فرهاد صمدیان؛ آرمین توحیدی؛ سعید زین الدینی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ حسین واثقی
چکیده
این بررسی بهمنظور ارزیابی تأثیر مکملسازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی سرم در جوجههایی که در دو محیط با برنامههای دمایی مختلف پرورش مییافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تأثیر تنش سرمایی بر فراسنجههای یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار ...
بیشتر
این بررسی بهمنظور ارزیابی تأثیر مکملسازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجههای بیوشیمیایی سرم در جوجههایی که در دو محیط با برنامههای دمایی مختلف پرورش مییافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تأثیر تنش سرمایی بر فراسنجههای یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار استفاده شد. چهار جیرة خوراکی استفاده شد (جیرة شاهد یا پایه، اسانس زنیان در دو سطح 150 و ppm450 و زیلپاترول در سطح ppm 6/1 که به جیرة پایه افزوده میشدند) که هرکدام با تکرارهای مربوطه (24 تکرار؛ 192=n؛ یک قطعه جوجة نر آرین در هر قفس انفرادی بهعنوان تکرار) در دو محیط با برنامة دمایی مختلف (محیطی با دمای طبیعی و محیطی با تنش دورهای سرمایی) به جوجهها خورانده میشد. نتایج نشان داد در محیط پرورشی طبیعی، افزودن اسانس زنیان در سطح ppm 450 و زیلپاترول به جیرة پرندهها موجب افزایش تریگلیسریدهای پلاسمایی در پایان دورة رشد (روز 29) در مقایسه با شاهد شد (05/0≥P). تنش سرمایی بهطور معنیداری، عملکرد و وزن نسبی بورس فابریوس را در پرندهها کاهش داد (05/0≥P). در کل افزودنیها تأثیر مثبتی بر عملکرد پرندهها نداشتند و نتوانستند تأثیر منفی تنش سرمایی روی جوجهها را تخفیف دهند.
منصور یزدانیار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری
چکیده
سطوح خیساب مایع ذرت در تغذیۀ مرطوب جوجۀ گوشتی بر عملکرد و وزن نسبی اندامهای داخلی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1. شاهد-خشک: جیرۀ پایۀ بدون آب و خیساب مایع ذرت، 2. شاهد-مرطوب: جیرۀ پایه با آب و بدون خیساب، 3. جیرۀ مرطوب حاوی 10 درصد ...
بیشتر
سطوح خیساب مایع ذرت در تغذیۀ مرطوب جوجۀ گوشتی بر عملکرد و وزن نسبی اندامهای داخلی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیرههای آزمایشی شامل: 1. شاهد-خشک: جیرۀ پایۀ بدون آب و خیساب مایع ذرت، 2. شاهد-مرطوب: جیرۀ پایه با آب و بدون خیساب، 3. جیرۀ مرطوب حاوی 10 درصد خیساب ذرت، 4. جیرۀ مرطوب حاوی 20 درصد خیساب ذرت، 5. جیرۀ مرطوب حاوی 30 درصد خیساب ذرت و 6. جیرۀ مرطوب حاوی 40 درصد خیساب ذرت بودند. در کل دوره افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی با استفاده از خیساب مایع ذرت بهصورت خطی و درجۀ دو تغییر کرد (01/0>P) و در سطوح بیش از 10 درصد خیساب مایع ذرت عملکرد کاهش یافت (05/0>P). با افزایش سطح خیساب مایع ذرت در جیرههای مرطوب، وزن نسبی جگر، بورس فابریسیوس و سنگدان بهطور معناداری کاهش یافت (01/0>P). بر اساس نتایج، استفاده از خیساب مایع ذرت در جیرههای مرطوب تا سطح 10 درصد جیرۀ غذایی جوجههای گوشتی توصیه میشود.
مرضیه ابراهیمی؛ احمد زارع شحنه؛ محمود شیوازاد؛ زربخت انصاری پیرسرائی
چکیده
هدف از مطالعۀ حاضر تعیین تأثیرات سطوح بالای ال-آرژنین بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و کیفیت گوشت لاشه در جوجۀ مرغهای گوشتی سویۀ راس در دورۀ آغازین بود. در این پژوهش 192 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیرۀ غذایی (100، 153، 168 و 183 درصد آرژنین قابلهضم بر اساس توصیۀ کاتالوگ راس) و 4 تکرار از 1 تا 10 روزگی تغذیه شدند. ...
