سید هادی حسینی؛ یوسف روزبهان؛ علیرضا آقا شاهی؛ جواد رضایی
چکیده
به منظور بررسی اثرجایگزینی سطوح مختلف دانه ذرت به جای دانه جو در جیره بر عملکرد و برخیصفات تولید‌مثلی دراوایل دوره شیردهی، تعداد 15 رأس گاو شیرده هلشتاین زایش دوم(11 ±26روز پس از زایش) با میانگین تولید شیر6/5 ± 7/36 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 75 روز (15 روز عادت‌دهی و 60 روز نمونه‌گیری) مورد بررسی قرار گرفتند.جیره‌های ...
بیشتر
به منظور بررسی اثرجایگزینی سطوح مختلف دانه ذرت به جای دانه جو در جیره بر عملکرد و برخیصفات تولید‌مثلی دراوایل دوره شیردهی، تعداد 15 رأس گاو شیرده هلشتاین زایش دوم(11 ±26روز پس از زایش) با میانگین تولید شیر6/5 ± 7/36 کیلوگرم در قالب طرح کاملاً تصادفی به مدت 75 روز (15 روز عادت‌دهی و 60 روز نمونه‌گیری) مورد بررسی قرار گرفتند.جیره‌های آزمایشی هم‌انرژی، هم‌پروتئین وحاوی سطوح مختلف دانه ذرت (به‌ترتیب 80، 160 یا 240 گرم در کیلوگرم ماده خشک) به جای دانه جو بود. خوراک‌دهی به‌صورت آزاد و به صورت جیره کامل مخلوط انجام شد. در طول دوره آزمایشی مقادیرماده خشک مصرفی روزانه، تولید و ترکیب شیر، تغییر وزن بدن، فراسنجه‌های شیمیایی پلاسما و صفات تولید مثلی اندازه‌گیریگردید. ماده خشک مصرفی، تولید شیر، درصد چربی و پروتئین شیر، غلظت گلوکز و انسولین پلاسما، تعداد تلقیح منجر به آبستنی و فاصله زایش تا آبستنی در گروه مصرف‌کننده 80 گرم در کیلوگرم دانه ذرت، به‌ترتیب، برابر 76/24، 07/42 کیلوگرم در روز، 26/3 و 98/2 درصد، 1/60 میلی‌گرم در دسی‌لیتر، 409/0 میکروگرم در لیتر، 6/1 و 8/95 روز بود. جیره‌های آزمایشی تأثیری بر میزان مصرف خوراک روزانه، تولید شیرو بازده خوراک مصرفی نداشت. با افزایش سطح ذرت در جیره، تغییرات چربی، پروتئین و لاکتوز شیر معنی‌دار نبود، هرچند درصد چربی و پروتئین اندکی افزایش یافت. با افزایش ذرت در جیره، غلظت انسولین پلاسما از نظر عددی اندکی افزایش، و غلظت بتاهیدروکسی بوتیرات و کلسترول به میزان ناچیزی کاهش یافت. مصرف سطح 240 گرم در کیلوگرم ذرت به جای جو در جیره موجب کاهش اندک در تعداد تلقیح منجر به آبستنیو فاصله زایش تا آبستنی در مقایسه با سایر گروه‌ها شد. در مجموع، جایگزینی دانه ذرت به جای دانه جو در جیره تأثیر معنی‌داری بر تولید و ترکیب شیر نداشت. از سوی دیگر، متابولیت‌های خون و فراسنجه‌های تولید مثلی در اثر تغییر نسبت منبع نشاسته جیره تنها به میزان جزئی تغییر یافت.
احسان کمالیان؛ تقی قورچی؛ محمد خوروش؛ شهریار کارگر؛ غلامرضا قربانی؛ سعید زره داران؛ مسعود برومند
چکیده
به منظور بررسی اثر جایگزینی پساب کارخانه نشاسته با دانه جو، پژوهش حاضر با استفاده از 15 رأس گوساله نر پرواری هلشتاین (وزن اولیه 35 ± 416 کیلوگرم؛ انحراف معیار ± میانگین) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3 × 3 با دوره‌های 22 روزه ( 16 روز عادت‌دهی و 6 روز نمونه‌گیری) انجام شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب عبارت بودند از: 1) جیره شاهد (بدون پساب ...
