امیرحسین اتابک؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ شعبان رحیمی
چکیده
این آزمایش به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه‌ای خیساب خشک ذرت و پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم به‌عنوان جایگزین‌های منابع پروتئینی متداول در تغذیه جوجههای گوشتی از سن 11 تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه (راس 308) مخلوط دو جنس (نسبت برابر) به‌صورت تصادفی بین شش گروه آزمایشی در یک طرح کاملاً تصادفی توزیع شدند. شش جیره ...
بیشتر
این آزمایش به منظور ارزیابی پتانسیل تغذیه‌ای خیساب خشک ذرت و پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم به‌عنوان جایگزین‌های منابع پروتئینی متداول در تغذیه جوجههای گوشتی از سن 11 تا 42 روزگی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه یک روزه (راس 308) مخلوط دو جنس (نسبت برابر) به‌صورت تصادفی بین شش گروه آزمایشی در یک طرح کاملاً تصادفی توزیع شدند. شش جیره یکسان به لحاظ مواد مغذی فرموله شدند که به ترتیب حاوی سطوح مختلف صفر، 4، 5/5، 7، 5/8 و 10 درصد خیساب خشک ذرت و صفر، 29/3، 47/2، 65/1 و 82/0 درصد پودر پر فرآوری‌شده با هیدروکسید سدیم بودند. نتایج نشان داد استفاده از پودر خیساب ذرت و پودر پر فرآوری‌شده در جیره جوجههای گوشتی، خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل خوراک را تحت تأثیر قرار ندادند. بالاترین میانگین هزینه خوراک به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن بدن در دورههای پایانی (42-25 روزگی) و کل دوره آزمایشی (42-11 روزگی) مربوط به تیمار شاهد بود (05/0>P). تغذیه از سطوح مختلف پودر پر در جیره به نحو موثری مالوندیآلدئید پلاسما به‌عنوان یک شاخص اکسیداسیون لیپید را بهبود داد. با توجه به نتایج میتوان اظهار داشت که جایگزین کردن بخشی از کنجاله سویا با پودر پر و خیساب خشک‌شده ذرت بدون هیچ اثر منفی بر عملکرد میتواند موفقیتآمیز باشد و نیز باعث کاهش هزینههای تولید گردد. با درنظر گرفتن نتایج عملکرد رشد، هزینه تغذیه و شاخصهای آنتی‌اکسیدانی استفاده از 5/8 درصد خیساب ذرت به همراه 82/0 پودرپر فرآوری شده با قلیا در جیره جوجههای گوشتی توصیه میشود.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخصهای اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® ...
بیشتر
این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیکهای طیور تولید ایران بر مؤلفههای عملکردی، شاخصهای اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یکروزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیکهای 2- باکتوژن® 3- دیپرو® 4- هایپروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخصهای ریخت‌شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تأثیر معنیداری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک هایپروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخصهای اقتصادی و درصد لاشه تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیکها تأثیر معنیداری بر طول نسبی و شاخصهای ریخت‌شناسی تهیروده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0>P). بر طبق نتایج این مطالعه، بهنظر میرسد که استفاده از پروبیوتیکهای مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تأثیر معنیداری بر عملکرد صفات، شاخصهای اقتصادی و ریخت‌شناسی روده کوچک جوجههای گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.
عارف محمودتبار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ محسن شرفی؛ ناهید مژگانی
چکیده
این آزمایش باهدف بررسی و ارزیابی تأثیر پادزیست (آنتی‌بیوتیک) محرک رشد با برخی زیست‌یار (پروبیوتیک)های داخلی و فرآورده‌های همسان وارداتی بر عملکرد، شاخصهای اقتصادی و ریختشناختی رودۀ کوچک با شمار 540 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار انجام شد. زیستیارهای پدیگارد و لاکتوفید به‌عنوان ...
