پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
مطالعه مقایسهای قابلیت هضم پیت نیشکر عملآوریشده با بخار آب تحت فشار توسط قارچهای بیهوازی شکمبه گاو هلشتاین و گاومیش خوزستان
297
308
FA
فاطمه
شاکرمی
دانشآموخته کارشناسی ارشد، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
f_shakarami@yahoo.com
مرتضی
چاجی
دانشیار، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
chaji@ramin.ac.ir
موسی
اسلامی
دانشیار بازنشسته دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
meslami93@yahoo.com
طاهره
محمدآبادی
0000-0002-8250-6704
استادیار، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
t.mohammadabadi.t@gmail.com
محمد
بوجارپور
استادیار، دانشگاه کشاورزی و منابع طبیعی رامین خوزستان
bojarpour@gmail.com
10.22059/ijas.2014.54343
این مطالعه به منظور مقایسة قابلیت هضم پیت نیشکر عملآوریشده توسط قارچها و کل میکروارگانیسمهای شکمبة گاو و گاومیش انجام شد. قابلیت هضم مادة خشک (DM)، الیاف نامحلول در شویندة خنثی (NDF) و الیاف نامحلول در شویندة اسیدی (ADF) پیت نیشکر عملآوریشده توسط کل میکروارگانیسمها و قارچهای شکمبة گاو و گاومیش به روش هضم دو مرحلهای، تکنیک تولید گاز و کشت اختصاصی قارچهای شکمبه اندازهگیری و مقایسه شد. قابلیت هضم آزمایشگاهی مادة خشک، NDF و ADF پیت نیشکر توسط کل میکروارگانیسمهای شکمبة گاومیش (به ترتیب 62، 31/32 و 22 درصد) بیشتر از گاو (به ترتیب 13/50، 07/27 و 25/16 درصد) بود (05/0P<). صرف نظر از نوع میکروارگانیسم قابلیت هضم مادة خشک NDF و ADF توسط گاومیش (13/54، 51/27 و 86/19 درصد) بیشتر از گاو (69/49، 54/24 و 67/14 درصد) بود (05/0P<). پتانسیل تولید گاز پیت نیشکر عملآوریشده در حضور کل میکروارگانیسمهای مایع شکمبة گاو از نظر عددی بیشتر از گاومیش بود (05/0P>). نرخ تولید گاز توسط کل میکروارگانیسمها و قارچهای شکمبة گاومیش به طور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<). صرف نظر از نوع میکروارگانیسم، نرخ تولید گاز پیت نیشکر در گاومیش به طور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<)؛ برعکس پتانسیل تولید گاز در گاو اندکی بیشتر بود (05/0P>). صرف نظر از نوع دام، قابلیت هضم و توان تولید گاز برای کل میکروارگانیسمها بیشتر از قارچها بود (05/0P<)، اما برای نرخ تولید گاز بین آنها تفاوتی وجود نداشت. در محیط کشت اختصاصی قارچهای شکمبه، قابلیت هضم مادة خشک پیت نیشکر توسط قارچها در گاومیش در روز دوازدهم بهطور معناداری بیشتر از گاو بود (05/0P<). تراکم قارچها در هر میلیلیتر مایع شکمبة گاو بیشتر از گاومیش بود (05/0P<). در کل، با وجود تعداد بیشتر قارچهای شکمبة گاو، میتوان گفت که توان قارچها و کل میکروارگانیسمهای شکمبة گاومیش در آزمایش حاضر بیشتر از گاو بود. بنابراین، نتایج برتری گاومیش به گاو هلشتاین در استفاده از مواد فیبری کمکیفیت را نشان داد.
