پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Effect of feed form and stock density on performance assessed and some behavioral parameters assessed by image processing, in broiler chickensبررسی تأثیر ساختار فیزیکی خوراک و تراکم، بر عملکرد و برخی فراسنجههای رفتاری با استفاده از پردازش تصویر در جوجههای گوشتی1411528491310.22059/ijas.2021.318838.653814FAفرشیدجمالپوردانشآموخته کارشناسی ارشد، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانیسمیهسالاریدانشیار، دانشکده علوم دامی و صنایع غذایی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانی0000-0003-2202-2633سامانآبادانان مهدی زادهاستادیار، گروه مکانیک، دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان، ملاثانیJournal Article20210223This experiment was conducted to evaluate effect of feed form and stocking density on performance and some behavioral parameters of 208 one-day-old broiler chickens (Ross 308), for 42 days. Treatments were 2 feed forms (pellet <em>versus</em> mash) and 2 levels of density (10 and 16 birds/m<sup>2</sup>) that was performed in completely randomized design with 2×2 factorial arrangement and 4 replicates. Performance parameters were recorded weekly and carcass characteristics measured on day 42 of age. For evaluating behavioral parameters, 8 cameras were used. The results showed that feed intake, body weight gain and feed conversion ratio were improved in broilers fed pellet diets compared to the birds fed mash diets at whole period of experiment (P<0.05). Abdominal fat was increased in birds that consumed mash diet in high stocking density (P<0.05). In the morning of the third week, the activity index of birds that consumed mash diet in high stocking density increased significantly (P<0.05). The results of this study indicate that feed form could not affect performance and behavioral parameters of broilers in high stocking density, although, pelleting diets improved performance parameters and high stock density increased average around feeder activity of broiler chickens.این آزمایش به منظور مطالعه تأثیر ساختار فیزیکی خوراک و تراکم بر عملکرد و برخی فراسنجههای رفتاری جوجههای گوشتی با استفاده از 208 جوجه یکروزه سویه راس 308 به مدت 42 روز انجام شد. گروههای آزمایشی شامل دو ساختار فیزیکی خوراک (پلت و آردی) و دو سطح از تراکم (10 و16 قطعه پرنده در هر مترمربع) بودند که در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×2 در چهار تکرار انجام شد. عملکرد به صورت هفتگی وخصوصیات لاشه در 42 روزگی اندازهگیری شد. جهت بررسی رفتار پرندگان، و پوشش تمام واحدهای آزمایشی از 8 دوربین فیلمبرداری استفاده شد. نتایج نشان داد در کل دوره پرورش، مصرف خوراک، اضافه وزن و ضریب تبدیل خوراک در پرندگان تغذیه شده از جیره پلت بهطور معنیداری نسبت به خوراک آردی بهبود یافت (05/0>P). درصد چربی حفره بطنی، در پرندگان مصرفکننده خوراک آردی در تراکم بالا، افزایش یافت (05/0>P). شاخص فعالیت در پرندگان تغذیهشده با خوراک آردی در تراکم بالا در نوبت صبح هفته سوم افزایش یافت (05/0>P). نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط پرورش متراکم، تغییر ساختار فیزیکی خوراک نمیتواند فراسنجههای عملکردی و رفتاری را تحت تأثیر قرار دهد، اگرچه جیره پلتشده باعث بهبود فراسنجههای عملکردی و تراکم بالا، سبب افزایش میانگین تجمع اطراف دانخوری در مقایسه با تراکم طبیعی در پرندگان شد.پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Effect of replacing solvent soybean meal with extruded soybean meal on performance and metabolic status of Holstein fresh cowsاثر جایگزینی کنجاله سویای حلالی با کنجاله سویای اکسترود بر عملکرد و وضعیت متابولیکی گاوهای تازهزای هلشتاین1531628491410.22059/ijas.2021.320545.653817FAمصطفیشامیدانشآموخته کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایرانحمیدامانلواستاد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران0000-0002-5631-125Xطاهرهامیرآبادی فراهانیاستادیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران0000-0001-5433-1946نجمهاسلامیان فارسونیاستادیار، گروه علوم دامی، مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی شهرکرد، شهرکرد، ایران0000-0002-7921-3302Journal Article20210314The objective of this study was to compare solvent soybean meal with extruded soybean meal at 135°C on performance and metabolic status of fresh Holstein cows. Twenty-four Holstein cows (BW± SD; 614.45± 28.33) were randomly assigned to 1 of 2 experimental treatments from caving until 21 days in milk: 1- control (containing solvent soybean meal; SSBM) and 2- experimental (containing extruded soybean meal; ESBM). Cows were housed in individual stalls, fed with total mixed ration, and feed offered and ort were recorded daily. Milk yield was recorded daily and milk sampls were taken weekly to determine its composition. Body weight and body condition score of cows were determined at immediately after calving and 21 DIM. Dry matter intake in ESBM cows was greater than SSBM cows (<em>P</em>˂ 0.01). Cows fed ESBM produced 3.71 kg/d more milk than SSBM cows (<em>P</em>< 0.05). Milk fat content in ESBM cows was lower than SSBM cows (<em>P</em><0.05). The ESBM cows had lower serum glucose concentration (<em>P</em><0.01) and higher cholesterol (<em>P</em><0.01) than SSBM cows. Rectal temperature, BCS and BW changes, and feed efficiency were not different between treatments (<em>P</em>>0.1). Overall, the results of this study showed that replacing solvent soybean meal with extruded soybean meal increased DMI and milk yield of fresh cows.هدف از اجرای این پژوهش مقایسه کنجاله سویای حلالی با کنجاله سویای اکسترود شده در دمای 135 درجه سانتیگراد بر روی عملکرد و وضعیت متابولیکی گاوهای تازهزای هلشتاین بود. 24 راس گاو هلشتاین (وزن بدن ± SD؛ 33/28 ± 45/614) به طور تصادفی به دو جیره از روز زایش تا 21 روز پس از زایش اختصاص یافتند: 1- شاهد (حاوی کنجاله سویای حلالی؛ SSBM) و 2- آزمایشی (حاوی کنجاله سویای اکسترود شده؛ ESBM). گاوها به طور انفرادی نگهداری و با جیرههای کاملاً مخلوط تغذیه شدند و خوراک مصرفی و بقایا به طور روزانه ثبت شدند. تولید شیر هر گاو به طور روزانه ثبت شد و نمونهگیری از شیر به طور هفتگی جهت تعیین ترکیبات شیر انجام شد. وزن بدن و امتیاز وضعیت بدنی گاوها بلافاصله پس از زایش و 21 روز پس از زایش تعیین شدند. ماده خشک مصرفی در گاوهای ESBM در مقایسه با گاوهای SSBM بالاتر بود (01/0 ˂ <em>P</em>). گاوهای تغذیهشده با ESBM، 71/3 کیلوگرم در روز شیر بیشتری نسبت به گاوهای SSBM تولید کردند (05/0<em>P</em><). درصد چربی شیر در گاوهای ESBM کمتر از گاوهای SSBM بود (05/0<em>P</em><). گاوهای ESBM غلظت گلوکز خون کمتر (01/0<em>P<</em>) و کلسترول خون بیشتری (01/0 ˂ <em>P</em>) نسبت به گاوهای SSBM داشتند. میانگین دمای راست رودهای، تغییرات امتیاز وضعیت بدنی و وزن بدن و بازده خوراک بین تیمارها متفاوت نبود (1/0<em>P</em>>). در کل، نتایج این پژوهش نشان داد که جایگزین کردن کنجاله سویای حلالی با کنجاله سویای اکسترود، DMI و تولید شیر را در گاوهای تازهزا افزایش داد.پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Effects of using polyethylene glycol and sodium bicarbonate to improve the nutritional value of tannin containing diets in broilersآثار استفاده از پلیاتیلنگلیکول و بیکربناتسدیم بر بهبود ارزش تغذیهای جیرههای حاوی تانن در جوجههای گوشتی1631758505910.22059/ijas.2021.320859.653818FAفرزانهمحمدیدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوجمحمدهوشمنددانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج0000-0002-1520-6576رضانقی هادانشیار، گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه یاسوج0000-0003-0253-2003شیماحسینی فرگروه علوم پایه، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهوازJournal Article20210403With the aim of investigation, the effects of oak acorn (OA) (0 or 20 % of diet) and tannin-reducing feed additives (without additive, 10 g polyethylene glycol<strong> </strong>(PEG)/kg of diet and 0.25 % diet sodium bicarbonate) on performance and liver and kidney tissues of broiler chickens, a total of 480 Ross 308 broiler chicks (average body weight of 41 gram and same male to female ratio) were distributed among 6 experimental treatments (4 replicates of 20 birds) in a 2×3 factorial arrangement and reared for 42 days. The results indicated that application of OA had no significant effect of overall feed conversion ratio, but significantly decreased overall body weight gain. However, sodium bicarbonate improved overall body weight gain, compared to the diet without additive. Feeding birds with OA significantly increased relative weight of gizzard, ileum and caecum at 24 d of age and relative weight of caecum and duodenum at 42 d of age. On d 24, more sever cellular congestion was observed in liver tissue of OA fed birds, but on d 42, the number of liver fat vacuole was less in these birds. Feeding with OA increased diameter of renal corpuscle. In conclusion, dietary inclusion of 20% OA had no significant effects on feed conversion ratio and liver as well as kidney tissue of broilers, but because of significant reduction in overall body weight gain and production efficiency factor, this level is not recommended. However, inclusion of additives did not prevent this reduction.با هدف بررسی تأثیر استفاده از سطوح مختلف میوه بلوط (صفر یا 20 درصد جیره) و افزودنی خوراکی کاهشدهنده سطح تانن (بدون افزودنی، 10 گرم پلیاتیلنگلیکول در کیلوگرم جیره و 25/0 درصد بیکربناتسدیم در جیره) بر عملکرد، تغییرات بافتی کلیه و کبد جوجههای گوشتی، تعداد 480 قطعه جوجه سویه راس 308 (میانگین وزن 41 گرم و نسبت مساوی نر و ماده) بر پایه طرح کاملاً تصادفی در یک آزمایش فاکتوریل 3×2 بین 6 تیمار آزمایشی (هر تیمار با 4 تکرار 20 قطعهای) توزیع و به مدت 42 روز پرورش یافتند. نتایج آزمایش نشان داد که کاربرد میوه بلوط بر ضریب تبدیل خوراک کل دوره آزمایش، اثر معنیداری نداشت اما افزایش وزن بدن کل دوره را به طور معنیداری کاهش داد. همچنین، بیکربناتسدیم مقدار افزایش وزن بدن کل را در مقایسه با جیره بدون افزودنی، بهبود داد. تغذیه با میوه بلوط وزن نسبی سنگدان، ایلئوم و روده کور را در 24 روزگی و وزن نسبی دوازدهه و روده کور را در 42 روزگی افزایش داد. در 24 روزگی، تورم سلولی شدیدتری در بافت کبد جوجههای تغذیهشده با میوه بلوط مشاهده شد و در 42 روزگی، تعداد واکوئل چربی در کبد این جوجهها، کمتر بود. تغذیه با میوه بلوط، قطر جسمک کلیوی را افزایش داد. به طور کلی، کاربرد 20 درصد میوه بلوط در جیره، بر ضریب تبدیل خوراک، بافت کبد و کلیه جوجههای گوشتی، اثر معنیداری نداشت اما بهدلیل کاهش معنیدار افزایش وزن کل دوره و شاخص کارآیی تولید، این میزان توصیه نمیشود. کاربرد افزودنیها از این کاهش جلوگیری نکرد.پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Evaluation of dietary effects of soybean lecithin and vitamin E on sperm quality parameters in Hubbard grandparent roostersبررسی آثار تغذیهای لسیتین سویا و ویتامین E بر شاخصهای کیفی اسپرم در خروسهای اجداد هوبارد1771888506010.22059/ijas.2021.324395.653830FAشهرامشعبانیدانشجوی دکتری، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانمرتضیمهریاستادیار، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران0000-0003-3987-0516فاطمهشیرمحمداستادیار، گروه علوم دامی، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایرانمحسنشرفیاستادیار، گروه علوم دام و طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانJournal Article20210529<span