آنا شیخعلی پور؛ علی حسینخانی؛ اکبر تقی زاده؛ حمید محمد زاده
چکیده
تحقیق حاضر، به‌منظور بررسی روشهای مختلف فرآوری حرارتی بر ارزش غذایی دانه ماشک انجام شد. دانه ماشک با روشهای پرک، تفت و ماکروویو فراوری شد. تجزیه‌پذیری ماده خشک با استفاده از کیسههای نایلونی در زمانهای صفر، 2، 4، 8، 12، 24، 36، 48 ساعت انکوباسیون شکمبهای تعیین شد. فرآوری دانه ماشک، تجزیه‌پذیری ماده خشک را تحت تأثیر قرار داد ...
بیشتر
تحقیق حاضر، به‌منظور بررسی روشهای مختلف فرآوری حرارتی بر ارزش غذایی دانه ماشک انجام شد. دانه ماشک با روشهای پرک، تفت و ماکروویو فراوری شد. تجزیه‌پذیری ماده خشک با استفاده از کیسههای نایلونی در زمانهای صفر، 2، 4، 8، 12، 24، 36، 48 ساعت انکوباسیون شکمبهای تعیین شد. فرآوری دانه ماشک، تجزیه‌پذیری ماده خشک را تحت تأثیر قرار داد بهطوریکه ماشک پرک شده و تفت داده بهترتیب بیشترین و کمترین میزان تجزیه‌پذیری را دارا بودند (بهترتیب 06/91 در مقابل 49/70 درصد، 05/0>P). تجزیه‌پذیری پروتئین خام هم روند مشابهی را نشان داد (64/91 در مقابل 52/57 درصد بهترتیب برای دانه ماشک پرک شده و تفت داده شده، 05/0>P). برای تفسیر روند تجزیه‌پذیری ماده خشک و پروتئین دانه ماشک خام و فرآوری شده از 5 مدل هضمی متفاوت استفاده شد. برای ماده خشک دانه ماشک خام، پرک و تفت داده شده بهترین مدل برازش‌شده مدل ارسکوف و مکدونالد با لحاظ نمودن فاز تأخیر و برای دانه ماشک ماکروویو مدل فرانس بهترین مدل بود. بررسی مدل‌ها نشان داد برای بخش پروتئین، بهترین مدل برای دانه ماشک خام و پرک مدل دانوا بدون فاز تأخیر، برای دانه ماشک تفت داده‌شده ارسکوف و مکدونالد با فاز تأخیر و برای ماکروویو شده مدل دانوا با فاز تأخیر بود. ماشک پرک شده و ماکروویو شده با 96/184 و84/141 میلی‌لیتر بهترتیب بیشترین و کمترین حجم گاز تولیدی را در طول 48 ساعت انکوباسیون داشتند. تفت دادن ماشک منجر به افزایش میزان انرژی قابل متابولیسم گردید (82/4 در مقابل 53/5 مگاژول بر کیلوگرم ماده خشک بهترتیب برای دانه خام و تفت داده شده ماشک، 05/0>P)، این در حالی است که پرک کردن و مایکروویو تأثیری بر میزان انرژی قابل متابولیسم نداشتند.