تولید گاز,شمارش قارچهای شکمبه,کشت اختصاصی قارچها,کل میکروارگانیسمها
https://ijas.ut.ac.ir/article_54343.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54343_a5383d931272b0d313bbed8302bea5a2.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
مطالعة تأثیرات استفاده از جلبک گراسیلاریوپسیز پرسیکا در جیرة مرغان تخمگذار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و لیپیدهای سرم
309
316
FA
امید
وثوق شریفی
کارشناس ارشد، گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران
vosoghsahrifi@mailinator.com
سید داود
شریفی
0000-0002-4129-7600
دانشیار گروه علوم دام و طیور، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران
sdsharifi@ut.ac.ir
اکبر
یعقوبفر
استاد بخش تغذیه و فیزیولوژی، مؤسسة تحقیقات علوم دامی کشور، کرج
yaghoubfar@mailinator.com
قدرت الله
میرزاده
استادیار مرکز تحقیقات جهادکشاورزی استان هرمزگان، بندر عباس
mirzadeh@mailinator.com
فیروز
عسکری
کارشناس مرکز تحقیقات جهادکشاورزی استان هرمزگان، بندر عباس
akbari@mailinator.com
10.22059/ijas.2014.54344
این آزمایش به منظور بررسی تأثیرات استفاده از جلبک <em>گراسیلاریوپسیز</em> <em>پرسیکا</em> در جیرة غذایی مرغهای تخمگذار بر عملکرد، صفات کیفی تخممرغ و لیپیدهای سرم اجرا شد. آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی با پنج تیمار شامل جیرههای حاوی سطوح صفر، 5، 10، 15 و 20 درصد جلبک، در پنج تکرار و با چهار قطعه مرغ در هر تکرار و در مجموع 100 قطعه مرغ سویههای لاین w-36، به مدت 12 هفته (23 تا 34 هفتگی) انجام گرفت. استفاده از جلبک در سطوح 10 درصد و بیشتر موجب کاهش تخمگذاری و افزایش ضریب تبدیل در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0>P). تودة تخممرغ در پرندگانی که جیرة حاوی سطوح 15 و 20 درصد جلبک را دریافت کردند، کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). ارتفاع سفیدة تخممرغ در پرندگان تغذیهشده با سطوح بیش از 5 درصد جلبک در جیره، کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). استفاده از سطوح مختلف جلبک در جیره، ضخامت پوسته و وزن مخصوص تخممرغ را بهطور معناداری در مقایسه با گروه شاهد افزایش داد (05/0>P). زردة تخمهای مرغهایی که جیرههای حاوی جلبک دریافت کردند، مالون دی آلدئید کمتر و ید بیشتری در مقایسه با شاهد داشت (05/0>P). استفاده از جلبک در جیره بر مقدار کلسترول زردة تخممرغ تأثیری نداشت، ولی سطوح 15 و 20 درصد جلبک در جیره، کلسترول سرم را کاهش داد (05/0>P). بر اساس نتایج، میتوان از جلبک <em>گراسیلاریوپسیز</em> <em>پرسیکا</em> تا سطح 5 درصد بدون تأثیر منفی بر عملکرد در جیرة مرغهای تخمگذار استفاده کرد و علاوه بر بهبود ضخامت پوسته و چگالی تخممرغ، محتوای ید در تخممرغ و همچنین مدت زمان انبارداری آن را افزایش داد.
صفات کیفی تخممرغ,گراسیلاریوپسیز پرسیکا,مرغان تخمگذار,ماندگاری,ید
https://ijas.ut.ac.ir/article_54344.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54344_308f98d678c5d193541d90331cf4e014.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
مطالعة آناتومی سرویکس گوسفند و تأثیر آن بر مقدار نفوذ گان تلقیح به درون سرویکس
317
325
FA
کوروش
صوفیه
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
حامد
رضایی
دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
h.rezaie@ut.ac.ir
حمید
کهرام
استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
hamid_kohram@yahoo.com
10.22059/ijas.2014.54346
یکی از محدودیتها در تلقیح مصنوعی گوسفند ساختار ویژة سرویکس گوسفند است که دارای تفاوتهای چشمگیری است. موفقیت در تلقیح مصنوعی با مورفولوژی سرویکس گوسفند ارتباط تنگاتنگی دارد. هدف از این پژوهش مطالعة ساختار آناتومی سرویکس و مقایسة آن در گوسفندهای نژاد ماکویی، کردی و افشاری است. در این پژوهش 300 دستگاه تولید مثلی گوسفند ماده از نژادهای یادشده (از هر نژاد 100 رأس) در فصل تولید مثل از کشتارگاه استان تهران و استان البرز جمعآوری شد. شکل خارجی، دهانه، طول و قطر سرویکس، مقدار نفوذ، نوع و تعداد رینگ بررسی گردید. بیشترین فراوانی در شکل خارجی دهانة نوک پستانی و سرویکس با طول 3 تا 4 سانتیمتر مشاهده شد. شکل غالب دهانة سرویکس در نژادهای کردی و افشاری نوک پستانی بود، ولی در گوسفند ماکویی شکل فلپ غالب است. نتایج نشان داد میانگین قطر سرویکس برای کل دادهها 7/1±34/9 میلیمتر است. میانگین تعداد رینگ در بین نژادهای مورد مطالعه 8/0±59/5 عدد بود. بیشترین فراوانی آرایش و طرز قرارگرفتن رینگها در کانال سرویکس، آرایش دستة دوم را نشان داد. همبستگی طول سرویکس با تعداد رینگ 24/0 (001/0p<) و همبستگی طول با قطر سرویکس 25/0 (001/0p<) محاسبه شد. طول سرویکس با زاویة رینگ، شکل دهانة سرویکس و سن همبستگی معناداری نشان نداد (05/0<p). طول سرویکس، قطر و تعداد رینگ، در بین نژادهای مورد بررسی تفاوت معناداری نشان نداد (05/0<p). میانگین نفوذ گان تلقیح به درون کانال سرویکس برای کل دادههای سرویکس 5/2±92/3 میلیمتر و به طور میانگین برابر با 2/2±24/4، 1/1±46/3 و 5/2±84/3 برای نژادهای ماکویی، کردی و افشاری بود. مقدار نفوذ گان تلقیح به سرویکس، تحت تأثیر قطر سرویکس قرار گرفت (001/0p<). چرخة فحلی بر عمق نفوذ تأثیر معناداری داشت، به طوری که عمق نفوذ گان تلقیح در گامة لوتیال به درون سرویکس کمتر و در زمانی که تخمدان فاقد جسم زرد باشد بیشتر است. مقدار نفوذ گان تلقیح تحت تأثیر تعداد رینگ قرار داشت، به طوری که سرویکسهای با تعداد رینگ بیشتر، نفوذ کمتری داشتند. فراسنجههای بررسیشده، به جز شکل خارجی دهانة سرویکس در بین سه نژاد مورد مطالعه تفاوتی نداشت.
آناتومی,تلقیح مصنوعی,سرویکس,گوسفند
https://ijas.ut.ac.ir/article_54346.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54346_d78859075fadb61a2e994fac1045f7db.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
تعیین تراکم و ضرایب قابلیت هضم حقیقی اسیدهای آمینة پودر گوشت و استخوان در خروسهای بالغ لگهورن سکومبرداریشده
327
334
FA
حسین
جانمحمدی
0000-0002-2273-9995
دانشیار گروه علوم دامی دانشکدة کشاورزی دانشگاه تبریز
janmohammadi@tabrizu.ac.ir
حسن
نصیریمقدم
استاد، دانشکدة کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
nassiri@ um. ac. ir
ابوالقاسم
گلیان
استاد، دانشکدة کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