بیشتر
این آزمایش باهدف بررسی و ارزیابی تأثیر پادزیست (آنتی‌بیوتیک) محرک رشد با برخی زیست‌یار (پروبیوتیک)های داخلی و فرآورده‌های همسان وارداتی بر عملکرد، شاخصهای اقتصادی و ریختشناختی رودۀ کوچک با شمار 540 قطعه جوجۀ یک‌روزۀ گوشتی در قالب طرح کامل تصادفی با شش تیمار و پنج تکرار انجام شد. زیستیارهای پدیگارد و لاکتوفید به‌عنوان فرآورده‌های داخلی و زیستیارهای باکتوسل و پریمالاک به‌عنوان فرآورده‌های وارداتی استفاده شد. تیمارها شامل: 1- جیرۀ پایه (شاهد) و جیرۀ پایه به همراه 2- پادزیست 3- زیست‌یار باکتوسل 4- زیست‌یار پدیگارد 5- زیست‌یار پریمالاک 6- زیست‌یار لاکتوفید بودند. مقایسۀ مستقل برای مقایسۀ تأثیر زیست‌یار در برابر گروههای شاهد و پادزیست، زیستیارهای ایرانی در برابر وارداتی و زیستیارهای تکسویه در برابر چندسویه استفاده شد. در دورۀ آغازین پریمالاک باعث کاهش و تیمارهای پادزیست و باکتوسل موجب افزایش در خوراک مصرفی و افزایش وزن بدن شدند (05/0>P). این تغییرات تأثیری بر ضریب تبدیل غذایی نداشت (05/0>P). شاخصهای اقتصادی، شاخص تولید و وزن بدن بین تیمارها تفاوت معنیدار نشان ندادند. پادزیست موجب کاهش طول پرز، سطح پرز و عمق کریپت شد و پریمالاک افزایش در ارتفاع و سطح پرز در میان‌روده (ژژونوم) را نشان داد (05/0>P). در مقایسۀ مستقل پادزیست در برابر زیست‌یار موجب بهبود در عملکرد، سود ناخالص و همچنین کاهش در طول میان‌روده، عمق کریپت، ارتفاع و سطح پرز شد (05/0>P). کاهش عمق کریپت در انتهای رودۀ کوچک (ایلئوم) تنها تغییر ایجادشده با مصرف زیستیارهای داخلی در برابر فرآورده‌های وارداتی بود (05/0>P). به‌عنوان نتیجه‌گیری کلی، تفاوت معنیداری بین زیستیارهای ایرانی، وارداتی و پادزیست آزمایشی نسبت به گروه شاهد در شاخصهای عملکردی و اقتصادی در کل دوره مشاهده نشد.
فرهاد صمدیان؛ آرمین توحیدی؛ سعید زین الدینی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ حسین واثقی
چکیده
این بررسی به‌منظور ارزیابی تأثیر مکملسازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم در جوجههایی که در دو محیط با برنامههای دمایی مختلف پرورش مییافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تأثیر تنش سرمایی بر فراسنجه‌های یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار ...
بیشتر
این بررسی به‌منظور ارزیابی تأثیر مکملسازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه‌های بیوشیمیایی سرم در جوجههایی که در دو محیط با برنامههای دمایی مختلف پرورش مییافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تأثیر تنش سرمایی بر فراسنجه‌های یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار استفاده شد. چهار جیرة خوراکی استفاده شد (جیرة شاهد یا پایه، اسانس زنیان در دو سطح 150 و ppm450 و زیلپاترول در سطح ppm 6/1 که به جیرة پایه افزوده میشدند) که هرکدام با تکرارهای مربوطه (24 تکرار؛ 192=n؛ یک قطعه جوجة نر آرین در هر قفس انفرادی به‌عنوان تکرار) در دو محیط با برنامة دمایی مختلف (محیطی با دمای طبیعی و محیطی با تنش دورهای سرمایی) به جوجهها خورانده میشد. نتایج نشان داد در محیط پرورشی طبیعی، افزودن اسانس زنیان در سطح ppm 450 و زیلپاترول به جیرة پرندهها موجب افزایش تریگلیسریدهای پلاسمایی در پایان دورة رشد (روز 29) در مقایسه با شاهد شد (05/0≥P). تنش سرمایی بهطور معنیداری، عملکرد و وزن نسبی بورس فابریوس را در پرندهها کاهش داد (05/0≥P). در کل افزودنیها تأثیر مثبتی بر عملکرد پرندهها نداشتند و نتوانستند تأثیر منفی تنش سرمایی روی جوجهها را تخفیف دهند.
منصور یزدانیار؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ فرید شریعتمداری
چکیده
سطوح خیساب مایع ذرت در تغذیۀ مرطوب جوجۀ گوشتی بر عملکرد و وزن نسبی اندام‌های داخلی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل: 1. شاهد-خشک: جیرۀ پایۀ بدون آب و خیساب مایع ذرت، 2. شاهد-مرطوب: جیرۀ پایه با آب و بدون خیساب، 3. جیرۀ مرطوب حاوی 10 درصد ...
