احسان شهرامی
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر استفاده از رژیمهای غذایی غیرفیبری و فیبری در مقایسه با روش رایج گرسنگی بر عملکرد و فعالیت میکروبی و تولید تخمیری دستگاه گوارش مرغان تخم‌گذار تولک برده شده بود. بدین منظور از 180 قطعه مرغ تخم‌گذار تجاری (هایلاین 36W) در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و شش پرنده در هر تکرار به مدت دوازده روز ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر استفاده از رژیمهای غذایی غیرفیبری و فیبری در مقایسه با روش رایج گرسنگی بر عملکرد و فعالیت میکروبی و تولید تخمیری دستگاه گوارش مرغان تخم‌گذار تولک برده شده بود. بدین منظور از 180 قطعه مرغ تخم‌گذار تجاری (هایلاین 36W) در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، شش تکرار و شش پرنده در هر تکرار به مدت دوازده روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- شاهد (تغذیة جیرة تخم‌گذاری)، 2- محروم از خوراک (در حالت گرسنه)، 3- تغذیة جیرة تخم‌گذاری حاوی اکسید روی، 4- تغذیة جیرة تخم‌گذاری در سطح 10 درصد به همراه 90 درصد پودر یونجه و 5- تغذیة جیرة تخم‌گذاری در سطح 10 درصد به همراه 90 درصد کنجالة پالم بودند. تولید پرندگان در دورة پس از تولک، به مدت 12 هفته ثبت شد. نتایج نشان داد،در انتهای دورة تولک جمعیت باکتریهای لاکتوباسیلوس و اشریشیاکلی محتویات رودة کور (سکوم) به ترتیب در پرندههای تغذیه‌شده با تیمار حاوی کنجالة پالم و تیمار محروم از خوراک به‌طور معنیداری بالاتر از دیگر تیمارها بود (05/0P<)؛ همچنین غلظت کل اسیدهای چرب فرار رودة کور در تیمار حاوی پودر یونجه به‌طور معنیداری بیش از دیگر تیمارهای آزمایشی بود (05/0P<). میانگین تودة تخم‌مرغ تولیدی نیز به‌طور معنیداری در تیمارهای تغذیهای بالاتر از گروه شاهد و گرسنه بود (05/0P<). نتایج به‌دست‌آمده از این آزمایش نشان داد، جیرههای غذایی حاوی فیبر در مقایسه با رژیم غیر فیبری و رژیم گرسنگی سبب افزایش جمعیت باکتریهای سودمند و تولیدهای تخمیری رودة کور گشته و تأثیر مطلوبی بر تولید پس از تولک داشت.
امید وثوق شریفی؛ سید داود شریفی؛ اکبر یعقوبفر؛ قدرت الله میرزاده؛ فیروز عسکری
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تأثیرات استفاده از جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیرة غذایی مرغ‌های تخم‌گذار بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ و لیپیدهای سرم اجرا شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار شامل جیرههای حاوی سطوح صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد جلبک، در پنج تکرار و با چهار قطعه مرغ در هر تکرار و در مجموع 100 قطعه مرغ سویه‌های لاین ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تأثیرات استفاده از جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیرة غذایی مرغ‌های تخم‌گذار بر عملکرد، صفات کیفی تخم‌مرغ و لیپیدهای سرم اجرا شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار شامل جیرههای حاوی سطوح صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد جلبک، در پنج تکرار و با چهار قطعه مرغ در هر تکرار و در مجموع 100 قطعه مرغ سویه‌های لاین w-36، به مدت 12 هفته (23 تا 34 هفتگی) انجام گرفت. استفاده از جلبک در سطوح 10 درصد و بیشتر موجب کاهش تخم‌گذاری و افزایش ضریب تبدیل در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). تودة تخم‌مرغ در پرندگانی که جیرة حاوی سطوح 15 و 20 درصد جلبک را دریافت کردند، کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). ارتفاع سفیدة تخم‌مرغ در پرندگان تغذیه‌شده با سطوح بیش از 5 درصد جلبک در جیره، کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). استفاده از سطوح مختلف جلبک در جیره، ضخامت پوسته و وزن مخصوص تخم‌مرغ را به‌طور معنا‌داری در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (05/0>P). زردة تخم‌های مرغ‌هایی که جیرههای حاوی جلبک دریافت کردند، مالون دی آلدئید کمتر و ید بیشتری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). استفاده از جلبک در جیره بر مقدار کلسترول زردة تخم‌مرغ تأثیری نداشت، ولی سطوح 15 و 20 درصد جلبک در جیره، کلسترول سرم را کاهش داد (05/0>P). بر اساس نتایج، می‌توان از جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا تا سطح 5 درصد بدون تأثیر منفی بر عملکرد در جیرة مرغ‌های تخم‌گذار استفاده کرد و علاوه بر بهبود ضخامت پوسته و چگالی تخم‌مرغ، محتوای ید در تخم‌مرغ و همچنین مدت زمان انبارداری آن را افزایش داد.
