محمدحسین شهیر؛ وریا عندلیبی؛ محمود شیوازاد؛ افشین حیدری نیا؛ امید افسریان
چکیده
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دانه خام کلزا با و بدون افزودن مولتی آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 6×2 با 2 سطح آنزیم (با و بدون آنزیم) و 6 سطح دانه خام کلزا (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد) با 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه انجام گرفت. جیره‌های آزمایشی در دو دوره 21-14روزگی و 42-21روزگی در اختیار جوجه‌ها قرار گرفت. نتایج ...
بیشتر
این تحقیق به منظور ارزیابی اثرات سطوح مختلف دانه خام کلزا با و بدون افزودن مولتی آنزیم در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل 6×2 با 2 سطح آنزیم (با و بدون آنزیم) و 6 سطح دانه خام کلزا (صفر، 5، 10، 15، 20 و 25 درصد) با 432 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه انجام گرفت. جیره‌های آزمایشی در دو دوره 21-14روزگی و 42-21روزگی در اختیار جوجه‌ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطح 5 درصد دانه خام کلزا (با و بدون افزودن آنزیم) سبب بهبود افزایش وزن و ضریب تبدیل نسبت به سایر سطوح جایگزینی دانه خام کلزا گردید (05/0P
علی عباسی آغوی؛ محمد سالار معینی
چکیده
در این مطالعه دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز و بررسی اثر ضایعات انجیر (با و بدون آنزیم ناتوزیم پلاس) بر عملکرد جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. در آزمایش اول انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای تعادل نیتروژن به روش جمع آوری کل فضولات با استفاده از خروس های بالغ لگهورن تعیین شد. در آزمایش دوم تاثیر استفاده از 3 سطح ضایعات ...
بیشتر
در این مطالعه دو آزمایش به منظور تعیین انرژی قابل سوخت و ساز و بررسی اثر ضایعات انجیر (با و بدون آنزیم ناتوزیم پلاس) بر عملکرد جوجه‌های گوشتی انجام گرفت. در آزمایش اول انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای تعادل نیتروژن به روش جمع آوری کل فضولات با استفاده از خروس های بالغ لگهورن تعیین شد. در آزمایش دوم تاثیر استفاده از 3 سطح ضایعات انجیر (صفر، 5 و 10 درصد) و 2 سطح آنزیم (صفر و 04/0 درصد) بر عملکرد جوجه خروس های گوشتی سویه راس تا سن 42 روزگی، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×2، مورد مطالعه قرار گرفت. به هر کدام از 6 جیره آزمایشی، 4 تکرار متشکل از 10 قطعه جوجه خروس اختصاص یافت. در سن 42 روزگی یک پرنده از هر تکرار به طور تصادفی انتخاب شد و پس از توزین و خون‌گیری، ذبح گردید. سپس وزن اندامهای مختلف شامل ران، سینه، پانکراس، قلب، کبد و طحال و همچنین طول دستگاه گوارش اندازه‌گیری شد. در آزمایش اول میزان انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری تصحیح شده برای نیتروژن انجیر ضایعاتی 2640 کیلوکالری در کیلوگرم تعیین شد. نتایج حاصل از آزمایش دوم نشان داد که استفاده از ضایعات انجیر تا سطح 10 درصد تاثیر منفی بر عملکرد جوجه‌های گوشتی ندارد. به عبارت دیگر استفاده از سطوح مختلف انجیر در جیره اثر معنی‌داری روی وزن زنده، مصرف خوراک، ضریب تبدیل و وزن نسبی قطعات لاشه و اندامهای داخلی در سنین مختلف نداشت. استفاده از آنزیم نیز تاثیر قابل توجهی بر پارامترهای فوق نداشت (05/0p). با افزایش سطح انجیر در جیره‌ها سطح کلسترول و LDL کاهش و سطح HDL افزایش یافت.