بیشتر
سطوح خیساب مایع ذرت در تغذیۀ مرطوب جوجۀ گوشتی بر عملکرد و وزن نسبی اندام‌های داخلی با استفاده از 300 قطعه جوجۀ گوشتی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 5 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار بررسی شد. جیره‌های آزمایشی شامل: 1. شاهد-خشک: جیرۀ پایۀ بدون آب و خیساب مایع ذرت، 2. شاهد-مرطوب: جیرۀ پایه با آب و بدون خیساب، 3. جیرۀ مرطوب حاوی 10 درصد خیساب ذرت، 4. جیرۀ مرطوب حاوی 20 درصد خیساب ذرت، 5. جیرۀ مرطوب حاوی 30 درصد خیساب ذرت و 6. جیرۀ مرطوب حاوی 40 درصد خیساب ذرت بودند. در کل دوره افزایش وزن بدن، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی با استفاده از خیساب مایع ذرت به‌صورت خطی و درجۀ دو تغییر کرد (01/0>P) و در سطوح بیش از 10 درصد خیساب مایع ذرت عملکرد کاهش یافت (05/0>P). با افزایش سطح خیساب مایع ذرت در جیره‌های مرطوب، وزن نسبی جگر، بورس فابریسیوس و سنگدان بهطور معناداری کاهش یافت (01/0>P). بر اساس نتایج، استفاده از خیساب مایع ذرت در جیره‌های مرطوب تا سطح 10 درصد جیرۀ غذایی جوجههای گوشتی توصیه میشود.
مسعود طاهر؛ شعبان رحیمی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ عباس عاشوری
چکیده
به‌منظور مقایسۀ اثر دو نوع عصارۀ گیاهی، آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، و برهموم بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، خصوصیات لاشه، و ریخت‌شناسی رودۀ باریک جوجه های گوشتی چالش‌یافته با سالمونلا انتریتیدیس این آزمایش بر پایۀ طرح کاملاً تصادفی انجام شد. 420 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزۀ نر شامل 7 تیمار با 4 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار گروهبندی ...
بیشتر
به‌منظور مقایسۀ اثر دو نوع عصارۀ گیاهی، آنتی بیوتیک، پروبیوتیک، و برهموم بر عملکرد، وزن نسبی اندام‌های داخلی، خصوصیات لاشه، و ریخت‌شناسی رودۀ باریک جوجه های گوشتی چالش‌یافته با سالمونلا انتریتیدیس این آزمایش بر پایۀ طرح کاملاً تصادفی انجام شد. 420 قطعه جوجۀ گوشتی یک‌روزۀ نر شامل 7 تیمار با 4 تکرار و 15 پرنده در هر تکرار گروهبندی و بهمدت 6 هفته پرورش داده شدند. در روز 10 به جز گروه کنترل منفی بقیۀ گروهها با باکتری Salmonella Enteritidis ازطریق دهانی تلقیح شدند. نتایج نشان داد که جیرۀ حاوی آنتی بیوتیک ضمن تأثیر بر وزن نسبی سینه، باعث بالارفتن وزن نسبی لاشه در مقایسه با سایر گروههای آزمایش شد (05/0P<). این مطالعه نشان داد عصاره های گیاهی افزون بر تأثیر بر چربی محوطۀ بطنی و کاهش آن میتوانند باعث افزایش ارتفاع پرزها و عمق کریپتهای رودۀ باریک شوند و سطح وسیعتری برای جذب فراهم کنند (05/0P<). بیشترین میزان خوراک مصرفی و افزایش وزن در گروه های حاوی بره موم مشاهده شد(05/0P<).
محمد نقی زاده؛ محمد امیر کریمی ترشیزی
چکیده
به منظور ارزیابی کارایی استفاده از نانوسید بعنوان محرک رشد در مقایسه با آنتی بیوتیک و اسید های آلی بر عملکرد و خصوصیات مرفومتریک روده جوجه های گوشتی، از تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی (4 تیمار و 4 تکرار) استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل: شاهد (بدون افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (ppm ...
