امید نوری؛ مجتبی زاغری؛ حسنا حاجاتی
چکیده
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجه‌های گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که ...
بیشتر
به منظور بررسی تاثیر جایگزینی سلنیوم معدنی با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بر عملکرد و کیفیت گوشت سینه جوجه‌های گوشتی، از 160 قطعه جوجه گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تیمار، هشت تکرار و پنج قطعه پرنده در هر تکرار استفاده شد. منابع سلنیوم مورد استفاده شامل سلنیت سدیم و سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بودند که در دو سطح 50 و 100 درصد جایگزین شدند. سلنیوم آلی با کشت جلبک اسپیرولینا و غنی سازی با سلنیوم تولید شد. میزان سلنیوم موجود در تیمارهای مختلف با روش طیف‌سنجی جرمی انتشار پلاسما از طریق تزویج القایی اندازه‌گیری شد. در این آزمایش، فراسنجه‌های مصرف خوراک و افزایش وزن بدن بصورت هفتگی اندازه‌گیری و ضریب تبدیل غذایی محاسبه شد. در سن 42 روزگی، از هر تکرار یک قطعه پرنده کشتار و وزن لاشه آماده طبخ اندازه‌گیری شد. برای اندازه‌گیری pH و مقدار سلنیوم ذخیره شده، از گوشت سینه نمونه‌برداری شد. نتایج نشان داد، در بین تیمارهای مختلف از لحاظ صفات عملکردی و درصد لاشه آماده طبخ تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. تفاوت معنی‌داری از نظر pH عضله سینه در صفر و 24 ساعت بعد از کشتار، بین تیمارهای مختلف وجود نداشت. مقدار سلنیوم ذخیره شده در عضله سینه پرندگانی که از سلنیوم آلی تغذیه کردند نسبت به تیمارهای دیگر افزایش معنی‌داری داشت (05/0P<). بطور کلی، نتایج این پژوهش نشان دادند که جایگزینی 100 درصدی سلنیت سدیم با سلنیوم آلی از منشا جلبک اسپیرولینا بدون کاهش در عملکرد پرنده منجر به افزایش مقدار ذخیره سلنیوم در عضله سینه شد.
محمد نقی زاده؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
چکیده
به منظور ارزیابی کارایی استفاده از نانوسید بعنوان محرک رشد در مقایسه با آنتی بیوتیک و اسید های آلی بر عملکرد و خصوصیات مرفومتریک روده جوجه های گوشتی، از تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی (4 تیمار و 4 تکرار) استفاده شد. گروه‌های آزمایشی شامل: شاهد (بدون افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (ppm ...
بیشتر
به منظور ارزیابی کارایی استفاده از نانوسید بعنوان محرک رشد در مقایسه با آنتی بیوتیک و اسید های آلی بر عملکرد و خصوصیات مرفومتریک روده جوجه های گوشتی، از تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی (4 تیمار و 4 تکرار) استفاده شد. گروه‌های آزمایشی شامل: شاهد (بدون افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (ppm 15)، اسیدآلی (2/0% فورمایسین) و نانوسید (ppm 50) بود. گروه آنتی بیوتیک محرک رشد دارای بیشترین میانگین وزن نهایی بود (05/0>P). گروه نانوسید دارای کمترین خوراک مصرفی در کل دوره آزمایش بود (05/0>P). استفاده از آنتی بیوتیک محرک رشد و نانوسید سبب بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک در کل دوره شدند (05/0>P)، اما تاثیری بر افزایش وزن روزانه نداشتند. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی¬داری بر طول و طول نسبی قسمت های مختلف روده نداشتند (05/0>P). پرندگان دریافت کننده آنتی‌بیوتیک با کمترین ارتفاع پرز در ایلئوم تفاوت معنی‌داری با گروه شاهد و دیگر گروه ها داشتند (05/0>P). بین گروه‌های نانوسید و اسید آلی با شاهد نیز تفاوتی در ارتفاع پرز مشاهده نشد (05/0>P). تیمارهای نانوسید و آنتی‌بیوتیک کمترین عمق کریپت را داشتند (05/0>P).
