نسرین مهدوی‌راد؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور؛ مهدی دهقان بنادکی
چکیده
هدف آزمایش بررسی ظرفیت بافری شماری از بافرها یا قلیایی کننده‌ها و تأثیر آن‌ها بر هضم و تخمیر جیره‌های پر کنسانتره بود. از غلظت‌های 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 گرم در 100 میلی‌لیتر انواع بافرها و قلیایی کننده‌ها شامل: بی‌کربنات سدیم، سدیمسسکویی کربنات، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم، بنتونیت سدیم، زئولیت و بافر ترکیبی (۷۵/۰ درصد سدیم سسکویی کربنات+ ...
بیشتر
هدف آزمایش بررسی ظرفیت بافری شماری از بافرها یا قلیایی کننده‌ها و تأثیر آن‌ها بر هضم و تخمیر جیره‌های پر کنسانتره بود. از غلظت‌های 0، 5/0، 1، 5/1 و 2 گرم در 100 میلی‌لیتر انواع بافرها و قلیایی کننده‌ها شامل: بی‌کربنات سدیم، سدیمسسکویی کربنات، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم، بنتونیت سدیم، زئولیت و بافر ترکیبی (۷۵/۰ درصد سدیم سسکویی کربنات+ ۷۵/۰درصد بی‌کربنات سدیم) استفاده شد. pH اولیۀ محلول بافری، مقدار اسید هیدروکلریک مصرف‌شده برای تغییر ناگهانی pH به 2/5 یا زیر آن و pH نهایی ثبت شد. کمترین هیدروکلریدریک اسید مصرف‌شده برای کاهش ناگهانی pH به ترتیب مربوط به محلول بافری حاوی بنتونیت سدیم، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم و شاهد بود و بیشترین آن برای سطح 5/1 و 2 درصد سدیم سسکویی کربنات، بافر ترکیبی و سطح 5/1 و 2 درصد بی‌کربنات سدیم بود. بافر زئولیت نیز مقاومت مناسبی در برابر تغییر pH نشان داد و تفاوت معنی‌داری با بافر ترکیبی و یا بافر بی‌کربنات سدیم نداشت. تیمارهای مورد استفاده در آزمایش تولید گاز شامل: جیرۀ شاهد یا پایه بدون افزودن بافر و مقادیر 5/0 تا 2 درصد بی‌کربنات سدیم، 5/0 تا 2 درصد سدیم سسکویی کربنات، 5/0 درصد بنتونیت سدیم، 2 درصد کربنات منیزیم، 5/1، 2 و 5/2 درصد زئولیت و بافر ترکیبی بود که به جیرۀ پایه افزوده شدند. بیشترین گاز تولیدشده مربوط به بافرهای سدیم سسکویی کربنات، بی‌کربنات سدیم، بافر ترکیبی و زئولیت بود. بنابراین، از نظر ظرفیت بافری و حجم گاز تولیدشده، سدیم سسکویی کربنات بهترین جایگاه و پس‌از آن بافر ترکیبی، بی‌کربنات سدیم و زئولیت نیز بافرهای مناسبی برای استفاده در جیره‌های حاوی مواد متراکم زیاد در تغذیۀ نشخوارکنندگان ارزیابی شدند.
بهروز یاراحمدی؛ مرتضی چاجی؛ محمد بوجارپور؛ خلیل میرزاده؛ مرتضی رضایی
چکیده
آزمایش با هدف بررسی اثر علوفۀ اسپرس به‌عنوان یک منبع تانن و نیز نسبت علوفه به کنسانتره بر مصرف و قابلیت هضم، خصوصیات تخمیر شکمبه‌ای، فراسنجه‌های خونی، مقدار تولید و ترکیبات شیر میش‌های شیرده انجام گرفت. بدین منظور از 8 رأس میش شیرده نژاد لری بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرارشونده استفاده شد. تیمارها با دو ...
