2024-03-29T01:40:05Z
https://ijas.ut.ac.ir/?_action=export&rf=summon&issue=9848
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
شناسایی ژنهای مؤثر بر میزان چربی محوطۀ بطنی جوجههای گوشتی با استفاده از دادههای ریزآرایه و توالییابی RNA
فرزاد
غفوری
مصطفی
صادقی
ابوالفضل
بهرامی
سید رضا
میرائی آشتیانی
امروزه انتخاب ژنتیکی برای افزایش رشد و تولید پروتئین حیوانی با کیفیت بالا در جوجههای گوشتی (Gallus gallus domesticus)، معمولاً منجر به افزایش وزن بیش از حد خواهد شد که نتیجۀ آن تأثیر منفی بر راندمان مصرف خوراک و کیفیت لاشه مانند افزایش چربی محوطه بطنی میشود. هدف این مطالعه استفاده از پروفایل ترانسکریپتوم بافت چربی دو دسته جوجههای گوشتی با چربی زیاد و کم در محوطۀ بطنی، بهمنظور شناسایی ژنهای مؤثر در متابولیسم و ذخیره چربی میباشد. در تجزیه دادههای ریزآرایه و RNA-seq برای بیان تفاوت ژنی بهترتیب 2914 و 1867 ژن استخراج شد که در مجموع با مقایسه ژنهای شناساییشده که تفاوت بیانی معنیداری داشتند (000001/0P<)، 1835 ژن شناسایی شد. سپس با مقایسه تعداد ژن مربوطه در میان پروفایلهای ترانسکریپتوم، ژنهای مشترک مرتبط شامل THBS1، COLEC12، ANXA7، RGS19، TMEM258 و HTR7L بودند که در فرآیند اصلی مسیرهای کنترل سنتز، متابولیسم و ذخیره چربی و مسیر سیگنالینگ غدد درونریز فعال شده توسط آدیپوکینها دارای نقش میباشند. تجزیه و تحلیل ترانسکریپتوم مرتبط با ذخیره چربی محوطه بطنی میتواند بیانکننده نقش آن بهعنوان یک اندام متابولیک و درونریز در جوجههای گوشتی باشد.
پروفایل ترانسکریپتوم
داده کاوی
مسیر سیگنالینگ
متابولیسم چربی
2020
02
20
259
269
https://ijas.ut.ac.ir/article_75120_47d17a774287002b4cd01ec849fed976.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
بررسی آثار جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا و فرآوری دانه ذرت بر عملکرد تولیدی گاوهای هلشتاین
فرزاد
عبدالله زاده
حمید
محمد زاده
محمد
خوروش
اکبر
تقی زاده
علی
حسینخانی
بهمنظور بررسی آثار جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا و همچنین روش فرآوری دانه ذرت بر عملکرد تولیدی گاوهای پر تولید از 12 رأس گاو شیرده هلشتاین (زایش دوم با میانگین روزهای شیردهی 14±80 و تولید شیر 3±46 کیلوگرم در روز) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شونده 4×4 به روش فاکتوریل 2×2 استفاده شد. عامل اول روش فرآوری دانه ذرت شامل آسیاب نرم و پرکشده با بخار بود و عامل دوم شامل دو نسبت کنجاله کلزا به کنجاله سویا (50:50 و 100: صفر) در جیره بود. ماده خشک مصرفی، تولید شیر، غلظت ترکیبات شیر و همچنین پارامترهای شکمبه ای تحت تأثیر نوع کنجاله مصرفی در جیره قرار نگرفت. حذف کامل کنجاله سویا در جیره سبب کاهش قابلیت هضم ظاهری ماده خشک گردید. پرک کردن ذرت با بخار سبب کاهش خوراک مصرفی، کاهش درصد چربی شیر، افزایش درصد پروتئین شیر و افزایش غلظت گلوکز خون شد، اما تولید شیر تحت تأثیر قرار نگرفت. اثر متقابل جایگزینی کنجاله سویا با کنجاله کلزا و روش فرآوری دانه ذرت بر پاسخ های عملکردی گاوهای شیری معنیدار نبود. استفاده از کنجاله کلزا بهعنوان جایگزین مناسب کنجاله سویا و همچنین پرک کردن ذرت با بخار بهعلت بهبود راندمان خوراک و اثر مثبت بر متابولیسم نیتروژن و انرژی جهت تغذیه گاوهای پرتولید، قابل توصیه خواهد بود.