style="letter-spacing: -.2pt;">Using 36 Hubbard grandparent roosters at 45 weeks of age, the present study investigated the effects of supplementing vitamin E and soybean lecithin in the roosters' diet on their semen quality. The experiment was conducted in a completely randomized design with four treatments including basal diet, basal diet supplemented with vitamin E (300 mg/kg), basal diet supplemented with lecithin (1%), and basal diet supplemented with lecithin & vitamin E. Roosters were fed their diets for 60 days and semen collection was performed on days 0, 20, 40 and 60 of the experiment. The results showed that the treatment containing vitamin E + lecithin significantly improved total sperm motility and sperm concentration (P<0.05). The semen volume and sperm kinematic values were not affected by experimental diets (P>0.05). Although experimental treatments had no effect on abnormal morphology of sperm and DNA fragmentation, but membrane integrity and sperm viability were significantly increased in roosters fed diet supplemented with soybean lecithin and vitamin E (P<0.05). Malondialdehyde (MDA) concentration was also shown to be significantly lower in treatment containing vitamin E and soybean lecithin (P<0.05). The interaction effects of time× diet on total and progressive motility, sperm concentration, viability, membrane integrity and MDA content were significant (P<0.05) and these traits improved in the last days of the experiment due to diet supplemented with vitamin E+ soybean lecithin. Overall, it was concluded that supplementing aged roosters' diet with vitamin E and lecithin appears to improve sperm quality traits.</span>با بهکارگیری 36 قطعه خروس اجداد هوبارد در سن 45 هفتگی، آزمایشی با هدف بررسی اثر ویتامین E و لسیتین سویا در خوراک، بر برخی فراسنجههای کیفی و کمی اسپرم طراحی شد. آزمایش در طی 60 روز و با چیدمان فاکتوریل (2×2) در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح لسیتین (صفر و یک درصد در هر کیلوگرم خوراک) و دو سطح ویتامین E (صفر و 300 میلیگرم در کیلوگرم خوراک) انجام گرفت. اسپرمگیری در روزهای صفر، 20، 40 و 60 آزمایش انجام شد. نتایج نشان داد بالاترین غلظت و بیشترین جنبایی کل در اسپرم خروسهایی مشاهده شد که جیره حاوی ویتامین E + لسیتین سویا دریافت کرده بودند (05/0P<). حجم اسپرم و صفات وابسته به جنبایی نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. همچنین با اینکه تیمارهای آزمایشی اثری بر درصد مورفولوژی غیرنرمال، و درصد اسپرم با DNA آسیبدیده نداشت، اما یکپارچگی غشای پلاسمایی، و زندهمانی اسپرم تحت تأثیر تیمار حاوی لسیتین سویا + ویتامین E افزایش معنیداری یافت. کمترین میزان مالوندیآلدئید در منی خروسهایی یافت شد که همزمان لسیتین سویا و ویتامین E دریافت کرده بودند (05/0P<). بررسی اثر متقابل زمان× جیره در خصوص صفات جنبایی کل و پیشرونده، غلظت اسپرم، زندهمانی، یکپارچگی غشا و میزان مالوندیآلدئید نشان داد که این صفات در روزهای پایانی آزمایش، متأثر از تیمار حاوی ویتامین E + لسیتین سویا بهبود یافتند (05/0P<). بنظر میرسد بهکارگیری همزمان ویتامین E و لسیتین سویا در جیره خروسهای مسن، منجر به بهبود وضعیت کیفی اسپرم شود.پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Effect of different levels of selenium and vitamin E injection on thyroid hormones metabolism and biochemical parameters in late pregnancy of Holstein cows and their calf performance اثر تزریق سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E بر متابولیسم هورمونهای تیروئیدی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون در اواخر آبستنی گاوهای هلشتاین و عملکرد گوسالههای آنها 1892018506110.22059/ijas.2021.325212.653832FAمحمداسدیدانشجوی