بیشتر
هدف از مطالعۀ حاضر تعیین تأثیرات سطوح بالای ال-آرژنین بر عملکرد رشد، فراسنجههای خونی و کیفیت گوشت لاشه در جوجۀ مرغهای گوشتی سویۀ راس در دورۀ آغازین بود. در این پژوهش 192 قطعه جوجۀ گوشتی یکروزه در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 جیرۀ غذایی (100، 153، 168 و 183 درصد آرژنین قابلهضم بر اساس توصیۀ کاتالوگ راس) و 4 تکرار از 1 تا 10 روزگی تغذیه شدند. در روز دهم آزمایش، وزن جوجهها و مصرف خوراک آنها، اندازهگیری و بازده خوراک محاسبه شد. همچنین 3 قطعه جوجه از هر تکرار انتخاب، خونگیری و کشتار شدند و وزن ماهیچۀ سینهای و ران، کیفیت گوشت ماهیچۀ سینهای (رنگ، pH و نیروی برش) و فراسنجههای خونی ارزیابی شدند. سپس دادهها بر اساس رویۀ GLM نرمافزار SAS آنالیز شدند. بر اساس نتایج، بیشترین درصد افزایش وزن 10 روزگی (33/2 درصد)، بازده خوراک (35/6 درصد) و وزن نسبی ماهیچۀ سینهای (16/22 درصد) و ماهیچۀ ران (53/17 درصد) در مقایسه با گروه شاهد، در جیرۀ غذایی 168 درصد آرژنین مشاهده شد (05/0 P<). همچنین بیشترین درصد افزایش ترییدوتیرونین (45/60 درصد)، تیروکسین (91/26 درصد) و نسبت ترییدوتیرونین به تیروکسین (91/25 درصد) پلاسمایی در مقایسه با گروه شاهد، در جیرۀ غذایی 183 درصد آرژنین مشاهده شد (01/0 P<). از سوی دیگر، در جیرۀ غذایی 183 درصد آرژنین، کاهش چشمگیر درصد غلظتهای کلسترول (93/14 درصد) و تریگلیسرید (19/25 درصد) پلاسما، نیروی برش (39/26 درصد) و pH ساعت 24 (05/2 درصد) و ساعت 48 (63/2 درصد) گوشت در مقایسه با گروه شاهد مشاهده شد (05/0 P<). بهطورکلی نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف مقدار 168 درصد آرژنین قابلهضم بر اساس توصیۀ کاتالوگ راس، مطلوبترین نتیجه را در بهبود رشد، کمیت و کیفیت گوشت و فراسنجههای پلاسمایی دارد.
مسعود ادیب مرادی؛ مرضیه ابراهیمی؛ احمد زارع شحنه؛ محمود شیوازاد؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ مجید تبیانیان؛ کرامت نوری جلیانی
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر سطوح بالای اسید آمینۀ ال-آرژنین در دورة آغازین پرورش بر عملکرد رشد، ریختشناسی روده و سامانۀ ایمنی در جوجة مرغهای گوشتی سویة راس بود. در این پژوهش 192 قطعه جوجهمرغ گوشتی 1روزه سویة راس در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیرة غذایی تغذیه شدند که هر جیرة غذایی شامل چهار تکرار و هر تکرار برای دوازده قطعه ...
