فرشید جمالپور؛ سمیه سالاری؛ سامان آبادانان مهدی زاده
چکیده
این آزمایش به منظور مطالعه تأثیر ساختار فیزیکی خوراک و تراکم بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های رفتاری جوجههای گوشتی با استفاده از 208 جوجه یکروزه سویه راس 308 به مدت 42 روز انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل دو ساختار فیزیکی خوراک (پلت و آردی) و دو سطح از تراکم (10 و16 قطعه پرنده در هر مترمربع) بودند که در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل ...
بیشتر
این آزمایش به منظور مطالعه تأثیر ساختار فیزیکی خوراک و تراکم بر عملکرد و برخی فراسنجه‌های رفتاری جوجههای گوشتی با استفاده از 208 جوجه یکروزه سویه راس 308 به مدت 42 روز انجام شد. گروه‌های آزمایشی شامل دو ساختار فیزیکی خوراک (پلت و آردی) و دو سطح از تراکم (10 و16 قطعه پرنده در هر مترمربع) بودند که در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 در چهار تکرار انجام شد. عملکرد به صورت هفتگی وخصوصیات لاشه در 42 روزگی اندازه‌گیری شد. جهت بررسی رفتار پرندگان، و پوشش تمام واحدهای آزمایشی از 8 دوربین فیلمبرداری استفاده شد. نتایج نشان داد در کل دوره پرورش، مصرف خوراک، اضافه وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه شده از جیره پلت بهطور معنیداری نسبت به خوراک آردی بهبود یافت (05/0>P). درصد چربی حفره بطنی، در پرندگان مصرف‌کننده خوراک آردی در تراکم بالا، افزایش یافت (05/0>P). شاخص فعالیت در پرندگان تغذیهشده با خوراک آردی در تراکم بالا در نوبت صبح هفته سوم افزایش یافت (05/0>P). نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط پرورش متراکم، تغییر ساختار فیزیکی خوراک نمی‌تواند فراسنجه‌های عملکردی و رفتاری را تحت تأثیر قرار دهد، اگرچه جیره پلت‌شده باعث بهبود فراسنجه‌های عملکردی و تراکم بالا، سبب افزایش میانگین تجمع اطراف دانخوری در مقایسه با تراکم طبیعی در پرندگان شد.
محمد بهروزلک؛ محسن دانشیار؛ پرویز فرهومند؛ عباس نیکو
چکیده
یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 450 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه برای تاثیر سطوح مختلف آهن (صفر، 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم) از منبع سولفات آهن برای 3 دوره تغذیهای شامل کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی)، دورههای رشد و پایانی (سن 11 تا 42 روزگی) و دوره پایانی (سن 25 تا 42 روزگی) بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی بدن و پاسخهای ایمنی جوجههای ...
بیشتر
یک آزمایش فاکتوریل 3×3 با استفاده از 450 قطعه جوجه خروس گوشتی یکروزه برای تاثیر سطوح مختلف آهن (صفر، 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم) از منبع سولفات آهن برای 3 دوره تغذیهای شامل کل دوره پرورش (سن 1 تا 42 روزگی)، دورههای رشد و پایانی (سن 11 تا 42 روزگی) و دوره پایانی (سن 25 تا 42 روزگی) بر عملکرد، وزن اندامهای داخلی بدن و پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی با استفاده از 450 قطعه جوجه یکروزه در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 انجام شد. نتایج نشان دادند که 80 میلیگرم سولفات آهن در هر کیلوگرم جیره، مصرف خوراک روزانه جوجههای گوشتی را در کل دوره پرورش بطور معنیداری کاهش داد (05/0>P). افزودن 40 میلیگرم بر کیلوگرم سولفات آهن در جیره، وزن نسبی تهیروده، ایلئوم و کل روده را کاهش داد (05/0>P). وزن نسبی غده بورس فابریسیوس جوجههای تغذیه شده با 40 میلیگرم در کیلوگرم مکمل سولفات آهن در دوره پایانی در مقایسه با جوجههای تغذیه شده با تیمار شاهد بیشتر بود (05/0>P). در دوره پایانی، اثرات مثبتی بر درصد مونوسیتهای خون جوجههای تغذیه شده با جیرههای حاوی مکمل سولفات آهن در مقایسه با کل دوره مشاهده شد (05/0>P). همچنین استفاده از 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم از مکمل سولفات آهن، درصد لنفوسیتهای خون جوجهها را بطور خطی (01/0>P) افزایش داد. به طور کلی، بر اساس نتایج این آزمایش بنظر میرسد که مصرف 40 و 80 میلیگرم در کیلوگرم مکمل سولفات آهن، با کاهش وزن روده باریک باعث بهبود کیفیت لاشه میگردد و اثرات مفیدی بر پاسخهای ایمنی جوجههای گوشتی بخصوص در دوره پایانی دارد.
جابر خانی؛ علی اکبر خادم؛ علی اسدی الموتی؛ محسن صحرایی بلوردی
چکیده
هدف، مطالعه اثرات یونجهخشک بهعنوان جاذب رطوبت بر تخمیر و تولید پساب در ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای تغذیهشده با آن بود. علوفه ذرت با ماده خشک 22 درصد برداشت و با صفر، پنج و 10 درصد یونجه خشک بر حسب وزن تر در سیلوهای زمینی ذخیره شد. با افزایش درصد یونجه، پساب سیلوها و pH، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و کربوهیدراتهای محلول در ...
بیشتر
هدف، مطالعه اثرات یونجهخشک بهعنوان جاذب رطوبت بر تخمیر و تولید پساب در ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای تغذیهشده با آن بود. علوفه ذرت با ماده خشک 22 درصد برداشت و با صفر، پنج و 10 درصد یونجه خشک بر حسب وزن تر در سیلوهای زمینی ذخیره شد. با افزایش درصد یونجه، پساب سیلوها و pH، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و کربوهیدراتهای محلول در آب کاهش اما ماده خشک سیلوها بهصورت خطی افزایش یافت (05/0P<). در آزمایش عملکردی که روی نه راس گاو شیری اواخر شیردهی در قالب طرح مربع لاتین ناقص تکرارشده در دو دوره و با سه تیمار فوق انجام شد، مصرف مواد مغذی و قابلیت هضم ظاهری آنها و نیز تولید و ترکیب شیر تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. با این حال، قابلیت هضم ماده آلی با افزایش سطح جاذب به صورت خطی افزایش یافت. کل فعالیت جویدن و خوردن بین تیمارها مشابه اما کل زمان نشخوار و زمان جویدن، نشخوار بهازای هر کیلوگرم ماده خشک مصرفی با افزایش درصد جاذب به صورت خطی کاهش یافت. غلظت کل اسیدهای چرب فرّار و pH شکمبه تحت تأثیر تیمارها نبود. طبق نتایج، استفاده از یونجهخشک ضمن حفظ کیفیت ذرت سیلوشده و عملکرد گاوهای شیری اثر معنیداری در کاهش تولید پساب داشت، لذا بهعنوان یک جاذب مؤثر پساب در سیلوی علوفه ذرت نابالغ توصیه میشود.