حسن خیرخواه؛ آرمین توحیدی؛ حسین مروج؛ مولا محمدی آرخلو
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی اثر بتا آگونیست زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد رشد و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی راس انجام شد. بدین منظور، 80 جوجه ماده سویه 308 راس در چهار تکرار با پنج مشاهده مقادیر صفر (شاهد)، 2/0 ، 25/0 و 3/0 میلی گرم زیلپاترول هیدروکلراید بر کیلوگرم وزن زنده را از روز 25 تا 45 دوره پرورش به صورت روزانه دریافت کردند. هر پرنده به صورت ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی اثر بتا آگونیست زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد رشد و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی راس انجام شد. بدین منظور، 80 جوجه ماده سویه 308 راس در چهار تکرار با پنج مشاهده مقادیر صفر (شاهد)، 2/0 ، 25/0 و 3/0 میلی گرم زیلپاترول هیدروکلراید بر کیلوگرم وزن زنده را از روز 25 تا 45 دوره پرورش به صورت روزانه دریافت کردند. هر پرنده به صورت جداگانه در روزهای 25 و 45 وزن کشی شدند. خونگیری دو بار و در روزهای 25 و 45 انجام گرفت. مصرف زیلپاترول در روز 45 قطع و در روز 48 وزن کشی و کشتار انجام شد. مصرف زیلپاترول هیدرو کلراید سبب کاهش مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد و مقدار 25/0 بهترین نتایج را در برداشت (05/0 p< ). در میانگین صفات مختلف لاشه، تفاوت معنی داری بین تیمار ها مشاهده نشد. مصرف زیلپاترول هیدروکلراید اثر معنی داری بر غلظت گلوکز و کلسترول داشت (05/0 p< ). زیلپاترول هیدرو کلراید سبب افزایش درصد پروتئین و کاهش چربی گوشت ران و ساق شد (05/0 p< ). بنابراین پیشنهاد می شود که مصرف زیلپاترول هیدرو کلراید در جوجه های گوشتی می تواند سبب بهبود عملکرد رشد و کیفیت لاشه شود.
حمیدرضا علی اکبر پور؛ عبدالرضا کامیاب؛ احمد قدرت نما؛ دردی قوجق
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
در این آزمایش اثر سه سطح متفاوت تعادل الکترولیتی جیره بطور متوسط در مقادیر250، 183 و 114 میلی اکی والان برکیلوگرم روی عملکرد جوجه‌های گوشتی مورد آزمون قرار گرفت. این بررسی با 486 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه آرین در یک طرح بلوک تصادفی در3 تکرار به انجام رسید. در هر تکرار 54 قطعه جوجه لحاظ گردید. جیره‌های غذائی بطور آزاد درسه مرحله تغذیه ای وطی ...
بیشتر
در این آزمایش اثر سه سطح متفاوت تعادل الکترولیتی جیره بطور متوسط در مقادیر250، 183 و 114 میلی اکی والان برکیلوگرم روی عملکرد جوجه‌های گوشتی مورد آزمون قرار گرفت. این بررسی با 486 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه آرین در یک طرح بلوک تصادفی در3 تکرار به انجام رسید. در هر تکرار 54 قطعه جوجه لحاظ گردید. جیره‌های غذائی بطور آزاد درسه مرحله تغذیه ای وطی 42 روز در اختیار جوجه ها قرار داده شد و در پایان هر مرحله تغذیه‌ای نیزمیزان سدیم، پتاسیم وکلرخون و همچنین درپایان 42روزگی میزان خاکستر استخوان ساق پا درگروه های آزمایشی بررسی گردید. دراین آزمایش هنگام مرحله آغازین پرورش با افزایش تعادل الکترولیتی جیره مصرف خوراک و میزان رشد بطور معنی داری کاهش یافت (P0.05 ). در هر سه مرحله تغذیه‌ای با افزایش تعادل الکترولیتی جیره میزان سدیم وکلرخون بترتیب افزایش وکاهش یافتند ولی تغییرات قابل ملاحظه ای در غلظت پتاسیم خون گروه‌های آزمایشی مشاهده نشد.همچنین بر اساس نتایج تفاوت معنی داری درمیزان خاکستر استخوان پا درگروه‌های موردآزمایش مشاهده نشد (P>0.05 ) وافزایش تعادل الکترولیتی جیره تاثیری در شیوع سندرم آسیت و دیسکندروپلازیای استخوان درشت نی نداشت. نتایج این آزمایش نشان می‌دهد تغییر تعادل الکترولیتی جیره بطور میانگین در دامنه 114 تا 250 میلی اکی والان برکیلوگرم جیره اثر معنی‌داری بر عملکردجوجه های گوشتی در پایان 42 روزگی ندارد.