فرآوری غله
گاو شیرده
منبع پروتئین
2020
02
20
271
282
https://ijas.ut.ac.ir/article_75121_6278ecacbce77f738fc7d1995a2b42d9.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
مقایسه صفات رشد و لاشه برههای لریبختیاری و آمیختههای رومانف و پاکستانی با لریبختیاری
محمدعلی
طالبی
محسن
باقری
در این پژوهش از اطلاعات صفات رشد برههای حاصل از گروههای لریبختیاری (L)، آمیختههای رومانف× لریبختیاری (F1RL)،پاکستانی× لریبختیاری (F1PL)، (پاکستانی× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (¼P¼R½L) و (رومانف× لریبختیاری)× (رومانف× لریبختیاری) (F2RL) و صفات لاشه 50 رأس بره لریبختیاری و 41 رأس آمیختههای F1RL و 20 رأس آمیختههای F2RL به منظور بررسی عملکرد در صفات رشد و ترکیب لاشه استفاده شد. برهها در سن 5 ±90 روزگی از شیر گرفته و در سن شش ماهگی کشتار شدند. وزن تولد برههایلریبختیاری (12/5 کیلوگرم) بهطور معنیداری (05/0P<) بیشتر از برههای آمیخته رومانف و پاکستانی با لریبختیاری (بهترتیب 81/4 و 57/4 کیلوگرم) بود. برههای آمیخته F1RL بهطور معنیداری (05/0P<) وزن شیرگیری و وزن شش ماهگی (بهترتیب 96/30 و 75/42 کیلوگرم) بیشتری نسبت به برههای لریبختیاری (بهترتیب 81/28 و 69/41 کیلوگرم) و سایر ترکیبهای نژادی داشتند. آمیختههای F1RL و F2RL نسبت به برههای لریبختیاری بهطور معنیداری (05/0P<) درصد گوشت لاشه بیشتری در سن ثابت (بهترتیب 57/59، 99/60 و 03/50) و وزن ثابت (بهترتیب 99/60، 24/59 و 56/49) داشتند. میانگین وزن و درصد کل چربی لاشه در برههای لریبختیاری نسبت به برههای F1RL و F2RL بهطور معنیداری (05/0P<) (بهترتیب 56/7، 25/4 و 95/2 کیلوگرم و 57/31، 91/20 و 97/17 درصد در سن ثابت و بهترتیب 65/6، 30/4 و 12/5 کیلوگرم و 46/30، 08/20 و 46/22 درصد در وزن ثابت) بیشتر بود. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که با آمیختهگری رومانف× لریبختیاری (F1RL)، وزن شیرگیری و شش ماهگی و ترکیب لاشه بهبود یافته است.