مجتبی زاغری؛ سعید خلجی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 265-273
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر استفاده از مولتی‌آنزیم تجاری ناتوزیم-P در جیره جوجه‌های گوشتی و تصحیح مواد مغذی آزاد شده به وسیله آنزیم صورت گرفت. برای انجام این آزمایش 96 قطعه جوجه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 4 پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه‌ها به مدت 42 روز با جیره‌های آزمایشی تغذیه ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر استفاده از مولتی‌آنزیم تجاری ناتوزیم-P در جیره جوجه‌های گوشتی و تصحیح مواد مغذی آزاد شده به وسیله آنزیم صورت گرفت. برای انجام این آزمایش 96 قطعه جوجه نر سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 4 پرنده در هر تکرار مورد استفاده قرار گرفت. جوجه‌ها به مدت 42 روز با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند. برای انجام آزمایش 6 جیره (فاقد آنزیم به عنوان کنترل، فاقد آنزیم و درنظر گرفتن 100% مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل منفی، حاوی آنزیم و بدون تصحیح برای مواد مغذی معادل آنزیم به عنوان کنترل مثبت، جیره‌های فرموله شده با احتساب 50، 100 و 120درصد مواد مغذی معادل آنزیم) تنظیم گردید. میزان خوراک مصرفی، ضریب تبدیل غذایی و افزایش وزن جوجه‌ها در سنین 21، 35 و 42 روزگی اندازه‌گیری شد. میزان پاسخ ایمنی جوجه‌ها به فیتوهماگلوتنین-P در سن 36 روزگی مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نتایج مربوط به افزایش وزن نشان داد که بین تیمارها در هر یک از سنین ذکر شده تفاوت معنی‌دار وجود داشت (01/0>P). در سنین 21 و 35 روزگی، تیمار 50 درصد بیشترین افزایش وزن و تیمار کنترل منفی کمترین افزایش وزن را نشان داد، همچنین تیمار کنترل منفی در 42 روزگی نیز افزایش وزن کمتری را نشان داد. ضریب تبدیل غذایی (خوراک مصرفی به ازای هر واحد افزایش وزن) نیز بین تیمارها متفاوت بود (05/0>P). تیمار کنترل منفی بالاترین ضریب تبدیل را داشت و در مقایسه با تیمارهای کنترل، کنترل مثبت و 50 درصد در سنین 21 و 35 و با تیمارهای کنترل و کنترل مثبت در سن 42 روزگی تفاوت معنی‌داری را نشان داد ولی با تیمارهای 100 و 120 درصد تفاوت معنی‌داری نشان نداد. نتایج مربوط به تفکیک لاشه نشان داد که بین تیمارها از لحاظ درصد لاشه، سینه، ران و چربی حفره بطنی تفاوتی وجود نداشت ولی از لحاظ درصد وزن سنگدان تفاوت معنی‌دار مشاهده گردید (05/0>P). از لحاظ پاسخ ایمنی تفاوت معنی‌داری بین تیمارها مشاهده گردید به طوری که افزودن آنزیم موجب تقویت سیستم ایمنی گردید (05/0>P). به طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که احتساب مواد مغذی معادل آنزیم به میزان 50 درصد موجب عملکرد بهتری درمقایسه با سایر تیمارها گردید به نحوی که هزینه دان در این تیمار برای یک کیلوگرم افزایش وزن نسبت به تیمارهای کنترل و کنترل مثبت به ترتیب 4/4 و 5 درصد کاهش یافت.
سید عادل مفتخرزاده؛ حسین مروج؛ محمود شیوازاد
دوره 42، شماره 2 ، مهر 1390، ، صفحه 143-151
چکیده
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجه‌های تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیره‌های بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیره‌ها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار ...
بیشتر
این مطالعه به منظور مقایسه عملکرد جوجه‌های تغذیه شده با سه مولتی‌آنزیم تجاری حاوی بتاگلوکاناز و زایلاناز در جیره‌های بر پایه گندم و جو با توجه به لحاظ نمودن معادل ارزش تغذیه‌ای (Nutrient matrix value) آنزیم‌ها صورت گرفت. همچنین جیره‌ها با یک جیره بر پایه ذرت مورد مقایسه قرار گرفتند. تعداد 260 قطعه جوجه نر یک روزه سویه راس 308 به 5 تیمار، 4 تکرار و 13 مشاهده در هر تکرار اختصاص یافتند. داده‌های به دست آمده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی آنالیز شدند. نتایج عملکردی پرندگان در 42 روزگی نشان داد در کل دوره پرورش، تنها افزودن آنزیم‌های B و C مشابه با جیره ذرت میانگین مصرف خوراک روزانه را در مقایسه با جیره گندم وجو پایه افزایش داد (05/0>P). در حالی که استفاده از تمامی آنزیم‌ها افزایش وزن روزانه وضریب تبدیل غذایی را در کل دوره پرورش نسبت به جیره گندم وجو بدون آنزیم بهبود بخشید (05/0>P). نتایج مربوط به فراسنجه‌های دستگاه گوارش نشان داد که استفاده از آنزیم تأثیر معنی‌داری بر وزن نسبی پانکراس، کبد، طحال و طول و وزن نسبی دئودنوم، ژژونوم، ایلئوم و کولون ندارد (05/0P). با توجه به نتایج به دست آمده بر اساس عملکرد پرندگان استفاده از تمامی آنزیم‌ها در جیره‌های بر پایه گندم و جو به صورت مشابهی سبب بهبود ضریب تبدیل غذایی جوجه‌های گوشتی شد و با توجه به وزن پایانی جوجه‌ها، آنزیم C بهترین عملکرد را نشان داد و بین آنزیم‌های A و B تفاوت معنی‌داری وجود نداشت، اما با توجه به برآورد اقتصادی براساس نتایج حاصل از کل دوره پرورش استفاده از آنزیم‌هایB و A مقرون به صرفه تر بوده است.
