زهرا نجم آبادی؛ حمید دلدار؛ زربخت انصاری پیر سرای؛ عیسی دیرنده
چکیده
در مطالعهی حاضر، تأثیر اسید وانیلیک بر ویژگی‌های منی قوچ نژاد زل برای نگهداری کوتاهمدت و بلندمدت، مورد مطالعه قرار گرفت. گروههای آزمایشی شامل گروه شاهد، غلظتهای مختلف اسید وانیلیک (1، 10 و 100 میکروگرم در میلی‌لیتر)، مخلوط آلفاتوکوفرول و اسید آسکوربیک (5 میلی‌مولار+ 5 میلی‌مولار) و تیمار دی‌متیل‌سولفوکساید (DMSO، حلال آلفاتوکوفرول-5 ...
بیشتر
در مطالعهی حاضر، تأثیر اسید وانیلیک بر ویژگی‌های منی قوچ نژاد زل برای نگهداری کوتاهمدت و بلندمدت، مورد مطالعه قرار گرفت. گروههای آزمایشی شامل گروه شاهد، غلظتهای مختلف اسید وانیلیک (1، 10 و 100 میکروگرم در میلی‌لیتر)، مخلوط آلفاتوکوفرول و اسید آسکوربیک (5 میلی‌مولار+ 5 میلی‌مولار) و تیمار دی‌متیل‌سولفوکساید (DMSO، حلال آلفاتوکوفرول-5 میکرولیتر) بودند. فراسنجههای اسپرم در شرایط مایع در زمانهای صفر، 24، 48 و 72 ساعت پس از نگهداری در دمای یخچال و نیز پس از انجماد- یخگشایی بررسی شدند. نتایج نشان دادند که در غلظتهای 1 و 10 میکروگرم در میلی‌لیتر اسید وانیلیک در مقایسه با گروههای شاهد و ویتامین E+C، پس از زمانهای مختلف سردسازی، صفات کیفی اسپرم (جنبایی، درصد اسپرم‌های زنده و یکپارچگی غشا) و فعالیت میتوکندری افزایش معنیداری داشتند (05/0P<). پس از انجماد-یخگشایی نتایج نشان داد که جنبایی کل و درصد اسپرم‌های زنده در غلظت 1 میکروگرم در میلی‌لیتر اسید وانیلیک نسبت به گروه شاهد و ویتامین E+C بیشتر بود (05/0P<). یکپارچگی غشاء و مورفولوژی اسپرم در غلظتهای 1 و 10 میکروگرم در میلی‌لیتر اسید وانیلیک نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0P<). غلظت 1 میکروگرم در میلی‌لیتر اسید وانیلیک نسبت به تیمار ویتامین E+C بیشترین فعالیت میتوکندری را از خود نشان داد (05/0P<). یافته‌های حاضر نشان داد که افزودن اسید وانیلیک (غلظتهای 1 و 10 میکروگرم در میلی‌لیتر اسید وانیلیک) به رقیق‌کننده موجب بهتر شدن کیفیت اسپرم در طول زمان نگهداری شد.
فایزه جلیلی؛ احمد زارع شحنه؛ سعید زین الدینی؛ علیرضا یوسفی؛ امین کاظمی زاده
چکیده
هدف این پژوهش، مطالعه اثر تغذیه کورکومین بر فراسنجههای کیفی اسپرم و باروری خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی بود. تعداد 20 قطعه خروس مادرگوشتی سویه راس 308 در سن 49 هفتگی بهطور تصادفی به چهار گروه آزمایشی (5n =) تقسیم شدند. سطوح مختلف کورکومین شامل: صفر (T1)، 10 (T2)، 20 (T3) و 30 (T4) میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده در هر روز به جیره پایه ...
بیشتر
هدف این پژوهش، مطالعه اثر تغذیه کورکومین بر فراسنجههای کیفی اسپرم و باروری خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی بود. تعداد 20 قطعه خروس مادرگوشتی سویه راس 308 در سن 49 هفتگی بهطور تصادفی به چهار گروه آزمایشی (5n =) تقسیم شدند. سطوح مختلف کورکومین شامل: صفر (T1)، 10 (T2)، 20 (T3) و 30 (T4) میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده در هر روز به جیره پایه اضافه و از 49-61 هفتگی به پرندهها تغذیه شد. پس از گذشت یک دوره پنج هفتهای از تغذیه کورکومین (49-53 هفتگی)، فراسنجههای کیفی اسپرم طی شش هفته (54 تا 59 هفتگی) پس از یخگشایی ارزیابی شد. نمونه‌های منی هفتههای 60 و 61 پس از یخگشایی برای ارزیابی باروری، به 68 مرغ مادر گوشتی (17n=) تلقیح شد. نتایج نشان داد جنبایی کل در تیمارهای T3 و T4 و جنبایی پیش‌رونده در تیمارهای T2، T3 و T4 نسبت به T1 افزایش یافت (05/0>P). تغذیه کورکومین زنده‌مانی اسپرم را پس از یخگشایی در تیمارهای T3 و T4 نسبت به T1 افزایش داد (05/0>P). عملکرد غشای پلاسمایی (HOS) در تمامیگروههای تیماری دارای کورکومین نسبت به تیمار T1 افزایش یافت (05/0>P)، به‌طوری که بیشترین عملکرد مربوط به تیمارهای T3 و T4 بود. نرخ باروری اسپرم در تیمارهای T3 و T4 نسبت به T1 افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج این پژوهش نشان از تأثیرات مثبت تغذیه کورکومین بر کیفیت اسپرم و باروری خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی داشت و بهترین عملکرد زمانی حاصل شد که روزانه 20 یا 30 میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده به‌مدت 13 هفته تغذیه شد.
