اثر خوراندن پساب کارخانه نشاسته بر عملکرد، قابلیت هضم و فراسنجه‌های خونی گوساله‌های نر پرواری هلشتاین

نویسندگان

1 دانش آموخته ارشد

2 دانشیار دانشگاه گرگان

3 استادیار دانشگاه اصفهان

4 دانشجوی دکتری اصفهان

5 استاد دانشگاه صنعتی اصفهان

6 استادیار گرگان

7 مربی و عضو هیات علمی مرکز علمی و کاربردی

چکیده

به منظور بررسی اثر جایگزینی پساب کارخانه نشاسته با دانه جو، پژوهش حاضر با استفاده از 15 رأس گوساله نر پرواری هلشتاین (وزن اولیه 35 ± 416 کیلوگرم؛ انحراف معیار ± میانگین) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3 × 3 با دوره‌های 22 روزه ( 16 روز عادت‌دهی و 6 روز نمونه‌گیری) انجام شد. تیمار‌های آزمایشی به ترتیب عبارت بودند از: 1) جیره شاهد (بدون پساب و حاوی 5/42 درصد جو)؛ 2) جیره حاوی 10 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (5/23 درصد جایگزین جو جیره)؛ و 3) جیره حاوی 20 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (47 درصد جایگزین جو جیره). گوساله‌ها در طول انجام پژوهش دسترسی آزاد به آب داشته و در حد اشتها تغذیه می‌شدند. افزودن پساب به جیره ماده خشک مصرفی را به طور معنی‌دار کاهش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن مشاهده نشد (0/10، 2/9 و 2/9 کیلوگرم در روز به ترتیب در تیمارهای 1 تا 3). افزایش وزن روزانه گوساله‌ها و نیز تغییرات وزن بدن آن‌ها طی هر دوره تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما بازده خوراک در گوساله‌های تغذیه شده با 20 درصد پساب به طور معنی‌داری نسبت به گوساله‌های تغذیه شده با 10 درصد پساب و بدون آن افزایش یافت. افزودن پساب به جیره قابلیت هضم مواد مغذی را به طور معنی‌دار افزایش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن وجود نداشت. غلظت فراسنجه‌های خونی به جز انسولین که در گوساله‌های تغذیه شده با پساب به طور معنی‌داری کاهش یافت، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر چند با خوراندن پساب کارخانه نشاسته به گوساله‌های نر پرواری مصرف ماده خشک کاهش یافت اما قابلیت هضم مواد مغذی و به واسطه آن بازده خوراک افزایش پیدا کرد. این پاسخ به خوراندن پساب باعث عملکرد یکسان گوساله‌ها در تیمارهای مختلف آزمایشی شد. در کل، پساب کارخانه نشاسته می‌تواند به عنوان یک محصول فرعی جایگزین غله در جیره گوساله‌های پرواری هم از نظر عملکردی و هم از لحاظ اقتصادی قابل توصیه باشد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Effects of Feeding Wheat Factory Sewage on Performance, Nutrient Digestibility and Blood Metabolites in Finishing Male Calves

نویسندگان [English]

  • ehsan kamalian 1
  • taghi ghourchi 2
  • mohammad khorvash 3
  • shahriar kragar 4
  • gholamreza ghorbani 5
  • saeed zeredaran 6
  • masoud boroumand 7
چکیده [English]

Fifteen Holstein male calves (416 ± 35 kg initial BW; mean ± SD) were employed in a replicated 3 × 3 Latin square test to investigate the effect of partial replacement of barley grain by Wheat Factory Sewage (WFS) within three 22-d periods including 16 d of adaptation and 6 d of data collection. The basal diet (WFS0) consisted of 42.5% (DM basis) barley grain, partially replaced with either 23.5% WFS (WFS10) or 47% WFS (WFS20). Calves were fed ad-libitum once a day as total mixed ration with free access to water. Feeding WFS decreased dry matter intake as compared with WFS0 (10.0, 9.2 and 9.2 kg/d in WFS0, WFS10, and WFS20, respectively) but there was no difference observed between WFS supplemented diets. Body weight changes per period and average daily gains were not affected by dietary treatments but feed efficiency increased in calves fed WFS20 as compared with others. Including WFS increased nutrient digestibility coefficients as compared with WFS0 but there was no difference observed between WFS supplemented diets. Feeding WFS did not affect blood plasma metabolites expect for plasma insulin concentration which was decreased. Results indicated that partially replacing barley grain with WFS in male’s calves finishing diets reduced dry matter intake, but increased nutrient digestibility and thereby feed efficiency. In general, using wheat factory sewage as by-product replaced for grain in finishing diets can be justifiable on both productivity and from on economical point of view.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Barley grain
  • by-product
  • Soluble carbohydrate