آمیختهگری
رشد
رومانف
پاکستانی
لاشه
لریبختیاری
2020
02
20
283
294
https://ijas.ut.ac.ir/article_75122_9d309618fc3622d51bd54d92711ac458.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
تأثیر کورکومین بر فراسنجههای کیفی و باروری اسپرم خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی
فایزه
جلیلی
احمد
زارع شحنه
سعید
زین الدینی
علیرضا
یوسفی
امین
کاظمی زاده
هدف این پژوهش، مطالعه اثر تغذیه کورکومین بر فراسنجههای کیفی اسپرم و باروری خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی بود. تعداد 20 قطعه خروس مادرگوشتی سویه راس 308 در سن 49 هفتگی بهطور تصادفی به چهار گروه آزمایشی (5n =) تقسیم شدند. سطوح مختلف کورکومین شامل: صفر (T1)، 10 (T2)، 20 (T3) و 30 (T4) میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده در هر روز به جیره پایه اضافه و از 49-61 هفتگی به پرندهها تغذیه شد. پس از گذشت یک دوره پنج هفتهای از تغذیه کورکومین (49-53 هفتگی)، فراسنجههای کیفی اسپرم طی شش هفته (54 تا 59 هفتگی) پس از یخگشایی ارزیابی شد. نمونههای منی هفتههای 60 و 61 پس از یخگشایی برای ارزیابی باروری، به 68 مرغ مادر گوشتی (17n=) تلقیح شد. نتایج نشان داد جنبایی کل در تیمارهای T3 و T4 و جنبایی پیشرونده در تیمارهای T2، T3 و T4 نسبت به T1 افزایش یافت (05/0>P). تغذیه کورکومین زندهمانی اسپرم را پس از یخگشایی در تیمارهای T3 و T4 نسبت به T1 افزایش داد (05/0>P). عملکرد غشای پلاسمایی (HOS) در تمامیگروههای تیماری دارای کورکومین نسبت به تیمار T1 افزایش یافت (05/0>P)، بهطوری که بیشترین عملکرد مربوط به تیمارهای T3 و T4 بود. نرخ باروری اسپرم در تیمارهای T3 و T4 نسبت به T1 افزایش یافت (05/0>P). در کل، نتایج این پژوهش نشان از تأثیرات مثبت تغذیه کورکومین بر کیفیت اسپرم و باروری خروسهای مادرگوشتی پس از یخگشایی داشت و بهترین عملکرد زمانی حاصل شد که روزانه 20 یا 30 میلیگرم کورکومین بهازای هر پرنده بهمدت 13 هفته تغذیه شد.
آنتی اکسیدان
انجماد اسپرم
خروس
زردچوبه
2020
02
20
295
306
https://ijas.ut.ac.ir/article_75600_1eed743ea56ca5b61f44ea4fedf3cc97.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
اثر تزریق محلول ویتامین E و سلنیوم و محلول ویتامین B12 و آهن در گاوهای شیری دوره انتقال بر کیفیت آغوز و ظرفیت آنتیاکسیدانی و فراسنجههای سرم گوسالهها
سید رضا
موسوی
فرشید
فتاح نیا
گلناز
تأسلی
یحیی
محمدی
مهدی
میرزایی
فخرالدین
آرمیون
در این مطالعه، اثر تزریق محلول ویتامین E و سلنیوم و محلول ویتامین B12و آهن به گاوهای شیری دوره انتقال بر کیفیت آغوز، ظرفیت آنتیاکسیدانی، غلظت ویتامینهای Eو B12و عناصر سلنیوم و آهن و فراسنجههای سرم گوسالهها بررسی شد. بیست رأس گاو یک شکم زایش (26/60±09/607 کیلوگرم) و 20 رأس گاو دو شکم زایش (54/55 ±712 کیلوگرم) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی و بر اساس شکم زایش و وزن بدن به 4 گروه تقسیم شدند. تیمارهای آزمایشی شامل 1) تزریق 7 میلیلیتر سرم فیزیولوژیک، 2) تزریق 60 میلیلیتر محلول ویتامین E و سلنیوم، 3) تزریق 7 میلیلیتر محلول ویتامین B12وآهن و 4) تزریق 60 میلیلیتر محلول ویتامین E و سلنیوم و 7 میلیلیتر محلول ویتامین B12و آهن بودند. تزریقها در روزهای 21 و 7 قبل از زایش و خونگیری از گوسالهها قبل از مصرف آغوز و 24 ساعت بعد مصرف آغوز انجام شد. تزریقها بر وزن تولدگوسالهها و درصد چربی، پروتئین، لاکتوز و مواد جامد بدون چربی و غلظت ایمونوگلبولین Gآغوز اثری نداشت. غلظت ویتامینهای EوB12، عناصر سلنیوم و آهن، فعالیت آنزیمهای گلوتاتیونپراکسیداز و کاتالاز، کل ظرفیت آنتیاکسیدانی و غلظت متابولیتهای سرم گوسالهها تحت تأثیر قرار نگرفت. بهطورکلی میتوان نتیجهگیری کرد که تزریق محلولها 21 و 7 روز قبل از زایش بر سامانه ایمنی گوسالهها در 24 ساعت اول زندگی اثری نداشت.
