مطالعۀ اثر تزریق استرادیول، اکسی‏توسین، ریلاکسین، و شیاف پروستاگلندین ای-1 بر بازشدن سرویکس و درصد آبستنی در گوسفندان زندی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه علوم دامی، دانشکدۀ علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران

2 ایستگاه پرورش و اصلاح نژاد گوسفند نژاد زندی، پیشوا، ورامین

3 گروه علوم دامی، دانشکدۀ علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران و گروه جنین‌شناسی، پژوهشکدۀ علوم تولید مثل، پژوهشگاه رویان، تهران

4 دانشجوی کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج

چکیده

هدف از این پژوهش بررسی اثر تزریق هورمون‏های استرادیول، اکسی‏توسین، ریلاکسین (ریلاکسیمول)، و شیاف واژنی پروستاگلندین ای-1 (میزوپروستول) بر بازشدن سرویکس، زمان بازماندن سرویکس، و بهبود درصد آبستنی حاصل از تلقیح مصنوعی در گوسفند نژاد زندی در انتهای فصل تولید مثل بوده است. در این مطالعه از 80 میش سه تا چهارساله با میانگین وزنی 5/2±55 کیلوگرم استفاده شد. در آزمایش اول میش‏ها به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه‏ها به‌ترتیب 100 میکرولیتر استرادیول به‌‌صورت تزریق درون‌وریدی، 100 واحد اکسی‏توسین، 5 میلی‌لیتر ریلاکسیمول به‌‌صورت تزریق درون‌عضلانی، و 200 میکروگرم شیاف واژنی میزوپروستول دریافت کردند. پس از اعمال تیمار در چهار زمان بازشدن و بازماندن سرویکس معاینه شد. تزریق هورمون استرادیول تأثیر معنی‌داری بر بازشدن و بازماندن سرویکس نداشت. استفاده از اکسی‏توسین، ریلاکسیمول، و میزوپروستول منجر به بازشدن و بازماندن سرویکس شد (05/0> P). در آزمایش دوم میش‏ها برای هم‌زمانی فحلی در انتهای فصل تولید مثلی به‌مدت 12 روز سیدرگذاری شدند و هنگام سیدربرداری به همۀ میش‏ها مقدار 500 واحد هورمون eCG تزریق شد و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه اول به‌عنوان گروه شاهد انتخاب شد و تیمار بازکنندۀ سرویکس دریافت نکرد. سه گروه دیگر به‌ترتیب 100 واحد اکسی‏توسین، 5 میلی‌لیتر ریلاکسیمول، و 200 میکروگرم شیاف میزوپروستول دریافت کردند و با توجه به بهترین زمان بازبودن سرویکس در آزمایش اول، به‌ترتیب در زمان‏های 20 و 40 دقیقه و 5 ساعت پس از اعمال تیمار، 54 ساعت پس از تزریق eCG، به‌‌صورت ترانس سرویکال تلقیح شدند. روز 50 پس از تلقیح با اولتراسونوگرافی درصد آبستنی تشخیص داده شد. درصد آبستنی در گروه دریافت‌کنندۀ اکسی‏توسین از گروه‏های دریافت‌کنندۀ میزوپروستول و ریلاکسیمول بالاتر بود (60 درصد در مقابل 25 و 10 درصد، 05/0> P) ولی با گروه شاهد (50 درصد) اختلاف معنی‌دار نبود (05/0< P). درنتیجۀ تزریق اکسی‏توسین باعث بازشدن سرویکس و افزایش درصد آبستنی در میش‏های زندی می‌شود و می‏توان از آن به‏عنوان ابزاری برای بهبود درصد آبستنی حاصل از تلقیح مصنوعی استفاده کرد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Determining the effect of estradiol, oxytocin, prostaglandin E1 and relaxin on cervix dilation and pregnancy rate of Zandi breed sheep

نویسندگان [English]

  • Reza Masoudi 1
  • Ahmad Zare-Shahneh 1
  • Armin Tohidi 1
  • Hamid Kahram 1
  • Abbas Akbari Sharif 2
  • Mohsen Sharafi 3
  • Vahid Zahedi 4
1 PhD., University College of Agriculture & Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
2 MSc
3 Assistance Professor, University College of Agriculture & Natural Resources, Tarbiyat Modares University, Iran
4 MSc. Student, University College of Agriculture & Natural Resources, University of Tehran, Karaj, Iran
چکیده [English]

The aim of this study was to evaluate the effect of estradiol (E2), oxytocin (OT), relaxin (relaximol) injection and prostaglandin E1 (misoprostol) suppository on the cervix dilation, time of cervical dilation persistency and pregnancy rate of Zandi ewes using artificial insemination. Eighty 3-4 years old and 55±2.5 kg weight ewes were used for this study. In experiment 1, the ewes were assigned to four equally groups. The groups were received 100 µl E2, 100 IU of OT, 5 ml relaximol and 200 µg misoprostol, respectively. Then, cervical dilation and time of cervical dilation persistency were examined at four times. E2 had no effect on cervical dilation and time of cervical dilation persistency (P>0.05). Using of OT, relaximol and misoprostol lead to cervical dilation (P<0.05). In experiment 2, the estrous synchronization was accomplished using CIDR insertion for 12 days. At the time of CIDR removal, 500 IU of eCG injected in to the ewes and then assigned to four equally groups. The control group received no cervical dilator treatment. Other three groups received the same treatment as the first experiment. According to the best time of cervical dilation in experiment 1, ewes were inseminated transcervically in the times of 20 and 40 min and 5 hours after treating, respectively, at 54 hours after eCG injection. Fifty days after insemination, pregnancy rate were recognized via ultrasonography diagnosis. Pregnancy rate in OT group was higher (P<0.05) than misoprostol and relaximol groups (60% vs 25 and 10%, respectively). However, there were no significant differences (P>0.05) between oxytocin and control group (60% vs 50%) in pregnancy rate. In conclusion, injection of oxytocin dilate the cervical canal and improved pregnancy rate in Zandi ewes, therefore this could be used as an instrument for improving pregnancy rate during artificial insemination.

کلیدواژه‌ها [English]

  • cervix
  • estradiol
  • misoprostol
  • oxytocin
  • pregnancy rate
  • relaximol

فایل ها

سابقه مقاله

  • تاریخ دریافت: 08 مهر 1392
  • تاریخ بازنگری: 05 اسفند 1392
  • تاریخ پذیرش: 20 خرداد 1393

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار