بهزاد گنجی؛ مهدی دهقان بنادکی؛ فرهنگ فاتحی
چکیده
هدف از این پژوهش، مقایسه اثر بافر ترکیبی و بیکربنات سدیم بر عملکرد رشد و فراسنجههای شکمبهای گوسالههای نر پرواری هلشتاین با میانگین وزن ۱/۴۳±۸/۳۳۰ کیلوگرم و سن 240 روز، تغذیه شده با جیرهای پرکنسانتره بود. آزمایش به مدت۹۰ روز به همراه ۱۰ روز عادت‌دهی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه جیره آزمایشی با نسبت علوفه به کنسانتره ...
بیشتر
هدف از این پژوهش، مقایسه اثر بافر ترکیبی و بیکربنات سدیم بر عملکرد رشد و فراسنجههای شکمبهای گوسالههای نر پرواری هلشتاین با میانگین وزن ۱/۴۳±۸/۳۳۰ کیلوگرم و سن 240 روز، تغذیه شده با جیرهای پرکنسانتره بود. آزمایش به مدت۹۰ روز به همراه ۱۰ روز عادت‌دهی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه جیره آزمایشی با نسبت علوفه به کنسانتره 20 به 80 درصد و ۱۰ تکرار انجام گرفت. جیرههای آزمایشی شامل جیره شاهد (بدون بافر)، جیره پایه با یک درصد بیکربنات سدیم و جیره پایه با یک درصد بافر ترکیبی بودند. خوراک مصرفی روزانه، افزایش وزن ماهانه و گوارشپذیری اندازهگیری شد. خوراک مصرفی، تغییرات وزن و گوارشپذیری تحت تاثیر جیرههای آزمایشی قرار نگرفت. بهترین ضریب تبدیل غذایی برای گوسالههای تغذیه شده با جیره حاوی مکمل بافر ترکیبی بود (۰۵/۰>P). افزایش وزن روزانه در گوسالههای تغذیه شده با بافر ترکیبی نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (۰۵/۰>P). نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه در جیره شاهد نسبت به بافر ترکیبی بیشتر بود (۰۵/۰>P). pH مایع شکمبه گوسالهها دو ساعت پس از مصرف خوراک در جیره شاهد کمترین بود (۰۵/۰>P). نتایج پژوهش حاضر نشان داد بافر ترکیبی مورد سنجش در مقایسه با بیکربنات سدیم در کنترل شرایط اسیدی شکمبه گوسالههای تغذیه شده با جیرههای پر کنسانتره عملکرد بهتری به خصوص از نظر بهبود ضریب تبدیل غذایی داشت و به نظر میرسد افزودن آن به چنین جیره‌هایی مفید باشد.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® ...
بیشتر
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک‌روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® 3- دیپرو® 4- هایپروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخص‌های ریخت‌شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک هایپروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخص‌های اقتصادی و درصد لاشه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیکها تأثیر معنیداری بر طول نسبی و شاخص‌های ریخت‌شناسی تهیروده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). بر طبق نتایج این مطالعه، بهنظر میرسد که استفاده از پروبیوتیکهای مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تأثیر معنیداری بر عملکرد صفات، شاخص‌های اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.
صادق کریم زاده؛ منصور رضائی؛ اسدا... تیموری یانسری
چکیده
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر پپتیدهای منداب روغنی کانادایی یا کانولا (استخراج‌شده با روش آبکافت یا هیدرولیز آنزیمی از کنجالۀ کانولا)، پروبیوتیک و پریبیوتیک بر عملکرد تولیدی، فعالیت آنزیمهای گوارشی و جمعیت برخی باکتری‌های هوازی انتهای رودۀ باریک (ایلئوم) در جوجههای گوشتی بود. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، ...