golian@ um. ac. ir
جواد
پور رضا
استاد گروه علوم دامی دانشکدة کشاورزی دانشگاه صنعتی اصفهان
japour@cc.iut.ac.ir
محسن
دانش مسگران
استاد، دانشکدة کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد
danesh@ um. ac. ir
10.22059/ijas.2014.54348
تراکم اسیدهای آمینة 6 نمونه پودر گوشت و استخوان به روش کروماتوگرافی تبادل یونی و قابلیت هضم حقیقی اسیدهای آمینه به روش تغذیة دقیق سیبالد تعیین شد. متیونین با 35/0 و لوسین با 29/2 درصد کمترین و بیشترین مقدار اسیدهای آمینه را در بین نمونههای پودر گوشت و استخوان نشان دادند. میانگین مقادیر هریک از اسیدهای آمینه، مجموع اسیدهای آمینة ضروری و غیرضروری و کل اسیدهای آمینه از مقادیر مشابه در جدولهای NRC (1994) کمتر بود. نتایج نشان داد که به جز متیونین و پرولین، ضرایب قابلیت هضم حقیقی هر یک از اسیدهای آمینه، کل اسیدهای آمینة ضروری، غیرضروری، اسیدهای آمینة گوگرددار و کل اسیدهای آمینه تفاوت معناداری بین نمونههای پودر گوشت و استخوان نشان ندادند. میانگین ضریب قابلیت هضم حقیقی اسید آمینة سیستئین و آرژنین معادل 7/73 و 4/89 درصد بود که به ترتیب کمترین و بیشترین مقدار را در بین اسیدهای آمینة پودر گوشت و استخوان نشان داد. گرچه ضرایب قابلیت هضم اسیدهای آمینة پودر گوشت و استخوان در سطح بالایی قرار داشت، اما به دلیل کمبودن تراکم اسیدهای آمینه، از سطح اسیدهای آمینة قابل هضم کمتری برخوردار بود.
پودر گوشت و استخوان,روش تغذیة دقیق خروسهای سکومبرداریشده,قابلیت هضم حقیقی اسیدهای آمینه
https://ijas.ut.ac.ir/article_54348.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54348_29e733bebd139588bac529512431c303.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
اثر افزودن سطوح متفاوت سولفات روی به رقیقکنندة منی بر کیفیت اسپرم گاو پس از انجماد-ذوب
335
342
FA
فردین
فرهادی
دانشجوی کارشناسی ارشد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
fardinfarhadi10@gmail.com
ارمین
توحیدی
0000-0002-3288-1709
دانشیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
atowhidi@ut.ac.ir
ملک
شاکری
استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج
mshaker@ut.ac.ir
10.22059/ijas.2014.54350
هدف از این پژوهش، مقایسة اثر افزودن سطوح متفاوت روی به رقیقکنندة منی بر ویژگیهای حیاتی اسپرم پس از انجماد در گاو بود. اسپرمگیری از چهار گاو نر هلشتاین هفتهای دو بار انجام شد و سپس نمونههای مناسب با هم مخلوط شدند. نمونههای اسپرم (در پنج تکرار) به چهار گروه شامل سطوح صفر، 50، 100 و 150 میکرومول روی (Zn-0, Zn-50-Zn-100, Zn-150) اختصاص داده و منجمد شدند. نمونههای اسپرم بعد از انجماد از نظر جنبایی و ریختشناختی، زندهمانی، یکپارچگی غشا، سلامت آکروزوم، پراکندگی کروماتین اسپرم و تولید مالوندیالدئید بررسی شدند. اختلاف معناداری در درصد جنبایی و ریختشناسی اسپرم در محیطهای دارای روی با گروه شاهد وجود نداشت. گروههای Zn-100 و Zn-150 دارای درصد بیشتری از اسپرمهای با آکروزوم سالم در مقایسه با شاهد بودند (005/0 p<). زندهمانی و یکپارچگی غشا در گروه Zn-100 از گروه شاهد بهتر بود (05/0P< و 01/0 P<). درصد اسپرمهای با DNA آسیبدیده در گروه Zn-150 در گروه مقایسه با گروههای دیگر بیشتر بود (005/0 p<). درصد تولید مالوندیآلدهید در گروه Zn-100 و Zn-150 از بقیة گروهها کمتر بود (05/0 P<). بنابراین استفاده از روی در رقیقکنندة منی گاو سبب بهبود برخی فراسنجههای اسپرم بعد از فرایند انجماد میشود.