بیشتر
به منظور بررسی اثر جایگزینی پساب کارخانه نشاسته با دانه جو، پژوهش حاضر با استفاده از 15 رأس گوساله نر پرواری هلشتاین (وزن اولیه 35 ± 416 کیلوگرم؛ انحراف معیار ± میانگین) در قالب طرح مربع لاتین تکرار شده 3 × 3 با دوره‌های 22 روزه ( 16 روز عادت‌دهی و 6 روز نمونه‌گیری) انجام شد. تیمارهای آزمایشی به ترتیب عبارت بودند از: 1) جیره شاهد (بدون پساب و حاوی 5/42 درصد جو)؛ 2) جیره حاوی 10 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (5/23 درصد جایگزین جو جیره)؛ و 3) جیره حاوی 20 درصد (بر اساس ماده خشک) پساب کارخانه نشاسته (47 درصد جایگزین جو جیره). گوساله‌ها در طول انجام پژوهش دسترسی آزاد به آب داشته و در حد اشتها تغذیه می‌شدند. افزودن پساب به جیره ماده خشک مصرفی را به طور معنی‌دار کاهش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن مشاهده نشد (0/10، 2/9 و 2/9 کیلوگرم در روز به ترتیب در تیمارهای 1 تا 3). افزایش وزن روزانه گوساله‌ها و نیز تغییرات وزن بدن آن‌ها طی هر دوره تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت اما بازده خوراک در گوساله‌های تغذیه شده با 20 درصد پساب به طور معنی‌داری نسبت به گوساله‌های تغذیه شده با 10 درصد پساب و بدون آن افزایش یافت. افزودن پساب به جیره قابلیت هضم مواد مغذی را به طور معنی‌دار افزایش داد اما تفاوتی بین سطوح مختلف آن وجود نداشت. غلظت فراسنجه‌های خونی به جز انسولین که در گوساله‌های تغذیه شده با پساب به طور معنی‌داری کاهش یافت، تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که هر چند با خوراندن پساب کارخانه نشاسته به گوساله‌های نر پرواری مصرف ماده خشک کاهش یافت اما قابلیت هضم مواد مغذی و به واسطه آن بازده خوراک افزایش پیدا کرد. این پاسخ به خوراندن پساب باعث عملکرد یکسان گوساله‌ها در تیمارهای مختلف آزمایشی شد. در کل، پساب کارخانه نشاسته می‌تواند به عنوان یک محصول فرعی جایگزین غله در جیره گوساله‌های پرواری هم از نظر عملکردی و هم از لحاظ اقتصادی قابل توصیه باشد.
احمد ضیاء عبدالزهره؛ یوسف روزبهان؛ سیدهادی حسینی؛ جواد رضائی
چکیده
در این پژوهش اثر سطوح مختلف دانه جو و ذرت در جیره بر رشد و عملکرد گوساله‌های هلشتاین بررسی شد. تعداد 40 رأس گوساله تازه متولد شده در قالب 5 گروه آزمایشی (در هر گروه 4 گوساله ماده و 4 گوساله نر) به مدت 105 روز مورد استفاده قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل گروه 1 یعنی جیره فاقد دانه جو (تنها حاوی دانه ذرت به عنوان غله) و گروه‌های آزمایشی 2، 3، ...
بیشتر
در این پژوهش اثر سطوح مختلف دانه جو و ذرت در جیره بر رشد و عملکرد گوساله‌های هلشتاین بررسی شد. تعداد 40 رأس گوساله تازه متولد شده در قالب 5 گروه آزمایشی (در هر گروه 4 گوساله ماده و 4 گوساله نر) به مدت 105 روز مورد استفاده قرار گرفت. گروه‌های آزمایشی شامل گروه 1 یعنی جیره فاقد دانه جو (تنها حاوی دانه ذرت به عنوان غله) و گروه‌های آزمایشی 2، 3، 4 و 5 به ترتیب جیره‌های حاوی 5، 10، 15 و 20 درصد دانه جو در کل جیره بود. مقادیر ماده خشک مصرفی، تغییرات وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی با فواصل معین اندازهگیری شد. دادههای بهدست آمده در قالب دادههای تکرار شده بر اساس رویه Mixed با در نظر گرفتن وزن اولیه بهعنوان کواریت آنالیز گردید. مقادیر LSM برای صفات وزن نهایی بدن، کل افزایش وزن، کل ماده خشک مصرفی در طول دوره و ضریب تبدیل غذایی در تیمار شاهد (فاقد دانه جو) به ترتیب برابر 5/138، 3/97 و 3/125 کیلوگرم و 29/1 بود. جایگزینی دانه جو در جیره موجب کاهش میانگین ماده خشک مصرفی گوساله‌ها شد (05/0P
حمید امانلو؛ بهزاد علیزاده؛ محمد حسین شهیر؛ طاهره امیر آبادی فراهانی
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 207-219
چکیده
به منظور بررسی تأثیر سرعت تجزیه‌پذیری منابع نشاسته بر توان تولیدی گاوهای شیری هلشتاین در اوایل دوره شیردهی آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار جیره غذایی، در یک دوره 65 روزه روی20 راس گاو شیری هلشتاین سه و بیش از سه بار زایش شده با میانگین وزن 7/33 ± 586 کیلوگرم و با روزهای شیردهی 32/9 ± 15/48 انجام گردید. جیره‌های آزمایشی حاوی: ...
