الهام دارسی آرانی؛ مجتبی زاغری؛ مسعود برزگر
چکیده
این پژوهش با هدف مطالعه تأثیر ویژگیهای فیزیکی اکسید روی بر تغییرات سرمی اینترلوکین6، عامل نکروزه‌کننده تومورآلفا و اوکلودنس1 در مرغ مادر گوشتی انجام شد. برای انجام این پژوهش از 200 قطعه مرغ مادر سویه راس 308، در سن 54 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در این پژوهش، دو سطح روی (70 ...
بیشتر
این پژوهش با هدف مطالعه تأثیر ویژگیهای فیزیکی اکسید روی بر تغییرات سرمی اینترلوکین6، عامل نکروزه‌کننده تومورآلفا و اوکلودنس1 در مرغ مادر گوشتی انجام شد. برای انجام این پژوهش از 200 قطعه مرغ مادر سویه راس 308، در سن 54 هفتگی، در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در این پژوهش، دو سطح روی (70 و 100 میلیگرم در کیلوگرم جیره) و دو نوع منبع اکسید روی (اکسید روی معمولی و اکسید روی فعال‌شده) استفاده شد. عملکرد تولیدی پرندهها و در پایان آزمایش غلظت اینترلوکین6(IL-6) ، عامل نکروزه‌کننده تومورآلفا(TNFα) و اوکلودنس1(ZO-1) در سرم خون، مورد سنجش قرار گرفت. تامین 70 میلیگرم روی در کیلوگرم جیره در هر دو شکل ساده و فعال‌شده خود، غلظت TNFαو ZO-1را افزایش داد (01/0P<). در مقابل افزودن 100 میلیگرم اکسید روی از هر دو منبع موجب کاهش فاکتورهای پیشالتهابی و کاهش غلظت ZO-1 در خون شد (01/0P<). نتایج این پژوهش نشان داد غلظت فاکتورهای التهابی و غلظت پروتئینهای اتصالات محکم سرم خون در مرغهای مادر که احتمالاً به دلیل مصرف یک وعده خوراک در روز در معرض التهاب روده هستند با مصرف سطوح بالاتر روی کاهش مییابد و تغییر فاکتورهای التهابی و مقدار پروتئینهای اتصالات محکم نیز در یک راستا بودند. مصرف 100 میلیگرم اکسید روی فعال نسبت به 70 میلیگرم موجب کاهشIL-6 شد (01/0P<). بنابراین چنین نتیجهگیری میشود که تغییر ویژگیهای فیزیکی، عملکرد اکسید روی را بهبود بخشیده است.
مسعود برزگر؛ مجتبی زاغری؛ مهدی ژندی؛ مصطفی صادقی
چکیده
در تحقیق حاضر اثر سطوح و اندازه ذرات مختلف اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی مرغ‌ها و خروس‌های مادر گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد 200 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 به صورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار و 24 قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، شش تکرار و یک پرنده در ...
بیشتر
در تحقیق حاضر اثر سطوح و اندازه ذرات مختلف اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی مرغ‌ها و خروس‌های مادر گوشتی مورد ارزیابی قرار گرفت. از تعداد 200 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 به صورت طرح کاملاً تصادفی با 4 تیمار، 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار و 24 قطعه خروس مادر گوشتی سویه راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار، شش تکرار و یک پرنده در هر تکرار در سن 54 هفتگی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره حاوی 70 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ(LPZnO-70)، 100 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات بزرگ (LPZnO-100)، 70 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-70) و 100 میلیگرم روی از منبع اکسید روی با اندازه ذرات کوچک (SPZnO-100) در هر کیلوگرم خوراک بودند. نتایج نشان دادند که تیمارهای آزمایشی بر تولید تخم‌مرغ، وزن بدن، وزن تخم‌مرغ و وزن زرده تخم‌مرغ تاثیر معنی‌داری نداشتند. ضخامت پوسته تخم‌مرغ در کل دوره آزمایش در تیمار حاوی SPZnOبیشتر از LPZnO بود (001/0P<). بالاترین و پایینترین میزان باروری و جوجهدرآوری به‌ترتیب در تیمارهای حاوی SPZnO-100وLPZnO-70مشاهده شد. بیشترین میزان حجم مایع منی در تیمارهای حاوی SPZnO-100 و LPZnO -100 مشاهده شد (05/0P<). به‌طور کلی میتوان نتیجه گرفت که SPZnO به دلیل قابلیت دسترسی بالاتر، تأثیر مطلوبتری بر فراسنجههای تولیدمثلی گلههای مادر گوشتی دارد. از آنجایی که سطح 100 میلیگرم روی در هر کیلوگرم جیره از هر دو منبع اکسید روی عملکرد تولیدمثلی بهتری را به همراه داشت، استفاده از SPZnO -100 توصیه میشود.