بیشتر
هدف از این پژوهش بررسی تأثیر سطوح بالای اسید آمینۀ ال-آرژنین در دورة آغازین پرورش بر عملکرد رشد، ریختشناسی روده و سامانۀ ایمنی در جوجة مرغهای گوشتی سویة راس بود. در این پژوهش 192 قطعه جوجهمرغ گوشتی 1روزه سویة راس در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار جیرة غذایی تغذیه شدند که هر جیرة غذایی شامل چهار تکرار و هر تکرار برای دوازده قطعه جوجه بود. جیرههای غذایی دارای 100 درصد، 153 درصد، 168 درصد و 183 درصد آرژنین قابل هضم بر اساس توصیۀ برنامۀ پرورش راس بودند و از یک تا 10روزگی تغذیه شدند. در روز دهم پژوهش، جوجهها وزنکشی شده و مصرف خوراک آنها اندازهگیری شد. سپس سه جوجه از هر تکرار برای بررسی بافت روده و سامانة ایمنی کشتار شدند. نتایج نشان داد که سطوح بالای آرژنین غذایی تأثیر معنادار افزاینده (01/0 P<) بر وزن 10روزگی، بازده خوراک، شاخصههای سامانة ایمنی، وزن و طول رودة کوچک و طول پرزها و عمق کریپتهای آن داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، مصرف 168 درصد آرژنین قابل هضم بر اساس توصیة برنامة پرورش راس، بهترین نتیجه را در بهبود رشد جوجههای گوشتی داشت و همچنین بهبود ویژگیهای طولی و وزنی و بافتشناسی بافت رودة کوچک و صفات ایمنی را به همراه داشت.
علی صالح بهمن پور؛ علیرضا بیات؛ محمد دادپسند؛ محمد جواد ضمیری
چکیده
اثر استفاده از سطوح گوناگون (صفر، 10، 20، و 30 درصد مادۀ خشک) تفالۀ سیب سیلوشده با اوره به جای یونجه بر عملکرد پرواری و کیفیت لاشۀ بره های قزل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تکرار بررسی شد. 24 رأس برۀ نر نژاد قزل با میانگین وزن 40/7 ± 27/31 کیلوگرم و سن 37 ± 187 روز، پس از 15 روز عادتپذیری، به مدت 70 روز با جیره های ذکرشده به ...
بیشتر
اثر استفاده از سطوح گوناگون (صفر، 10، 20، و 30 درصد مادۀ خشک) تفالۀ سیب سیلوشده با اوره به جای یونجه بر عملکرد پرواری و کیفیت لاشۀ بره های قزل در قالب طرح کاملاً تصادفی با شش تکرار بررسی شد. 24 رأس برۀ نر نژاد قزل با میانگین وزن 40/7 ± 27/31 کیلوگرم و سن 37 ± 187 روز، پس از 15 روز عادتپذیری، به مدت 70 روز با جیره های ذکرشده به صورت انفرادی تغذیه شدند. برهها در ابتدا و انتهای آزمایش، وزن شدند و مقدار خوراک مصرفی در کل دورۀ آزمایش به صورت روزانه اندازه گیری شد. افزایش وزن روزانه، مصرف مادۀ خشک روزانه، ضریب تبدیل خوراک، و ویژگیهای لاشۀ تیمارها پس از کشتار و قطعهبندی ثبت شد. ازنظر مصرف مادۀ خشک روزانه، افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل، درصد لاشۀ سرد و گرم، و قطعات لاشه، بین تیمارها تفاوت معنیداری وجود نداشت. درصد آلایشهای خوراکی و غیر خوراکی، ازنظر آماری تفاوت معنی داری نداشت. با توجه به نتایج این آزمایش، میتوان استفاده از تفالۀ سیب سیلوشده با اوره را بهجای بخش علوفه ای جیره توصیه کرد.
مرضیه ابراهیمی؛ احمد زارع شحنه؛ محمود شیوازاد؛ زربخت انصاری پیرسرائی؛ مجید تبیانیان؛ مسعود ادیب مرادی؛ کرامت نوریجلیانی
چکیده
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، صفات لاشهای و فراسنجههای خون در جوجه مرغهای گوشتی سویه راس در دوره آغازین بود. در این آزمایش تعداد 192 جوجه مرغ گوشتی یک روزه سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره غذایی تغذیه شدند که هر جیره غذایی شامل 4 تکرار بود. جیرههای غذائی حاوی مقادیر ...
