علی خلج هدایتی؛ یداله چاشنی دل؛ مهدی دهقان بنادکی؛ اسداله تیموری یانسری
چکیده
به‌منظور تعیین تأثیر روش‌های مختلف فرآوری کنجالۀ سویای تولیدی از روغن‌کشی به روش حلال بر تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و قابلیت هضم روده‌ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه از سه رأس گاو شیری هلشتاین غیرشیرده دارای کانولای شکمبه‌ای استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) کنجالۀ سویای فرآوری‌نشده (شاهد)، 2) کنجالۀ فرآوری‌شده با افزودن 25 درصد ...
بیشتر
به‌منظور تعیین تأثیر روش‌های مختلف فرآوری کنجالۀ سویای تولیدی از روغن‌کشی به روش حلال بر تجزیه‌پذیری شکمبه‌ای و قابلیت هضم روده‌ای پروتئین خام و اسیدهای آمینه از سه رأس گاو شیری هلشتاین غیرشیرده دارای کانولای شکمبه‌ای استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) کنجالۀ سویای فرآوری‌نشده (شاهد)، 2) کنجالۀ فرآوری‌شده با افزودن 25 درصد آب و گرمادهی در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه، 3) کنجالۀ گرما داده شده در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه و 4) کنجالۀ فرآوری‌شده با افزودن 3 مول زایلوز به ازای هر مول لیزین و گرما داده شده در دمای 150 درجۀ سلسیوس به مدت 30 دقیقه، در زمان‌های 0، 2، 4، 8، 16، 24 و 48 ساعت درون کیسه‌های نایلونی در شکمبه جاگذاری و نگهداری (انکوباسیون) شدند. فرآوری کنجالۀ سویا، میزان تجزیۀ پروتئین خام را در بخش‌های تجزیه با روند سریع، کند و ثابت به ترتیب کاهش، افزایش و کاهش داد (05/0P<). فرآوری بر درصد ناپدید شدن شکمبه‌ای اسیدهای آمینه به‌جز ترئونین تأثیر معنی‌داری داشت (05/0>P).ناپدید شدن روده‌ای پروتئین خام تفاوت معنی‌داری بین تیمارها نشان نداد، اما تفاوت‌های معنی‌داری در میزان ناپدید شدن اسیدهای آمینۀ ضروری به‌جز ترئونین بین تیمارهای آزمایشی مشاهده شد (05/0 P<). فرآوری با زایلوز موجب افزایش زیست‌فراهمی اسیدآمینه لیزین شد (05/0P<). این نتایج نشان داد، ترکیب اسیدآمینه‌ای پروتئین عبوری کنجالۀ سویا و فرآورده‌های آن با پروتئین خوراک اولیه متفاوت است.
فاطمه اصغرزاده؛ محمد حسن فتحی؛ محمد علی بهدانی
چکیده
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سیلوکردن و کاربرد کودهای نیتروژن و فسفربر ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های تجریه‌پذیری شکمبه‌ای مادة خشک گیاه گلرنگ Carthamustinctorius L.)) انجام گرفت. گیاه گلرنگ در آذرماه 1388 کشت گردید و در اواخر خرداد 1389 در مرحلة گلدهی برداشت شد، با استفاده از دستگاه خردکن به قطعات 5-3 سانتی‌متری تبدیل و بخشی از آن در سیلوهای آزمایشی ...
بیشتر
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سیلوکردن و کاربرد کودهای نیتروژن و فسفربر ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های تجریه‌پذیری شکمبه‌ای مادة خشک گیاه گلرنگ Carthamustinctorius L.)) انجام گرفت. گیاه گلرنگ در آذرماه 1388 کشت گردید و در اواخر خرداد 1389 در مرحلة گلدهی برداشت شد، با استفاده از دستگاه خردکن به قطعات 5-3 سانتی‌متری تبدیل و بخشی از آن در سیلوهای آزمایشی برای مدت 60 روز ذخیره شد. تیمارهای سیلویی آزمایشی عبارت بود از: علوفة کوددهی نشده، علوفة کوددهی شده با فسفر (100 کیلوگرم در هکتار)، علوفة کوددهی شده با نیتروژن (300 کیلوگرم در هکتار)، علوفة کوددهی شده با نیتروژن و فسفر (300 کیلوگرم نیتروژن و 100 کیلوگرم فسفر در هکتار)، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی نشده، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با فسفر (100 کیلوگرم در هکتار)، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با نیتروژن (300 کیلوگرم در هکتار) و سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با نیتروژن و فسفر (300 کیلوگرم نیتروژن و 100 کیلوگرم فسفر در هکتار). ترکیب شیمیایی، تجزیه‌پذیری مادة خشک و قابلیت هضم با استفاده از روش‌های استاندارد برآورد گردید. کوددهی با نیتروژن و فسفر سبب کاهش مقدار الیاف نامحلول در شویندة خنثی و اسیدی و افزایش مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر گیاه شد (05/0>P). کوددهی با نیتروژن سبب افزایش مقدار پروتئین خام، نیتروژن غیرپروتئینی، پروتئین محلول در بافر فسفات بورات و کاهش نیتروژن نامحلول در شویندة اسیدی گیاه شد (05/0>P). کوددهی با نیتروژن و فسفر و سیلوکردن گیاه سبب افزایش بخش سریع تجزیة مادة خشک، ثابت نرخ تجزیه‌پذیری و تجزیه‌پذیری مؤثر شکمبه‌ای مادة خشک شد (05/0>P). همچنین کوددهی با نیتروژن و فسفر و نیز سیلوکردن گیاه موجب افزایش گاز تولیدی حاصل از بخش نامحلول، ثابت نرخ تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و مادة آلی قابل هضم آن شد. در مجموع استفاده از سیلاژ علوفة گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن و فسفر در مقایسه با علوفة کوددهی نشده و سیلونشده توصیه می‌شود.