بیشتر
هدف از این آزمایش بررسی تأثیر پپتیدهای منداب روغنی کانادایی یا کانولا (استخراج‌شده با روش آبکافت یا هیدرولیز آنزیمی از کنجالۀ کانولا)، پروبیوتیک و پریبیوتیک بر عملکرد تولیدی، فعالیت آنزیمهای گوارشی و جمعیت برخی باکتری‌های هوازی انتهای رودۀ باریک (ایلئوم) در جوجههای گوشتی بود. آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با پنج تیمار، چهار تکرار و ده قطعه جوجه‌خروس در هر تکرار انجام شد. جوجههای گوشتی با جیرۀ بدون افزودنی غذایی (شاهد)، 200 میلیگرم پادزی (آنتیبیوتیک)، 1 گرم پریبیوتیک، 400 میلیگرم پروبیوتیک و 250 میلیگرم پپتید کانولا در کیلوگرم خوراک برای مدت 42 روز تغذیه شدند. افزودن پپتیدهای کانولا و پروبیوتیک در جیرۀ غذایی سبب افزایش وزن بدن و کاهش ضریب تبدیل غذایی در دورههای رشد (11 تا 28 روزگی) و کل دورۀ پرورش (1 تا 42 روزگی) در مقایسه با دیگر گروهها شد (05/0>P). بین تیمارهای آزمایشی تفاوت معنیداری در مصرف خوراک مشاهده نشد. فعالیت آنزیمهای گوارشی آمیلاز، لیپاز و پروتئاز رودۀ جوجههای گوشتی تغذیه‌شده با 250 میلیگرم پپتیدهای کانولا در کیلوگرم خوراک بالاتر از دیگر گروهها بود (05/0>P). افزودن پپتیدهای کانولا و پروبیوتیک، شمار باسیلوس‌های انتهای رودۀ باریک را در مقایسه با دیگر تیمارهای آزمایشی افزایش داد (05/0>P). نتیجه‌گیری شد که پپتیدهای کانولا سبب افزایش وزن بدن، کاهش ضریب تبدیل غذایی، افزایش فعالیت آمیلاز، لیپاز و پروتئاز روده و افزایش شمار باسیلوس‌های انتهای رودۀ باریک در مقایسه با دیگر تیمارهای آزمایشی شد.
علی امامی؛ مهدی گنج خانلو؛ ابوالفضل زالی؛ امیر اکبری افجانی؛ امین هژبری
چکیده
دراین مطالعه اثر مکمل کروم متیونین بر عملکرد و خصوصیات لاشه بزغاله های نر مهابادی موردبررسی قرار گرفت. برای این منظور 32 رأس بزغاله نر مهابادی4 تا 5 ماهه و با میانگین وزن اولیه 2±22 کیلوگرم، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار(سطوح مختلف مکمل کرومیم متیونین) مورد استفاده قرار گرفتند. جیره پایه یکسان بود و بزغاله ها با 4 سطح از مکمل ...
بیشتر
دراین مطالعه اثر مکمل کروم متیونین بر عملکرد و خصوصیات لاشه بزغاله های نر مهابادی موردبررسی قرار گرفت. برای این منظور 32 رأس بزغاله نر مهابادی4 تا 5 ماهه و با میانگین وزن اولیه 2±22 کیلوگرم، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار(سطوح مختلف مکمل کرومیم متیونین) مورد استفاده قرار گرفتند. جیره پایه یکسان بود و بزغاله ها با 4 سطح از مکمل کروم; 1)بدون مکمل، سطح 2) 500، سطح 3)1000 وسطح 4)1500میکروگرم کروم در روزبه صورت انفرادی به مدت 94روز تغذیه شدند. بزغالهها هر 21 روز وزن کشی شده و در انتهای آزمایش کشتار شدند. میانگین ماده خشک مصرفی،افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی تحت تاثیر مکمل کروم قرار نگرفت. افزودن مکمل کروم به جیره ضخامت چربی روی دنده 12 راکاهش داد (05/0>P)، اما بر وزن نهایی، وزن لاشه گرم، بازده لاشه، مساحت عضله چشمی، طول لاشه، وزن کبد و کلیه، چربی احشایی و چربی کلیه تأثیری نداشت(05/0> P).سطح 4 کروم به طور معنی داری باعث افزایش وزن قلب بزغالهها شد. (04/0= P) درصد و وزن عضله، چربی و استخوان تفکیک شده از دنده ها، و ترکیب شیمیایی گوشت بدون استخوان تحت تأثیر مکمل کروم قرار نگرفت(05/0>P). نتایج این آزمایش نشان می دهد که مکمل کردن جیره بزغاله های مهابادی با کروم متیونین تأثیرچندانی روی عملکرد و صفات لاشه نداشته، ولی باعث کاهش ضخامت چربی پشتی و افزایش وزن قلب شده است.