حمید زرقی؛ ابوالقاسم گلیان؛ حسن کرمانشاهی؛ حسن عاقل
دوره 41، شماره 4 ، اسفند 1389، ، صفحه 309-321
چکیده
سه آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و بررسی اثر رقم و منطقه کشت بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری و حقیقی تریتیکاله و اثر دو نوع مکمل آنزیمی بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری آن آزمایش انجام شد. در آزمایش اوّل ترکیب شیمیایی و مقدار انرژی قابل سوختوساز حقیقی تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از خروس‌های بالغ به روش تغذیه اجباری ...
بیشتر
سه آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و بررسی اثر رقم و منطقه کشت بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری و حقیقی تریتیکاله و اثر دو نوع مکمل آنزیمی بر انرژی قابل سوختوساز ظاهری آن آزمایش انجام شد. در آزمایش اوّل ترکیب شیمیایی و مقدار انرژی قابل سوختوساز حقیقی تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از خروس‌های بالغ به روش تغذیه اجباری سیبالد تعیین شد. در آزمایش دوم و سوم مقادیر انرژی قابل سوختوساز ظاهری تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با و بدون افزودن مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز و یا فیتاز به روش جمعآوری کل مدفوع با استفاده از جوجه‌های گوشتی نر در سن 23-20 روزگی تعیین شد. ترکیب شیمیایی تریتیکاله شامل؛ چربی خام، پروتیین خام، فیبر خام، خاکستر، عصاره عاری از ازت و انرژی خام به ترتیب 29/0±65/1، 37/1±00/14، 49/0±92/4، 32/0±77/1، 62/1±60/77% و 95±4180 کیلوکالری در کیلوگرم به دست آمد. بیشترین تنوع مواد مغذی تریتیکاله در میزان پروتیین خام (2/12 تا 0/17%) و عصاره عاری از ازت (7/74 تا 8/79%) بود. میانگین انرژی قابل سوختوساز حقیقی تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از خروس‌های بالغ 112±3380 و میانگین انرژی قابل سوختوساز ظاهری تصحیح شده برای ازت تریتیکاله با استفاده از جوجه‌های گوشتی 82±3244 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک به دست آمد. نمونه‌های تریتیکاله جمعآوری شده از مناطق مختلف از لحاظ میزان انرژی قابل سوختوساز ظاهری و حقیقی تصحیح شده برای ازت اختلاف معنی‌دار داشتند. افزودن مکمل آنزیمی زایلاناز-بتاگلوکاناز و یا فیتاز مقدار انرژی قابل سوختوساز ظاهری تریتیکاله را به طور معنی‌دار و به ترتیب به میزان 155 و 86 کیلوکالری در کیلوگرم ماده خشک افزایش داد.