بیشتر
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تعیین اثرات سطوح مختلف ال-آرژنین بر عملکرد رشد، صفات لاشهای و فراسنجههای خون در جوجه مرغهای گوشتی سویه راس در دوره آغازین بود. در این آزمایش تعداد 192 جوجه مرغ گوشتی یک روزه سویه راس در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 جیره غذایی تغذیه شدند که هر جیره غذایی شامل 4 تکرار بود. جیرههای غذائی حاوی مقادیر 100%، 153%، 168% و 183 % آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس بودند و از 1 تا 10 روزگی تغذیه شدند. در روز دهم آزمایش، تعداد سه جوجه از هر تکرار به صورت تصادفی انتخاب، نمونههای خون از هر کدام جمع آوری شده و کشتار شدند تا صفات لاشه و پارامترهای خونی مورد اندازهگیری قرار گیرد. نتایج نشان دادند که جیره غذایی آرژنین اثر معنیدار افزاینده (05/0 P<) بر وزن 10 روزگی، افزایش وزن روزانه، بازده خوراک، وزن لاشه، بازده لاشه، وزن و ضخامت ماهیچه سینهای، وزن ران، وزن قلب، وزن و طول دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم داشت، در حالی که وزن چربی شکمی لاشه کاهش (05/0 P<) یافت. همچنین مکمل آرژنین غلظتهای پلاسمائی ترییدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) را افزایش (05/0 P<) داد، ولی غلظتهای پلاسمائی کلسترول، تریگلیسرید و اوره را کاهش (05/0 P<) داد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، مصرف میزان 168% آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس، بهترین نتیجه را در بهبود رشد و صفات لاشه و در جیره حاوی 183 % آرژنین قابل هضم بر اساس توصیه کاتالوگ راس، بیشترین کاهش چربی لاشه را در پی داشته است.
حسن خیرخواه؛ آرمین توحیدی؛ حسین مروج؛ مولا محمدی آرخلو
چکیده
این پژوهش به منظور ارزیابی اثر بتا آگونیست زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد رشد و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی راس انجام شد. بدین منظور، 80 جوجه ماده سویه 308 راس در چهار تکرار با پنج مشاهده مقادیر صفر (شاهد)، 2/0 ، 25/0 و 3/0 میلی گرم زیلپاترول هیدروکلراید بر کیلوگرم وزن زنده را از روز 25 تا 45 دوره پرورش به صورت روزانه دریافت کردند. هر پرنده به صورت ...
بیشتر
این پژوهش به منظور ارزیابی اثر بتا آگونیست زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد رشد و کیفیت لاشه جوجه های گوشتی راس انجام شد. بدین منظور، 80 جوجه ماده سویه 308 راس در چهار تکرار با پنج مشاهده مقادیر صفر (شاهد)، 2/0 ، 25/0 و 3/0 میلی گرم زیلپاترول هیدروکلراید بر کیلوگرم وزن زنده را از روز 25 تا 45 دوره پرورش به صورت روزانه دریافت کردند. هر پرنده به صورت جداگانه در روزهای 25 و 45 وزن کشی شدند. خونگیری دو بار و در روزهای 25 و 45 انجام گرفت. مصرف زیلپاترول در روز 45 قطع و در روز 48 وزن کشی و کشتار انجام شد. مصرف زیلپاترول هیدرو کلراید سبب کاهش مصرف خوراک و بهبود ضریب تبدیل غذایی شد و مقدار 25/0 بهترین نتایج را در برداشت (05/0 p< ). در میانگین صفات مختلف لاشه، تفاوت معنی داری بین تیمار ها مشاهده نشد. مصرف زیلپاترول هیدروکلراید اثر معنی داری بر غلظت گلوکز و کلسترول داشت (05/0 p< ). زیلپاترول هیدرو کلراید سبب افزایش درصد پروتئین و کاهش چربی گوشت ران و ساق شد (05/0 p< ). بنابراین پیشنهاد می شود که مصرف زیلپاترول هیدرو کلراید در جوجه های گوشتی می تواند سبب بهبود عملکرد رشد و کیفیت لاشه شود.
مجتبی نوبخت؛ فریبرز خواجعلی؛ مهراب فرجی نافچی
دوره 40، شماره 1 ، خرداد 1388
چکیده
این آزمایش به منظور تعیین اثرات جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و غلظت پلاسمایی هورمون های تیروئید جوجه خروس های گوشتی سویه راس 308 انجام گرفت. در سن 6 روزگی جوجهها به 30 گروه 12 تایی تقسیم شده و تا سن 49 روزگی روی بستر پرورش یافتند. ده نوع جیره آزمایشی مرکب از پنج سطح جایگزینی پروتئین کنجاله کلزا به جای ...
