معصومه غلامی؛ ابوالقاسم گلیان؛ حسن کرمانشاهی؛ سعید زره داران
چکیده
این آزمایش برای مقایسۀ زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات و اکسید منگنز با جذب بافتی در جوجه‌های گوشتی اجرا شد. شمار 432 جوجۀ یک‌روزۀ نر سویۀ تجاری کاب500 به‌طور کامل تصادفی بین نه تیمار آزمایشی با هشت تکرار و شش جوجه در هر تکرار توزیع شد. جیره‌ها در قالب طرح کامل تصادفی با ترتیب فاکتوریل با دو منبع پروتئینات و اکسید منگنز خالص و چهار سطح منگنز ...
بیشتر
این آزمایش برای مقایسۀ زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات و اکسید منگنز با جذب بافتی در جوجه‌های گوشتی اجرا شد. شمار 432 جوجۀ یک‌روزۀ نر سویۀ تجاری کاب500 به‌طور کامل تصادفی بین نه تیمار آزمایشی با هشت تکرار و شش جوجه در هر تکرار توزیع شد. جیره‌ها در قالب طرح کامل تصادفی با ترتیب فاکتوریل با دو منبع پروتئینات و اکسید منگنز خالص و چهار سطح منگنز افزودنی (35، 70، 105 و 140 میلی‌گرم در کیلوگرم) به همراه یک تیمار شاهد (بدون منگنز افزودنی)، تهیه و جوجهها در سنین 21-1 روزگی با آن‌ها تغذیه شدند. نوع منبع منگنز بر مصرف غذایی، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی اثر معنیداری نداشت. با افزایش سطح منگنز، افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی از رابطۀ درجۀ دوم پیروی کرده است. با افزایش سطح منگنز جیره، تراکم منگنز در درشتنی، کبد و کلیه به‌طور خطی افزایش معنیداری داشته است. شیب به‌دست‌آمده از بررسی تابعیت خطی محتوای منگنز استخوان نسبت به سطوح منگنز جیره، در مقایسه با دیگر بافت‌ها بیشترین میزان بود و به دنبال آن به ترتیب کلیه و کبد شیب کمتری داشتند. با مقایسۀ شیب خطوط تابعیت، مقادیر زیست‌فراهمی نسبی پروتئینات منگنز در مقایسه با اکسید منگنز خالص در استخوان 7/101 درصد تعیین شد که نشان‌دهندۀ نبود تفاوت در زیست‌فراهمی بین دو منبع منگنز در این آزمایش است.
لیلا لطفی؛ مجتبی زاغری؛ سعید زین الدینی؛ محمود شیوازاد؛ داریوش داوودی
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی زیست‌فراهمی منابع مختلف نانو منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به عنوان منبع استاندارد این ماده، در خوراک طیور و بررسی اثر این مواد بر فراسنجه‌های استخوانی اجرا شد. 208 قطعه جوجه خروس گوشتی سویة راس 308 در 10 روزگی در طرحی کاملاً تصادفی با 13 گروه آزمایشی، چهار تکرار و چهار پرنده در هر تکرار به مدت 35 روز مطالعه ...
بیشتر
این پژوهش به منظور بررسی زیست‌فراهمی منابع مختلف نانو منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به عنوان منبع استاندارد این ماده، در خوراک طیور و بررسی اثر این مواد بر فراسنجه‌های استخوانی اجرا شد. 208 قطعه جوجه خروس گوشتی سویة راس 308 در 10 روزگی در طرحی کاملاً تصادفی با 13 گروه آزمایشی، چهار تکرار و چهار پرنده در هر تکرار به مدت 35 روز مطالعه شدند. ترکیبات منگنز از چهار منبع مختلف (نانو اکسید، نانو کربنات، نانو سولفات و میکرو سولفات منگنز)، در سه سطح (70، 120 و 170 میلی‌گرم در کیلوگرم جیره) به عنوان سطوح درجه‌بندی‌شده به جیره‌هایی حاوی 20 میلی‌گرم در کیلوگرم منگنز (تیمار شاهد)، اضافه شدند و آزادانه در اختیار پرندگان قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نانو منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، سبب افزایش معنا‌دار مقاومت استخوان در برابر نیروی فشاری شکننده شد (01/0P<). زیست‌فراهمی ترکیبات مختلف نانو منگنز، در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به طور معنا‌داری بیشتر بود (01/0P<). برای محتوای منگنز استخوان، زیست‌فراهمی نانو سولفات، نانو کربنات و نانو اکسید منگنز در مقایسه با میکرو سولفات منگنز، به ترتیب برابر با 324، 158 و 125 درصد بود. به طور کلی نتایج این بررسی بیانگر قابلیت جایگزینی میکرو سولفات منگنز به وسیلة ترکیبات نانو منگنز در جیره، به منظور کاهش مشکلات پا در جوجه‌های گوشتی، بدون مشاهدة اثر منفی در عملکرد بود.