بیشتر
آزمایش با هدف بررسی اثر علوفۀ اسپرس به‌عنوان یک منبع تانن و نیز نسبت علوفه به کنسانتره بر مصرف و قابلیت هضم، خصوصیات تخمیر شکمبه‌ای، فراسنجه‌های خونی، مقدار تولید و ترکیبات شیر میش‌های شیرده انجام گرفت. بدین منظور از 8 رأس میش شیرده نژاد لری بر اساس آزمایش فاکتوریل در قالب طرح مربع لاتین 4×4 تکرارشونده استفاده شد. تیمارها با دو سطح کنسانتره و دو سطح نوع علوفۀ مصرفی شامل چهار جیرۀ به صورت‌کامل مخلوط با نسبت‌های علوفه به کنسانترۀ 65:35 (پرکنسانترۀ بدون اسپرس)، 35:65 (کم‌کنسانترۀ بدون اسپرس)، 65:35 (پرکنسانترۀ با اسپرس) و 35:65 (کم‌کنسانترۀ با اسپرس) فرموله و تهیه شد. مقدار کل ترکیبات فنولی، تانن کل و تانن متراکم تیمارهای آزمایشی معنادار بود (05/0P<). نتایج نشان داد قابلیت هضم مادۀ خشک و مادۀ آلی در تیمار پرکنسانترۀ با اسپرس در مقایسه با بقیۀ تیمارها بیشتر بود (05/0P<). مقادیر pH و نیتروژن آمونیاکی شکمبه در تیمارهای پرکنسانترۀ با اسپرس و بدون اسپرس در مقایسه با تیمار کم‌کنسانترۀ بدون اسپرس کمتر بود. اثر سطح کنسانتره بر مقدار کل اسیدهای چرب فرار شکمبه‌ای معنادار شد (05/0P<). بر این اساس نسبت استات به پروپیونات در تیمارهای پرکنسانترۀ با اسپرس و بدون اسپرس کمترین مقدار را داشت. نتایج نشان داد تولید شیر در تیمارهای پرکنسانترۀ با و بدون اسپرس بیشتر از سایر تیمارها بود. اثر سطح کنسانتره بر چربی، لاکتوز، مواد جامد بدون چربی و پروتئین شیر معنادار بود (05/0P<). درمجموع، اضافه‌کردن اسپرس به‌عنوان یک منبع تانن به جیرۀ پرکنسانتره (65 درصد) موجب افزایش قابلیت هضم مادۀ آلی و الیاف، افزایش پروپیونات جیره و در نتیجه افزایش تولید شیر و پروتئین آن می‌شود.
فاطمه شاکرمی؛ مرتضی چاجی؛ موسی اسلامی؛ طاهره محمدآبادی؛ محمد بوجارپور
چکیده
این مطالعه به منظور مقایسة قابلیت هضم پیت نیشکر عمل‌آوری‌شده توسط قارچ‌ها و کل میکروارگانیسم‌های شکمبة گاو و گاومیش انجام شد. قابلیت هضم مادة خشک (DM)، الیاف نامحلول در شویندة خنثی (NDF) و الیاف نامحلول در شویندة اسیدی (ADF) پیت نیشکر عمل‌آوری‌شده توسط کل میکروارگانیسم‌ها و قارچ‌های شکمبة گاو و گاومیش به روش هضم دو مرحله‌ای، تکنیک ...
بیشتر
این مطالعه به منظور مقایسة قابلیت هضم پیت نیشکر عمل‌آوری‌شده توسط قارچ‌ها و کل میکروارگانیسم‌های شکمبة گاو و گاومیش انجام شد. قابلیت هضم مادة خشک (DM)، الیاف نامحلول در شویندة خنثی (NDF) و الیاف نامحلول در شویندة اسیدی (ADF) پیت نیشکر عمل‌آوری‌شده توسط کل میکروارگانیسم‌ها و قارچ‌های شکمبة گاو و گاومیش به روش هضم دو مرحله‌ای، تکنیک تولید گاز و کشت اختصاصی قارچ‌های شکمبه اندازه‌گیری و مقایسه شد. قابلیت هضم آزمایشگاهی مادة خشک، NDF و ADF پیت نیشکر توسط کل میکروارگانیسم‌های شکمبة گاومیش (به ترتیب 62، 31/32 و 22 درصد) بیشتر از گاو (به ترتیب 13/50، 07/27 و 25/16 درصد) بود (05/0P<). صرف نظر از نوع میکروارگانیسم قابلیت هضم مادة خشک NDF و ADF توسط گاومیش (13/54، 51/27 و 86/19 درصد) بیشتر از گاو (69/49، 54/24 و 67/14 درصد) بود (05/0P<). پتانسیل تولید گاز پیت نیشکر عمل‌آوری‌شده در حضور کل میکروارگانیسم‌های مایع شکمبة گاو از نظر عددی بیشتر از گاومیش بود (05/0P>). نرخ تولید گاز توسط کل میکروارگانیسم‌ها و قارچ‌های شکمبة گاومیش به طور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<). صرف نظر از نوع میکروارگانیسم، نرخ تولید گاز پیت نیشکر در گاومیش به طور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<)؛ برعکس پتانسیل تولید گاز در گاو اندکی بیشتر بود (05/0P>). صرف نظر از نوع دام، قابلیت هضم و توان تولید گاز برای کل میکروارگانیسم‌ها بیشتر از قارچ‌ها بود (05/0P<)، اما برای نرخ تولید گاز بین آن‌ها تفاوتی وجود نداشت. در محیط کشت اختصاصی قارچ‌های شکمبه، قابلیت هضم مادة خشک پیت نیشکر توسط قارچ‌ها در گاومیش در روز دوازدهم به‌طور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<). تراکم قارچ‌ها در هر میلی‌لیتر مایع شکمبة گاو بیشتر از گاومیش بود (05/0P<). در کل، با وجود تعداد بیشتر قارچ‌های شکمبة گاو، می‌توان گفت که توان قارچ‌ها و کل میکروارگانیسم‌های شکمبة گاومیش در آزمایش حاضر بیشتر از گاو بود. بنابراین، نتایج برتری گاومیش به گاو هلشتاین در استفاده از مواد فیبری کم‌کیفیت را نشان داد.