بیشتر
این آزمایش به منظور تعیین اثرات جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و غلظت پلاسمایی هورمون های تیروئید جوجه خروس های گوشتی سویه راس 308 انجام گرفت. در سن 6 روزگی جوجهها به 30 گروه 12 تایی تقسیم شده و تا سن 49 روزگی روی بستر پرورش یافتند. ده نوع جیره آزمایشی مرکب از پنج سطح جایگزینی پروتئین کنجاله کلزا به جای پروتئین کنجاله سویا (0، 25، 50، 75 و 100 درصد) در دو حالت با و بدون آنزیم به کار گرفته شد. مخلوط آنزیمی حاوی فعالیتهای بتا- گلوکاناز و گزیلاناز بود که به مقدار 400 گرم در تن به جیره غذایی اضافه شد. داده های به دست آمده از آزمایش در یک طرح کاملا" تصادفی به صورت فاکتوریل 5×2 (پنج سطح جایگزینی و دو سطح آنزیم) تجزیه آماری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که سطح جایگزینی، تاثیر معنی داری (05/0< P) بر اضافه وزن در دوره 6 تا 21 روزگی داشت و استفاده از آنزیم موجب بهبود رشد در جیره های حاوی کنجاله کلزا گردید؛ به طوری که اثر اصلی آنزیم معنی دار بود(05/0< P). با این وجود، در کل دوره آزمایش (6 تا 49 روزگی) تفاوت معنی داری از نظر اضافه وزن وجود نداشت (05/0> P). مصرف خوراک در دوره های 6 تا 21 و 21 تا 42 روزگی به طور معنی دار تحت تاثیر سطح جایگزینی قرار گرفت(05/0P P). مناسبترین سطح جایگزینی کنجاله کلزا به جای کنجاله سویا از لحاظ هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم اضافه وزن، جایگزینی کامل (100 درصد) بود.
شیرین هنربخش؛ مجتبی زاغری؛ محمود شیوازاد
دوره 39، شماره 1 ، اسفند 1387
چکیده
تاثیر شوری آب و بتائین با استفاده از طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل روی عملکرد رشد 576 قطعه جوجه گوشتی نر، در یک دوره 6 هفته ای آزمایش شد. سه سطح کلرورسدیم (0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح بتائین ( 000/0، 075/0، 150/0 و 225/0 درصد) به ترتیب به آب آشامیدنی و جیره پایه اضافه شده و مورد تغذیه آزاد قرار گرفتند. در پایان دوره، خصوصیات لاشه (شامل ...
بیشتر
تاثیر شوری آب و بتائین با استفاده از طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل روی عملکرد رشد 576 قطعه جوجه گوشتی نر، در یک دوره 6 هفته ای آزمایش شد. سه سطح کلرورسدیم (0، 1000 و 2000 میلی گرم در لیتر) و چهار سطح بتائین ( 000/0، 075/0، 150/0 و 225/0 درصد) به ترتیب به آب آشامیدنی و جیره پایه اضافه شده و مورد تغذیه آزاد قرار گرفتند. در پایان دوره، خصوصیات لاشه (شامل بازده لاشه، درصدهای ران، عضله سینه، کبد، چربی حفره بطنی و قلب) 96 قطعه از این پرندگان مورد بررسی قرار گرفت. افزایش سطح شوری آب و بتائین در سنین 21، 28 و 42 روزگی منجر به افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی گردید )05/0> P (. افزایش سطح کلرورسدیم آب، نسبت به گروه کنترل، میزان خوراک مصرفی دوره های 11 تا 21 روزگی و 29 تا 42 روزگی را به ترتیب 12% و 7% افزایش داد )01/0> P (. مقادیر بالای کلرورسدیم آب، وزن عضله سینه را 7% بالا برد )01/0> P (. اثر متقابل بین سطوح کلرورسدیم و بتائین بر روی میانگین افزایش وزن بدن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در سن 21 روزگی معنی دار بود )05/0> P (. طبق نتایج حاصله احتمالاً بتائین در محافظت از اپی تلیوم روده در برابر عامل بر هم زننده تعادل اسمزی (آب شور) شرکت می کند، شرایط هضم و جذب را در دستگاه گوارش بهبود می بخشد و منجر به استفاده بهتر از مواد مغذی می شود.