اسپرم,رقیقکننده,روی,گاو
https://ijas.ut.ac.ir/article_54350.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54350_67a55dc382347b13bdb307707a3e3a92.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
تأثیر تغذیة پیوگلیتازون بر تخمکریزی و برخی بیماریهای پس از زایش در گاوهای هولشتن
343
351
FA
علیرضا
یوسفی
دانشجوی دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
rezayousefi@ut.ac.ir
حمید
کهرام
استادیار، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
hamid_kohram@yahoo.com
احمد
زارع شحنه
استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
azareh@ut.ac.ir
محمد جواد
ضمیری
استاد دانشکدة کشاورزی دانشگاه شیراز و قطب علمی بررسی مشکلات تولیدمثلی گاوهای شیری پرتولید، دانشگاه شیراز
zamiri@shirazu.ac.ir
فاطمه
غازیانی
دانشجوی دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
ghaziani@can.ut.ac.ir
علی
رضایی رودباری
دانشجوی دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
rezaei1311@yahoo.com
10.22059/ijas.2014.54353
هدف این پژوهش بررسی اثر پیوگلیتازون بر کنش تخمدان و کاهش برخی بیماریهای پس از زایش در گاوهای هولشتن بود. تعداد هشتاد گاو شیری هولشتن بهصورت تصادفی در چهار گروه تیماری (20n=) با آرایش فاکتوریل 2×2 قرار گرفتند. تغذیة پیوگلیتازون از 14 روز مانده به زمان مورد انتظار زایش تا 21 روز پس از زایش انجام شد. تغذیة پیوگلیتازون پیش و پس از زایش، عامل اصلی در نظر گرفته شد؛ گاوها در هر دوره با یکی از دو سطح صفر یا 6 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن پیوگلیتازون تغذیه شدند. فراسنجههای وابسته به سلامت گاو و روز تخمکریزی رکوردبرداری و دادهها با نرمافزار SAS و رویههای GENMOD یاGLM واکاوی شدند. تغذیة پیوگلیتازون در دورة پس از زایش، میانگین فاصلة زایش تا نخستین تخمکریزی را کاهش داد (02/0P<). افزون بر این، شمار گاوهایی که در 14 روز نخست پس از زایش تخمکریزی کردند نیز با تغذیة پیوگلیتازون در دورة پس از زایش افزایش یافت (03/0P<). تغذیة پیوگلیتازون در دورههای پیش از زایش (01/0P<) و پس از زایش (10/0P<) بسامد بروز لنگش را کاهش داد. پیوگلیتازون اثر معناداری بر بسامد ورم پستان نداشت. تغذیة پیوگلیتازون در دورههای پیش از زایش (03/0P<) و پس از زایش (08/0P<) درصد گاوهای دچار عفونتهای رحم را کاهش داد. تغذیة پیوگلیتازون پس از زایش،کیستهای تخمدانی را کاهش داد (04/0P<). درصد گاوهایی که تخمدان نافعال داشتند تحت تأثیر پیوگلیتازون قرار نگرفت. یافتهها نشان دادند که تغذیة پیوگلیتازون به گاوهای شیری دردورة انتقال میتواند سبب بهبود کنشهای تخمدان شود و در عین حال برخی بیماریهای پس از زایش را کاهش دهد.
