پوریا دادور؛ طاهره محمدآبادی؛ محسن ساری؛ جمال فیاضی
چکیده
هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگیهای تخمیر و فعالیت آنزیمهای تجزیه‌کنندۀ الیاف توسط قارچهای بی‌هوازی شکمبۀ شترهای تک کوهانۀ تغذیه‌شده با علوفههای زراعی و مرتعی بود. ازاین‌رو با استفاده از محیط کشت اختصاصی، مایۀ تلقیح قارچهای بی‌هوازی شکمبه تهیه و گوارش‌پذیری، فعالیت آنزیمی و تولید گاز قارچهای شکمبه بر پایۀ یک آزمایش ...
بیشتر
هدف از انجام این پژوهش، بررسی ویژگیهای تخمیر و فعالیت آنزیمهای تجزیه‌کنندۀ الیاف توسط قارچهای بی‌هوازی شکمبۀ شترهای تک کوهانۀ تغذیه‌شده با علوفههای زراعی و مرتعی بود. ازاین‌رو با استفاده از محیط کشت اختصاصی، مایۀ تلقیح قارچهای بی‌هوازی شکمبه تهیه و گوارش‌پذیری، فعالیت آنزیمی و تولید گاز قارچهای شکمبه بر پایۀ یک آزمایش فاکتوریل 2×2 تعیین شد. نتایج نشان داد که قابلیت (پتانسیل) تولید گاز در تیمارهای حاوی بسترة (سوبسترای) آتریپلکس بیشتر بود ولی نرخ تولید گاز در تیمارهای دارای کاه گندم بیشتر بود. همچنین کل گاز تولیدی نیز در تیمار دارای مایع شکمبۀ تغذیه‌شده با علوفۀ مرتع و بسترة آتریپلکس (71/50 میلی‌لیتر) بیشترین بود (01/0P≤). نیتروژن آمونیاکی محیط کشتها در ساعت‌های مختلف آزمایش تحت تأثیر نوع تغذیۀ دامها و نوع بستره قرار گرفت (01/0P≤). نتایج نشان داد که گوارش‌پذیری مادۀ آلی تحت تأثیر نوع مایع شکمبه قرار نگرفت اما با تغییر بستره به‌طور معنی‌داری در آتریپلکس کاهش یافت. همچنین گوارش‌پذیری مادۀ خشک و دیوارۀ یاخته‌ای در تیمارهای دارای آتریپلکس در پایان آزمایش رو به افزایش بود. فعالیت اندوگلوکاناز و اگزوگلوکاناز قارچهای شکمبه در ساعت‌های پایانی آزمایش در مایع شکمبۀ تغذیه‌شده با علوفۀ مرتع و بسترة آتریپلکس بیشترین افزایش را داشت (01/0P≤). به نظر میرسد برای سنجش شرایط تخمیر علوفههای شورزی در محیط آزمایشگاه، بهتر باشد از مایع شکمبهای استفاده شود که با بستره سازگاری داشته باشد.