سمیه شهسواری؛ محمد سالارمعینی
دوره 41، شماره 2 ، شهریور 1389
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر خرمای کامل غیر قابل استفاده در خوراک انسان و استفاده از آنزیم بر عملکرد جوجه‌های گوشتی طراحی گردید. ترکیب شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) و تصحیح شده بر اساس ابقای صفر نیتروژن (AMEn) خرما تعیین شد و سپس با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی نژاد راس و در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 اثرات سطوح مختلف ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیر خرمای کامل غیر قابل استفاده در خوراک انسان و استفاده از آنزیم بر عملکرد جوجه‌های گوشتی طراحی گردید. ترکیب شیمیایی و انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری (AME) و تصحیح شده بر اساس ابقای صفر نیتروژن (AMEn) خرما تعیین شد و سپس با استفاده از 240 قطعه جوجه خروس گوشتی نژاد راس و در قالب یک طرح فاکتوریل 3×2 اثرات سطوح مختلف خرما (صفر، 10 و 20 درصد) و آنزیم (با و بدون آنزیم) بر عملکرد مورد مطالعه قرار گرفت. خرمای مورد آزمایش از انرژی قابل سوخت و ساز و پروتئین خام کمی برخوردار بود (به ترتیب 2729 کیلوکالری در کیلوگرم و 4/3 درصد). جوجه‌هایی که با سطوح 10 و 20 درصد خرما تغذیه شدند، به استثنای 3 هفته اول پرورش، از رشد کمتری نسبت به تیمار شاهد برخوردار بودند (01/0P
مجتبی زاغری؛ محمد مهدی قاسمی؛ محمود شیوازاد؛ اردشیر شیخ احمدی
دوره 40، شماره 4 ، اسفند 1388
چکیده
جهت تعیین ارزش غذایی هسته خرما در تغذیه جوجه‌های گوشتی از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجارتی راس (308) استفاده شد. این آزمایش با 6 تیمار و یک گروه شاهد، در 4 تکرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تکرار انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل (2×3) شامل سه سطح هسته خرما (10، 20 و 30 درصد) و دو سطح مولتی آنزیم ده‌گانه (0 و 5/0 گرم در کیلوگرم)، ...
بیشتر
جهت تعیین ارزش غذایی هسته خرما در تغذیه جوجه‌های گوشتی از تعداد 168 قطعه جوجه گوشتی نر سویه تجارتی راس (308) استفاده شد. این آزمایش با 6 تیمار و یک گروه شاهد، در 4 تکرار و 6 مشاهده (جوجه) در هر تکرار انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی به صورت فاکتوریل (2×3) شامل سه سطح هسته خرما (10، 20 و 30 درصد) و دو سطح مولتی آنزیم ده‌گانه (0 و 5/0 گرم در کیلوگرم)، حاوی فیتاز، بتاگلوکاناز، آلفاآمیلاز، سلولاز، همی سلولاز، پکتیناز، آمیلوگلیکوزیداز، زایلاناز، پروتئاز و پنتوزاناز اجرا گردید. جوجه‌ها در سنین 10، 28 و 42 روزگی وزنکشی شده و مقدار دان مصرفی هر قفس اندازه‌گیری شد. در پایان آزمایش از هر قفس دو قطعه جوجه از طریق ورید بال خون‌گیری و مجموع کلسترول، تری گلسرید، مجموع آنتی‌اکسیدان مالون دی آلدئید و پروتئین کربونیل اندازه‌گیری شد. پس از خون گیری جهت تخلیه دستگاه گوارش، به مدت 24 ساعت جوجه‌ها از خوراک محروم و مجددا توزین، کشتار و قسمت‌های مختلف لاشه و دستگاه گوارش توزین شد. نتایج آزمایش نشان داد که اثر سطوح مختلف هسته خرما در خوراک، اثر افزودن آنزیم به خوراک و اثر متقابل این دو عامل بر وزن بدن جوجه‌ها در سنین 10، 28 و 42 روزگی معنی‌دار نبود (05/0 P). با افزایش سطح هسته خرما در خوراک میزان کلسترول و تری‌گلیسرید خون از لحاظ عددی کاهش یافت، اما این کاهش از لحاظ آماری معنی‌دار نبود. اثر سطوح مختلف هسته خرما بر میزان مالون دی آلدئید موجود در خون جوجه‌ها معنی‌دار بود (05/0 >P). در مقایسه گروه شاهد با سایر گروه‌ها مجموع آنتی اکسیدان‌های موجود در خون جوجه‌هایی که هسته خرما دریافت نموده بودند بخصوص در سطح 10 درصد، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود، لذا به نظر می‌رسدترکیبات خاصی در هسته خرما واجد فعالیت آنتی‌اکسیدانی می‌باشند. بطور کلی نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می‌دهد که مصرف هسته خرما در جیره جوجه‌های گوشتی تا سطح 10 درصد موجب بهبود عملکرد آنها می‌شود. همچنین نتایج حاکی از اثر مثبت مولتی‌آنزیم در جیره‌های حاوی هسته خرما است.