بیماریهای پس از زایش,پیوگلیتازون,دورة انتقال,کنش تخمدان,گاو شیری
https://ijas.ut.ac.ir/article_54353.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54353_1b559799fa3d320c3da966b8ded799d0.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
بررسی تأثیر پودر و اسانس آویشن بر پارامترهای عملکرد، کیفیت گوشت و رودة بلدرچینهای گوشتی
353
361
FA
شیما
حاجی پورده بالایی
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
sh.hajipour@gmail.com
محسن
افشارمنش
دانشیار، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
mafshar@uk.ac.ir
مسعود
سامی
دانشیار، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
mas-sami@yahoo.com
حجت الله
خباززاده
استادیار، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
hkhabazzadeh@uk.ac.ir
10.22059/ijas.2014.54356
به منظور بررسی تأثیر پودر و اسانس آویشن بر عملکرد بلدرچینهای گوشتی در مقایسه با آنتیبیوتیک، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل جیرة پایه بدون افزودنی خوراکی یا با 100 میلیگرم در کیلوگرم آنتیبیوتیک ویرجینیامایسین و سطوح مختلف 1/0 و 2/0 درصد پودر و 100 و 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس آویشن بودند. پارامترهای اندازهگیریشده شامل عملکرد، کیفیت گوشت، ریختشناسی و میکروبیولوژی روده بودند. در 35-0 روزگی افزودن 1/0 درصد پودر آویشن و آنتیبیوتیک سبب افزایش وزن بدن شد. پودر و اسانس آویشن تیوباربیتوریک اسید، اُفت خونابه[1] و اُفت در نتیجة پخت[2] را کاهش و ظرفیت نگهداری آب را افزایش داد. بیشترین تعداد باکتری لاکتوباسیل در مقایسه با گروه شاهد، در گروههای تغذیهشده با آویشن (به جز 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس) و کمترین تعداد در تیمار دریافتکنندة آنتیبیوتیک مشاهده شد. کمترین تعداد باکتریهای اشریشیاکلی مربوط به تیمار دریافتکنندة آنتیبیوتیک بود. بیشترین طول و عرض پرز و کمترین عمق کریپت در گروه تغذیهشده با آویشن (به جز 200 میلیگرم در کیلوگرم اسانس) مشاهده شد. در گروه آنتیبیوتیک علاوه بر طول و عرض پرزها، عمق کریپت نیز افزایش معناداری پیدا کرد. <br /><br clear="all" /> <br /> <br />[1]. Dripping Loss <br /> <br /> <br />[2]. Cooking Loss
آنتیبیوتیک,پودر و اسانس آویشن,ریختشناسی روده,میکروفلورای روده
https://ijas.ut.ac.ir/article_54356.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54356_2da62f726cdd0ff9cc431d4e5913c6fa.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
تأثیر سه نوع برگ گیاه اکالیپتوس بر تخمیرشکمبهای، جمعیت پروتوزوآیی و تولید گاز متان به روش برونتنی
363
374
FA
محمد ابراهیم
نوریان سرور
دانشآموختة دکتری، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
nooriansoroor@mailinator.com
یوسف
روزبهان
دانشیار، دانشکدة کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس
rozbeh_y@modares.ac.ir
10.22059/ijas.2014.54357
در این مطالعه تأثیر سه سطح برگ اکالیپتوس (0، 65/28 و 31/57 میلیگرم) که به سه روش هوا، آون و برودت-خشک، خشک شده بودند، بر خصوصیات تخمیر شکمبة گوسفند به روش برونتنی و آزمون گاز بررسی شد. مقادیر گاز کل تولیدی و متان تولیدی، نیتروژن آمونیاکی، تجزیهپذیری آزمایشگاهی مادة آلی، شاخص بازده سنتز پروتئین میکروبی (PF) (میلیگرم مادة آلی تجزیهشده بخش بر میلیلیتر گاز تولیدی) و غلظت اسیدهای چرب فرار فراسنجههایی بود که مطالعه شد. همچنین سه زیرخانوادة <em>Entodiniinae، Ophryscolecinae</em>، <em>Diplodiniinae</em> و یک خانوادة <em>Isotrichdae</em> و جمعیت پروتوزوآیی کل شناسایی و شمارش شدند. برگ اکالیپتوس تهیه شده به روشهای هوا - خشک (خطی 01/0>P) و برودت-خشک (غیرخطی 01/0>P) مقدار اسیدهای چرب فرار کل را کاهش داند. اما، تنها روش آون-خشک، اسید پروپیونیک را افزایش (خطی 05/0>P) داد. افزودن برگ اکالیپتوس، فراسنجههای گاز تولیدی از بخش نامحلول (01/0>P، خطی)، گاز تولیدی در زمانهای 24 و 54 ساعت (01/0>P، خطی و غیرخطی)، گاز متانتولیدی (05/0>P، خطی)، نیتروژن آمونیاکی (01/0>P، خطی) و اسیدهای چرب فرار کل را کاهش (01/0>P، خطی) داد. اما شاخص PF تنها درسطح 31/57 برگ اکالیپتوس بهبود یافت (01/0>P، خطی). همچنین، این گیاه دارای فعالیت ضد پروتوزوآیی بوده و سبب کاهش جمعیت پروتوزوآیی کل، زیر خانوادة <em>Entodiniinae</em> (01/0>P، خطی) و خانوادة <em>Isotrichdae</em> (01/0>P، خطی) شد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که برگ اکالیپتوس توانایی بهبود تخمیر شکمبهای در شرایط برونتنی را دارد و روش آون- خشک مؤثرتر از دو روش دیگر بوده است.