بیشتر
به منظور ارزیابی کارایی استفاده از نانوسید بعنوان محرک رشد در مقایسه با آنتی بیوتیک و اسید های آلی بر عملکرد و خصوصیات مرفومتریک روده جوجه های گوشتی، از تعداد 240 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (راس 308) در قالب طرح کاملاً تصادفی (4 تیمار و 4 تکرار) استفاده شد. گروههای آزمایشی شامل: شاهد (بدون افزودنی)، آنتی‌بیوتیک ویرجینیامایسین (ppm 15)، اسیدآلی (2/0% فورمایسین) و نانوسید (ppm 50) بود. گروه آنتی بیوتیک محرک رشد دارای بیشترین میانگین وزن نهایی بود (05/0>P). گروه نانوسید دارای کمترین خوراک مصرفی در کل دوره آزمایش بود (05/0>P). استفاده از آنتی بیوتیک محرک رشد و نانوسید سبب بهبود معنی دار ضریب تبدیل خوراک در کل دوره شدند (05/0>P)، اما تاثیری بر افزایش وزن روزانه نداشتند. تیمارهای آزمایشی تاثیر معنی¬داری بر طول و طول نسبی قسمت های مختلف روده نداشتند (05/0>P). پرندگان دریافت کننده آنتی‌بیوتیک با کمترین ارتفاع پرز در ایلئوم تفاوت معنیداری با گروه شاهد و دیگر گروه ها داشتند (05/0>P). بین گروههای نانوسید و اسید آلی با شاهد نیز تفاوتی در ارتفاع پرز مشاهده نشد (05/0>P). تیمارهای نانوسید و آنتی‌بیوتیک کمترین عمق کریپت را داشتند (05/0>P).
نجمه سادات روحانی؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ مریم نیکخواه
چکیده
به منظور بررسی امکان تغییر غلظت و فعالیت آنزیم لایزوزیم در تحقیق حاضر چهار اسیدآمینه آسپاراژین، آرژنین، گلایسین و متیونین به جیره غذایی بلدرچینهای تخمگذار مکمل شد. برای مکمل سازی اسیدهای آمینه، یکسان بودن محتوای پروتئینی جیره در تمام گروههای آزمایشی اساس کار قرار گرفت و بدین منظور مقدار اسیدهای آمینه مکمل افزوده شده در ...
بیشتر
به منظور بررسی امکان تغییر غلظت و فعالیت آنزیم لایزوزیم در تحقیق حاضر چهار اسیدآمینه آسپاراژین، آرژنین، گلایسین و متیونین به جیره غذایی بلدرچینهای تخمگذار مکمل شد. برای مکمل سازی اسیدهای آمینه، یکسان بودن محتوای پروتئینی جیره در تمام گروههای آزمایشی اساس کار قرار گرفت و بدین منظور مقدار اسیدهای آمینه مکمل افزوده شده در گروههای آزمایشی معادل 235/0 درصد پروتئین خام بود. تعداد 72 قطعه بلدرچین تخمگذار در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار، 3 تکرار و 4 پرنده در هر قفس به مدت 30 روز مورد استفاده قرار گرفت. مکمل نمودن اسیدهای آمینه اثر مثبت و معنیداری بر روی درصد تولید تخم و توده تخم داشت (05/0P<)، ضریب تبدیل غذایی در بین گروههای آزمایشی تفاوت معنیداری نشان نداد، لیکن از نظر عددی بهترین ضریب تبدیل مربوط به گروه شاهد بود (05/0P<). وزن پوسته، درصد سفیده، درصد زرده، ارتفاع سفیده، واحد هاو و ارتفاع زرده بین گروههای آزمایشی تفاوت معنیدار نشان دادند(05/0P<) و افزودن اسیدهای آمینه به جیره غذایی بلدرچینها موجب افزایش این صفات گردید. فعالیت آنزیم لایزوزیم با دو روش لایزوپلیت و کدورت سنجی سنجیده شد، مکمل نمودن اسیدهای آمینه آرژنین و آسپاراژین به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر موجب افزایش فعالیت آنزیم لایزوزیم در هر دو روش لایزوپلیت (05/0P<) و کدورت سنجی (05/0P<) شد. غلظت پروتئین لایزوزیم هم تحت تأثیر افزودن جیرهای اسیدهای آمینه قرار گرفت (05/0P<). بر اساس نتایج این تحقیق امکان افزایش لایزوزیم تخم از طریق مکمل سازی جیرهای اسیدهای آمینه وجود دارد.
حشمت اله خسروی نیا؛ محمد امیر کریمی ترشیزی؛ مسعود علیرضایی؛ رضا شهسواری؛ صدیقه قاسمی
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر میزان کلسترول، ترکیب اسید های چرب و پایداری لیپیدها در عضله سینه نیمچه های گوشتی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی یکروزه (سویه کاب 500) برای بررسی 6 تیمار شامل افزودن مقادیر صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم اسانس مرزه خوزستانی و 500 میلی گرم توئین-80 در هر لیتر ...