آغوز
ظرفیت آنتیاکسیدانی
گوساله
ویتامین E و سلنیوم
ویتامین B12 و آهن
2020
02
20
307
317
https://ijas.ut.ac.ir/article_75601_565250811d28deba1f9bf2311da02055.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
اثر توازن کاتیون- آنیون مثبت و منفی در جیره تلیسههای هلشتاین نزدیک زایش بر عملکرد، متابولیتهای خونی و ایمنوگلوبولینهای آغوز
وحید
غلامحسینی
مهدی
کاظمی بن چناری
مهدی
خدایی مطلق
محمد حسین
مرادی
استفاده از مکملهای آنیونیک در جیره تلیسههای آبستن به منظور ایجاد توازن کاتیون- آنیون منفی در جیرهنویسی گاوهای شیری همچنان سوالبرانگیز است. به این منظور تعداد 12رأس تلیسه آبستن هلشتاین 7±21 روز مانده به زایش در جایگاههای انفرادی در قالب طرح کاملاً تصادفی به یکی از دو تیمار آزمایشی اختصاص یافتند (هر تیمار با 6 تکرار). تیمارها شامل: 1) جیره با اختلاف DCAD برابر 165+ میلیاکیوالان بر کیلوگرم و 2) جیره با DCAD برابر 85- میلیاکیوالان بر کیلوگرم ماده خشک بودند. ماده خشک مصرفی انفرادی، آغوز تولیدی و ایمنوگلوبولینهای آغوز، شیر و ترکیبات آن، بههمراه متابولیتهای خونی (پیش و پس از زایش) مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد ماده خشک مصرفی دامها تحتتأثیر تیمارها قرار نگرفت. pH خون در قبل از زایش در تیمار با DCAD منفی کاهش یافت. در بین متابولیتهای خون، تنها غلظت کلسیم خون در تیمار با DCAD منفی افزایش یافت و این در حالی بود است که تیمار با DCAD مثبت نیز افت کلسیم را تجربه نکرد. مقدار آغوز تولیدی، چربی و پروتئین شیر، ایمنوگلوبولینهای M و A آغوز، امتیاز وضعیت بدنی دامها تحت تأثیر قرار نگرفتند. تنها ایمنوگلوبولین Gدر خون و آغوز مربوط به تلیسههای مصرفکننده جیره با DCAD منفی افزایش داشت. بهطور خلاصه نتایج نشان داد ایمنوگلوبین G در سرم و آغوز تلیسههایی که جیره با DCAD منفی دریافت کرده بودند افزایش نشان داد و پژوهشهای بیشتری به منظور بررسی تأثیر DCAD منفی بر تلیسههای انتظار زایش درگیر شرایط تنش موردنیاز میباشد.