دکتری، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگانتقیقورچیاستاد، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان0000-0002-6865-2932عبدالحکیمتوغدریاستادیار، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان0000-0002-5198-1940حسینحسینی سابقیدانشجوی دکتری، گروه تغذیه دام و طیور، دانشکده علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگانJournal Article20210620To compare the effects of injection different levels of selenium and vitamin E in late pregnancy on thyroid hormone metabolism and biochemical parameters of Holstein cows and their calf performance, 28 pregnant Holstein cows were selected in 8 weeks before calving and randomly assigned to 4 treatments and 7 replications. Cows were then injected with selenium and vitamin E four and two weeks before the expected time for calving. Treatments included: injection of 0 (contro), 15, 30 and 45 ml of selenium and vitamin E supplements.<strong> </strong>Each ml of supplement contained 0.5 mg of selenium in the form of sodium selenite salt and 50 international units of vitamin E in the form of DL alpha tocopherol acetate. Cows were balanced in terms of age, weight and calving time. The results showed that injection of selenium and vitamin E in pregnant cows affected the weight performance of their calves (P<0.05) so that the daily weight gain and weight of calves at 30 and 45 days of age in Selenium and vitamin E treatments increased, compared to the control group (P<0.05). Receiving of selenium and vitamin E makes pregnant cows resistant to low blood glucose and triglycerides in the postpartum period. At one week after delivery. The concentration of glucose and blood triglycerides in the injected cows increased compare to the control treatment (P<0.05). Also, one week before and after delivery, with increasing the dose of selenium and vitamin E, the activity of glutathione peroxidase and the concentration of tetrahydrotyronine and triiodothyronine increased (P<0.05). In general, according to the present results, at least 30 ml of selenium and vitamin E at the end period of pregnancy for Holstein cows, could be recommended. بهمنظور مقایسه تأثیر تزریق سطوح مختلف سلنیوم و ویتامین E در اواخر آبستنی بر متابولیسم هورمونهای تیروئیدی، فراسنجههای بیوشیمیایی خون گاوهای هلشتاین و عملکرد گوسالهها آنها پس از تولد 28 رأس گاو آبستن نژاد هلشتاین در 8 هفته قبل از زایمان انتخاب و به طور تصادفی در 4 تیمار و 7 تکرار قرارداده شدند. سپس چهار و دو هفته قبل از زمان مورد انتظار برای زایمان، به گاوها سلنیوم و ویتامین E تزریق شد. تیمارها شامل شاهد، تزریق 15، 30 و 45 میلیلیتر مکمل سلنیوم و ویتامینE بودند. هر میلیلیتر مکمل حاوی 5/0 میلیگرم سلنیوم به صورت نمک سلنیت سدیم و 50 واحد بین المللی ویتاامین E به صورت دی ال آلفا توکوفریل استات بود. گاوها از نظر سن، وزن و زمان زایمان متعادل بودند. نتایج نشان داد، تزریق سلنیوم و ویتامین E به گاوهای آبستن، بر عملکرد وزنی گوسالههای متولد شدهی آنها تأثیر گذار میباشد بهطوریکه افزایش وزن روزانه و وزن گوسالهها در روزهای 30 )0456/0 (P=و 45 )0306/0 (P=روزگی در گروههای دریافتکنندهی سلنیوم و ویتامین E نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. دریافت سلنیوم و ویتامین E باعث مقاومت گاوهای آبستن در برابر کاهش گلوگز و تریگلیسیرید خون در زمان بعد از زایش میشود. یک هفته بعد زایمان غلظت گلوگز (0480/0 (P= و تریگلیسیرید (0241/0 (P= خون در گاوهای تزریق شده نسبت به تیمار شاهد افزایش یافت. همچنین یک هفته قبل و بعد از زایمان، با افزایش دز تزریق سلنیوم و ویتامین E، میزان فعالیت آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز و غلظت هورمونهای تترایدوتیرونین و ترییدوتیرونین نیز افزایش یافت )05/0(P<. بهطور کلی با توجه به نتایج حاضر، تزریق سلنیوم و ویتامین E به میزان حداقل 30 میلیلیتر در اواخر آبستنی گاوهای هلشتاین قابل توصیه میباشد.پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهرانعلوم دامی ایران2008-477352320211122Effect of supplementing different levels of alkaline hydrolyzed feather meal and dried corn steep liquor on performance and anti-oxidation indices of broiler chickenاثر پودر پر آبکافت قلیایی و خیساب ذرت خشک بر عملکرد، هزینه خوراک و شاخصهای آنتیاکسیدانی جوجههای گوشتی2032158519910.22059/ijas.2021.312300.653807FAامیرحسیناتابکدانشجوی کارشناسی ارشد، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانمحمد امیرکریمی ترشیزیدانشیار، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران0000-0002-8141-4904شعبانرحیمیاستاد، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایرانJournal Article20201027<span style="letter-spacing: -.2pt;">The present study was conducted to investigate the effect of different levels of alkaline treated feather meal and dried corn steep liquor on the performance of broiler chickens. A total of 720 one-day-old broiler chicks were randomly distributed into six experimental groups in a simple randomized experimental design (each experimental group had six replicates; 20 birds per each). Experimental groups contained: 1: Feed without dried corn steep liquor (DCSL) and alkaline treated feather meal (ATFM), 2: 4% DCSL and 3.29% ATFM, 3: 5.5% DCSL and 2.47% ATFM, 4: 7% DCSL and 1.65% ATFM, 5: 8.5% DCSL and 0.82% ATFM, 6: 10% DCSL. The results showed that experimental treatments could not affect feed intake, weight gain and feed conversion ratio (P> 0.05). The average production cost per kilogram of live weight at 11-24 days did not show a significant difference (P>0.05). The highest average production cost per kilogram of live weight in the grower period (25-42 days) and the whole experimental period (11-42 days) was related to the control group (P<0.05). The use of different levels of alkaline treated feather meal and dried corn steep liquor had a significant effect on the percentage of crude fat and lipid oxidation of meat (P<0.05). According to the results, it can be concluded that partially substitution of soybean meal with alkaline treated feather meal and dried corn steep liquor can be done without any negative effects on performance and it reduces production costs.</span>این آزمایش به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیهای خیساب خشک ذرت و پودر پر فرآوریشده با هیدروکسید سدیم بهعنوان جایگزینهای منابع پروتئینی متداول در تغذیه جوجههای گوشتی از سن 11 تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه (راس 308) مخلوط دو جنس (نسبت برابر) بهصورت تصادفی بین شش گروه آزمایشی در یک طرح کاملاً تصادفی توزیع شدند. شش جیره یکسان به لحاظ مواد مغذی فرموله شدند که به ترتیب حاوی سطوح مختلف صفر، 4، 5/5، 7، 5/8 و 10 درصد خیساب خشک ذرت و صفر، 29/3، 47/2، 65/1 و 82/0 درصد پودر پر فرآوریشده با هیدروکسید سدیم بودند. نتایج نشان داد استفاده از پودر خیساب ذرت و پودر پر فرآوریشده در جیره جوجههای گوشتی، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک را تحت تأثیر قرار ندادند. بالاترین میانگین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن بدن در دورههای پایانی (42-25 روزگی) و کل دوره آزمایشی (42-11 روزگی) مربوط به تیمار شاهد بود (05/0>P). تغذیه از سطوح مختلف پودر پر در جیره به نحو موثری مالوندیآلدئید پلاسما بهعنوان یک شاخص اکسیداسیون لیپید را بهبود داد. با توجه به نتایج میتوان اظهار داشت که جایگزین کردن بخشی از کنجاله سویا با پودر پر و خیساب خشکشده ذرت بدون هیچ اثر منفی بر عملکرد میتواند موفقیتآمیز باشد و نیز باعث کاهش هزینههای تولید گردد. با درنظر گرفتن نتایج عملکرد رشد، هزینه تغذیه و شاخصهای آنتیاکسیدانی استفاده از 5/8 درصد خیساب ذرت به همراه 82/0 پودرپر فرآوری شده با قلیا در جیره جوجههای گوشتی توصیه میشود.