محمد اسدی؛ تقی قورچی؛ عبدالحکیم توغدری؛ حسین حسینی سابقی
چکیده
بهمنظور مقایسه تأثیر تزریق سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E در اواخر آبستنی بر متابولیسم هورمونهای تیروئیدی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون گاوهای هلشتاین و عملکرد گوسالهها آنها پس از تولد 28 رأس گاو آبستن نژاد هلشتاین در 8 هفته قبل از زایمان انتخاب و به طور تصادفی در 4 تیمار و 7 تکرار قرارداده شدند. سپس چهار و دو هفته قبل از زمان ...
بیشتر
بهمنظور مقایسه تأثیر تزریق سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E در اواخر آبستنی بر متابولیسم هورمونهای تیروئیدی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون گاوهای هلشتاین و عملکرد گوسالهها آنها پس از تولد 28 رأس گاو آبستن نژاد هلشتاین در 8 هفته قبل از زایمان انتخاب و به طور تصادفی در 4 تیمار و 7 تکرار قرارداده شدند. سپس چهار و دو هفته قبل از زمان مورد انتظار برای زایمان، به گاوها سلنیوم و ویتامین E تزریق شد. تیمارها شامل شاهد، تزریق 15، 30 و 45 میلیلیتر مکمل سلنیوم و ویتامینE بودند. هر میلیلیتر مکمل حاوی 5/0 میلی‌گرم سلنیوم به صورت نمک سلنیت سدیم و 50 واحد بین المللی ویتاامین E به صورت دی ال آلفا توکوفریل استات بود. گاوها از نظر سن، وزن و زمان زایمان متعادل بودند. نتایج نشان داد، تزریق سلنیوم و ویتامین E به گاوهای آبستن، بر عملکرد وزنی گوسالههای متولد شدهی آنها تأثیر گذار میباشد به‌طوری‌که افزایش وزن روزانه و وزن گوسالهها در روزهای 30 )0456/0 (P=و 45 )0306/0 (P=روزگی در گروههای دریافتکنندهی سلنیوم و ویتامین E نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. دریافت سلنیوم و ویتامین E باعث مقاومت گاوهای آبستن در برابر کاهش گلوگز و تریگلیسیرید خون در زمان بعد از زایش میشود. یک هفته بعد زایمان غلظت گلوگز (0480/0 (P= و تریگلیسیرید (0241/0 (P= خون در گاوهای تزریق شده نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. همچنین یک هفته قبل و بعد از زایمان، با افزایش دز تزریق سلنیوم و ویتامین E، میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و غلظت هورمونهای تترایدوتیرونین و ترییدوتیرونین نیز افزایش یافت )05/0(P<. به‌طور کلی با توجه به نتایج حاضر، تزریق سلنیوم و ویتامین E به میزان حداقل 30 میلیلیتر در اواخر آبستنی گاوهای هلشتاین قابل توصیه میباشد.
فاطمه صائمی؛ احمد زارع شحنه؛ مهدی ژندی؛ امیر اخلاقی؛ شریف رستمی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر پرکاری درازمدت غدۀ تیروئید بر وزن بدن و تولید تخم‌مرغ بود. همچنین ارتباط بین پرکاری تیروئید و برخی فراسنجههای تولید‌مثلی بررسی شد. در این آزمایش 70 قطعه مرغ مادر گوشتی سویۀ کاب 500 در سن 47 هفتگی به شیوۀ تصادفی به دو گروه تیمار (پنج تکرار شامل هفت پرنده) تقسیم شدند. تیروکسین به مدت صد روز متوالی به شیوۀ دهانی ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر پرکاری درازمدت غدۀ تیروئید بر وزن بدن و تولید تخم‌مرغ بود. همچنین ارتباط بین پرکاری تیروئید و برخی فراسنجههای تولید‌مثلی بررسی شد. در این آزمایش 70 قطعه مرغ مادر گوشتی سویۀ کاب 500 در سن 47 هفتگی به شیوۀ تصادفی به دو گروه تیمار (پنج تکرار شامل هفت پرنده) تقسیم شدند. تیروکسین به مدت صد روز متوالی به شیوۀ دهانی به گروه پرکار تجویز شد (3/0 میلی‌گرم به ازای هر پرنده در روز)، وزن بدن و تولید تخم‌مرغ به شیوۀ هفتگی محاسبه شدند. تأثیر پرکاری تیروئید بر غلظت پلاسمایی T4معنیدار بود؛ اما غلظت T3تحت تأثیر قرار نگرفت. نتایج نشان دادند، هورمونهای تیروئیدی تأثیر کاهشی قابل توجهی بر وزن بدن داشتند. هورمونهای تیروئیدی بر تولید تخم‌مرغ تأثیر نداشتند، اما اثر برهمکنش تیمار و زمان (هفته) بر تولید تخم‌مرغ معنیدار بود. وزن تخمدان و اویداکت بین مرغ‌های گروه شاهد و پرکار تفاوت نداشتند. تجویز تیروکسین به مرغ‌های مادر سبب کاهش قطر فولیکولهای F1شد.
بهنام عباس پور؛ سید داود شریفی
چکیده
این آزمایش به منظور مطالعة تأثیر استفاده از جلبک دریایی گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیره بر عملکرد و غلظت سرمی TSH و هورمونهای تیروئیدی بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی با استفاده از 112 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دوازده هفته انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌هایی با سطوح صفر (شاهد)، 1، 3 و 5 درصد ...
بیشتر
این آزمایش به منظور مطالعة تأثیر استفاده از جلبک دریایی گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیره بر عملکرد و غلظت سرمی TSH و هورمونهای تیروئیدی بلدرچین تخم‌گذار ژاپنی با استفاده از 112 قطعه بلدرچین در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و چهار تکرار به مدت دوازده هفته انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‌هایی با سطوح صفر (شاهد)، 1، 3 و 5 درصد جلبک بودند. تخم‌های تولیدی روزانه جمع‌آوری و توزین شد. درصد تولید بر اساس روز پرنده، تودة تخم، ضریب تبدیل غذا و میزان تولید تخم‌های غیرطبیعی برای دوره‌های 10-7، 14-11، 18-15 هفتگی و کل دورة آزمایش(18-7 هفتگی) محاسبه شد. در هفتة پایانی آزمایش غلظت سرمی هورمونهای T3، T4، TSH در نمونه‌های خون دو پرنده از هر تکرار اندازه‌گیری شد. تفاوت معناداری بین پرندگان مربوط به تیمارهای حاوی جلبک با پرندگان شاهد از نظر تعداد تخم‌گذاری، مصرف خوراک، ضریب تبدیل، وزن تخم، تودة تخم و درصد تخم غیرطبیعی مشاهده نشد. بیشترین تخم‌گذاری مربوط به پرندگانی بودکه جیرة حاوی 3درصد جلبک دریافت کردند و از این نظر با پرندگان تغذیه‌شده با جیره‌های حاوی 5 درصد جلبک تفاوت معناداری داشتند (05/0P<). اثر تیمارهای آزمایشی بر غلظت سرمی هورمونهای T3، T4، TSH معنادار نبود. بر اساس نتایج این تحقیق می‌توان از جلبک دریایی گراسیلاریوپسیز پرسیکا تا سطح 3درصد در جیرة بلدرچین ژاپنی استفاده کرد.