اختلاف کاتیون- آنیون جیره
ایمنی آغوز
تلیسه انتظار زایش
مکمل آنیونیک
2020
02
20
319
328
https://ijas.ut.ac.ir/article_75602_d6778b4ceacbed471a51c1a85a6c85d3.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
آثار جاذبهای مختلف بر عملکرد و فراسنجههای کبدی جوجههای گوشتی تغذیهشده با جیرههای آلوده به آفلاتوکسین
مولود
پارسافر
مازیار
محیطی اصلی
محسن
فرزانه
این آزمایش جهت بررسی اثر آلومینوسیلیکات، اسید هیومیک، دیواره سلولی مخمر، پودر گیاهی و یک توکسین بایندر تجاری برای کاهش آثار آفلاتوکسین B1 در جیره جوجههای گوشتی انجام شد. آزمایش با استفاده از 320 قطعه جوجهگوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن 7 تا 28 روزگی انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین)، 2) شاهد مثبت (حاوی 3/0 میلیگرم آفلاتوکسینB1 در کیلوگرم جیره)، 3) شاهد مثبت + آلومینوسیلیکات، 4) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک، 5) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ دیواره سلولی مخمر، 6) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک+ دیواره سلولی مخمر، 7) شاهد مثبت+ توکسین بایندر تجاری مگنوتوکس و 8) شاهد مثبت+ پودر گیاهی بود. استفاده از جیره حاوی آفلاتوکسین سبب کاهش عملکرد رشد جوجهها، افزایش وزن کبد، قلب و پانکراس و کاهش غلظت آلبومین، پروتئین کل و گلوکز سرم شد (05/0>P). افزودن آلومینوسیلیکات بهعنوان جاذب به تنهایی در کاهش آثار منفی آفلاتوکسین مؤثر بود. افزودن دیواره سلولی مخمرسبب تقویت اثرات آلومینوسیلیکات شد، اما افزودن اسید هیومیک زیاد مؤثر نبود. در مجموع، به نظر می رسد ترکیب آلومینوسیلیکات و دیواره سلولی مخمر بیشترین جذب آفلاتوکسین B1 را دارا میباشد.
آفلاتوکسین B1
آلومینوسیلیکات
اسید هیومیک
جوجه گوشتی
دیواره سلولی مخمر
2020
02
20
329
339
https://ijas.ut.ac.ir/article_75603_6ccdbf87ce1a97449352d6936549130d.pdf
علوم دامی ایران
2008-4773
2008-4773
1398
50
4
اثر گروهبندی تغذیهای بر عملکرد تولیدی و درصد حذف و علل آن در گله گاوهای شیری هلشتاین
مرتضی
صالح پور
حمید
امانلو
حمیدرضا
میرزایی الموتی
نجمه
اسلامیان فارسونی
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر سیستم خوراکدهی تکگروهی (TMR1) در مقایسه با چندگروهی (TMR4) بر روی توان تولیدی و ترکیبات شیر طی یک دوره شیردهی کامل بود. چهارصد و هشتاد و چهار رأس گاو هلشتاین شیرده براساس روز شیردهی بلوکبندی (158 رأس در اولین، 134 رأس دومین و 192راس در سومین دوره شیردهی و یا بالاتر) و به دو سیستم خوراکدهی تک گروهی (TMR1) و چند گروهی (TMR4) بهطور تصادفی اختصاص یافتند. میانگین تولید شیر روزانه در تیمارهای TMR4 و TMR1 بهترتیب 97/36 و 01/41 کیلوگرم در روز بود و تولید شیر در گروه TMR1 در مقایسه با TMR4 بهمیزان 04/4 کیلوگرم در روز افزایش (01/0>P) یافت. تولید شیر تصحیحشده براساس 4 درصد چربی تحت تأثیر تیمار آزمایشی قرار گرفت (01/0>P)، بهطوریکه گاوهای تغذیهشده با TMR1در مقایسه با گاوهای تغذیهشده با TMR4 شیر بیشتری تولید کردند (46/37 در مقابل 1/33 کیلوگرم در روز). درصد ترکیبات شیر (درصد چربی و پروتئین) تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند (01/0<P). در راستا با نتایج تولید شیر، مقدار چربی (01/0P<) و پروتئین شیر (01/0P<) بهطور معنیداری در گروه TMR1 در مقایسه با TMR4 افزایش یافت. گاوها در TMR4 در مقایسه با TMR1 58/1 برابر (46/2 – 01/1 =%95CI) در کل دوره شیردهی حذف شدند (04/0=P).
تک TMR
چند TMR
عملکردهای تولیدی
گروهبندی
2020
02
20
341
350
https://ijas.ut.ac.ir/article_75604_976cc00ebca9ca32134b9e6e5238d0e7.pdf