این پژوهش بهمنظور بررسی تأثیر رتینول استات بر عملکرد سامانۀ ایمنی خروسهای گلۀ مادر گوشتی و همچنین مشخص کردن میزان رتینول استات ترانس در جیره برای بیشترین فعالیتهای ایمنی، انجام شد. بدین منظور از 60 قطعه خروس مادر گوشتی راس 308 استفاده شد. طرح آزمایشی در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار (0 (R-0)، 6000 (R-6)، 12000 (R-12)، 18000 (R-18)، 24000 (R-24) واحد بینالمللی رتینول استات افزودهشده در هر کیلوگرم خوراک) و 12 تکرار در هر تیمار انجام شد. برای اندازهگیری میزان پاسخ سیستم ایمنی یاختهای از روش حساسیت پوسَتی فیتوهماگلوتنین و ایمنی خونی از عیار (تیتر) پادتن (آنتیبادی) علیه گلبول قرمز گوسفند (SRBC) استفاده شد. عیار پادتن علیه SRBC تحت تأثیر سطح رتینول استات قرار گرفت (05/0>P). با افزایش سطح رتینول استات میزان پاسخ ایمنی خونی افزایش یافت. بهترین پاسخ ایمنی خونی در گروه R-24 و کمترین پاسخ ایمنی خونی در گروه R-0 مشاهده شد (03/0=P). افزودن سطح رتینول استات باعث افزایش ایمونوگلوبولینهای M شد (04/0=P). نتیجۀ آزمون حساسیت پوستی گویای افزایش معنیداری تأثیر رتینول استات تا سطح 18000 واحد بینالمللی بود (05/0>P). بهطورکلی، نتایج این تحقیق نشان داد، سطح 18000 واحد بینالمللی رتینول استات بهترین سطح بهمنظور ایجاد بیشترین توان سامانۀ ایمنی در خروسهای گلۀ مادر گوشتی است، که این میزان بالاتر از 12000 واحد بینالمللی (توصیۀ راهنمای پرورش راس 308) برای خروسها بود.