بیشتر
این آزمایش به منظور بررسی تاثیر افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی بر میزان کلسترول، ترکیب اسید های چرب و پایداری لیپیدها در عضله سینه نیمچه های گوشتی انجام شد. تعداد 720 قطعه جوجه گوشتی یکروزه (سویه کاب 500) برای بررسی 6 تیمار شامل افزودن مقادیر صفر، 200، 300، 400 و 500 میلی گرم اسانس مرزه خوزستانی و 500 میلی گرم توئین-80 در هر لیتر از آب آشامیدنی، تا 42 روزگی مورد استفاده قرار گرفت. در 42 روزگی، 6 جوجه نر و 6 جوجه ماده از هر تیمار کشتار و نمونه های عضلات سینه آنها برای آنالیز آماده شد. ترکیب اسید های چرب با کروماتوگرافی گازی، میزان کلسترول بافت ها با کیت های تجاری به صورت دستی و میزان پراکسیداسیون لیپید با تعیین مقدار مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیوتیک (TBARS) اندازه گیری شد. اسانس مرزه مصرف آب پرنده ها را به طور معنی داری کاهش داد (05/0< P). شاخص راندمان اقتصادی به طور معنی داری برای پرنده های دریافت کننده آب حاوی 400 میلی گرم در لیتر اسانس، بالاتر بود (05/0< P). میزان کلسترول عضله سینه برای پرنده های دریافت کننده آب حاوی 500 میلی گرم در لیتر اسانس مرزه به طور معنی داری کمتر از پرندگان شاهد و سایر تیمار ها بود (10/0>P). افزودن اسانس مرزه خوزستانی به آب آشامیدنی تاثیر معنی داری بر میزان اسید های چرب 2: 18C ، 4: 20C ، مجموع اسید های چرب اشباع و غیر اشباع و اسید های چرب امگا-6 در گوشت سینه پرندگان داشت (05/0< P). سطوح بیش از 200 میلی گرم در لیتر اسانس مرزه تاثیر معنی داری بر کاهش میزان TBARS موجود در عضله ی سینه داشت (05/0>P). نتیجه گیری شد که افزودن مستمر سطوح 200 تا 500 میلی گرم در لیتر اسانس مرزه خوزستانی در آب آشامیدنی، تاثیر قابل توجهی بر نسبت اسیدهای چرب عضله سینه نیمچه های گوشتی برای بهبود ارزش تغذیه ای آن ندارد ولی باعث کاهش کلسترول و پراکسیداسیون لیپیدها در آن می شود.
فاطمه نعمتی شیرزی؛ یوسف روزبهان؛ محمدامیر کریمی ترشیزی؛ جواد رضائی
چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسی فعالیت 23 گونه گیاه دارویی برای کاهش تولید گاز متان در شکمبه و بررسی پارامترهای گوارشی گوسفند با روش آزمایشگاهی (in vitro) بود. آزمایش با روش آزمون تولید گاز انجام شد. مقدار 3/57 میلیگرم از نمونه آسیاب شده گیاه دارویی مورد نظر به علاوه 7/142 میلیگرم خوراک پایه در 4 تکرار درون بطریهای ویتن (wheaton) 120 میلیلیتری ریخته ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر، بررسی فعالیت 23 گونه گیاه دارویی برای کاهش تولید گاز متان در شکمبه و بررسی پارامترهای گوارشی گوسفند با روش آزمایشگاهی (in vitro) بود. آزمایش با روش آزمون تولید گاز انجام شد. مقدار 3/57 میلیگرم از نمونه آسیاب شده گیاه دارویی مورد نظر به علاوه 7/142 میلیگرم خوراک پایه در 4 تکرار درون بطریهای ویتن (wheaton) 120 میلیلیتری ریخته شد. انکوباسیون با استفاده از شیرابه شکمبه سه رأس گوسفند نر اخته، فیستولهدار، نژاد قزل، 4 ساله، با وزن 8/61 کیلوگرم انجام گرفت. در پایان 24 ساعت انکوباسیون، حجم کل گاز تولیدی، حجم گاز متان، غلظت آمونیاک و اسیدهای چرب فرار حاصل از تخمیر اندازهگیری شد. دادههای به دست آمده در قالب طرح کاملاً تصادفی تجزیه آماری شد. نتایج بهدست آمده نشان داد که حجم کل گاز تولیدی حاصل از تخمیر نمونههای حاوی موسیر، خارخسک و گل گنده در مقایسه با تیمار شاهد (خوراک پایه) افزایش یافت (05/0P
