ساسان ترابی؛ محمد قربانی
چکیده
دامداری‌های سنتی می‌توانند یکی از متولیان اصلی تولید شیر در کشور به شمار روند. با توجه به محدودیت‌های مربوط به تغذیۀ دام و همچنین افزایش قیمت نهاده‌های مورد نیاز دامداران و نبود امکان دسترسی کافی و مناسب به این نهاده‌ها، برنامۀ افزایش کارایی واحدهای دامپروری می‌تواند از بهترین برنامه‌ها در این حوزه باشد که علاوه بر کاهش هزینه‌ها ...
بیشتر
دامداری‌های سنتی می‌توانند یکی از متولیان اصلی تولید شیر در کشور به شمار روند. با توجه به محدودیت‌های مربوط به تغذیۀ دام و همچنین افزایش قیمت نهاده‌های مورد نیاز دامداران و نبود امکان دسترسی کافی و مناسب به این نهاده‌ها، برنامۀ افزایش کارایی واحدهای دامپروری می‌تواند از بهترین برنامه‌ها در این حوزه باشد که علاوه بر کاهش هزینه‌ها و سودآوری بیشتر، سبب افزایش قدرت رقابتی واحدهای تولیدی نیز می‌شود. با توجه به این مهم در این پژوهش کارایی واحدهای گاوداری شیری سنتی در استان مازندران با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده‌های فازی و با استفاده از اطلاعات 64 گله که به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده‌اند، در سال 1393 ارزیابی شده است. نتایج بیانگر متفاوت‌بودن کارایی دامداران به ازای مقادیر مختلف α در گروه‌های سه‌گانۀ اندازۀ دامداری، است. نتایج برآورد مدل نشان داد که کارایی دامداران گروه دوم (بین 6 تا 10 رأس دام) از همه بیشتر و کارایی دامداران گروه اول (کمتر از 6 رأس دام) از همه کمتر است و کارایی دامداران گروه سوم (بیش از 10 رأس دام) در حد متوسط قرار دارد. این نتایج نشان‌دهندۀ استفادۀ بهینه‌تر گروه دوم از نهاده‌های در دسترس، در مقایسه با دو گروه دیگر است. با توجه به اینکه مشکلات مالی دامداران برای استفاده از نهاده‌ها و همچنین قیمت کم شیر از دلایل اصلی عدم کارایی تولید شیر است، اعطای یارانه به شیر تولیدی و نیز خرید تضمینی شیر به برنامه‌ریزان این عرصه پیشنهاد شده است.