بیشتر
به منظور بررسی تأثیر سرعت تجزیه‌پذیری منابع نشاسته بر توان تولیدی گاوهای شیری هلشتاین در اوایل دوره شیردهی آزمایشی در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار جیره غذایی، در یک دوره 65 روزه روی20 راس گاو شیری هلشتاین سه و بیش از سه بار زایش شده با میانگین وزن 7/33 ± 586 کیلوگرم و با روزهای شیردهی 32/9 ± 15/48 انجام گردید. جیره‌های آزمایشی حاوی: 1) سطح 100 درصد جو، 2) سطح 67 درصد جو و33 درصد ذرت، 3) سطح 33 درصد جو و67 درصد ذرت، 4) سطح 100 درصد ذرت به عنوان غلات بودند. جیره‌های آزمایشی به طور انفرادی در سه وعده در اختیار گاوها قرارگرفتند. ماده خشک مصرفی، تولید شیر، ترکیبات شیر، کیلوگرم شیر تولیدی به ازای هرکیلوگرم ماده خشک مصرفی (بازده تولید)، متابولیت‌های خون، pH مدفوع و شکمبه، تغییرات وزن بدن و امتیاز وضعیت بدنی مورد بررسی قرار گرفتند. ماده خشک مصرفی (01/0P=) تولید شیر (03/0 P=)، در گاوهای دریافت‌کننده جیره سه (33 درصد جو و 67 درصد ذرت) بالاترین بودند. درصد چربی شیر (001/0P=)، درصد مواد جامد بدون چربی شیر (17/0P=) و درصد لاکتوز شیر (2/0P=) در جیره یک (سطح 100 درصد جو) کمترین بودند. pH شکمبه (09/0P=) در جیره یک کمترین و در جیره چهار بیشترین بودند. غلظت گلوکز خون (018/0P=) در جیره یک کمترین مقدار را نشان داد. در مجموع نتایج نشان داد که جیره 33 درصد جو و 67 درصد ذرت موجب بهبود توان تولیدی گاوها شده است واین امر احتمالاً، به واسطه همزمانی بهینه انرژی و پروتئین برای گاوهای تغذیه شده با جیره 33 درصد جو و 67 درصد ذرت در جیره‌های پس از زایش همراه با علف خشک یونجه به عنوان تنها منبع علوفه می‌باشد.
علی اصغر ساکی؛ سارا میرزایی گودرزی؛ شهاب قاضی؛ محمد مهدی معینی؛ فاطمه صاحبی اعلاء
دوره 42، شماره 3 ، دی 1390، ، صفحه 275-283
چکیده
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیره‌ها به روش In-vitro و عملکرد جوجه‌های گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) ...
بیشتر
برای تعیین انرژی قابل متابولیسم و بررسی اثر مولتی آنزیم بر قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین جیره‌ها به روش In-vitro و عملکرد جوجه‌های گوشتی آزمایشی انجام شد. از 800 قطعه جوجه گوشتی یک روزه تعیین جنسیت نشده آربوراکرز در قالب طرح کاملاً تصادفی در هشت تیمار با چهار تکرار و 25 قطعه در هر تکرار در آزمایش فاکتوریل 4×2 با چهار سطح جو (صفر، 10، 20 و30 درصد) و دو سطح آنزیم (صفر و 500 گرم در تن) استفاده شد. انرژی قابل متابولیسم ظاهری و حقیقی دانه جو به ترتیب 6/2886، 2/3624 و مقادیر تصحیح شده بر اساس ازت به ترتیب 8/3015 و 3205 کیلوکالری بر کیلوگرم و قابلیت هضم پروتئین 95/57 درصد بدست آمد. بالاترین مصرف خوراک، سطح صفر درصد جو (66/2776 گرم) بود که نسبت به 30 درصد جو دارای افزایش معنی‌داری بود (05/0P