آزمون گاز,اکالیپتوس,تخمیر شکمبه,گوسفند,متان,نیتروژن آمونیاکی
https://ijas.ut.ac.ir/article_54357.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54357_6f5573ab0cb4aba258122d506f2aea06.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
بررسی تأثیر کودهای نیتروژن و فسفر بر ارزش غذایی علوفه و سیلاژ گلرنگ
375
384
FA
فاطمه
اصغرزاده
دانشجوی کارشناسی ارشد تغذیة دام، گروه علوم دامی، دانشگاه بیرجند
asgharzadeh@mailinator.com
محمد حسن
فتحی
دانشیار گروه علوم دامی، دانشگاه بیرجند
mhfathi@gmail.com
محمد علی
بهدانی
دانشیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشگاه بیرجند
behdani@mailinator.com
10.22059/ijas.2014.54358
تحقیق حاضر به منظور بررسی اثر سیلوکردن و کاربرد کودهای نیتروژن و فسفربر ترکیب شیمیایی و فراسنجههای تجریهپذیری شکمبهای مادة خشک گیاه گلرنگ <em>Carthamus</em><em>tinctorius </em>L.)) انجام گرفت. گیاه گلرنگ در آذرماه 1388 کشت گردید و در اواخر خرداد 1389 در مرحلة گلدهی برداشت شد، با استفاده از دستگاه خردکن به قطعات 5-3 سانتیمتری تبدیل و بخشی از آن در سیلوهای آزمایشی برای مدت 60 روز ذخیره شد. تیمارهای سیلویی آزمایشی عبارت بود از: علوفة کوددهی نشده، علوفة کوددهی شده با فسفر (100 کیلوگرم در هکتار)، علوفة کوددهی شده با نیتروژن (300 کیلوگرم در هکتار)، علوفة کوددهی شده با نیتروژن و فسفر (300 کیلوگرم نیتروژن و 100 کیلوگرم فسفر در هکتار)، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی نشده، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با فسفر (100 کیلوگرم در هکتار)، سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با نیتروژن (300 کیلوگرم در هکتار) و سیلاژ حاصل از علوفة کوددهی شده با نیتروژن و فسفر (300 کیلوگرم نیتروژن و 100 کیلوگرم فسفر در هکتار). ترکیب شیمیایی، تجزیهپذیری مادة خشک و قابلیت هضم با استفاده از روشهای استاندارد برآورد گردید. کوددهی با نیتروژن و فسفر سبب کاهش مقدار الیاف نامحلول در شویندة خنثی و اسیدی و افزایش مقدار خاکستر، کلسیم و فسفر گیاه شد (05/0>P). کوددهی با نیتروژن سبب افزایش مقدار پروتئین خام، نیتروژن غیرپروتئینی، پروتئین محلول در بافر فسفات بورات و کاهش نیتروژن نامحلول در شویندة اسیدی گیاه شد (05/0>P). کوددهی با نیتروژن و فسفر و سیلوکردن گیاه سبب افزایش بخش سریع تجزیة مادة خشک، ثابت نرخ تجزیهپذیری و تجزیهپذیری مؤثر شکمبهای مادة خشک شد (05/0>P). همچنین کوددهی با نیتروژن و فسفر و نیز سیلوکردن گیاه موجب افزایش گاز تولیدی حاصل از بخش نامحلول، ثابت نرخ تولید گاز، انرژی قابل متابولیسم و مادة آلی قابل هضم آن شد. در مجموع استفاده از سیلاژ علوفة گلرنگ کوددهی شده با نیتروژن و فسفر در مقایسه با علوفة کوددهی نشده و سیلونشده توصیه میشود.
