را در دوره‌های آغازین، رشد و کل دوره به طور معنی‌داری (05/0P?) نسبت به تغذیه جیره جو بدون آنزیم بهبود بخشید، اما در دوره پایانی آنزیم تاثیر معنی‌داری (05/0P?) روی این صفات نداشت. همچنین از لحاظ صفات مذکور بین همه آنزیم‌ها در هیچیک از دوره‌های پرورش تفاوت معنی‌داری (05/0P?) مشاهده نشد. در 42 روزگی وزن نسبی پانکراس تنها به وسیله آنزیم‌ها A، C و D به طور معنی‌داری (05/0P?) کاهش یافت، اما وزن نسبی کبد و سنگدان بوسیله افزودن آنزیم به طور معنی‌داری (05/0P?) تحت تاثیر قرار نگرفت. با این وجود تقریباً همه آنزیم‌ها وزن و طول نسبی بخشهای مختلف روده را به طور معنی‌داری (05/0P?) کاهش دادند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که افزودن هر چهار آنزیم مختلف با غلبه بر اثرات ضد تغذیه‌ای پلی ساکاریدهای غیر نشاسته‌ای بر عملکرد جوجه‌ها موثر می‌باشد