ترکیب شیمیایی,تجزیهپذیری شکمبهای,تولید گاز,سیلاژ,علوفه,گلرنگ
https://ijas.ut.ac.ir/article_54358.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54358_141e48e4b209af6e2e68bf8cde36eb94.pdf
پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علوم دامی ایران
2008-4773
2423-7949
45
4
2014
12
22
اثر سطوح مختلف کود مرغی عملآوریشده بر مصرف خوراک، قابلیت هضم، عملکرد و متابولیتهای شکمبه و خون برههای نر مغانی
385
392
FA
ایوب
عزیزی شترخفت
کارشناس ارشد، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
shotorkhoft@mailinator.com
حسن
فضائلی
استاد مؤسسة تحقیقات علوم دامی کشور، کرج
hfazaeli@gmail.com
نادر
پاپی
دانشجوی دکتری تغذیة دام، دانشگاه تربیت مدرس، تهران
papi@mailinator.com
جواد
رضایی
پژوهشگر مؤسسة تحقیقات علوم دامی کشور، کرج
rezaeei@mailinator.com
10.22059/ijas.2014.54359
این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار و نه تکرار روی 36 رأس برة نر مغانی انجام گرفت که در آن چهار جیرة غذایی حاوی سطوح صفر (شاهد)، 7، 14 و 21 درصد کود مرغی فراوریشده، آزمایش شد. نتایج نشان داد که مصرف سطوح مختلف کود مرغی درجیره، بر مصرف اختیاری خوراک و افزایش وزن برهها در طول دورة آزمایش اثری نداشت (05/0< P). با افزایش کود مرغی در جیره قابلیت هضم مادة خشک و NDF بهطور خطی کاهش یافت (05/0P<)، ولی قابلیت هضم مادة آلی و پروتئین خام تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). با گنجاندن کود مرغی در جیرة غذایی، غلظت استات در شکمبه به طور خطی کاهش یافت، اما غلظت آمونیاک افزایش نشان داد (05/0P<)، در حالی که غلظت پروپیونات، بوتیرات، والرات، ایزووالرات ونسبت استات به پروپیونات تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). نیتروژن اورهای خون با افزایش کود مرغی در جیره بهطور خطی افزایش یافت، اما غلظت سایر متابولیتهای خون تحت تأثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت (05/0< P). در مجموع، مصرف کود مرغی در جیرة برههای مغانی تا سطح 21 درصد، بر مصرف مواد مغذی و عملکرد رشد اثری نداشت ولی قابلیت هضم مادة خشک و NDF و غلظت استات شکمبه را کاهش داد. با افزایش سطح کود مرغی در جیره، هزینة خوراک به ازای هر واحد افزایش وزن زندة برهها، بهطور خطی کاهش یافت (05/0P<). بهطور کلی میتوان نتیجهگیری کرد که مصرف کود مرغی عملآوریشده تا 21 درصد جیرة غذایی برة پرواری امکانپذیر است.
برة مغانی,عملکرد,قابلیت هضم,کود مرغی,متابولیت
https://ijas.ut.ac.ir/article_54359.html
https://ijas.ut.ac.ir/article_54359_1e7a83ce21bb96d3edf6131d68c098dc.pdf